เรื่องนี้เป็นเรื่องจริงนะครับ ไม่มีต่อเติมอีกที่มาเล่าเนื่องจากตัวเองอึดอัดมาก ละอยากจะขอความเห้นของเพื่อน ยายของผมมีนิสัยอยากเอาชนะลูก ไม่อยากเห็นลูกมีความสุข เอารัดเอาเปรียบลูกอยู่ตลอดเวลา แต่เรื่องราวที่ยายของผมกับแม่ของผมทะเลาะกันมันเกิดขึ้นตั้งแต่ผมยังไม่เกิด ตอนแรกผมก้คิดว่าด้วยความที่ยายผมแก่แล้วผมก็ก็คิดว่าแกคงจะปลงเรื่องในอดีตที่แกฝังใจมาจนปัจจุบัน ยายของผมมีลูก2คน คือ แม่ผมกับน้าผม อยากของผมไม่ค่อยชอบพ่อผม กับแฟนน้าผมสักเท่าไหร่ ยายของผมให้เงินพ่อของผมมา2แสน4หมื่นบาท ให้เอาไปปล่อยดอก แต่พ่อของกลับเอาไปไถ่บ้าน จนมีปัญหาใหญ่ แล้วพอพ่อของผมจะถอนบ้านออกมา มันก็ไม่ใช่เรื่องง่าย เพราะตอนนี้ระยะเวลาผ่านมากเกือบ2ปีแล้ว ยายของผมโมโหมาก แต่พ่อแม่ของผมก็พยามหาเงินมาคืนท่าน แม่ผมจ่ายดอกเดือนละ15000 จ่ายมาระยะเวลา10เดือน (ยายของผมมีแฟนใหม่อยู่ที่มาเกีา นานๆจะกลับมาต่างจังหวัดเพราะส่วนใหญ่ถ้ากลับมาก็จะอยู่กรุงเทพ) ผมอยู่ในอ.เภอนึงของจังหวัดนครพนม เพียงแค่แม่ผมเถียง ยายผมก็ไปเที่ยวบอกชาวบ้านว่า แม่ผมไม่ได้ให้เงินเลยสักบาท แถมยังพูดเรื่องที่ไม่จริงมาด่าแม่ผมพ่อผมและผม ด่าพวกเราสารพัดเหมือนกับไม่ใช่คนในครอบครัว ผมงงมาก ว่ายายเคยเห้นแม่เปนลูกบ้างมั้ย ปัจจุบันแม่ผมไปยืมแม่ของเพื่อนมาให้ยาย แต่ยายกลับยิ่งโมดห เพราะยายคงไม่ต้องการให้แม่ของผมเปนอิสระ เลยจะให้พ่อผมยืมเงินไปใช้แม่ของเพื่อนแม่ แต่พ่อผมยื่นคำขาดว่าจะไม่ยุ่งกับเงินของยายอีก ยายมีเพื่อนที่เป็นครู ที่คอยจัดการเงินให้อยู่ที่กรุงเทพ ยายผมเลยให้น้ามาโกหกแม่ว่าเพื่อนน้าจะให้เงินยืม แม่เลยคิดว่ามันถุกกว่าเลยยืม พอยืมมา แม่ผมพุ่งมาสังเกตเฟสเพื่อนน้าที่ให้เงินแม่ผมยืมมันเป็นเพื่อนกับครูที่เป็นเพื่อนยายผม ซึ่งไม่น่าเปนไปได้ สรุปก็คือยายผมคงจะอยากได้ดอกเบี้ยจากแม่ผมมากถึงขนาดต้องโกหกขนาดนี้ ตอนนี้แม่ของผมจ่ายดอกเดือนละ18000 มาหลายเดือนแล้ว ตอนนี้แม่ของจ่ายถึงเงินต้นแล้วด้วยซ้ำ ยายของไม่เคยคิดจะลดให้สักบาท เมื่อเดือนก่อน ยายของผมกลับมานครพนม แล้วไปคุยถูกคอกลับเพื่อนน้าผมคนนึง คนนี้ชาวบ้านบอกว่าชอบหลอกยืมเงินเค้าไปทั่ว พอมีคนไปเตือนยายผม ยายผมกลับโมโห แถม ให้เงินผญคนนั้นฟรีแสนนึง มันน่าตกใจมั้ยล่ะครับ ที่ลูกตัวเองอยากได้แทบเป็นแทบตาย ที่คนอื่น แจกเงินฟรีสารพัด แล้วไอ้ผญคนนั้นมันก็ไปบอกยายว่าแม่ผมว่านู้นว่านี้ยาย ผมสงสารแม่มาก ยายตะโกนด่าแม่ทั่วหมู่บ้าน โดยที่ไม่เกรงกลัว หรือ อายใครทั้งสิ้น ทวดของผมซี่งเป็นแม่ของยาย แกก็แก่แล้วยังต้องมาเห็นลูกหลานทะเลาะกัน เคยมีคนมาบอกแม่ผมว่า 'แม่คุณควรไปจิตเวชได้แล้วนะ' แต่ยายผมไม่เคยไป และยืนยันว่าตัวเองไม่ได้เป็นอะไร ผมก็ไม่รู้จะทำยังไง ผมเห็นแม่ร้องไห้ ผมสงสารแม่ ผมไม่รู้จะช่วยแม่ยังไง สิ่งที่ผมทุกข์ใจมากที่สุดคือ ยายผมเป็นแม่ของแม่ผมแท้ๆๆๆ แต่ทำไม ทำเหมือนแม่ผมไม่ใช่ลูก ทั้งด่าประจารย์ เอารัดเอาเปรียบ ใส่ร้ายป้ายสีสารพัด ผมเองก็ทำไรไม่ได้ เพราะเค้าเป็นยายของผม ผมสงสารแม่มาก ผมไม่เคยคิดว่าแม่แบบนี้มีจริงบนโลก ผมนึกว่ามีแต่ในละครซะอีก ผมสงสารแม่ครับ ถึงแม้แม่ผมจะไม่เคยแสดงอาการว่าทุกข์ใจแค่ไหนก็ตาม คงไม่มีใครมีความสุขหรอกที่เห็นแม่ตัวเองเป็นแบบนี้ ผมไม่คิดด้วยซ้ำว่าเรื่องราวในอดีตที่เค้าร่ำลือกันว่ายายผมเป็นคนแบบนี้ จนผมได้มาเห็นกลับตาไม่ใช่แค่แม่ผมนะครับ น้าผมทำงานที่เมืองนอกทำงานหนักมาก ยายผมยังมาเอาเงินไม่รู้กี่แสนต่อกี่แสน แต่แม่ของผมไม่ได้มีเงินให้ขนาดนั้น แต่ทุกครั้งที่ยายมีปัญหาเรื่องธุรกิจ แม่ของผมก็ช่วยตลอด โดยไม่คิดอะไร แต่พอยายไม่พอใจก็เอาแม่ของผมไปดาใส่ร้ายป้ายสีสารพัด ด่าแม่ผม แถมยังเที่ยวไปบอกชาวบ้านว่าแม่ผมจะตบปากเค้าสารพัด ผมนี่เอาหัวเป็นประกันเลยว่าแม่ผมไม่ใช่คนแบบนั้น ผมละสงสารแม่ผมแทบขาดใจ แม่ผมก็เลยบอกว่ามันเป็นกรรม ผมเลยอยากรู้ว่ากรรมอะไรหรอครับ ที่คนเป็นแม่ถึงทำกับเราได้ขนาดนี้
แม่แบบนี้มีจริงหรอ? แม่แบบนี้มีจริงบนโลกหรือป่าว?