@@[นิยายY] R o o m m a t e & S o u l m a t e [ภาค.2] @@

[ภาค.2] Roommate&Soulmate(ตอนที่1) : รื้อฟื้น
http://pantip.com/topic/32956795

[ภาค.2] Roommate&Soulmate(ตอนที่.2) : เตรียมงานค่ายอาสา
http://pantip.com/topic/33497997

[ภาค2]Roommate&Soulmate(ตอนที่3-4) : นมน้ำผึ้งปั่นสองแก้ว
http://pantip.com/topic/33620459

[ภาค2]Roommate&Soulmate(ตอนที่5-7)
http://pantip.com/topic/33759007

[ภาค2]Roommate&Soulmate(ตอนที่8)
https://pantip.com/topic/34316285




R o o m m a t e & S o u l m a t e [ภาค.2]




....ตอนเช้ามืดนายปิ๊กเดินมาปลุกผมที่เต๊นท์ ผมก็ตื่นไปล้างหน้าแปรงฟัน เพื่อเตรียมตัวลงไปตลาด

"ปิ๊ก นิกเป็นไงบ้างอ่ะ" ผมถามนายปิ๊กที่ยืนแปรงฟันอยู่ข้างๆ

"ยังมีไข้อยู่ คงต้องพาลงไปหาหมอด้วยกัน"

"อือ โอเค เดี๋ยวเอิร์ตกลับไปเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วจะไปหาที่เต๊นท์นะ"

"ครับผม" นายปิ๊กตอบผม แล้วก็พากันเดินกลับมาที่เต๊นท์


.....ผมแยกกับนายปิ๊กกลับมาที่เต๊นท์ของตัวเอง พี่วิน นายบอม นายออมยังนอนหลับกันอยู่ ผมเปลี่ยนเสื้อผ้าเงียบๆเอาเสื้อแขนยาวออกมาสวมทับเพราะอากาศตอนเช้ามืดแบบนี้หนาวมากๆ


"เอิร์ต จะลงไปตลาดแล้วหรอครับ" เสียงนายบอมงัวเงียๆถามผม


"อื้ม บอมอยากกินอะไรป่าว เดี๋ยวเอิร์ตซื้อมาฝาก"

"ไม่เอาอ่ะ เดี๋ยวบอมตื่นไปส่งนะครับ" นายบอมบอกผมแล้วก็ขยับตัวลุกขึ้นมานั่งหาว


"ยังง่วงอยู่ก็นอนไปเลย" ผมบอกนายบอม

"ไม่ง่วงแล้ว ป่ะเดี๋ยวบอมไปส่ง" นายบอมบอกผมแล้วก็ดึงมือผมให้ลุกออกจากเต๊นท์


ผมกับนายบอมออกมาจากเต๊นท์ก็เจอไอ้แมค ยัยส้ม นายปิ๊ก นายเอ็ม แล้วก็นายนิกยืนรออยู่


"อ่ะ นั่นเอิร์ตมาละ" นายปิ๊กบอกพวกนั้น


"ไอ้เอิร์ต กูขอสั่งให้อยู่ดูแลไอ้นิก ถ้าต้องนอนที่อนามัยคืนนี้" ไอ้แมคประธานค่ายบอกผม


"ไม่ถึงกับต้องนอนหรอกมั้ง นิกไหว" นายนิกบอกไอ้แมค


"ก็ให้เป็นไปตามที่หมอสั่งแหล่ะนิก ถ้าหมอให้นอนก็ต้องนอน ถ้าไม่ถึงกับต้องนอนก็กลับขึ้นมาค่ายพร้อมกัน" ยัยส้มบอกนายนิก ไอ้ลิงก็ทำหน้าจ๋อยๆไป

"ไหนบอกคืนเดียวก็หายแล้วไง" ผมเดินเข้าไปถามนายนิก นายนิกก็ยิ้มแหยๆ

"สงสัยจะแก่แล้วมั้งเลยหายช้า" ไอ่ลิงตอบผมแล้วก็ยิ้มๆ


"ป่ะๆรถพร้อมแล้ว เดี๋ยวจะสาย" ไอ้แมคบอกให้พวกผมไปขึ้นรถ

พวกผมให้นายนิกนั่งข้างหน้าคู่กับคนขับ เพราะเดี๋ยวโดนลมหนาวๆจะยิ่งเป็นไข้ไปกันใหญ่ ส่วนผม นายปิ๊ก ยัยส้มนั่งกระบะหลังครับ

ลงไปถึงตัวหมู่บ้านก็เกือบๆ8โมงเช้า คนขับรถแวะส่งผมกับนายนิกที่สถานีอนามัยประจำหมู่บ้าน แล้วก็พายัยส้มกับนายปิ๊กไปซื้อของที่ตลาด


"เอิร์ต เดี๋ยวซื้อของเสร็จแล้วปิ๊กจะมาแวะรับนะ" นายปิ๊กบอกผม ผมก็พยักหน้าให้


ผมกับนายนิกนั่งรอตรงโต๊ะม้าหินหน้าสถานีอนามัย


"หิวมั๊ย เดี๋ยวเอิร์ตไปหาซื้ออะไรมาให้กินนะ" ผมบอกนายนิกแล้วก็ลุกจะเดินไปหาร้านค้าแถวๆนั้น แต่นายนิกเอื้อมมือมาจับมือผมไว้ ผมก็หันกลับไปมอง....


"นิกไปด้วยนะ ไม่อยากอยู่คนเดียว" นายนิกบอกผมแล้วก็ค่อยๆพยุงตัวเองลุกมากที่นั่ง ผมรู้สึกว่าตอนนี้ตัวนายนิกร้อนมาก ไข้ขึ้นแน่ๆ


"นิกตัวนิกร้อนมากเลยอ่ะ ไข้ขึ้นอีกแล้วหรอ" ผมถามนายนิกพลางเอามือไปแตะหน้าผาก นายนิกก็พยักหน้าด้วยสีหน้าที่อ่อนแรง


"เหมือนจะหนักกว่าเมื่อคืนอีก ตอนนี้ปวดหัวตึ๊บๆเลยอ่ะ" นายนิกบอกอาการกับผม


"อืม อดทนหน่อยนะเดี๋ยวอนามัยก็เปิดแล้ว นิกนั่งอยู่นี่แหล่ะเดี๋ยวเอิร์ตไปซื้อนมมาให้กินรองท้องนะ" ผมบอกนายนิก นายนิกถึงได้ยอมนั่งรอผม


ผมเดินออกไปด้านหน้าสถานีอนามัย มีรถเข็นข้าวเหนียวหมูปิ้ง ไก่ย่าง ผ่านมาพอดี ผมก็เลยซื้อข้าวเหนียวไก่ย่างแล้วก็เดินไปที่ร้านค้าแถวๆนั้นเพื่อซื้อน้ำกับนม กลับมาอีกทีนายนิกก็ฟุบหลับไปกับโต๊ะแล้ว ผมเขย่าตัวนายนิกปลุกให้ตื่น นายนิกก็ค่อยๆเงยหน้าขึ้นมา สีหน้าดูอ่อนเพลียมาก คงจะเป็นหนักจริงๆ


"อ่ะนิกกินข้าวเหนียวไก่ย่างก่อนนะ เดี๋ยวเอิร์ตป้อน"

ผมนั่งป้อนข้าวเหนียวไก่ย่างให้นายนิก ไอ่ลิงกินไปได้สามคำก็ส่ายหน้า


"พอแล้ว กินไม่ลงแล้วครับ" นายนิกบอกผมด้วยน้ำเสียงแหบพล่า


ผมป้อนน้ำให้นายนิกกิน แล้วก็พานายนิกขึ้นไปรอบนสถานีอนามัย

พอได้เวลาสถานีอนามัยเปิด ก็มีเจ้าหน้าที่เดินมาหาผม


"ใช่น้องที่ป่วยมาจากบนค่ายใช่มั๊ยคะ"


"ใช่ครับพี่"


"งั้นเชิญเข้าพบคุณหมอเลยค่ะ"


พี่พยาบาลพานายนิกเข้าไปพบหมอ ไอ่ลิงก็หันๆมามองผม ผมก็ได้แต่ยิ้มให้กำลังใจ

สรุปว่านายนิกต้องนอนดูอาการที่นี่คืนนึงครับ โดนเจาะสายให้น้ำเกลือด้วย สบายไป..ไอ่ลิง


"คืนนี้มีคนเฝ้าไข้มั๊ยคะ แต่ไม่ต้องกังวลนะ เรามีเจ้าหน้าที่เวรยามอยู่ทั้งคืนค่ะ" พี่พยาบาลบอกผมกับนายนิกตอนที่พานายนิกไปยังห้องพักผู้ป่วย


"เดี๋ยวผมอยู่เฝ้าครับพี่ ขอบคุณมากนะครับ"


ในห้องมีแค่ผมกับนายนิกสองคน ผมโทรหายัยส้มบอกว่านายนิกต้องค้างหนึ่งคืน พอซื้อของที่ตลาดเสร็จตอนบ่ายๆ ยัยส้มกับนายปิ๊กก็แวะมาเยี่ยม พร้อมกับซื้อของกินมาให้ผมกับนายนิกไว้กินตอนเย็นด้วย


"เป็นไงหล่ะ นิกแข็งแรง นิกไม่เป็นอะไรมากหรอก ซึมเลยๆ" ยัยส้มแซวนายนิกที่ได้แต่นอนนิ่ง โดนเจาะสายน้ำเกลืออยู่บนเตียง


"ใครจะไปรู้ว่าจะเป็นหนักขนาดนี้" นายนิกพยายามเถียงยัยส้ม


"นอนพักผ่อนเถอะนิกอ่ะ ไม่ต้องมาทำเก่งเถียงกับส้มละ เก่งจังนะ" ยัยส้มพูดประชดนายนิก ไอ่ลิงก็ได้แต่ยิ้มๆ


"เอิร์ต คืนนี้อยู่เฝ้าได้ใช่มั๊ย ให้ปิ๊กอยู่แทนมั๊ย" นายปิ๊กถามผม นายนิกก็ทำไอค่อกแค่กๆ ขึ้นมาขัดจังหว่ะ


"โอเค ไม่ต้องตอบละ คนไข้เค้าเลือกละว่าจะให้ใครอยู่เฝ้า" นายปิ๊กพูดแล้วก็ยิ้มๆ


"หายไวๆนะไอ้ลิงเผือก" นายปิ๊กเข้าไปตบไหล่บอกนายนิก


"เออ ลิงเผือก ปิ๊กนี่ก็คิดได้เนอะชื่อนี้ ฮ่าๆ" ยัยส้มพูดแล้วก็หัวเราะออกมา


หลังจากยัยส้มกับนายปิ๊กกลับขึ้นค่ายไปแล้ว ผมก็อยู่ในห้องกับนายนิกแค่สองคน ไอ่ลิงหลับไปคงเพราะฤทธิ์ยา ส่วนผมก็ได้แต่นั่งเล่นโทรศัพท์ไปเรื่อยเปื่อย ได้โอกาสโทรหาแม่ ก็เล่าเรื่องค่ายให้ฟัง คุยกับแม่เสร็จก็เผลอฟุบหลับอยู่ข้างๆเตียงนายนิก รู้สึกตัวอีกทีตอนที่พี่พยาบาลเข้ามาปลุก เพราะเอาข้าวมาให้นายนิกกินกับตรวจวัดไข้  พี่พยาบาลบอกให้ผมไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าที่บ้านพักได้ แต่ผมไม่มีเสื้อผ้ามาเปลี่ยน ก็ได้แต่บอกไปว่าไม่เป็นไร แค่คืนเดียวคงไม่เป็นไรหรอก อีกอย่างอากาศตอนกลางคืนก็ค่อนข้างหนาวเย็นด้วย คงไม่เหนียวตัวจนต้องอาบน้ำ


ฟ้ามืดลงแล้ว คนต่างจังหวัดค่อนข้างเข้าบ้านกันเร็ว เหลือแต่ความเงียบ ภายในห้อง ไอ่ลิงเผือก(ที่นายปิ๊กสถาปนาชื่อให้) นอนหลับอยู่บนเตียง ผมเอาผ้าชุบน้ำมาเช็ดตามแขนขาให้ นายนิกคงรู้สึกตัวเลยตื่นขึ้นมา


"เอิร์ต ได้อาบน้ำหรือยัง" นายนิกเอ่ยปากถามผม น้ำเสียงยังคงฟังดูอ่อนเพลีย


"ไม่อาบอ่ะ แค่คืนเดียวเอง" ผมตอบนายนิก แต่ก็ยังคงเอาผ้าขนหนูเช็ดตัวให้นายนิกอยู่


"แล้วคืนนี้จะนอนสบายตัวมั๊ย" นายนิกถามผมอีก


"ก็บอกแล้วว่าไม่เป็นไรแค่คืนเดียวเอง นิกพักผ่อนเถอะพรุ่งนี้จะได้ดีขึ้น"

"ไม่อยากหายเลย"

"อ่าว ทำไมพูดแบบนี้อ่ะ"


"อยากให้เอิร์ตดูแลอย่างนี้ไปนานๆ" ไอ่ลิงบอกผม


"อยู่ด้วยกันแบบปกติจะดีกว่ามั๊ย" ผมถามนายนิก ไอ่ลิงก็ได้แต่พยักหน้า


"ง่วงก็หลับไปเลยนะ" ผมบอกนายนิก


หลังจากเช็ดตัวให้นายนิกเสร็จผมก็ลากเก้าอี้มานั่งข้างๆเตียง พี่เจ้าหน้าที่เอาเสื่อกับหมอนและผ้าห่มมาให้ผม ให้เอาไว้นอนเฝ้าไข้นายนิกคืนนี้


"ถ้าต้องการอะไร พี่นั่งอยู่ข้างนอกนะครับ เรียกได้ตลอดเลย ถ้าพี่หลับก็ปลุกได้เลยนะ ฮ่าๆ" พี่เจ้าหน้าที่บอกกับผมก่อนที่จะออกจากห้องไป


"เอิร์ต" เสียงนายนิกเรียกผม


"ว่าไง ไหวมั๊ยเนี่ย" ผมเดินกลับเข้าไปนั่งข้างๆเตียงแล้วก็เอามือแตะหน้าผากนายนิก ตัวไม่ค่อยร้อนแล้ว

นายนิกเอื้อมมือมาจับมือผม บีบเบาๆ

"เอิร์ต ฟังนิกนะ" ไอ่ลิงพูดแล้วก็เงียบไป เหมือนจะรอดูท่าทีของผมว่าผมจะมีปฏิกิริยายังไง

"พูดมาดิ" ผมบอกนายนิก นายนิกหันหน้ามามองผม แล้วก็บีบมือผมเบาๆ


"เราสองคนกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้มั๊ยครับ นิกอยากมีเอิร์ต"


นายนิกบอกผมแล้วก็เอามืออีกข้างล้วงสิ่งของบางอย่างออกมาจากกระเป๋ากางเกง แล้วก็เอามายัดใส่ในมือของผม

"นิกฝากดูแลมันด้วยนะครับ ไม่ว่าจะในสถานะไหน " นายนิกบอกผมด้วยน้ำเสียงสั่นๆ ผมหันหน้าขึ้นไปมอง ไอ่ลิงตาแดงๆ มีน้ำตาเอ่อๆ ผมไม่เคยเห็นนายนิกในอาการแบบนี้มานานแล้ว

ผมแบมือออกมา สิ่งของที่อยู่ในมือของผมก็คือ สร้อยอะตอม ของนายนิกนั่นเอง ถึงตอนนี้เป็นผมเองที่มือสั่นแล้วก็น้ำตาเริ่มเอ่อขึ้นมา

ผมกำสร้อยอะตอมที่อยู่ในมือไว้แน่น


"อื้ม เอิร์ตจะดูแลมันให้ดีที่สุดเลย ในสถานะเดิมของเราสองคน" ผมเงยหน้าขึ้นไปบอกนายนิก รู้สึกว่าน้ำตาร่วงลงมาอาบแก้ม นายนิกยกมือขึ้นมาเช็ดน้ำตาให้ผม


"ไม่เอา ไม่ร้องดิ"


ผมฟุบหน้าลงกับเตียงร้องไห้ออกมา นายนิกเอามือมาลูบหัวปลอบใจผม


"จริงๆมันก็ไม่เหมาะเท่าไหร่ที่นิกบอกเอิร์ตที่นี่ แต่นิกกลัวว่าจะไม่มีโอกาสกลับไปบอกอีก"


"อย่าพูดแบบนี้ดิ เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็หายแล้ว นิกพูดแบบนี้เอิร์ตรู้สึกไม่ดีเลยนะ" ผมเงยหน้าขึ้นไปมองไอ่ลิง


"เป็นห่วงนิกหรอห๊ะ นิกอ่ะไหวอยู่แล้ว แต่แค่รู้สึกแปลกๆ จะขอคืนดีกับแฟนทั้งทีทำไมต้องเป็นสถานที่แบบนี้ด้วยก็ไม่รู้" นายนิกบอกผม


"สร้อยคันไถของเอิร์ตอยู่บนค่าย กลับขึ้นค่ายเดี๋ยวเอิร์ตเอามาให้นิกนะ"


"ครับ คราวนี้นิกไม่ให้คืนแล้วนะ" นายนิกบอกผมแล้วก็เอามือมาบีบจมูกผมด้วยความหมันเขี้ยว


"ทำค่ายเสร็จกลับไป เอิร์ตย้ายกลับมาอยู่กับนิกนะ จะนอนกอดทั้งวันทั้งคืนเลย"


"อย่าเว่อร์"

.
.
.
.
.

ตอนเช้า นายนิกก็อาการดีขึ้นจนแทบจะหายเป็นปกติ หมอก็เลยให้กลับได้แต่ก็ได้ยามาถุงใหญ่ๆเลยทีเดียว รถของสถานีอนามัยพาผมกับนายนิกขึ้นไปส่งที่ค่าย เกือบๆเที่ยง ผมกับนายนิกก็ขึ้นไปถึงค่าย

"ไง ไอ่ลิงเผือก หายดีแล้วใช่มั๊ยเนี่ย" นายปิ๊กถามนายนิก นายนิกก็พยักหน้าให้ ทุกคนดีใจที่นายนิกหายดี


ผมกับนายนิกยกมือไหว้ขอบคุณเจ้าหน้าที่ที่ขับรถขึ้นมาส่ง แล้วก็พานายนิกไปที่เต๊นท์พยาบาล


"เย้ พี่เอิร์ตพี่นิกกลับมาแล้ว พี่นิกหายดีหรือยังคะ" น้องๆเข้าไปถามอาการนายนิก ผมก็เดินไปที่ครัว หาข้าวกิน เพราะตอนขึ้นมาลูกค่ายกินข้าวกันหมดแล้ว


"ไม่รู้ว่านิกกับเอิร์ตจะได้กลับมาวันนี้ กับข้าวไม่เหลือเลย เดี๋ยวเพียงดาวทอดไข่เจียวให้นะ" เพียงดาวบอกผม แล้วก็ยิ้มให้พร้อมกับทำสีหน้าดีใจ


"เป็นอะไรเนี่ยเพียงดาว" ผมถามเพียงดาวที่มีอาการเปลี่ยนไป


"สร้อยอะตอมที่คอเอิร์ต นี่...นิกกับเอิร์ต..." เพียงดาวถามแล้วก็มองหน้าผม ผมก็พยักหน้าให้


"เย้.....ถึงว่า นิกหายไวจัง มีเรื่องดีๆเกิดขึ้นนี่เอง ฮ่าๆ เพียงดาวไปเจียวไข่ให้ก่อนนะ" เพียงดาวบอกผม


ผมเดินกับมาที่ตรงนายนิกนั่งอยู่ เพื่อนๆก็มาหานายนิกกันหมด ทุกคนหันมามองผม ผมก็เหวอเลย ทำไมทุกคนถึงหันมามองผม


"เออ ดีเว๊ย กูถึงว่า ไอ้คนป่วยทำไมหายเร็วจัง" ไอ้แมคพูดแซวผมกับนายนิก


"ต้องลงทุนป่วยลงไปเคลียร์กันที่อนามัยเลยหรอว๊ะ โคตรโรแมนติกอ่ะ" ไอ้แบงค์แซวนายนิก ไอ่ลิงก็ได้แต่ยิ้มๆ


"ส้ม...วันนี้มื้อเย็น เอ็มขอกับข้าวดีๆ อร่อยๆ แล้วก็ขนมหวานซักอย่าง ฉลองกันหน่อยนะ"


"เออ จริง อย่างนี้ต้องฉลอง" นายบอมพูดขึ้นมา


"แหม่ ได้เลย ส้มจัดให้ ถือว่าเป็นงานเลี้ยงฉลองสมรสแล้วกันนะ"


"พอๆ บ้ากันไปใหญ่แล้ว สมรสสมเริ้ดอะไรกัน ไปอาบน้ำก่อนนะไม่ได้อาบตั้งแต่เมื่อวาน" ผมพูดตัดบทแล้วก็รีบเดินออกมาจากตรงนั้น ด้วยรอยยิ้ม.....


สร้อยอะตอม...กลับคืนมาอยู่ที่ผมแล้ว สร้อยคันไถ...ก็จะกลับไปอยู่กับนายนิก..เหมือนกัน