@@[นิยายY][ภาค2]Roommate&Soulmate(ตอนที่5) : เนื้อคู่!!@@

Roommate&Soulmate(ตอนที่5) : ดวงชะตา

"เอิร์ตๆ ตื่นได้ละถึงลำพูนแล้ว" นายเอ็มเขย่าตัวผมให้ตื่น  ผมก็งัวเงียๆตื่นขึ้นมา


"ปลุกพวกนั้นเลย เดี๋ยวเอ๋็มไปโทรบอกปิ๊กก่อน" นายเอ็มบอกผมแล้วก็เดินไปที่ท้ายขบวนเพื่อโทรหานายปิ๊ก ผมก็ปลุกยัยส้มยัยแพรว แล้วก็ไอ้แมค ไอ้แบงค์ นายบอม

...พวกผมทยอยกันไปล้างหน้าแปรงฟัน เตรียมตัวให้พร้อม


ไม่นาน พวกเราก็มาถึงสถานีเชียงใหม่ครับ ลงรถไฟมายืดเส้นยืดสาย  ตอนเช้ามืดแบบนี้อากาศหนาวเย็นมาก ผมถึงกับยืนสั่นเลยหล่ะ


"หนาวใช่มะ" นายบอมถามผมแล้วก็เอาเสื้อแขนยาวของตัวเองมาคลุมไหล่ให้ผม


"ขอบคุณนะบอม ไม่คิดว่าจะหนาวขนาดนี้" ผมขอบคุณแล้วก็ยิ้มให้นายบอม


"เฮ้ย ไอ้ปิ๊ก" ไอ้แมคเรียกนายปิ๊ก


พวกผมหันไปมอง นายปิ๊กก็กึ่งเดินกึ่งวิ่งมาหาพวกผม


"สวัสดีทุกคน เป็นไงกันบ้างเหนื่อยมั๊ยนั่งรถไฟ" นายปิ๊กถามพวกผม


"ไม่เหนื่อยหว่ะ หนาวมากกว่า" ไอ้แบงค์พูด


"อ่อครับ ฮ่าๆ งั้นไปขึ้นรถกันดีกว่า กลับบ้านกัน" นายปิ๊กบอกพวกผม


..แล้วพวกเราก็พากันเดินตามนายปิ๊กไปครับ นายปิ๊กเอารถMU7 มารับพวกเรา ก็สบายหน่อย นั่งกันได้หมดพอดี แล้วนายปิ๊กก็พาเราไปบ้านครับ ถึงบ้านนายปิ๊ก พวกเราก็ขนสัมภาระลงจากรถ สวัสดีพ่อกับแม่นายปิ๊กที่มารอรับเราอยู่แล้ว


"ปิ๊ก เดี๋ยวพาเพื่อนๆไปหาอะไรกินที่ตลาดสิลูก เช้าๆแบบนี้ของกินเยอะเลย"


"หรือจะนอนพักผ่อนกันก่อน" แม่นายปิ๊กถามพวกผม


"ไม่พักดีกว่าครับแม่ ลุยเลยๆ " ไอ้แมคตอบแม่


"อ่ะๆ ตกลงไม่พักนะ ป่ะเดี๋ยวปิ๊กพาไปตลาด รับรองของกินเพียบ" นายปิ๊กบอกพวกผม


"ส้ม แพรว จะนอนพักก่อนมั๊ย" ผมถามยัยส้มยัยแพรว

"ไม่อ่ะ ลุยเหมือนกัน ยังไหวๆ" ยัยแพรวตอบผม


"โอเค งั้นไปกันเลย" นายปิ๊กพูด


....แล้วนายปิ๊กก็พาพวกผมมาที่ตลาดเช้าใกล้ๆบ้าน ของกินเพียบตามที่นายปิ๊กบอกจริงๆ


"เอิร์ต ข้าวเหนียวหมูปิ้ง กลิ่นหอมมากอ่ะ" นายบอมบอกผม

"จัดเลยมั๊ยบอม" ผมหันไปถามนายบอมแล้วก็ยิ้มๆ


"จัดเลย บอมหิวแล้ว" นายบอมพูดพร้อมรอยยิ้มเขินๆ แล้วก็ตรงเข้าไปร้านหมูปิ้งเลยครับ


...แต่ซักพัก นายบอมก็เดินหน้าจ๋อยๆกลับมา


"อ่าว ไหนหมูปิ้งอ่ะบอม" ผมถามนายบอม


"เอ่อ...คือบอม..บอมฟังภาษาไม่รู้เรื่องอ่ะครับ" นายบอมตอบผมเบาๆ


"โห..บอม งั้นมานี่ ตามปิ๊กมาเดี๋ยวจัดการให้" นายปิ๊กได้ยินก็กอดคอพานายบอมไปร้านหมูปิ้งอีกครั้ง คราวนี้นายบอมกลับมาพร้อมข้าวเหนียวหมูปิ้งหลายชุดเลย ฮ่าๆ


...พวกผมเดินซื้อของกินกันจนได้เยอะแล้ว นายปิ๊กก็พากลับบ้าน เอาของไปนั่งกินกันที่บ้านนายปิ๊ก


"เอิร์ต...กอดหน่อย ปิ๊กยังไม่ได้กอดเอิร์ตเลยนะเนี่ย" นายปิ๊กบอกผมแล้วก็ยิ้มๆ


...ผมหันไปก็กางแขนโอบกอดนายปิ๊ก ฮ่าๆ

"อ่ะ ชิมนี่ ข้าวจี่" นายปิ้งยื่นข้าวจี่ให้ผม

มันเป็นข้าวเหนียวปิ้งชุบไข่อ่ะครับ ก็จะรสชาติเค็มๆ มีกลิ่นหอมไข่ปิ้งนิดๆ แต่บางคนก็จะไม่ค่อยชอบกลิ่นคาวๆของไข่  แต่ผมก็กินได้นะ



"เห็นบ้าบิ่นก็คิดถึงไอ้นิกเลยเนอะ" ไอ้แมคพูดขึ้น

"เออ นั่นดิ ทำไมนิกไม่มาด้วยหล่ะ" นายปิ๊กถามถึงนายนิก


"ไอ้นิกติดสอบอ่ะ" นายเอ็มบอกนายปิ๊ก


"อ่อๆครับ"


"แล้ว...เอิร์ต...กับนิก ความรู้สึกดีขึ้นแล้วใช่มั๊ย" นายปิ๊กถามผม ผมก็พยักหน้าให้นายปิ๊ก นายปิ๊กก็ยิ้มให้ผม


"เดี๋ยววันนี้ปิ๊กพาเที่ยวในเมืองก่อนดีกว่าเนอะ พรุ่งนี้ค่อยไปสำรวจพื่นที่ทำค่ายกัน" นายปิ๊กบอกพวกผม


"อื้มๆ ดีเลยปิ๊ก ส้มอยากไปไหว้พระธาตุดอยสุเทพอ่ะ"


"แพรวก็อยากไป"


"ได้เลยครับส้ม แพรว จัดให้ๆ เอาหลายๆวัดเลยเนอะ"


....หลังจากที่พวกเราจัดการกับของกินเสร็จ ก็อาบน้ำ เปลี่ยนเสื้อผ้า พร้อมให้นายปิ๊กพาลุยเมืองเชียงใหม่^^

นายปิ๊กพาพวกผมขึ้นไปไหว้พระธาตุดอยสุเทพครับ สวยมากๆ อากาศก็ดีมากๆ พวกผมเดินขึ้นบันไดมาครับ หลายขั้นมาก แต่จะเหนื่อยไม่ได้ ฮ่าๆ ต้องอดทน

"เอิร์ต รอบอมด้วยนะ" นายบอมบอกผมแล้วก็เดินกลับลงไปข้างล่างสองสามขั้น แล้วนายบอมก็พยุงคุณยายแก่ๆคนนึงให้เดินขึ้นบันไดได้สะดวก


"ไม่ต้องช่วยยายหรอกพ่อหนุ่ม ยายค่อยๆเดินขึ้นไปได้"


"ไม่เป็นไรหรอกครับคุณยาย บันได้เริ่มชันแล้วเดี๋ยวอันตรายครับ" นายบอมบอกคุณยาย ผมเองก็ลงมาเดินข้างๆคุณยายเหมือนกัน ส่วนเพื่อนคนอื่นๆก็เดินขึ้นไปล่วงหน้าครับ


...ไม่นาน ผมกับนายบอมก็พาคุณยายขึ้นไปจนถึงข้างบนได้สำเร็จ คุณยายขอบอกขอบใจผมกับนายบอมเป็นการใหญ่ แล้วพวกผมก็ไปไหว้องค์พระธาตุกันครับ แล้วก็ยืนสูดอากาศบริสุทธิ์ ชมวิวตัวเมืองเชียงใหม่ยามเช้า จนได้เวลาพวกเราก็เดินลงมากัน ระหว่างทาง ยัยส้มเห็นมีคนตาบอดมานั่งดูดวง ยัยส้มก็สงสัยว่า ตาบอดแล้วจะดูลายมือได้ยังไง

"เอิร์ต ลองไปดูลายมือดิ๊ อยากรู้ว่าตาบอดแล้วจะดูลายมือได้ยังไง" ยัยส้มบอกผม


"เอ้า ส้มก็ไปดูเองดิ เอิร์ตไม่ชอบดูดวง"


"ไม่อ่ะกลัวไม่แม่น"


"งั้นบอมละกัน ว่าง่ายดี" ยัยส้มจูงมือนายบอมเข้าไปหาหมอดู นายบอมก็ตามไปแบบ งงๆ ฮ่าๆ


พวกผมก็เข้าไปมุงดูกันครับ หมอดูให้นายบอมแบมือ แล้วก็ลูบๆคลำๆมือนายบอม เอานิ้วไล่ตามเส้นรอยมือ แล้วก็พูดประมาณว่า นายบอมเป็นคนมีสติปัญญาดี เจ้าระเบียบ รูปร่างดี เป็นคนคิดมาก คิดเล็กคิดน้อย แต่ก็ไม่ได้ร้ายแรงอะไร  ที่สำคัญนายบอมมีดวงชะตาผูกกับคนๆนึง เป็นดวงชะตาที่ต้องเกื้อกูลกัน นายบอมก็หันมาทำหน้างงๆกับพวกผม ที่ตอนนี้ก็เหวอๆกันไป เพราะสิ่งที่หมอดูตาบอดพูดมาเกี่ยวกับนายบอมนั้นค่อนข้างตรง  ยัยส้มเลยถามหมอดูว่า แล้วจะหาคนๆนั้นเจอได้ยังไง  หมอดูก็พูดต่อว่า  ทั้งสองดวงชะตาได้มาเจอกันแล้ว แล้วจะต้องหนุนดวงต่อกันไปแบบนี้ เพียงแต่ดวงชะตาสองดวงนี้ไม่ใช่ดวงของเนื้อคู่แต่ต้องผูกพันกัน มันแปลกมากที่ทั้งสองคนต่างก็เป็นผู้ชาย ตอนนี้พวกผมอึ้งกันมากไปอีก  นายบอมก็ถามหมอว่า แล้วจะรู้ได้ยังไงครับว่าคนไหน เพราะได้เจอคนตั้งหลายคน  สิ่งที่หมอดูตอบมา ทำเอาพวกผมถึงกับอึ้ง อีกครั้งจนพูดไม่ออก โดยเฉพาะ ตัวผมเอง  หมอดูตอบว่า ผู้ชายคนไหนที่เกิดวัน เดือน ปีเดียวกัน แค่เหลื่อมล้ำกันในเรื่องเวลาเกิด ก็คือคนนั้นแหล่ะ....พอหมอดูพูดจบ นายเอ็มหันมามองหน้าผมพอดี  หมอดูเห็นพวกเราเงียบ ก็ถามนายบอมว่า อยากรู้เรื่องอะไรอีกมั๊ย  นายบอมบอกว่าไม่อยากรู้แล้วครับ แล้วนายบอมก็จ่ายตังค์ค่าดูหมอดูไป


"เชี่ย...แล้วไง หมอแม่นหว่ะ" ไอ้แบงค์พูด


"นั่นดิ คนนั้นคือเอิร์ตแน่นอนเพราะเอิร์ตกับบอมเกิดวันเดียวกันนี่ ตรงตามที่หมอดูบอกเป๊ะๆ" ยัยแพรวพูด


"เอ่อ...บอมว่า...อาจจะบังเอิญก็ได้ครับ" นายบอมบอกพวกผม


"กูว่า ต้องเปลี่ยนเป้าหมายใหม่ซ๊ะแล้วมั้ง ค่ายครั้งนี้ ฮ่าๆ" ไอ้แมคพูดแล้วก็หัวเราะ


"ก็หมอดูบอกแล้วไงว่าไม่ใช่เนื้อคู่ แต่เป็นสายรหัสกันไง" นายบอมพูด


..แล้วนายบอมก็หันมามองหน้าผม ผมก็ยิ้มให้นายบอม ทำหน้าไม่ถูกเลย ยังตกใจกับคำพูดหมอดูเมื่อกี้


"สิ่งที่ฝืนไม่ได้คือโชคชะตาสินะ" นายเอ็มพูดขึ้นมา


"ใช่แล้วหล่ะเอ็ม คนเราอ่ะฝืนอะไรก็ฝืนได้ แต่ฝืนโชคชะตาไม่ได้" นายปิ๊กบอกนายเอ็ม


....แล้วพวกเราก็ไปเที่ยวกันต่อครับ นายปิ๊กพาไปไหว้พระอีกตั้งหลายวัดเลยหล่ะ ทำบุญกันฉ่ำใจไปเลย แล้วก็ไม่มีใครพูดถึงคำทำนายของหมอดูเมื่อเช้าอีกเลย ทุกคนสนุกสนานอยู่กับการตระเวนเที่ยวตัวเมืองเชียงใหม่ ตอนเที่ยงนายปิ๊กพาพวกเราไปกินข้าวซอยเจ้าอร่อย  แล้วตอนเย็นก็ออกมาเดินถนนคนเดินตรงประตูท่าแพ ของขายเยอะมาก ละลานตามาก ของกินก็เยอะเหมือนกัน นายบอม นายเอ็ม นี่ดูจะสนุกสนานกับการกินมาก


"เอิร์ต ไอติมตัดชิมมะ" นายบอมเรียกผมแล้วก็จูงมือผมไปร้านไอติมตัด


"หนาวๆแบบนี้ยังจะกินไอติมอีกหรอบอม" ผมถามนายบอม


"ต้องกินสิ มาถึงนี้แล้ว เอิร์ตเอารสอะไรเดี๋ยวบอมเลี้ยงเอง" นายบอมถามผม


"กะทิละกัน" ผมบอกนายบอม

"โอเคครับ พี่ครับเอากะทิอันนึงแล้วก็มะนาวอันนึงครับ" นายบอมสั่งคนขายไอติม


"โห...มะนาวเปรี้ยวสะใจมากอ่ะ กะทิหล่ะอร่อยมั๊ย" นายบอมถามผม


"อื้ม..ชิมดิ" ผมพยักหน้าให้นายบอมแล้วก็ยื่นไอติมให้นายบอมชิม นายบอมก็ก้มลงมางับไอติมไปกิน


"อื้อ...อร่อยดิอ่ะ" นายบอมบอกผม พร้อมกับยิ้มเขินๆ


"แหม่...สองคนนี้...มุ้งมิ้งดีนะเนี่ย" ยัยแพรวแซวผม


"เหอะๆ ให้มันมุ้งมิ้งกันไปเหอะ เดี๋ยวไอ้ออมมา ไอ้บอมก็จ๋อย ฮ่าๆ" ไอ้แบงค์พูดถึงนายออม น้องรหัสของผมกับไอ้บอม


นายบอมก็ยิ้มๆ


"ยังไงๆ....หมอดูบอกแล้วนะว่าอย่าฝืน" นายเอ็มมากระซิบบอกผม ผมก็หันไปมองหน้านายเอ็ม นายเอ็มก็ยิ้มๆ

"เอ็มพูดไรเนี่ย" ผมว่านายเอ็ม


"พี่คะๆ ช่วยซื้อสร้อยข้อมือหน่อยค่ะ" น้องผู้หญิงใส่ชุดชาวเขา ถือถาดใส่สร้อยข้อมือที่ถักจากเชือกมาให้ผมกับนายเอ็มดู


"สวยดีนะเอ็ม มาเอิร์ตเลือกให้" ผมนั่งลงเลือกสร้อยข้อมมือให้นายเอ็ม พวกที่เหลือก็มาดูสร้อยข้อมือ


"น้องครับ เลือกให้พี่หน่อยสิ อันไหนดี" นายบอมบอกน้องคนขาย น้องคนขายมองหน้านายบอมแล้วก็ หยิบสร้อยข้อมือสีเหลืองสดให้นายบอม


"ส่วนอันนี้ของพี่คนนี้ค่ะ" น้องหยิบสร้อยข้อมือแบบเดียวกันกับนายบอมให้เรา


"เหลือสองเส้นสุดท้าย เหมาะกับพี่สองคนดีค่ะไว้ใส่คู่กัน" น้องคนนั้นพูดแล้วก็ยิ้มหวานให้พวกเรา


"เชี่ยแล้ว....ไม่เชื่อคงไม่ได้แล้วหว่ะ" ไอ้แมคพูดขึ้น


"ไหนเอิร์ตกับบอมชูข้อมมือขึ้นมาดูดิ๊" ยัยแพรมบอกผมกับนายบอม ผมกับนายบอมก็ยกข้อมือข้างที่ใส่สร้อยข้อมือขึ้นมา


"สร้อยข้อมือคู่อย่างที่น้องคนขายบอกจริงๆด้วย น่ารักดี" ยัยแพรวพูด


....แล้วพวกเราก็เดินเล่นกันต่อครับ พวกเพื่อนก็ยังแซวผมกับนายบอมอยู่เรื่อยๆ ฮ่าๆ ก็สนุกสนานกันไป  เกือบๆสี่ทุ่มนายปิ๊กก็พาพวกเรากลับมาบ้านครับ
รีบนอนพักผ่อนเพราะพรุ่งนี้พวกเราต้องไปเชียงรายกัน ไปสำรวจพื้นที่ค่ายอาสาของพวกเราครับ

"เดี๋ยวส้มกับแพรวนอนที่ห้องปิ๊กนะ ส่วนพวกผู้ชายเดี๋ยวลงไปนอนข้างล่างตรงหน้าโทรทัศน์ นอนพออยู่หกคนเรา" นายปิ๊กบอกพวกผม


...หลังจากนั้นพวกผมก็ทยอยกันไปอาบน้ำครับ ผมอาบน้ำเสร็จก้ออกมาเดินเล่นหน้าบ้านนายปิ๊ก


"เอิร์ต  หายมาอยู่นี่เอง" นายปิ๊กพูดแล้วก็เดินเข้ามาหาผม


"อื้ม อากาศดีอ่ะปิ๊ก เอิร์ตชอบอากาศแบบนี้" ผมพูด


"เดี๋ยวขึ้นดอยไปอากาศจะเย็นกว่านี้อีกนะ เตรียมเสื้อกันหนาวขึ้นไปด้วยหล่ะ" นายปิ๊กบอกผม


"อื้ม...ขอบใจนะปิ๊ก ที่มาช่วยค่ายพวกเอิร์ต" ผมบอกนายปิ๊ก


"ไม่เป็นไรครับ...แต่ค่ายปีนี้ ปิ๊กขอเชียร์คู่เอิร์ตบอมนะ เคมีเข้ากันดี ฮ่าๆ" นายปิ๊กบอกผมแล้วก็หัวเราะ


"พูดไรก็ไม่รู้ปิ๊กเนี่ย ก็หมอดูบอกแล้วไงว่าไม่ใช่เนื้อคู่ ปิ๊กนี่อย่าเพ้อเจ้อ ป่ะเข้าบ้านไปนอนกัน" ผมทุบไหล่นายปิ๊กแก้เขิน แล้วก็เดินเข้ามาบ้านเตรียมตัวนอน


...........................................