คือผม แค่อยากระบายบางเรื่องเพราะผมอาย อายที่คบกับ ผญ คนนี้

คือผม คบกับผู้หญิงคนหนึ่งตอนนั้นเค้าอายุเพียง 18 ปี ก็ มหาลัยปี 1 ผมอายุ 25 ผมเรียนไม่จบแต่ผมก็ทำงาน ธุรกิจส่วนตัวซึ้งรายได้ก็ค่อนช้างดี วันละ 1500-2000 บาท เรื่องความรักราบรื่นเพราะผมเป็นแฟนคนแรกผมเหมือนมีความเป็นผู้นำเพราะอายุมากกว่าเธอตามผมตลอดและผมก็สอนแต่สิ่งดีๆให้เธอจนผมคบกับเธอประมาณเกือบ 2 ปี ผมคิดว่าผมจะจบที่ ผญ คนนี้แต่..... ผมไปรับฟังเพื่อนสนิทจะว่าญาติเลยก็ได้เราสองคนสนิทและก้านโลกพอกัน เขาบอกผมว่าพวกเราใช้ชีวิตโสดพอแล้วเหรอ ? เราจะหยุดแค่นี้ ? ซึ่งผมก็คิดตามตามประสาผู้ชาย เพราะผมเห็นรุ่นน้องผมทำ ผญ ท้อง ตอนอายุ 21 เค้าไม่สามารถจะใช้ชีวิตอิสระได้ ผมเลยคิดว่าขอใช้ความเป็น ผช อีกสักนิดแล้วผมจะหยุด จากนั้นผมก็เริ่มเที่ยวกับเพื่อนผมเริ่มไม่ค่อยสนใจแฟนของผมและผมก็ใช้ถอยคำไม่ดีกับเธอ ผมขอยอมรับว่าตอนนั้นผมหลงผิดมาก มาคิดได้ทีหลังผมเสียใจ ผมไม่เคยนอกใจแฟนแต่ผมก็ดูเห็นแก่ตัวจริงๆ ผมทำตัวแย่ๆประมาณ 3-4 เดือน จนมาวัน หนึ่งเธอเรื่องหาเพื่อนคุยใน แอปสีเหลือง แอป1 เพราะเค้าเหงาที่ผมไม่สนใจ ผมรู้สึกไม่พอใจจึงเริ่ม งอน เริ่มอยากให้เธอมาสนใจ แต่ผมก็ใช้วิธีผิดๆและใจร้อน ผมลั่นบอกเลิกเธอไป เราก็เหมือนเลิกกันไปแต่ก็กลับมาคบกันอีกและรักกันดี ......... แต่เราก็เริ่มทะเลาะกันเพราะ ปัญหาทางการเงินของครอบครัวเธอทำให้เธอเครียดและเธอก็ไม่ค่อยพูดกับผมดีนักผมก็น้อยใจช่วงนี้คือผมไม่ได้ทำอะไรให้เธอเสียใจเลยเพราะผมคิดว่า บทเรียนครั้งเดียวก็รู้สึกผิดมากแล้ว และผมก็ทนอารมณ์ของเธอไม่ได้ผมก็ลั่นไปว่า เราเลิกกัน และแล้วผมก็เป็นฝ่ายง้อเธอเพราะอารมณ์ของผมเอง แต่มีเหตุการณ์เกิดขึ้นคือมีคนมาจีบเธอสามคน ซึ่งไม่รวมผมและเธอบอกกับผมว่าเธอชอบ 1 ในนั้น ผมก็ทำใจอยู่นานจนผมอาจจะตัดใจได้แต่สุดท้ายเราก็กลับมาคบกันเหมือนเดิม(ไม่ขอเล่ารายละเอียด) และแล้วผม....ดวงผมเริ่มตกกิจการผมล้มความรักก็ไม่โอเคเหมือนผมก็เครียดเพราะผมเริ่มเครียดตั้งแต่ทางบ้านเธอมีปัญหาเพราะกิจการผมก็ไม่ค่อยดีผมไม่สามารถระบายกับเธอได้เพราะเธอก็มีปัญหามากพอแล้ว เธอเริ่มเข้มแข็งขึ้นแต่ผมกลับอ่อนแอลง เธอเริ่มเป็นแบบที่ผมสอน สอนให้เข้มแข็งเธอเริ่มมีความเป็นผู้นำ แต่ผมกลับมาอยู่จุดที่ตกต่ำ จนผมคิดว่าชีวิตเธอจะไปได้ดีถ้าไม่มีผมเพราะผมสอนในสิ่งที่มันควรเป็นไปหมดแล้วและเธอก็ทำได้ดี จนปัจจุบันนี้เราก็คุยกันอยู่แต่ผมรู้สึกอายที่ไม่มีอะไรให้เธอเลย ไม่สามารถรับผิดชอบเธอได้ ผมรู้สึกอายและอายมากที่ผมไม่สามรถจะดูแลคนที่ผมรักได้ ตอนนี้ผมรู้สึกว่าเธออยู่สูงจนผมเอื้อมไม่ถึง ทุกวันนี้เธอทำทุกอย่างเพื่อครอบครัว แต่ผมรู้สึกว่าผมทำทุกอย่างเพื่อครอบครอง ตอนนี้ผมไม่เหลืออะไรที่จะมั่นใจเลยว่าจะดูแลเธอได้ ผมจึงอยากระบายและนั่งอ่านคอมเม้นเล่นๆตามประสาคนเครียดๆ แต่ที่ผมบอกว่าไม่เหลืออะไรเพราะผมไม่นับสมบัติของพ่อของแม่ ผมรักที่จะคว้าทุกอย่างด้วยมือผมเองแต่ตอนนี้ผมรู้สึกหมดแรงและเครียดเพราะผมเป็นคนคิดมาก   
      และสุดท้ายนี้ เธอเป็นผู้หญิงที่ทำให้ผมรู้ว่ารักแท้มีอยู่จริง แต่เหมือนผมจะรักษาเธอไว้ไม่ได้ผมไม่เคยเล่าให้เธอฟังว่าผมอึดอัดผมอายเพราะผมไม่ใช่คนที่จะเกาะผู้หญิงกินผมเลยคิดว่าถ้าเธอเจอใครที่ดีกว่าเธอจะมีความสุขและผมอยากให้เธอมีความสุข ตอนนี้ผมอายุ 28 แต่กลับอยากจะพอกับทุกอย่างทุกเรื่อง ผมอยากจะบอกว่า ความรักอย่างเดียวอาจไม่พอจริงๆ ผมรักเธอมากและขอบคุณที่เธอเคยรักผมมาก (หมาอยากบอกกวางน้อยว่า หมาอายที่ดูแลกวางน้อยไม่ได้ หมาขอโทษและหมาอายที่จะยืนข้างๆ)