สวัสดีทุกคนนะครับ ผมเป็นเด็กม.ปลายคนนึงครับ ผมรู้จักกัยพี่ผู้หญิงคนนึงชื่อว่าแป้ง(นามสมมุติ) ซึ่งพี่เค้าอยู่ปี2ครับ ผมกับพี่เค้าคุยกันประมาณ2เดือนกว่า ผมเลยขอพี่เค้าเป็นแฟน ผมยอมรับเลยครับว่าผมรักพี่เค้ามากพี่เค้าคือแฟนคนแรกของผม เราคบกันมาจะเข้าเดือนที่7 วันนั้นผมเผอิญไปเจอรูปกลุ่มพี่ผมและในรูปนั้นมีพี่แป้ง ผมก็เลยสงสัยว่าเค้าเรียนคนละที่แต่ทำไมถึงมีรูปด้วยกัน
ผมถามพี่ผมอยู่ซักพัก พี่ชายของบอกว่าเห็นพี่แป้งไปเที่ยวกับเพื่อนของพี่ผมบ่อยๆ (เที่ยวในที่นี้ก็คือเรื่องนั้นนั่นแหละครับ) แล้วพี่ของผมก็เล่าให้ฟังทั้งหมดเลยว่า พี่แป้งเป็นผู้หญิงล่าแต้มนะ เค้ากำลังล่าแข่งกับกลุ่มเพื่อนเค้าอยู่ พอผมได้ยินแบบนั้นผมอึ้งเลยครับ ความรู้สึกมันเหมือนโดนตบแรงๆจนทุกอย่างมันชาไปหมด แต่พอผมเจอพี่แป้งผมทำเป็นไม่รู้เรื่องอะไรคุยกันแบบปกติ ทุกครั้งที่ผมมองหน้าพี่เค้าทุกครั้งที่ได้ยินเสียงพี่เค้า ผมเสียใจมากครับการโดนหลอกแบบนี้มันเป็นอะไรที่รับได้ยากมาก แต่ก็ไม่รู้ว่าทำไมผมถึงยังยอมเป็นควายให้พี่เค้าหลอก ผมคงรักพี่เค้ามากมั้งครับ ผมยอมทุกอย่างยอมโง่ยอมไม่พูดอะไรยอมทำตัวปกติทั้งๆที่ทุกอย่างที่ผ่านมามันเป็นเรื่องโกหก ผมเกลียดตัวเองมากครับที่รู้ทั้งรู้ว่าผมไม่ได้เป็นคนรักคนเดียวของพี่เค้าแต่ผมยังอยากอยู่ยังอยากรักพี่เค้าแบบนี้เศร้านะครับ เวลาที่เรานั่งอยู่ด้วยกันแล้วมีสายเข้าที่โทรศัพของพี่เค้าพี่เค้าก็บอกผมทุกครั้งว่าเพื่อนโทรมา ผมรู้ครับว่าสายส่วนมากคงไม่ใช่เพื่อนแน่นอน แต่ผมก็ไม่ได้พูดอะไรไป
จนถึงตอนนี้ผมก็ยังคบกับพี่เค้าอยู่ เป็นเวลา8เดือนแล้วครับที่คบกันมา ผมไม่สนว่าพี่เค้าจะมองผมเป็นควายรึป่าวแต่ที่เป็นอยู่ตอนนี้ผมรู้สึกว่าพี่เค้าให้ความสุขผมมาเต็มๆ ผมไม่รู้ว่าผมมีความสุขจริงรึป่าวแต่ เหตุผลเดียวที่ผมยังอยู่คือผมรักพี่เค้าครับ