ชีวิตของคนโซเซ โหดร้ายมาตลอดชีวิต ต่อจากนี้ต้องใช้ชีวิตแบบใหน

เรามีครอบครัว มีพ่อ ย่า ปู่ น้า ครอบครัวเราจะชอบกินเหล้า แล้วเมา เราไม่มีแม่ แม่ทิ้งเราไว้กับพ่อ ตั้งแต่เรา 3เดือน เพราะพ่อเมา ชีวิตเราตั้งแต่แม่ทิ้งไป เหมือนครอบครัวพ่อเห็นเราเป็นลูกเก็บมาเลี้ยง พ่อจะไปทำงานต่างจังหวัด เราอยู่กับปู่ย่า น้าและแฟนน้าที่บ้าน เราถูกบังคับ ด่า ตี มาตลอด เราอายุ16ปีเราเรียนปวช. ไม่จบ ตอนนั้นเลิกเรียน18.30 ของทุกวันพุธ เป็นช่วงเรียนพิมดีด ย่ารู้อยู่แล้ว แต่มันดึกมาก ไม่มีรถมารับ โทรสับก็พัง แต่เรามีเพื่อนคนนึงเรียนแผนกเดียวกัน เป็นแฟนของคนแถวบ้าน แฟนมันจะมารับพอดี เราเลยขอกลับด้วย แต่แฟนมันเคยโดนคดีค้ายา แต่มันเลิกแล้วหละ มันขับซาเล้งมา มันช้ามาก จะไปกลับก็2ทุ่ม แต่กลับมา ย่าไม่มีเหตุผล ใช้ไม่ไผ่ หนาประมาน10เซน ตีเราจนขาอ่อน รอยแผลฟกช้ำ เลือดก็ไหล นั่งนอนลำบาก ไม่มีคนสนใจ จนวันนึงเราหนีออกจากบ้านไม่บอกใคร ไปอยู่กับเพื่อนคนนึง แต่อยุได้2วัน ก็ต้องกลับ น้าโกหกว่าย่าเปนลม กลับไปก็เหมือนเดิม ตีเรา ด่าเรา เราทนไม่ใหว เราหยิบแก้วมาทุบแตก แก้วบาดมือ ลึกมากๆ เราไม่บอกใคร จนได้ย้ายมายุต่างจังหวัด กับพ่อ แต่พ่อไม่มีเมีย คืนนั้นพ่อเมามากเข้ามาในห้องเรา แล้วพูดขึ้น ว่า ขอ*** เราแลกกับการเรียน เราร้องให้มากๆ เราอยากเรียนต่อ แต่ถ้าไม่มีคนส่งเรียนก็ไม่จบ แล้ววันนั้นก็ โหดร้ายมากๆ (ถ้าไม่เป็นเราจะไม่มีใครเข้าใจเลย) พอวันนั้นพ่อขอโทด แต่ห้ามให้เราบอกใคร เราร้องให้ทุกคืน เราเสียใจต้องทำยังไง ดีค่ะ แจ้งความหรือปล่อยไป เพราะมันโหดร้ายมากๆ กับคนเป็นพ่อ ที่เห็นลูกสาวตนเองเป็นของเล่น