เหตุผลที่ยังหายใจ
เล่าย้อนหลังไปเมื่อ 16-17 ปีก่อน เราแอบชอบเพื่อนร่วมงานค่ะ เราเป็นคนหน้าตาไม่สวยเพื่อนน้อย สังคมไม่ค่อยมีเป็นคนค่อนข้างโลกส่วนตัวสูง เพื่อนมีคบแค่แบบเพื่อนร่วมงาน ไม่มีเพื่อนสนิท แต่มาเริ่มสนิทกับเพื่อนชายคนนี้ เขามีแฟนแล้ว ก็แอบชอบมาเรื่อยๆ จนวันหนึ่งเขามีปัญหากับแฟน ได้มาคุยกัน กับเราๆเข้าใจกันดีค่ะ เลยเหมือนคบๆกัน จนแฟนเขารู้ แล้วเขาก็แต่งงานกัน เราทำใจไม่ได้ค่ะ ขอเขาว่าถ้าที่ทำงานให้เรากับเขาเหมือนเดิม แฟนเขารู้ เขาบอกเขาเลือกแฟน และลาออกจากบริษัทไป เราเคว้งมาก ในชีวิตเรามีเขาคนเดียว เขาเป็นทุกอย่างของเราจริงๆ ขอเขาค่ะ ขอเขาแค่เป็นเพื่อนคุยไปเรื่อยๆ ทำใจไม่ได้ค่ะ จนเขามีเรื่องกับแฟนเขา เขามาหาเรา แล้วช่วงนั้น ทำให้เรามีอะไรกัน เราเต็มใจ เรายอมและหวังว่า เขาจะเลือกเราในตอนนั้น และเรายื้อแบบนี้เป็นปี จนแฟนเขามีลูก เขาบอกเราว่า เขาขอเลือกครอบครัว และไม่ติดต่อกันอีก
จนเวลาผ่านมา 16 ปี บังเอิญเราได้ลงเรียนต่อปริญญาโท และเราได้กลับมาติดต่อกับเขาอีกครั้ง บังเอิญที่เราเรียน เขาต้องมารับส่งลูกเขา เลยได้เจอกันง่าย มันเหมือนโชคชะตาของเราที่ได้กลับมาเจอกัน ความรู้สึกได้เขากลับมา มันเป็นเวลาที่มีความสุข เราได้คุยกันทุกๆวัน และทุกครั้งที่เขาโทรหา หรือไลน์ หาเรา มีความสุขมากๆและมีโอกาสได้เจอกัน ความสัมพันธ์กลับมาค่ะ เรายอมมีอะไรๆกับเขาอีก และหวังว่า ครั้งนี้เขาจะเลือกเรา เขาบอกรักเรา และเราก็รักเขามาก ตอนนี้เขามีลูกสองคน แค่เขาบอกคิดถึงเรา เขารักเรา แต่เท่านี้เราก็มีความสุขแล้ว เราทำตัวอยู่แบบเจียมตัว อยู่ในมุมของเรา เงียบๆเราก็พอใจแล้ว แต่ ในใจเราก็เหมือนคนอื่นๆ อยากมีตัวตน อยากเป็นที่ยอมรับ อยากเปิดเผย แต่เขาให้เราได้เท่านี้ เพราะเขายังมีครอบครัวที่ต้องรับผิดชอบ เราก็จะรอ ค่ะ เราจะรอให้เขาเลิกกับแฟนเขา เราอยากมีตัวตนแค่ไหน เราต้องอดทน ขอแค่มีเขา จนแฟนเขารู้เรื่อง เขาอาจจะสงสารเรามากขึ้น เห็นใจเรา เพราะปกติเราจะเงียบๆและไม่เคยว่าอะไรแฟนเขา ในใจอยากให้เขาเลิกกัน เราจะได้มีเขา จริงๆ แต่ในที่สุด เขาเลือกครอบครัว เราต้องเสียใจอีกครั้ง แต่ยังหวังค่ะ ยังรอ เพราะเขาบอกรักเรา เขาไม่ได้รักแฟนแล้ว เขาอยู่เพื่อทำหน้าที่พ่อของลูกๆ ...เรายังคงเหมือนเดิม ใช้ชีวิตเดิมๆ ทำงานที่เดิม รอเขาเหมือนเดิมในชีวิตเราไม่เคยมีใคร เรามีเขาคนเดียวที่เป็นทุกสิ่งทุกอย่าง ในชีวิต ผิดเหรอที่เรามาทีหลัง แต่เรากับเขารักกัน เขาไม่ได้รักแฟนเขาแล้ว ...ผิดไหมคะที่จะรอ ที่จะหวัง สักวัน เราคงได้ใช้ชีวิตร่วมกัน
เหตุผลที่ยังหายใจ
เล่าย้อนหลังไปเมื่อ 16-17 ปีก่อน เราแอบชอบเพื่อนร่วมงานค่ะ เราเป็นคนหน้าตาไม่สวยเพื่อนน้อย สังคมไม่ค่อยมีเป็นคนค่อนข้างโลกส่วนตัวสูง เพื่อนมีคบแค่แบบเพื่อนร่วมงาน ไม่มีเพื่อนสนิท แต่มาเริ่มสนิทกับเพื่อนชายคนนี้ เขามีแฟนแล้ว ก็แอบชอบมาเรื่อยๆ จนวันหนึ่งเขามีปัญหากับแฟน ได้มาคุยกัน กับเราๆเข้าใจกันดีค่ะ เลยเหมือนคบๆกัน จนแฟนเขารู้ แล้วเขาก็แต่งงานกัน เราทำใจไม่ได้ค่ะ ขอเขาว่าถ้าที่ทำงานให้เรากับเขาเหมือนเดิม แฟนเขารู้ เขาบอกเขาเลือกแฟน และลาออกจากบริษัทไป เราเคว้งมาก ในชีวิตเรามีเขาคนเดียว เขาเป็นทุกอย่างของเราจริงๆ ขอเขาค่ะ ขอเขาแค่เป็นเพื่อนคุยไปเรื่อยๆ ทำใจไม่ได้ค่ะ จนเขามีเรื่องกับแฟนเขา เขามาหาเรา แล้วช่วงนั้น ทำให้เรามีอะไรกัน เราเต็มใจ เรายอมและหวังว่า เขาจะเลือกเราในตอนนั้น และเรายื้อแบบนี้เป็นปี จนแฟนเขามีลูก เขาบอกเราว่า เขาขอเลือกครอบครัว และไม่ติดต่อกันอีก
จนเวลาผ่านมา 16 ปี บังเอิญเราได้ลงเรียนต่อปริญญาโท และเราได้กลับมาติดต่อกับเขาอีกครั้ง บังเอิญที่เราเรียน เขาต้องมารับส่งลูกเขา เลยได้เจอกันง่าย มันเหมือนโชคชะตาของเราที่ได้กลับมาเจอกัน ความรู้สึกได้เขากลับมา มันเป็นเวลาที่มีความสุข เราได้คุยกันทุกๆวัน และทุกครั้งที่เขาโทรหา หรือไลน์ หาเรา มีความสุขมากๆและมีโอกาสได้เจอกัน ความสัมพันธ์กลับมาค่ะ เรายอมมีอะไรๆกับเขาอีก และหวังว่า ครั้งนี้เขาจะเลือกเรา เขาบอกรักเรา และเราก็รักเขามาก ตอนนี้เขามีลูกสองคน แค่เขาบอกคิดถึงเรา เขารักเรา แต่เท่านี้เราก็มีความสุขแล้ว เราทำตัวอยู่แบบเจียมตัว อยู่ในมุมของเรา เงียบๆเราก็พอใจแล้ว แต่ ในใจเราก็เหมือนคนอื่นๆ อยากมีตัวตน อยากเป็นที่ยอมรับ อยากเปิดเผย แต่เขาให้เราได้เท่านี้ เพราะเขายังมีครอบครัวที่ต้องรับผิดชอบ เราก็จะรอ ค่ะ เราจะรอให้เขาเลิกกับแฟนเขา เราอยากมีตัวตนแค่ไหน เราต้องอดทน ขอแค่มีเขา จนแฟนเขารู้เรื่อง เขาอาจจะสงสารเรามากขึ้น เห็นใจเรา เพราะปกติเราจะเงียบๆและไม่เคยว่าอะไรแฟนเขา ในใจอยากให้เขาเลิกกัน เราจะได้มีเขา จริงๆ แต่ในที่สุด เขาเลือกครอบครัว เราต้องเสียใจอีกครั้ง แต่ยังหวังค่ะ ยังรอ เพราะเขาบอกรักเรา เขาไม่ได้รักแฟนแล้ว เขาอยู่เพื่อทำหน้าที่พ่อของลูกๆ ...เรายังคงเหมือนเดิม ใช้ชีวิตเดิมๆ ทำงานที่เดิม รอเขาเหมือนเดิมในชีวิตเราไม่เคยมีใคร เรามีเขาคนเดียวที่เป็นทุกสิ่งทุกอย่าง ในชีวิต ผิดเหรอที่เรามาทีหลัง แต่เรากับเขารักกัน เขาไม่ได้รักแฟนเขาแล้ว ...ผิดไหมคะที่จะรอ ที่จะหวัง สักวัน เราคงได้ใช้ชีวิตร่วมกัน