ลาออกจากงานแล้วมาโหนรถไฟ จากไทยไปตุรกี : Trans-Siberian Express EP.6 Train to Moscow
1 กุลี, 32 วัน, 4 ประเทศ, 7 เมือง กับทางรถไฟที่ยาวที่สุดในจักรวาล!!
ใครเพิ่งเข้ามา หรืออยากวนกลับไปจุดตั้งต้นก็ตามลิ้งนี้เลยครับ EP.1 China
https://pantip.com/topic/36121854
EP.2 China
https://pantip.com/topic/36124116/comment1-1
EP.3 China - Mongolia
https://pantip.com/topic/36128374/comment6-1
EP.4 Mongolia
https://pantip.com/topic/36135624
EP.5 Ulan Ude - Irkutsk
https://pantip.com/topic/36146670
----------------------------------------------------
ขอบคุณสำหรับทุกๆ comment อีกครั้งนะครับ
ไปครับไปต่อกัน
ผมต้องนั่งรถไฟจาก Irkutsk ไปถึง Moscow ไปยาวๆ ไม่มีโดดลงที่ไหนอีกแล้ว
ไปกัน 4 วัน 4 คืน มองหน้าพี่ๆทหารไปกันยาวๆ
ตู้ที่ผมจองเป็นแบบ Platskart หรือเรียกแบบบ้านๆว่า ตู้นอนชั้น 3 คือไม่มีประตูไม่มีห้องกั้น เป็นชั้นถูกสุด
มีแต่เตียงกับโต๊ะน้อยๆมาให้
อยากรู้ว่า 4 วัน 4 คืนนี้ ม้าเหล็กขบวนนี้หยุดๆจอดๆที่ไหนบ้างก็ลองดูตารางด้านล่างนี้เอา คูเห็นแล้วเพลีย!
ตู้นอนแบบ Platskart คือ 4 ตู้แรกของขบวนรถ หลังจากนั้นก็จะเป็นตู้นอนแบบชั้น 2 ชั้น 1 แล้วก็ตู้อาหาร
และข่าวดีอีกเรื่องคือ นอกจากตู้ของผมแล้ว 3 ตู้ Platskart ที่เหลือก็มีแต่ทหารแห่งแดนหมีขาวทั้งสิ้น =[]=!
ขึ้นรถไฟมา ผมก็เก็บกระเป๋าลงใต้ที่นอนแล้วก็นอนกอดหมอน เก็บเข่า เก็บตูดเอาไว้ให้มิดชิดที่สุด
พี่ๆทหารรัสเซียหัวโล้นนั่งเบียดกัน 3 คนอยู่ที่เตียงฝั่งตรงข้าม
พวกเขาไม่ได้ทำอะไรนอกจากนั่งไหล่แนบไหล่ และตั้งใจมองผม T^T
คืนนั้นผมเก็บซอกตูดเอาไว้ติดกับซอกเตียง เพราะนอนเอียงๆแล้วมันเสี่ยงโดนทะลวง ! !
ผมผ่านคืนแรกมาด้วยดี แต่ก็มาตื่นอีกทีตอนตี 3
อุณหภูมิข้างนอกแม้จะติดลบ แต่ฮีทเตอร์ในรถไฟดูเหมือนจะทำคะแนนสอบได้ดีจนอุณหภูมิบวกเอาๆ
มันเริ่มร้อนแบบ ร้อนอบอ้าว ร้อนแบบไม่มีอากาศ และสิ่งที่ตามมาก็คือ กลิ่นตัวกลิ่นเท้าของพี่ๆทหารอกโตพวกนี้
และที่แย่ยิ่งกว่านั้นคือน้ำแข็งที่เกาะอยู่ตามขอบยางหน้าต่าง เริ่มละลายหยดติ๋งๆลงที่ขอบโต๊ะ ก่อนกระจายแผ่รัศมีกว้างมาถึงหมอนผม
ต้องนอนคลุมโปง ก็พอจะช่วยให้ข่มตาหลับได้บ้าง บางทีรถไฟสายนี้ มันก็ไม่ได้เป็นแบบที่เราคิดเอาไว้เสียหมด
ตื่นมาอีกทีก็เมื่อได้ยินเสียงคนกำลังแกะกล่อง ไม่นะ...ไม่ได้แกะกล่องถุงยางใช่มั้ย ผมรีบหันไป โอเคโล่งอก
พี่ๆทหารเริ่มเอาของออกมากินกัน จะว่าไปนี่ก็เกือบจะเที่ยงแล้ว
พี่เขามองมาที่ผม แล้วหันไปหัวเราะกันคิดๆคักๆ
เฮ่ย ไม่นะ เมื่อคืนไม่มีอะไรเกิดขึ้นใช่มั้ย แล้วทำไมมันแสบๆตูด อ๋อ..คงเป็นเพราะไม่ได้อึมาหลายวัน โอเคๆ ไม่มีอะไรๆ
จริงๆรถไฟจะมีบริการให้ยืมแก้วน้ำฟรีนะ เป็นแก้วมีฐานสแตนเลสอย่างดีสำหรับกินน้ำกินชา กาแฟกัน
แล้วก็มีผ้าปูที่นอน หมอนมุ้งให้กันฟรีๆ แต่สำหรับคนเอเชียผิวเหลืองอย่างผมแล้ว กลับต้องเสียเงินเพิ่มทุกอย่าง อ่าว..ทำไมทำกันเง้
ด้ายยย ค่าที่นอนก็ต้องเสียเพิ่ม แก้วน้ำก็ไม่ยอมให้ เดี๋ยวถึงมอสโกเมื่อไหร่ จะไปฟ้องปูติน!
ผมเลยต้องดึงแก้ว mug souvenir เอาออกมาใช้ก่อน
พี่ๆทหารก็ใจดีกว่าที่คิดนะ ชวนเรากินอาหารจากกล่องยังชีพของกองทัพ
แหม่..กินเสร็จนี่ต้องไปร่วมทัพกับเขาด้วยรึเปล่า มันเป็นเรื่องห่างไกลมาก สำหรับพลเรือนอย่างเราที่จะได้มีโอกาสกินอาหารของกองทัพ
โดยเฉพาะกองทัพรัสเซีย! อาหารหนึ่งมีทุกอย่างทุกรสชาติ ตั้งแต่เนื้อบด ตับบด ปลาบด ไก่บด cracker น้ำ พุดดิ้ง ขนมหวาน
ผมไม่เคยกินอาหารหมานะ แต่ส่วนตัวแล้วคิดว่ารสชาติของอาหารจากกล่องยังชีพทหาร ก็ไม่ต่างอะไรกันหรอก
ทั้งหน้าตา ทั้งรูปร่างกระป๋อง ฉีกฝามามีเนื้อๆบดๆ มีน้ำมันลอยๆด้านบน เหมือนเลย Caesar เพื่อสนุขที่คุณรัก เป๊ะเลย!
เราพยายามคุยกัน ถึงแม้พี่ๆเขาจะสื่อสารภาษาอังกฤษไม่ได้มาก แต่ความพยายามนี่เป็นเลิศ
แต่ละคำที่หลุดออกมาจากปากนี่ต้องลุ้นกันเหงื่อแตก มือไม้ช่วยพยักพยุงเค้นให้คำศัพท์ที่ติดฟันมันออกมา
"ผม ไป มอสโก คุณ ไปไหน?" ผมเริ่มถาม
"เอคาเทรินเบิร์ก ค่ายทหาร พวกเราไป" ต้องใช้ทหารถึง 3 คนกว่าจะได้รูปประโยคนี้ออกมา
"อ่อ เอาของกองทัพมากินตอนนี้ แล้วต่อไปจะกินอะไร?"
"กิน ตอนนี้ อนาคต ไม่รู้ ไม่ได้กิน" ทั้ง 3 คนยิ้มหัวเราะกัน
คุยไปคุยมาก็สืบทราบมาว่า พวกพี่ๆเขาโดนเรียกตัวเข้าประจำค่ายด่วน
เพราะทางเครมลินได้กระโดดเข้าร่วมวงในสงครามกวาดล้าง ISIS ในซีเรียแล้ว
เวลาส่วนใหญ่ในรถไฟ พี่ๆทหารมักจะเดินมารวมกลุ่มกันเพื่อดูข่าวทหารจากโทรศัพท์
ผมไม่ได้บัตรรับเชิญให้ไปยืนร่วมวงกับเขา ก็เลยไม่เห็นภาพ แต่ก็ยังได้ยินเสียง
ตลอดระยะเวลาบนรถไฟมีแต่เสียงปืน เสียงระเบิด ที่แผดดังออกมาจากโทรศัพท์หลายๆเครื่อง
ใครคนหนึ่งโดยสารรถไฟเพื่อที่จะไปแสวงหาชีวิต ใครอีกหลายคนโดยสารรถไฟเพื่อจะเอาชีวิตไปแลกในสงคราม
เมื่อความกดดันมันพองตัวจนทุกอณูของอากาศเริ่มกลายเป็นความเครียดให้เราสูดดม
สิ่งเดียวที่จะทำได้ คือการลงไปยืดเส้นยืดสาย ตอนที่รถไฟจอดตามสถานีรายทาง
พี่ๆทหารต่างกรูกันลงไปคุยโทรศัพท์ถึงที่บ้านและคนที่รัก พอกลับขึ้นมาก็มานั่งเครียดดูข่าว และเขียนจดหมาย
ผมเตรียมเสบียงมาอย่างดีสำหรับ 4 วัน 4 คืน แต่มันก็เบื่อแสนเบื่อที่ต้องเจอแต่มาม่ารัสเซียไร้รสชาติ Cracker ชาร้อน โอรีโอ มันฝรั่งทอด
ผมอณุญาตตัวเองให้ใช้เงินในรถไฟได้ 1 วัน ทั้งๆที่มันไม่ควรจะเสียด้วยซ้ำ
ผมเดินไปตู้เสบียงที่อยู่ตรงกลางขบวน แต่มันก็ไม่ใช่แค่คิดแล้วจะเดินไปได้ง่ายๆ
มันต้องผ่านด่านพี่ๆทหารที่โดยสารกันอยู่เต็ม Platskart อีก 3 ตู้
พอเปิดประตูเข้าไปแต่ละตู้ ก็จะถูกทุกสายตาจ้องมอง ทหารทุกนายจะหยุดทุกกิจกรรมแล้วหันมามองผมอย่างจริงจัง
เอ่อ..พี่ครับ ผม ผมแค่จะเดินไปกินข้าวอ่ะครับ ไม่ได้มาปล้น ไม่ได้มาก่อการร้าย แต่อย่างใด ปล่อยผมหายใจต่อไปเถอะ > <
ทหารก็จะตัวใหญ่ๆ อกใหญ่ๆ ยืนขวางทางเดินกัน แล้วก็ไม่ยอมหลบให้นะ ให้หาทางเดินไปเอง
ต้องค่อยๆทำตัวลีบ ก้มหัวก้มหาง เดินลัดเลาะไป ทหารแต่ละคนก็ตัวอย่างยักษ์ เดินผ่านหางคิ้วนี้ปาดเข้ากับหัวนมพี่เขา
ผมล่ะรักทหารในตู้ตัวเองขึ้นมาทันที
พาตัวเองรอดมาจนถึงตู้อาหารจนได้ บอกเลยสภาพนี่ไม่น่าใช่ตู้อาหาร
น่าจะเป็นเอ่อ...โรงแรมม่านรูดเคลื่อนที่ พร้อมฟรี Breakfast อะไรแบบนั้นมากกว่า
ดูจาก style การตกแต่งแล้ว ใครได้กินข้าวที่นี่ก็น่าจะสยิวกิ้วไม่น้อย
[CR] ลาออกจากงานแล้วมาโหนรถไฟ จากไทยไปตุรกี : Trans-Siberian Express EP.6 Train to Moscow
1 กุลี, 32 วัน, 4 ประเทศ, 7 เมือง กับทางรถไฟที่ยาวที่สุดในจักรวาล!!
ใครเพิ่งเข้ามา หรืออยากวนกลับไปจุดตั้งต้นก็ตามลิ้งนี้เลยครับ EP.1 China
https://pantip.com/topic/36121854
EP.2 China
https://pantip.com/topic/36124116/comment1-1
EP.3 China - Mongolia
https://pantip.com/topic/36128374/comment6-1
EP.4 Mongolia
https://pantip.com/topic/36135624
EP.5 Ulan Ude - Irkutsk
https://pantip.com/topic/36146670
----------------------------------------------------
ขอบคุณสำหรับทุกๆ comment อีกครั้งนะครับ
ไปครับไปต่อกัน
ผมต้องนั่งรถไฟจาก Irkutsk ไปถึง Moscow ไปยาวๆ ไม่มีโดดลงที่ไหนอีกแล้ว
ไปกัน 4 วัน 4 คืน มองหน้าพี่ๆทหารไปกันยาวๆ
ตู้ที่ผมจองเป็นแบบ Platskart หรือเรียกแบบบ้านๆว่า ตู้นอนชั้น 3 คือไม่มีประตูไม่มีห้องกั้น เป็นชั้นถูกสุด
มีแต่เตียงกับโต๊ะน้อยๆมาให้
อยากรู้ว่า 4 วัน 4 คืนนี้ ม้าเหล็กขบวนนี้หยุดๆจอดๆที่ไหนบ้างก็ลองดูตารางด้านล่างนี้เอา คูเห็นแล้วเพลีย!
ตู้นอนแบบ Platskart คือ 4 ตู้แรกของขบวนรถ หลังจากนั้นก็จะเป็นตู้นอนแบบชั้น 2 ชั้น 1 แล้วก็ตู้อาหาร
และข่าวดีอีกเรื่องคือ นอกจากตู้ของผมแล้ว 3 ตู้ Platskart ที่เหลือก็มีแต่ทหารแห่งแดนหมีขาวทั้งสิ้น =[]=!
ขึ้นรถไฟมา ผมก็เก็บกระเป๋าลงใต้ที่นอนแล้วก็นอนกอดหมอน เก็บเข่า เก็บตูดเอาไว้ให้มิดชิดที่สุด
พี่ๆทหารรัสเซียหัวโล้นนั่งเบียดกัน 3 คนอยู่ที่เตียงฝั่งตรงข้าม
พวกเขาไม่ได้ทำอะไรนอกจากนั่งไหล่แนบไหล่ และตั้งใจมองผม T^T
คืนนั้นผมเก็บซอกตูดเอาไว้ติดกับซอกเตียง เพราะนอนเอียงๆแล้วมันเสี่ยงโดนทะลวง ! !
ผมผ่านคืนแรกมาด้วยดี แต่ก็มาตื่นอีกทีตอนตี 3
อุณหภูมิข้างนอกแม้จะติดลบ แต่ฮีทเตอร์ในรถไฟดูเหมือนจะทำคะแนนสอบได้ดีจนอุณหภูมิบวกเอาๆ
มันเริ่มร้อนแบบ ร้อนอบอ้าว ร้อนแบบไม่มีอากาศ และสิ่งที่ตามมาก็คือ กลิ่นตัวกลิ่นเท้าของพี่ๆทหารอกโตพวกนี้
และที่แย่ยิ่งกว่านั้นคือน้ำแข็งที่เกาะอยู่ตามขอบยางหน้าต่าง เริ่มละลายหยดติ๋งๆลงที่ขอบโต๊ะ ก่อนกระจายแผ่รัศมีกว้างมาถึงหมอนผม
ต้องนอนคลุมโปง ก็พอจะช่วยให้ข่มตาหลับได้บ้าง บางทีรถไฟสายนี้ มันก็ไม่ได้เป็นแบบที่เราคิดเอาไว้เสียหมด
ตื่นมาอีกทีก็เมื่อได้ยินเสียงคนกำลังแกะกล่อง ไม่นะ...ไม่ได้แกะกล่องถุงยางใช่มั้ย ผมรีบหันไป โอเคโล่งอก
พี่ๆทหารเริ่มเอาของออกมากินกัน จะว่าไปนี่ก็เกือบจะเที่ยงแล้ว
พี่เขามองมาที่ผม แล้วหันไปหัวเราะกันคิดๆคักๆ
เฮ่ย ไม่นะ เมื่อคืนไม่มีอะไรเกิดขึ้นใช่มั้ย แล้วทำไมมันแสบๆตูด อ๋อ..คงเป็นเพราะไม่ได้อึมาหลายวัน โอเคๆ ไม่มีอะไรๆ
จริงๆรถไฟจะมีบริการให้ยืมแก้วน้ำฟรีนะ เป็นแก้วมีฐานสแตนเลสอย่างดีสำหรับกินน้ำกินชา กาแฟกัน
แล้วก็มีผ้าปูที่นอน หมอนมุ้งให้กันฟรีๆ แต่สำหรับคนเอเชียผิวเหลืองอย่างผมแล้ว กลับต้องเสียเงินเพิ่มทุกอย่าง อ่าว..ทำไมทำกันเง้
ด้ายยย ค่าที่นอนก็ต้องเสียเพิ่ม แก้วน้ำก็ไม่ยอมให้ เดี๋ยวถึงมอสโกเมื่อไหร่ จะไปฟ้องปูติน!
ผมเลยต้องดึงแก้ว mug souvenir เอาออกมาใช้ก่อน
พี่ๆทหารก็ใจดีกว่าที่คิดนะ ชวนเรากินอาหารจากกล่องยังชีพของกองทัพ
แหม่..กินเสร็จนี่ต้องไปร่วมทัพกับเขาด้วยรึเปล่า มันเป็นเรื่องห่างไกลมาก สำหรับพลเรือนอย่างเราที่จะได้มีโอกาสกินอาหารของกองทัพ
โดยเฉพาะกองทัพรัสเซีย! อาหารหนึ่งมีทุกอย่างทุกรสชาติ ตั้งแต่เนื้อบด ตับบด ปลาบด ไก่บด cracker น้ำ พุดดิ้ง ขนมหวาน
ผมไม่เคยกินอาหารหมานะ แต่ส่วนตัวแล้วคิดว่ารสชาติของอาหารจากกล่องยังชีพทหาร ก็ไม่ต่างอะไรกันหรอก
ทั้งหน้าตา ทั้งรูปร่างกระป๋อง ฉีกฝามามีเนื้อๆบดๆ มีน้ำมันลอยๆด้านบน เหมือนเลย Caesar เพื่อสนุขที่คุณรัก เป๊ะเลย!
เราพยายามคุยกัน ถึงแม้พี่ๆเขาจะสื่อสารภาษาอังกฤษไม่ได้มาก แต่ความพยายามนี่เป็นเลิศ
แต่ละคำที่หลุดออกมาจากปากนี่ต้องลุ้นกันเหงื่อแตก มือไม้ช่วยพยักพยุงเค้นให้คำศัพท์ที่ติดฟันมันออกมา
"ผม ไป มอสโก คุณ ไปไหน?" ผมเริ่มถาม
"เอคาเทรินเบิร์ก ค่ายทหาร พวกเราไป" ต้องใช้ทหารถึง 3 คนกว่าจะได้รูปประโยคนี้ออกมา
"อ่อ เอาของกองทัพมากินตอนนี้ แล้วต่อไปจะกินอะไร?"
"กิน ตอนนี้ อนาคต ไม่รู้ ไม่ได้กิน" ทั้ง 3 คนยิ้มหัวเราะกัน
คุยไปคุยมาก็สืบทราบมาว่า พวกพี่ๆเขาโดนเรียกตัวเข้าประจำค่ายด่วน
เพราะทางเครมลินได้กระโดดเข้าร่วมวงในสงครามกวาดล้าง ISIS ในซีเรียแล้ว
เวลาส่วนใหญ่ในรถไฟ พี่ๆทหารมักจะเดินมารวมกลุ่มกันเพื่อดูข่าวทหารจากโทรศัพท์
ผมไม่ได้บัตรรับเชิญให้ไปยืนร่วมวงกับเขา ก็เลยไม่เห็นภาพ แต่ก็ยังได้ยินเสียง
ตลอดระยะเวลาบนรถไฟมีแต่เสียงปืน เสียงระเบิด ที่แผดดังออกมาจากโทรศัพท์หลายๆเครื่อง
ใครคนหนึ่งโดยสารรถไฟเพื่อที่จะไปแสวงหาชีวิต ใครอีกหลายคนโดยสารรถไฟเพื่อจะเอาชีวิตไปแลกในสงคราม
เมื่อความกดดันมันพองตัวจนทุกอณูของอากาศเริ่มกลายเป็นความเครียดให้เราสูดดม
สิ่งเดียวที่จะทำได้ คือการลงไปยืดเส้นยืดสาย ตอนที่รถไฟจอดตามสถานีรายทาง
พี่ๆทหารต่างกรูกันลงไปคุยโทรศัพท์ถึงที่บ้านและคนที่รัก พอกลับขึ้นมาก็มานั่งเครียดดูข่าว และเขียนจดหมาย
ผมเตรียมเสบียงมาอย่างดีสำหรับ 4 วัน 4 คืน แต่มันก็เบื่อแสนเบื่อที่ต้องเจอแต่มาม่ารัสเซียไร้รสชาติ Cracker ชาร้อน โอรีโอ มันฝรั่งทอด
ผมอณุญาตตัวเองให้ใช้เงินในรถไฟได้ 1 วัน ทั้งๆที่มันไม่ควรจะเสียด้วยซ้ำ
ผมเดินไปตู้เสบียงที่อยู่ตรงกลางขบวน แต่มันก็ไม่ใช่แค่คิดแล้วจะเดินไปได้ง่ายๆ
มันต้องผ่านด่านพี่ๆทหารที่โดยสารกันอยู่เต็ม Platskart อีก 3 ตู้
พอเปิดประตูเข้าไปแต่ละตู้ ก็จะถูกทุกสายตาจ้องมอง ทหารทุกนายจะหยุดทุกกิจกรรมแล้วหันมามองผมอย่างจริงจัง
เอ่อ..พี่ครับ ผม ผมแค่จะเดินไปกินข้าวอ่ะครับ ไม่ได้มาปล้น ไม่ได้มาก่อการร้าย แต่อย่างใด ปล่อยผมหายใจต่อไปเถอะ > <
ทหารก็จะตัวใหญ่ๆ อกใหญ่ๆ ยืนขวางทางเดินกัน แล้วก็ไม่ยอมหลบให้นะ ให้หาทางเดินไปเอง
ต้องค่อยๆทำตัวลีบ ก้มหัวก้มหาง เดินลัดเลาะไป ทหารแต่ละคนก็ตัวอย่างยักษ์ เดินผ่านหางคิ้วนี้ปาดเข้ากับหัวนมพี่เขา
ผมล่ะรักทหารในตู้ตัวเองขึ้นมาทันที
พาตัวเองรอดมาจนถึงตู้อาหารจนได้ บอกเลยสภาพนี่ไม่น่าใช่ตู้อาหาร
น่าจะเป็นเอ่อ...โรงแรมม่านรูดเคลื่อนที่ พร้อมฟรี Breakfast อะไรแบบนั้นมากกว่า
ดูจาก style การตกแต่งแล้ว ใครได้กินข้าวที่นี่ก็น่าจะสยิวกิ้วไม่น้อย