แค่นอนหลับไป เราก็ลืมโลกนี้ซะแล้ว

ช่วงนี้ผมฝันร้ายบ่อยๆ พอมีเวลาว่าง
ผมเลยใช้โอกาสมาทบทวนสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อหลับไป

ใจเรานี่น่าแปลกจริงๆ พอเราหลับ ตามองไม่เห็น
ใจมันก็ไปรับรู้โลกอื่น โลกที่สมองเราสร้างขึ้นมา
โดยที่มันไม่สนเลยว่าเดิมเรามาจากโลกไหน
ทุกครั้งเราก็ไปตามน้ำกับเรื่องในฝันเหล่านั้นเสมอ
มันผิดตามความจริงในชีวิต เราก็ไม่เชื่อ ไม่ฉุกคิด
หากเรารู้ว่าเรากำลังฝัน คงไม่มีฝันใดที่เป็นฝันร้าย
แต่น้อยครั้งเหลือเกินจะรู้ตัวว่า เรากำลังฝันอยู่
บางครั้งเราคิดว่าฝันอยู่รึป่าว ยังคิดไม่ออกเลย

ผมเคยคุยกับเพื่อนๆเรื่องนี้ หลายคนเป็นเหมือนกัน
คือ สงสัยว่าขณะที่ฝัน เราฝันอยู่รึป่าว
เพื่อนๆเคยดูเรื่อง Inception กันไหม
คนโดนลักพาตัวไม่เคยรู้เลยว่าอยู่ในฝัน

ลองคิดดู...หากในชีวิตจริงเรา นอนหลับไป
แล้วตื่นมาเป็นเด็ก มองไปรอบๆ
ใจเราก็คงไม่สนเหมือนเดิมว่า เรามาจากไหน
มันก็สนใจเฉพาะกับปัจจุบันที่มันเห็นอยู่
เหมือนกับฝันทุกวันนี้ของเรา ที่ไม่รู้ตัว

สุดท้ายนี้ เรื่องที่เล่ามา ใครเห็นด้วยหรือไม่ก็ตาม
แต่ผมว่าหากจะพิสูจน์ สิ่งสำคัญน่าจะเป็น
เรื่องของสติ ผมว่าเป็นเรื่องที่ท้าทาย
แน่นอนว่าใครรู้ก็เป็นเรื่องที่รู้ได้แต่ตนเอง
แต่ส่วนตัวคิดว่าคุ้มค่าที่จะทำให้ก้าวหน้า
และไม่เป็นการประมาทว่า
"อาจมีวันใดที่เราจะตื่นมาเป็นเด็กก็ได้"