มีน้ำใจแต่ลำบากใจ ทำไงดี

เล่าเลยนะคะ
เหตุการณ์มีอยู่ว่า เราไปเข้าค่ายนอกสถานที่ มีเวลาให้เตรียมตัวเดือนกว่า ถึงเวลาที่ต้องเตรียมของ เราเตรียมไปพร้อมมาก ทั้งผ้าห้มผ้าปู หมอน
ถึงเวลาที่ต้องใช้เพื่อนมันกลับไม่เอามา ซึ่งเวลาเตรียมตัวเยอะมาก เราก็ทำงานด้วยไม่มีเวลาเตรียมเท่าคนอื่นเขา มันต้องมานอนเบียดกัน ห่มผืนเดียวกัน
แคบๆ (มันก็สำหรับคนเดียวน่ะนะ) จะอารมณ์เสียดี หรือมีน้ำใจดี  (แต่ทำไมคุณเพื่อนไม่เตรียมมาว้าาาาา)  ก็รู้ทั้งรู้ว่ามันต้องใช้ สำคัญมันหน้าหนาววววนี่ซิ (แต่ก็แบ่งกันห่มกันนอนจนค่ายเสร็จ)

ต้องจัดการกับความรู้สึกนี้ยังไง

ขอบคุณทุกความเห็นล่วงหน้าค่ะ