อยากตั้งกระทู้เพื่อบันทึกความทรงจำไว้ว่า เราไม่เคยลืมเพื่อนคนนี้เลย
เพื่อนเราคนนี้ได้จากเราไปอย่างไม่มีวันกลับ
เพื่อนคนนี้เป็นเพื่อนคนแรกที่เข้ามาทักเราตั้งแต่วันที่เราไปรายงานตัวเข้าปี 1 ที่มหาวิทยาลัยและเป็นเพื่อนที่อยู่ห้องเดียวกันด้วย
เธอคนนี้มีนิสัยร่าเริง ขึ้เล่น เป็นกันเอง ชอบช่วยเหลือเพื่อนๆ ยามลำบาก ให้คำปรึกษาที่ดี ชวนทำบุญ ชวนเที่ยว ชอบถ่ายรูป ชอบแกล้งเพื่อน
พาไปบ้าน ไปกินอาหารอร่อยๆ ซึ่งเรารักเพื่อนคนนี้มาก และเราสนิทกันในระดับหนึ่ง แต่จะเดินคนละกลุ่ม จะมีบางครั้งที่กินข้าวด้วยกัน แต่เวลานั่งเรียนจะนั่งด้วยกันเพื่อเม้าท์มอยไปเรื่อย
เพื่อนของเราคนนี้ ยังคอยห่วงเพื่อนๆ ทุกคน เรียนเก่งแต่ไม่หวงความรู้ เป็นคนน่ารักแต่ซนเหมือนลิง
เมื่อเรียนจบแล้วก็ต่างคนต่างแยกย้าย ไม่ได้ข่าวคราวอีกเลย ตั้งแต่รับปริญญาเสร็จ
แต่พอมาวันนี้ได้รู้ข่าว รู้สึกใจหาย จุกอยู่ที่ลำคอ อยากร้องแต่ร้องไม่ออก ไม่รู้ว่าแกฆ่าตัวตายจริงมั้ย แต่อยากบอกว่า ยังรักแกเหมือนเดิม
ไม่รู้ว่าแกมีปัญหาอะไรบ้าง ไม่รู้ว่าแกเผชิญกับอะไรมาบ้าง
ไม่อยากให้แกตัดสินใจทำแบบนี้ แต่ก็ไม่ทันเสียแล้ว
หลับให้สบายนะ
อยากบันทึกถึงเพื่อนคนหนึ่งค่ะ เธอได้จากเราไปอย่างไม่มีวันกลับ...
เพื่อนเราคนนี้ได้จากเราไปอย่างไม่มีวันกลับ
เพื่อนคนนี้เป็นเพื่อนคนแรกที่เข้ามาทักเราตั้งแต่วันที่เราไปรายงานตัวเข้าปี 1 ที่มหาวิทยาลัยและเป็นเพื่อนที่อยู่ห้องเดียวกันด้วย
เธอคนนี้มีนิสัยร่าเริง ขึ้เล่น เป็นกันเอง ชอบช่วยเหลือเพื่อนๆ ยามลำบาก ให้คำปรึกษาที่ดี ชวนทำบุญ ชวนเที่ยว ชอบถ่ายรูป ชอบแกล้งเพื่อน
พาไปบ้าน ไปกินอาหารอร่อยๆ ซึ่งเรารักเพื่อนคนนี้มาก และเราสนิทกันในระดับหนึ่ง แต่จะเดินคนละกลุ่ม จะมีบางครั้งที่กินข้าวด้วยกัน แต่เวลานั่งเรียนจะนั่งด้วยกันเพื่อเม้าท์มอยไปเรื่อย
เพื่อนของเราคนนี้ ยังคอยห่วงเพื่อนๆ ทุกคน เรียนเก่งแต่ไม่หวงความรู้ เป็นคนน่ารักแต่ซนเหมือนลิง
เมื่อเรียนจบแล้วก็ต่างคนต่างแยกย้าย ไม่ได้ข่าวคราวอีกเลย ตั้งแต่รับปริญญาเสร็จ
แต่พอมาวันนี้ได้รู้ข่าว รู้สึกใจหาย จุกอยู่ที่ลำคอ อยากร้องแต่ร้องไม่ออก ไม่รู้ว่าแกฆ่าตัวตายจริงมั้ย แต่อยากบอกว่า ยังรักแกเหมือนเดิม
ไม่รู้ว่าแกมีปัญหาอะไรบ้าง ไม่รู้ว่าแกเผชิญกับอะไรมาบ้าง
ไม่อยากให้แกตัดสินใจทำแบบนี้ แต่ก็ไม่ทันเสียแล้ว
หลับให้สบายนะ