ถ้าหากเราใช้วิธีรู้ตัวเนืองๆ เช่นโกรธ.. รู้ว่าโกรธ โลภ... รู้ว่าโลภ
นั่งนอน ยืนเดิน ปวดเมื่อยตรงนั้นตรงนี้ ก็รู้ว่าร่างกายมันปวด
นึกถึงความตายของตัวเราเองวันละหลายๆครั้ง
บางครั้งรู้สึกว่ามันเป็นเพียงสิ่งชั่วคราว มันมาประชุมกันแล้วมันก็อ่อนกำลังหายไป
แต่เห็นสิ่งสวยงามก็ชอบ
เห็นอะไรไม่ชอบใจก็ขุ่นเคือง
งานการก็ทำไปตามหน้าที่ เบื่อและเหนื่อยบ้าง
มีความสุขความหวังกับเรื่องทางโลกบ้าง
แต่สุดท้ายก็รู้ว่าไม่ควรคิดให้มาก เพราะคนเราต้องตายสักวัน
เราจำเป็นต้องนั่งสมาธิเป็นรูปแบบมาตรฐานไหมครับ
เป็นสิ่งจำเป็นหรือไม่?
การนั่งสมาธิ จำเป็นต่อการหลุดพ้นหรือไม่?
นั่งนอน ยืนเดิน ปวดเมื่อยตรงนั้นตรงนี้ ก็รู้ว่าร่างกายมันปวด
นึกถึงความตายของตัวเราเองวันละหลายๆครั้ง
บางครั้งรู้สึกว่ามันเป็นเพียงสิ่งชั่วคราว มันมาประชุมกันแล้วมันก็อ่อนกำลังหายไป
แต่เห็นสิ่งสวยงามก็ชอบ
เห็นอะไรไม่ชอบใจก็ขุ่นเคือง
งานการก็ทำไปตามหน้าที่ เบื่อและเหนื่อยบ้าง
มีความสุขความหวังกับเรื่องทางโลกบ้าง
แต่สุดท้ายก็รู้ว่าไม่ควรคิดให้มาก เพราะคนเราต้องตายสักวัน
เราจำเป็นต้องนั่งสมาธิเป็นรูปแบบมาตรฐานไหมครับ
เป็นสิ่งจำเป็นหรือไม่?