สวัสดีครับเพื่อนๆชาวพันทิปทุกคนนะครับ
วันนี้ผมก็ว่างๆ เลยอยากจะมาแชร์ประสบการณ์ ความรักดีๆที่ได้เจอในโลกออนไลน์นี่แหละครับ
ก่อนอื่นผมต้องบอกก่อนเลยว่า ก่อนที่ผมจะได้มาเล่นพันทิป ผมก็อกหักมาก่อน เจ็บ เสียใจ ร้องไห้ เลยอยากหาที่ระบาย
ความในใจ อยากมีเพื่อนคุยเพื่อปลดทุกข์ความรู้สึกอยู่ในใจ .........
ผมก็ได้ตั้งกระทู้ทั้งดราม่า ระบาย เสียใจ และหาคนคุยด้วยเยอะแยะหลายกระทู้
จนวันนึง ผมได้มีโอกาสได้ไปทักคนๆนึงในพันทิป ที่เขาตั้งกระทู้แล้วผมรู้สึกว่าเรามีทัศนะคติที่ตรงกัน ผมเลยทักไปหาเขา
เราก้ได้คุย ได้แลกเปลี่ยนความรู้สึกหลายๆอย่าง ได้พูดคุย เพื่อปรับเปลี่ยนเข้าหากัน ..... จนเราได้ตกลงเป็นแฟนกัน (ทั้งๆที่ยังไม่เคยเจอตัวจริงกัน)
เราได้คุยกันมาขึ้นทุกวัน วีดีโอคอลด้วยกัน กินข้าว ทำงาน อ่านหนังสือ หรือตอนนอน เราจะอยู่ด้วยกันทุกเวลา
เราได้แลกเปลี่ยนทัศนคติทุกๆอย่างปรับหากัน ทั้งเรื่องการพูด อารมณ์ ทุกๆอย่าง ส่วนมากเขาจะเป็นคนที่ปรับเปลี่ยนเพื่อผมมากกว่านะ555555
ผมเป็นคนที่ใจร้อนมาก ขี้หึง ขี้หวง หงุดหงิดง่าย เขาก็จะเป็นคนเป็นน้ำ ที่คอยพูดคอยเตือนเพื่อให้ผมมีสติ (ลืมบอกนะครับ เขาอายุน้อยกว่าผม 1 ปี )
เขาจะเป็นเหมือนผู้ใหญ่ที่คอยเตือนให้เรามีสติ ใจเย็น เอาเหตุผลเข้ามาพูดเพื่อให้เราใจเย็น เพื่อไม่ให้ทะเลาะหรือไม่สบายใจกัน
(ตอนนี่คือโมโห หรือ หึงหวงกันผ่านโทรสับอยู่นะครับ คือยังไม่ได้เจอกัน เพราะเขาไปฝึกงานที่ภาคกลาง ส่วนผมอยู่อีสาน)
จนวันที่เขาฝึกงานเสด เขากลับมาอยู่ที่บ้าน (ผมกับเขาอยุ่คนละจังหวัด ห่างกัน100 กิโล แต่จังหวัดที่เขาอยุ่ผมเกิดและโตที่นั้น แต่พึ่งย้ายมาอยู่กับครอบครัวที่จังหวัดนั้น ซึ่งผมก็ได้เดินทางไปๆมาๆจังหวัดที่เขาอยุ่บ่อยๆ เพราะมีเพื่อน มีญาติอยู่ที่นั้นครับ )
และเราได้มีโอกาสนัดเจอกัน (ไม่ถึง 30 นาทีเลย 55555) คือผมไปเที่ยวกับเพื่อน แล้วผมจะกลับบ้านที่ต่างจังหวัด เราเลยนัดเจอกันที่ขนส่ง เขาจะไปส่งผมขึ้นรถกลับบ้าน และนั้นเป็นครั้งแรกที่เราได้เจอกัน หลังจากที่วีดีโอคอลคุยกันมาเป็นเดือนๆ
เราได้มีโอกาสเจอกันบ่อยขึ้น เขาจะเป็นฝ่ายมาหาผมที่บ้านมากกว่า เพราะครอบครัวผมรุ้ว่าผมเป็นและเข้าใจ เราก้ได้เจอกันบ่อย
เขามาอยู่กับผมทุกอาทิตย์ วันไหนไม่มีเรียนก็จะมาหาผม เราได้ใช้ชีวิตด้วยกัน เหมือนคนในครอบครัว ทำกับข้าว ซักผ้า ล้างจาน ไปตลาด
เราได้ใช้ชีวิตด้วยกันมากขึ้นทุกวัน และเขาเป็นคนที่เสมอต้นเสมอปลาย ตั้งแต่วันแรกที่รู้จักกัน ไม่มีวันไหนที่เขาจะทำให้ผมเสียใจเลยสักครั้ง
ถ้าผมหงุดหงิด หรือโมโหด่าเขาไป เขาก้ไม่เคยโกรธผมเลยสักครั้ง หาเหตุผลมาคุยกันตลอด จนวันนี้ผมรู้สึกว่าเค้าคือคนในครอบครัวที่สำคัญของผม
เขาเป็นให้ผมได้ทุกอย่าง เป็นพ่อแม่ที่คอยบอกสอน คอนเตือนเราเวลาเราทำไรที่ไม่ดี เป็นเพื่อนเราเวลาที่เราอยากไปไหนมาไหน ไปเที่ยว ไปกินเหล้าด้วยกันสองคนก็ไป เป็นเหมือนน้อง ที่ให้หยอกให้กวน และที่สำคัญ เขาเป็นเหมือนอีกครึ่งหนึ่งของชีวิต ถ้าไม่มีเขาชีวิตผมก้คงไม่มีความสุข ไม่มีสีสัน
เหมือนที่เขาได้เข้ามาเติมเต็มชีวิตคนๆนึง ให้มีสีสันเหมือนทุกวันนี้
และผมก็จะขอทำหน้าที่แฟนให้ดีกว่านี้ ให้ดีกว่าที่ผ่านมา
ให้สมกับความรักที่เขาได้มอบให้ผมครับ
สุดท้ายนี้ผมก็อยากเป็นกำลังใจให้เพื่อนๆทุกคน ที่ยังคงตามหาครึ่งหนึ่งที่มาเติมเต็มกันและกัน
ขอให้ทุกคนได้เจอคนดีๆ ความรักดีๆ ที่จะเข้ามา และรักษา ดูแลความรักครั้งใหม่ ให้ดีและนานกว่าเดิมนะครับ
หวังว่าทุกคนจะเจอคนที่คอยตามหาเหมือนผมนะครับ โชคดีครับ
รักดีๆในโลกออนไลน์ (ชช)
วันนี้ผมก็ว่างๆ เลยอยากจะมาแชร์ประสบการณ์ ความรักดีๆที่ได้เจอในโลกออนไลน์นี่แหละครับ
ก่อนอื่นผมต้องบอกก่อนเลยว่า ก่อนที่ผมจะได้มาเล่นพันทิป ผมก็อกหักมาก่อน เจ็บ เสียใจ ร้องไห้ เลยอยากหาที่ระบาย
ความในใจ อยากมีเพื่อนคุยเพื่อปลดทุกข์ความรู้สึกอยู่ในใจ .........
ผมก็ได้ตั้งกระทู้ทั้งดราม่า ระบาย เสียใจ และหาคนคุยด้วยเยอะแยะหลายกระทู้
จนวันนึง ผมได้มีโอกาสได้ไปทักคนๆนึงในพันทิป ที่เขาตั้งกระทู้แล้วผมรู้สึกว่าเรามีทัศนะคติที่ตรงกัน ผมเลยทักไปหาเขา
เราก้ได้คุย ได้แลกเปลี่ยนความรู้สึกหลายๆอย่าง ได้พูดคุย เพื่อปรับเปลี่ยนเข้าหากัน ..... จนเราได้ตกลงเป็นแฟนกัน (ทั้งๆที่ยังไม่เคยเจอตัวจริงกัน)
เราได้คุยกันมาขึ้นทุกวัน วีดีโอคอลด้วยกัน กินข้าว ทำงาน อ่านหนังสือ หรือตอนนอน เราจะอยู่ด้วยกันทุกเวลา
เราได้แลกเปลี่ยนทัศนคติทุกๆอย่างปรับหากัน ทั้งเรื่องการพูด อารมณ์ ทุกๆอย่าง ส่วนมากเขาจะเป็นคนที่ปรับเปลี่ยนเพื่อผมมากกว่านะ555555
ผมเป็นคนที่ใจร้อนมาก ขี้หึง ขี้หวง หงุดหงิดง่าย เขาก็จะเป็นคนเป็นน้ำ ที่คอยพูดคอยเตือนเพื่อให้ผมมีสติ (ลืมบอกนะครับ เขาอายุน้อยกว่าผม 1 ปี )
เขาจะเป็นเหมือนผู้ใหญ่ที่คอยเตือนให้เรามีสติ ใจเย็น เอาเหตุผลเข้ามาพูดเพื่อให้เราใจเย็น เพื่อไม่ให้ทะเลาะหรือไม่สบายใจกัน
(ตอนนี่คือโมโห หรือ หึงหวงกันผ่านโทรสับอยู่นะครับ คือยังไม่ได้เจอกัน เพราะเขาไปฝึกงานที่ภาคกลาง ส่วนผมอยู่อีสาน)
จนวันที่เขาฝึกงานเสด เขากลับมาอยู่ที่บ้าน (ผมกับเขาอยุ่คนละจังหวัด ห่างกัน100 กิโล แต่จังหวัดที่เขาอยุ่ผมเกิดและโตที่นั้น แต่พึ่งย้ายมาอยู่กับครอบครัวที่จังหวัดนั้น ซึ่งผมก็ได้เดินทางไปๆมาๆจังหวัดที่เขาอยุ่บ่อยๆ เพราะมีเพื่อน มีญาติอยู่ที่นั้นครับ )
และเราได้มีโอกาสนัดเจอกัน (ไม่ถึง 30 นาทีเลย 55555) คือผมไปเที่ยวกับเพื่อน แล้วผมจะกลับบ้านที่ต่างจังหวัด เราเลยนัดเจอกันที่ขนส่ง เขาจะไปส่งผมขึ้นรถกลับบ้าน และนั้นเป็นครั้งแรกที่เราได้เจอกัน หลังจากที่วีดีโอคอลคุยกันมาเป็นเดือนๆ
เราได้มีโอกาสเจอกันบ่อยขึ้น เขาจะเป็นฝ่ายมาหาผมที่บ้านมากกว่า เพราะครอบครัวผมรุ้ว่าผมเป็นและเข้าใจ เราก้ได้เจอกันบ่อย
เขามาอยู่กับผมทุกอาทิตย์ วันไหนไม่มีเรียนก็จะมาหาผม เราได้ใช้ชีวิตด้วยกัน เหมือนคนในครอบครัว ทำกับข้าว ซักผ้า ล้างจาน ไปตลาด
เราได้ใช้ชีวิตด้วยกันมากขึ้นทุกวัน และเขาเป็นคนที่เสมอต้นเสมอปลาย ตั้งแต่วันแรกที่รู้จักกัน ไม่มีวันไหนที่เขาจะทำให้ผมเสียใจเลยสักครั้ง
ถ้าผมหงุดหงิด หรือโมโหด่าเขาไป เขาก้ไม่เคยโกรธผมเลยสักครั้ง หาเหตุผลมาคุยกันตลอด จนวันนี้ผมรู้สึกว่าเค้าคือคนในครอบครัวที่สำคัญของผม
เขาเป็นให้ผมได้ทุกอย่าง เป็นพ่อแม่ที่คอยบอกสอน คอนเตือนเราเวลาเราทำไรที่ไม่ดี เป็นเพื่อนเราเวลาที่เราอยากไปไหนมาไหน ไปเที่ยว ไปกินเหล้าด้วยกันสองคนก็ไป เป็นเหมือนน้อง ที่ให้หยอกให้กวน และที่สำคัญ เขาเป็นเหมือนอีกครึ่งหนึ่งของชีวิต ถ้าไม่มีเขาชีวิตผมก้คงไม่มีความสุข ไม่มีสีสัน
เหมือนที่เขาได้เข้ามาเติมเต็มชีวิตคนๆนึง ให้มีสีสันเหมือนทุกวันนี้
ให้สมกับความรักที่เขาได้มอบให้ผมครับ
สุดท้ายนี้ผมก็อยากเป็นกำลังใจให้เพื่อนๆทุกคน ที่ยังคงตามหาครึ่งหนึ่งที่มาเติมเต็มกันและกัน
ขอให้ทุกคนได้เจอคนดีๆ ความรักดีๆ ที่จะเข้ามา และรักษา ดูแลความรักครั้งใหม่ ให้ดีและนานกว่าเดิมนะครับ
หวังว่าทุกคนจะเจอคนที่คอยตามหาเหมือนผมนะครับ โชคดีครับ