https://m.pantip.com/topic/35715981?
เรื่องราวต่อไปนี้ จะเป็นการต่อจากกระทู้ที่ผมเคยโพทเอาไว้ จากคราวก่อน ที่บอกว่าผมได้ไปหลงรักเกย์คนนึ่ง
เมื่อก่อนผมก็ไม่เข้าใจความรักหรอกว่ามันคืออะไรจนกระทั่งมาเจอกับน้องคนนั้น มันทำให้ผมได้เรียนรู้ ถึงความรัก และการอกหัก และเจ็บ มันเป็นยังไง...คนที่เข้ามาอ่านจะเชื่อหรือไม่เชื่อผมก็ไม่ได่ว่าอะไรนะครับผมแค่อยากจะแชร์ประสบการณ์ เอาไว้เป็นข้อคิดสำหรับใครหลายๆคน
เริ่มกันเลย...
จากวันนั้นผมก็ได้ย้ายออกจากบ้านมาและมาอยู่หอ กับน้องเค้า (ที่ผมมาอยู่หอเพราะมันไกล้ที่ทำงานผมและที่ๆน้องเค้าเรียน) วันแรกที่เรามาอยู่ด้วยกัน โหมีความสุขมากๆ เหมือนคู่ชีวิตที่ได้มาอยู่ด้วยกัน เราช่วยกันจัดหอ ผมก็ซื้อของเครื่องใช้เข้าห้อง ช่วงแรกที่เราอยู่ด้วยกัน เราก็ดีต่อกันดี แบบไปรับไปส่งผมที่ทำงานเกือบทุกวัน จนผมต้องบอกไม่ต้องไปรับไปส่ง เพราะเดี่ยวเหนื่อย ต้องตื่นเช้าไปส่ง แล้วตัวเองต้องไปเรียนอีก เดี่ยวเหนื่อยเปล่าๆ พอตอนเย็นผมก็ซื้อกับข้าว ไปกินที่ห้องกับน้องเค้าเกือบทุกเย็น เราก็เป็นแบบนี้มาได้ 1 เดือน พอช่วงหลังๆต่างคนก็เริ่มมีปากเสียงกัน ผมก็ทะเลาะกับเค้าบ่อยขึ้น ส่วนใหญ่จะเป็นเรื่องการใช้เงินของเค้า และก็มีเรื่องขี้งอล งี่เง่าของผมนิเหน่อย เพราะผมเป็นห่วงเค้า เพราะเค้าต้องทำงานไปเรียนไปแล้วเค้าจะเป็นคนที่ไม่คิดหน้าคิดหลังเวลาใช้เงิน ทำงานได้เงินมา อยากได้อะไรก็ซื้อ จนกระทั่งสิ้นเทอม ต้องจ่ายค่าเทอม ตังน้องเค้าก็ไม่พอ น้องก็ติดต่อทางบ้านคนนู้นคนนี้ เพื่อหาค่าเทอม ด้วยความสงสารและเชื่อมั่นในตัวน้องเค้าอยู่ ผมก็ควักเงินตัวเองให้น้องเค้ายืมไปโปะ จากเงินที่มีเพื่อจ่ายค่าเทอม จนมันก็ผ่านไป จนมาถึงสิ้นปี ต่างคนก็ต่างกลับบ้านช่วงปีใหม่กัน ช่วงปีใหม่ผมผิดเองที่ผมไม่ได้ติดต่อน้องเค้าเลย เพราะเวลาที่ผมอยู่กับที่บ้านก็จะให้เวลากับที่บ้านเต็ม จนน้องเค้าก็งอล ลบผมออกจากเฟส แล้วก็ทะเลาะกันในช่วงนั้น พอกลับมาจากปีใหม่ น้องเค้าก็เปลี่ยนไป ช่วงหลังจากกลับมา เราทะเลาะกันบ่อยขึ้น แทบเกือบจะทุกวัน จนวันนึ่งผมก็เริ่มพูดขึ้นว่า..."ถ้าเธอยังจะเป็นแบบนี้คงอยู่ด้วยกันไม่ได้วะ เธอชอบทำให้เค้าคิดมาก และมันทำให้เค้าเหนื่อย และอึดอัดและมันก็ไม่ใช่รักแล้ว มันเหมือนเป็นว่า เธอกำลังหลอกใช้ เค้าหมดรักเธอแล้ว" เมื่อผมไดู้พูดออกไป น้องเค้าก็มาพูดกับผมว่า "จริงๆจะพูดตั้งนานแล้ว แต่เค้าพยายามถ่มความรู้สึกเองอยู่ จนได้รู้ว่า ไม่ได้ได้รักแล้ว ตั้งแต่หลังปีใหม่เป็นต้นมา " เมื่อผมได้ยินคำนั้นตอนนั้นก็ไม่รู้สึกอะไร แค่รู้ว่า มันโล่งอกสักที่ ที่แต่ละคนได้พูด ในสิ่งที่ตัวเองอยากพูด พอไปหลายๆวันเข้าแต่ละคนก็เริ่มห่างกัน ต่างคนต่างเลิกกันแล้ว แต่เราก็ยังอยู่หอด้วยกัน ด้วยเหตุผลที่ว่า เพราะน้องเค้าไม่มีเงินที่จะไปอยู่คนเดี่ยว เพราะเพียงลำพัง ทำงานไปเรียนก็ไม่น่าจะพอใช้ ผมเลยตกลงไปว่า " ให้อยู่จน เธอสามารถ มีเงินจนออกไปอยู่เองได้ เพราะ เราอยู่ไป มันก็คงไม่มีอะไรดี มีแต่ความอึดอัดเปล่าๆ เพราะถ้าหมดสัญาหอ ผมก็จะย้ายออกไปอยู่ที่ไกล้ที่งานอีก จะได้ประหยัดค่ารถลงไปอีก (คนอื่นอาจจะมองว่า นี่ทำไม เมิงโง่แบบนี้ ไม่ได้รักกันแล้ว อยู่ด้วยกัน มีแต่ทรมานเปล่า ) เพราะช่วงแรกที่ผมเลิกกับน้องเค้า น้องเค้าไม่รู้หรอกว่า ผมเก็บร้องไห้เก็บมาร้องไห้ในห้องคนเดี่ยวบ่อยแค่ไหน แต่ผมก็ยังปั่นหน้าเป็นปกติเวลาอยู่น้องเค้า..ไม่อยากให้เค้าเห็นน้ำตาของเรา จนวันนึ่งผมพูดกับน้องเค้ามีอะไรปิดบังอยู่ เพราะผมรู้สึกแปลกๆช่วงหลังๆ น้องเค้าแอบพิมพ์แชทพยายามไม่ให้ผมเห็น ผมก็เลยได้รู้ว่า น้องเค้ากำลังพิมพ์กับคนอื่นอยู่ น้องเค้าบอกผมว่า น้องเค้าชอบคนนี้มานานแล้ว ผมก็เลยโอเครตามใจเค้า ก็เราเลิกกันแล้วน้องเค้าจะมีใครก็เรื่องของเค้า แต่ผมกับ ทรมานใจมากอยากจะร้องไห้ แต่ก็ยังร้องไม่ออก ผมก็พยามยามหาอะไรทำ จะได้ไม่คิดมาก แต่มันก็ยังคิดมากอยู่ จนกระทั่ง มีคนใหม่ที่เข้ามาทำให้ผมไม่คิดมาก
(เดี่ยวผมมาต่อนะครับ ขอทำงานสักครู่)
เมื่อความรักมาถึงจุดสิ้นสุด..18+ ช-ช
เรื่องราวต่อไปนี้ จะเป็นการต่อจากกระทู้ที่ผมเคยโพทเอาไว้ จากคราวก่อน ที่บอกว่าผมได้ไปหลงรักเกย์คนนึ่ง
เมื่อก่อนผมก็ไม่เข้าใจความรักหรอกว่ามันคืออะไรจนกระทั่งมาเจอกับน้องคนนั้น มันทำให้ผมได้เรียนรู้ ถึงความรัก และการอกหัก และเจ็บ มันเป็นยังไง...คนที่เข้ามาอ่านจะเชื่อหรือไม่เชื่อผมก็ไม่ได่ว่าอะไรนะครับผมแค่อยากจะแชร์ประสบการณ์ เอาไว้เป็นข้อคิดสำหรับใครหลายๆคน
เริ่มกันเลย...
จากวันนั้นผมก็ได้ย้ายออกจากบ้านมาและมาอยู่หอ กับน้องเค้า (ที่ผมมาอยู่หอเพราะมันไกล้ที่ทำงานผมและที่ๆน้องเค้าเรียน) วันแรกที่เรามาอยู่ด้วยกัน โหมีความสุขมากๆ เหมือนคู่ชีวิตที่ได้มาอยู่ด้วยกัน เราช่วยกันจัดหอ ผมก็ซื้อของเครื่องใช้เข้าห้อง ช่วงแรกที่เราอยู่ด้วยกัน เราก็ดีต่อกันดี แบบไปรับไปส่งผมที่ทำงานเกือบทุกวัน จนผมต้องบอกไม่ต้องไปรับไปส่ง เพราะเดี่ยวเหนื่อย ต้องตื่นเช้าไปส่ง แล้วตัวเองต้องไปเรียนอีก เดี่ยวเหนื่อยเปล่าๆ พอตอนเย็นผมก็ซื้อกับข้าว ไปกินที่ห้องกับน้องเค้าเกือบทุกเย็น เราก็เป็นแบบนี้มาได้ 1 เดือน พอช่วงหลังๆต่างคนก็เริ่มมีปากเสียงกัน ผมก็ทะเลาะกับเค้าบ่อยขึ้น ส่วนใหญ่จะเป็นเรื่องการใช้เงินของเค้า และก็มีเรื่องขี้งอล งี่เง่าของผมนิเหน่อย เพราะผมเป็นห่วงเค้า เพราะเค้าต้องทำงานไปเรียนไปแล้วเค้าจะเป็นคนที่ไม่คิดหน้าคิดหลังเวลาใช้เงิน ทำงานได้เงินมา อยากได้อะไรก็ซื้อ จนกระทั่งสิ้นเทอม ต้องจ่ายค่าเทอม ตังน้องเค้าก็ไม่พอ น้องก็ติดต่อทางบ้านคนนู้นคนนี้ เพื่อหาค่าเทอม ด้วยความสงสารและเชื่อมั่นในตัวน้องเค้าอยู่ ผมก็ควักเงินตัวเองให้น้องเค้ายืมไปโปะ จากเงินที่มีเพื่อจ่ายค่าเทอม จนมันก็ผ่านไป จนมาถึงสิ้นปี ต่างคนก็ต่างกลับบ้านช่วงปีใหม่กัน ช่วงปีใหม่ผมผิดเองที่ผมไม่ได้ติดต่อน้องเค้าเลย เพราะเวลาที่ผมอยู่กับที่บ้านก็จะให้เวลากับที่บ้านเต็ม จนน้องเค้าก็งอล ลบผมออกจากเฟส แล้วก็ทะเลาะกันในช่วงนั้น พอกลับมาจากปีใหม่ น้องเค้าก็เปลี่ยนไป ช่วงหลังจากกลับมา เราทะเลาะกันบ่อยขึ้น แทบเกือบจะทุกวัน จนวันนึ่งผมก็เริ่มพูดขึ้นว่า..."ถ้าเธอยังจะเป็นแบบนี้คงอยู่ด้วยกันไม่ได้วะ เธอชอบทำให้เค้าคิดมาก และมันทำให้เค้าเหนื่อย และอึดอัดและมันก็ไม่ใช่รักแล้ว มันเหมือนเป็นว่า เธอกำลังหลอกใช้ เค้าหมดรักเธอแล้ว" เมื่อผมไดู้พูดออกไป น้องเค้าก็มาพูดกับผมว่า "จริงๆจะพูดตั้งนานแล้ว แต่เค้าพยายามถ่มความรู้สึกเองอยู่ จนได้รู้ว่า ไม่ได้ได้รักแล้ว ตั้งแต่หลังปีใหม่เป็นต้นมา " เมื่อผมได้ยินคำนั้นตอนนั้นก็ไม่รู้สึกอะไร แค่รู้ว่า มันโล่งอกสักที่ ที่แต่ละคนได้พูด ในสิ่งที่ตัวเองอยากพูด พอไปหลายๆวันเข้าแต่ละคนก็เริ่มห่างกัน ต่างคนต่างเลิกกันแล้ว แต่เราก็ยังอยู่หอด้วยกัน ด้วยเหตุผลที่ว่า เพราะน้องเค้าไม่มีเงินที่จะไปอยู่คนเดี่ยว เพราะเพียงลำพัง ทำงานไปเรียนก็ไม่น่าจะพอใช้ ผมเลยตกลงไปว่า " ให้อยู่จน เธอสามารถ มีเงินจนออกไปอยู่เองได้ เพราะ เราอยู่ไป มันก็คงไม่มีอะไรดี มีแต่ความอึดอัดเปล่าๆ เพราะถ้าหมดสัญาหอ ผมก็จะย้ายออกไปอยู่ที่ไกล้ที่งานอีก จะได้ประหยัดค่ารถลงไปอีก (คนอื่นอาจจะมองว่า นี่ทำไม เมิงโง่แบบนี้ ไม่ได้รักกันแล้ว อยู่ด้วยกัน มีแต่ทรมานเปล่า ) เพราะช่วงแรกที่ผมเลิกกับน้องเค้า น้องเค้าไม่รู้หรอกว่า ผมเก็บร้องไห้เก็บมาร้องไห้ในห้องคนเดี่ยวบ่อยแค่ไหน แต่ผมก็ยังปั่นหน้าเป็นปกติเวลาอยู่น้องเค้า..ไม่อยากให้เค้าเห็นน้ำตาของเรา จนวันนึ่งผมพูดกับน้องเค้ามีอะไรปิดบังอยู่ เพราะผมรู้สึกแปลกๆช่วงหลังๆ น้องเค้าแอบพิมพ์แชทพยายามไม่ให้ผมเห็น ผมก็เลยได้รู้ว่า น้องเค้ากำลังพิมพ์กับคนอื่นอยู่ น้องเค้าบอกผมว่า น้องเค้าชอบคนนี้มานานแล้ว ผมก็เลยโอเครตามใจเค้า ก็เราเลิกกันแล้วน้องเค้าจะมีใครก็เรื่องของเค้า แต่ผมกับ ทรมานใจมากอยากจะร้องไห้ แต่ก็ยังร้องไม่ออก ผมก็พยามยามหาอะไรทำ จะได้ไม่คิดมาก แต่มันก็ยังคิดมากอยู่ จนกระทั่ง มีคนใหม่ที่เข้ามาทำให้ผมไม่คิดมาก
(เดี่ยวผมมาต่อนะครับ ขอทำงานสักครู่)