** อาจยาวไปนิดแต่ถ้าอ่านจะได้อะไรหลาย ๆ อย่างน่ะคับ **.
ก่อนอื่นเราขอ แนะนำตัวก่อนน่ะ เราเป็นผู้ชายที่ขี้เล่น ร่าเริง รั่ว ๆ แต่สิ่งที่กล่าวมานั้นมันเป็นอดีตที่เกิดขึ้นในสมัยมัธยมปลาย แต่ตอนนี้เราเรียนอยู่ ปี 3
ซึ่งตั่งแต่ที่เราเข้ามหาวิทยาลัยมาเราไม่เคยมีความสุขเลย มีความสุขแค่เป็นช่วง ๆ เราไม่รู้ว่า เราคิดมากไปไหม แต่ลองอ่านเรื่องราวของเราและเพื่อน ลองแสดงความเห็นกันน่ะคับ เราเป็นคนเรียนใช้ได้ เกือบเก่ง 555 เราสอบได้ที่ สวนดุสิตแต่เราต้องไปอยู่หอพักเราเลยไม่เรียน ด้วยความเป็นเด็กที่อยู่ในกรอบอ่ะคับ และเราก้ออยากเข้ามหาลัยเอกชนที่หนึ่งแถวรังสิต ทางบ้านเราเขาไม่ย่อมเพราะ ค่อยข้างไกล้จากบ้านเรา เราเลยได้เรียนที่ มหาลัยแถว ๆ บางเขน
ตอนเข้าปี 1 เรามีเพื่อนสนิทเป็นกลุ่มผู้ชายล้วน ประมาณ 8 คนเราก้อดีใจ เพราะเห็นหลาย ๆคนที่เรียนในมหาลัยบอกว่า คนเห็นแก่ตัวเยอะ แต่ 8 คนนั้น ทัศนะคติ ไม่ค่อยตรงกับเรา เราเลยไปสนิทกับเพื่อนผู้หญิงคนนึ่ง เรามีความสุขมาก ( แต่เราคิดแบบเพื่อน จิง ๆ ) แต่พอขึ้นปี 2 ก้อมีเพื่อนผู้ชาย 2 คนเข้ามาอยู่ด้วย จากที่เราอยู่กัน 2 คนก้อกลายเป็น 4 คน แต่ 1 ในผู้ชายนั้นเป็นเกย์ ข้างค่อนหน้าตาดี เราก้อสนิทกันมา แต่เรามีความรู้สึกว่า เพื่อนผู้ชายที่เป็นเกย์เหมือนอิจฉาเรา แต่ก้อถึงวันนึ่งที่เราทะเลาะกับเพื่อนเกย์คนนั้นเราเลยแย่งตัวออกมา ส่วนเพื่อนผู้ชายอีกคนก้อไปอยู่กับเพื่อนเกย์เพราะหอใกล้กัน ส่วนเราก้อสนิทกับเพื่อนผู้หญิงคนนี้ แต่เวลาก้อผ่านไปไม่นาน เพื่อนผู้หญิงคนนี้ ก้ออกจากมหาลัย เพราะเหตุผลส่วนตัวในเรื่องของเงิน เราเสียใจ เสียดายมาก เราต้องอยู่คนเดี่ยว แต่ตอนนั้นก้อใกล้จะ จบปี 2 เทอม 1 แล้ว .......... เราก้อพยายามที่จะหาเพื่อนใหม่ ๆ และก้อเจอเพื่อนผู้หญิงคนนึ่ง ซึ่งเรากับเขา ค่อนข้างเกือบสนิทกันในระดับนึ่ง เพราะเรียนด้วยกันเทอมหนึ่งตอน ปี 2เทอม 2 แต่เพื่อนผู้หญิงคนนี้มีนิสัยแปลก อย่างนึ่งคือ เขาไม่เคยแคร์ความรู้สึกเรา ชอบตะคอกใส่เรา เราก้อทนเพราะไม่ทนเราก้อไม่มีเพื่อน แต่ผู้หญิงคนนัก้อไปสนิทกับเพื่อนผู้ชายเกย์ที่เราทะเลาะด้วย เพื่อนผเกย์คนนี้นิสัย มั่นใจมาก ๆๆ ชอบกัดคนอื่น ไปทั่ว และก้อชอบด่ากระแทกเรา เราเลยทนไม่ไว เพราะเราทนมาเทอม 1 แล้ว เราเลยตีห่าง และก้อเป็นอย่างที่เราคิด มันไปสนิทกับเพื่อนเกย์จิง ๆๆ เราก้อพอรู้สาเหตุหลักที่มันไปสนิทกับเพื่อนเกยืเพราะ เจอกันที่ฟิตเนส และนางก้อหูเบา เชื่อมัน .... จนถึงตอนนี้เราอยู่ ปี 3 แล้ว เรายังไม่เจอเพื่อน จิงใจเลย เราก้อ เรียนกับเพื่อน ๆทั่ว ๆไป แต่เพื่อนพวกนั้นดูก้อรู้ว่าไม่จิงใจ เออ ลืมบอก ที่บอกว่า บ้านเป็นแหล่งที่ดีที่สุด แต่สำหรับเราไม่เลย เรากลับบ้านมา เราก้อเจอคนในครอบครัวชอบทำกระแทก ใส่อารมณ์กับเรา เพราะเรากับมันไม่คุยกับมาหลายปีแล้ว แต่อยูบ้านเดี่ยวกัน ....* เราไม่มีทางออกจิง ๆๆ ช่วยคิดหน่อยเราควรต้องทำไง ***.. ชีวิตเราตอนนี้มีแต่ความกังวล ความทุกข์.....
ใครเคยเจอชีวติในมหาลัยที่ แย่ ๆ บ้าง
ก่อนอื่นเราขอ แนะนำตัวก่อนน่ะ เราเป็นผู้ชายที่ขี้เล่น ร่าเริง รั่ว ๆ แต่สิ่งที่กล่าวมานั้นมันเป็นอดีตที่เกิดขึ้นในสมัยมัธยมปลาย แต่ตอนนี้เราเรียนอยู่ ปี 3
ซึ่งตั่งแต่ที่เราเข้ามหาวิทยาลัยมาเราไม่เคยมีความสุขเลย มีความสุขแค่เป็นช่วง ๆ เราไม่รู้ว่า เราคิดมากไปไหม แต่ลองอ่านเรื่องราวของเราและเพื่อน ลองแสดงความเห็นกันน่ะคับ เราเป็นคนเรียนใช้ได้ เกือบเก่ง 555 เราสอบได้ที่ สวนดุสิตแต่เราต้องไปอยู่หอพักเราเลยไม่เรียน ด้วยความเป็นเด็กที่อยู่ในกรอบอ่ะคับ และเราก้ออยากเข้ามหาลัยเอกชนที่หนึ่งแถวรังสิต ทางบ้านเราเขาไม่ย่อมเพราะ ค่อยข้างไกล้จากบ้านเรา เราเลยได้เรียนที่ มหาลัยแถว ๆ บางเขน
ตอนเข้าปี 1 เรามีเพื่อนสนิทเป็นกลุ่มผู้ชายล้วน ประมาณ 8 คนเราก้อดีใจ เพราะเห็นหลาย ๆคนที่เรียนในมหาลัยบอกว่า คนเห็นแก่ตัวเยอะ แต่ 8 คนนั้น ทัศนะคติ ไม่ค่อยตรงกับเรา เราเลยไปสนิทกับเพื่อนผู้หญิงคนนึ่ง เรามีความสุขมาก ( แต่เราคิดแบบเพื่อน จิง ๆ ) แต่พอขึ้นปี 2 ก้อมีเพื่อนผู้ชาย 2 คนเข้ามาอยู่ด้วย จากที่เราอยู่กัน 2 คนก้อกลายเป็น 4 คน แต่ 1 ในผู้ชายนั้นเป็นเกย์ ข้างค่อนหน้าตาดี เราก้อสนิทกันมา แต่เรามีความรู้สึกว่า เพื่อนผู้ชายที่เป็นเกย์เหมือนอิจฉาเรา แต่ก้อถึงวันนึ่งที่เราทะเลาะกับเพื่อนเกย์คนนั้นเราเลยแย่งตัวออกมา ส่วนเพื่อนผู้ชายอีกคนก้อไปอยู่กับเพื่อนเกย์เพราะหอใกล้กัน ส่วนเราก้อสนิทกับเพื่อนผู้หญิงคนนี้ แต่เวลาก้อผ่านไปไม่นาน เพื่อนผู้หญิงคนนี้ ก้ออกจากมหาลัย เพราะเหตุผลส่วนตัวในเรื่องของเงิน เราเสียใจ เสียดายมาก เราต้องอยู่คนเดี่ยว แต่ตอนนั้นก้อใกล้จะ จบปี 2 เทอม 1 แล้ว .......... เราก้อพยายามที่จะหาเพื่อนใหม่ ๆ และก้อเจอเพื่อนผู้หญิงคนนึ่ง ซึ่งเรากับเขา ค่อนข้างเกือบสนิทกันในระดับนึ่ง เพราะเรียนด้วยกันเทอมหนึ่งตอน ปี 2เทอม 2 แต่เพื่อนผู้หญิงคนนี้มีนิสัยแปลก อย่างนึ่งคือ เขาไม่เคยแคร์ความรู้สึกเรา ชอบตะคอกใส่เรา เราก้อทนเพราะไม่ทนเราก้อไม่มีเพื่อน แต่ผู้หญิงคนนัก้อไปสนิทกับเพื่อนผู้ชายเกย์ที่เราทะเลาะด้วย เพื่อนผเกย์คนนี้นิสัย มั่นใจมาก ๆๆ ชอบกัดคนอื่น ไปทั่ว และก้อชอบด่ากระแทกเรา เราเลยทนไม่ไว เพราะเราทนมาเทอม 1 แล้ว เราเลยตีห่าง และก้อเป็นอย่างที่เราคิด มันไปสนิทกับเพื่อนเกย์จิง ๆๆ เราก้อพอรู้สาเหตุหลักที่มันไปสนิทกับเพื่อนเกยืเพราะ เจอกันที่ฟิตเนส และนางก้อหูเบา เชื่อมัน .... จนถึงตอนนี้เราอยู่ ปี 3 แล้ว เรายังไม่เจอเพื่อน จิงใจเลย เราก้อ เรียนกับเพื่อน ๆทั่ว ๆไป แต่เพื่อนพวกนั้นดูก้อรู้ว่าไม่จิงใจ เออ ลืมบอก ที่บอกว่า บ้านเป็นแหล่งที่ดีที่สุด แต่สำหรับเราไม่เลย เรากลับบ้านมา เราก้อเจอคนในครอบครัวชอบทำกระแทก ใส่อารมณ์กับเรา เพราะเรากับมันไม่คุยกับมาหลายปีแล้ว แต่อยูบ้านเดี่ยวกัน ....* เราไม่มีทางออกจิง ๆๆ ช่วยคิดหน่อยเราควรต้องทำไง ***.. ชีวิตเราตอนนี้มีแต่ความกังวล ความทุกข์.....