คือ เรื่องทั้งหมดมันเกิดจากที่ผมไปทำงาน แรกๆก็ปกติ แต่ปัญหามันเกิดตรงที่วันนึงมีคนใหม่มาทำงาน แต่เวลาในการทำงานของผมมันสั้นมากแค่ไม่กี่ชั่วโมงต่อวัน เขาเป็นผู้ชาย(ยำ้ผู้ชาย) แต่มันแปลกตรงที่ว่าเมื่อเขามองมาที่ผมแล้วผมมองกลับไป แล้วเขาจะหลบตาทันที แต่ผมสังเกตเห็นรอยยิ้มเล็กๆของเขา แต่ผมก็คิดว่า เออมันก็ธรรมดา แหละที่เขายิ้ม แต่มันกลับเป็นทุกวันน่ะสิ ผมก็เริ่มรู้สึกแปลกๆแล้วเพราะว่าผมลองมองเขาจริงๆ เขาก็จะหันหน้าหนีและแอบยิ้ม อ้าวแต่กลับคนอื่นคือมองได้แหะ จะบอกว่าทำไมผมถึงรู้สึกแปลกเพราะรอยยิ้มของเขามันดูเหมือนกับคนที่กำลังเขิน แปลกป่ะ แต่บอกเลยเราไม่เคยคุยกับเขาเลย เพราะงานที่ทำจะใช้แรงเป็นส่วนมากเลยไม่ได้คุยกับใครมาก แต่พอหลายวันเข้ามีอยู่วันนึง ตอนผมไปทำงานคือผมใส่เสื้อแขนยาวสีนำ้เงินไปคือแบบมันไปเหมือนกับเขา พอดีเลย และวันนั้นเขายิ้มแปลกกว่าทุกวันคือมันดูมากขึ้นอย่างมาก ผมลองมองดูตัวเอง เห้ย เสื้อเหมือนกันเลย(แอบคิดในใจ) แต่คือผมมีเสื้อสีนี้อยู่ตัวเดียว ผมคิดว่ามันคงบังเอิญ แหละ แค่ไม่ใช่แค่นั้นคือมันมีครั้งที่สองเว้ย เห้ย
แปลกตัวเดิมเหมือนกันเลย และเขาก็เหมือนเดิม ยิ้มเขินมากกว่าทุกวั้น และผมก็ก็คิดว่ามันบังเอิญอีกล่ะมั้ง แต่อยากจะยำ้ว่าผมมีตัวเดียวนะเสื้อสีนี้อ่ะและผมก็คิดว่าเขามีตัวมีตัวเดียวเหมือนกันเพราะผมเห็นเขาใส่ตัวนี้ตัวเดิมเลยและน่าจะเป็นสีน้ำเงินตัวเดียวที่เขาใส่เพราะทุกวันเห็นใส่สีอื่น แต่ผมแอบคิดในใจนะว่าถ้ามีครั้งที่สามมันก็คงจะเป็นพรมลิขิตล่ะมั้ง และมันก็มีจริงๆ ก็วันนี้นี่แหล่ะ เขายิ้มตั้งแต่เห็นหน้าผมครั้งแรกละ และเหมือนเดิมทุกครั้งเขาหลบตาผม และยิ้มเขินๆอีก ผมก็เริ่มรู้สึกแหม่งๆ และก่อนผมจะขึ้นรถกลับ เขาเดินผ่านรถที่ผมจะขึ้นและหันมามองผม และผมก็มองกลับไปเขาก็หันหน้าหนีและก็แอบยิ้มเหมือนเดิม ผมคิดเห้ย ทำไมไม่มองหน้าเราว่ะ นี่มันก็ผ่านมาประมาณสองเดินกว่าล่ะมั้งที่เขามาทำงาน แต่เขาก็ไม่มองหน้าผมจังๆซักที พอผมหันหน้าแวบผ่านไปมองเขาก็ เขาก็ยิ้มและหันหน้าหนีอีก ผมก็รู้สึกแปลกๆ เวลาอยู่ใกล้เขานะ แปลกแบบว่าใจนี่เต้นไม่เป็นจังหวะเลย และมีวันนึงบังเอิญมือผมไปโดนมือเขาพอดี แม้จะแค่เสี้ยววินาที แต่ผมกลับรู้สึกใจเต้นแรงมาก ผมก็คิดว่ามันแปลก เพราะผมไม่เคยรู้สึกกับใครมาก่อนนี่เป็นคนแรกที่ทำให้ผมใจสั่นแบบบอกไม่ถูกอ่ะ และผมก็คิดถึงตอนที่มีคนมาถามว่ามีแฟนยัง มีคนที่ชอบหรือยังผมก็บอกเขาว่าไม่นะ ผมยังไม่มีแฟนเลยตั้งแต่เกิดมาเนี่ย และก็ยังไม่มีคนที่ชอบด้วยไม่รู้ทำไม ไม่ชอบใครเลยแม้คนที่สวย น่ารักมากผมก็ยังเหมือนเดิมไม่รู้สึกอ่ะไรเลย ไม่มีอ่ะไรแปลกผุดขึ้นมาในหัวเลย แต่ผมพึ่งเป็นกับคนๆนี้นี่แหละไม่รู้ทำไมและเขาก็เป็นผู้ชายด้วย แต่มีคนถามผมนะว่าชอบผู้ชายหรือผู้หญิงผมตอบว่าไม่รู้ดิ รอให้เราชอบใครก่อนเหอะ เพราะในใจของผมคิดว่าชอบใครก็คนนั้นแหละไม่รู้ว่าเป็นใคร เพศอ่ะไรหรอกเพราะความรักมันอยู่ที่ใจของคนสองคนมากกว่านะ ผมคิดงั้นนะ และผมก็คิดว่าผมชอบเขานะไม่รู้ทำมัยสงสัยเป็นเพราะรอยยิ้มแบบเขินๆ แต่ผมก็อยากรู้ว่าเขาชอบผมรึเปล่า แต่ก็ไม่คิดอ่ะไรมากหรอก ถ้าเขาชอบเราเขาก็คงจะมาทักเองแหละ เพราะเราไม่ชอบทักใครก่อน 555 นิสัยเราเป็นงี้แหละเงียบ ไม่คุยกับใครเลยเว้นแต่เขาจะมาทักเรา เออแต่แอบคิดอยู่อย่างนึงคือมีวันนึงมีคนเรียกชื่อเราแต่เสียงนั้นแปลกกว่าทุกเสียงที่เรารู้จักและเราก็แอบหันกลับไปมองนะแต่ก็แค่นั้นแหละไม่มีใครเรียกเราคิดงั้นนะเพราะถ้าเรียกคงจะพูดแล้วแหละ แต่ที่คิดคือผมคิดว่าเขาคนนั้นเรียกผมนะ เพราะจังหวะนั้นผมเดินผ่านเขาไปพอดีระยะห่างประมาณสัก15ซม.ได้ ตอนผมหันกลับและกำลังเดินกลับไปผมก็ได้ยินเสียงเรียกชื่อเราคำเดียวสั้นๆ แค่นั้นแต่ผมก็ไม่มั่นใจหรอกว่าจะเป็นเขา ผมก็คิดได้แค่นี้แหละผม อยากได้ความคิดเห็นเพื่อนๆนะคิดงัยกับเรื่อง5555
ชอบ???