ผู้ชาย ที่ทิ้งลูกทิ้งเมีย

ตอนผมยังเด็ก พ่อผม ทิ้งแม่และผมไปมี ผญ คนใหม่ ทุกครั้งที่คิดถึงแม่ ผมจะรู้สึกโกรธพ่อทุกครั้ง และคิดต่อด้วยว่า พ่อไม่น่าทำกับแม่และกับผมแบบนี้เลย แม่จากผมไป 10 กว่าปีแล้ว ผมก็ทำบุญ อุทิศไปให้ท่านตลอด แต่ผมห้ามความคิดตัวเอง ไม่ให้โกรธพ่อได้เลย
พ่อผม มีลูกอีกเหมือนกัน เป็นลูกคนละแม่ โตโตกันหมดแล้ว (แก่กว่าผม) แต่ไม่มีใครเลี้ยงดูพ่อเลย ผมคิดไปเองว่า คงเป็นเพราะตอนเด็ก พ่อไม่เคยเลี้ยงลูกคนไหน แต่เป็นอาและป้ามากกว่า ที่เป็นคนแบ่งเอาลูกของพ่อแต่ละคนไปเลี้ยง
พ่ออายุ 60 กว่าแล้ว ผมรู้ว่าพ่ออยากจะกลับมาหาทางฝ่ายแม่ผม พยายามขอเบอร์ติดต่อลุงป้าน้าอา (ญาติฝ่ายแม่) แต่ป้าผมพูดคำนึง ผมจำมาถึงทุกวันนี้ ว่าถ้าพ่อไม่ทิ้งแม่ แม่ผมคงไม่ต้องมาตาย แบบนี้หรอก ... ผมจึงได้แค่ส่งเงินไปให้ใช้ ส่งเสื้อผ้าชุดใหม่ไปให้บ้าง แล้วก้ไม่อยากจะพูดอะไรมาก บอกแค่ว่าพวกยาย ลุงกับป้า สบายดี
ผมรู้ว่า คิดแบบนี้ไม่ดีมากๆ เราไม่สมควรคิด กับผู้ให้กำเนิดอย่างนี้ แต่ผมห้ามความคิดนี้ไม่ได้จริงๆ ท่านไหนมีวิธี มีแนวคิด มีหลักธรรมอะไร แนะนำผมบ้างไหมครับ ... เรื่องนี้ทำให้ผมเห็นว่า การไม่รักษาศีลข้อ 3 คนที่นอกใจ คนที่ทิ้งลูกทิ้งเมีย บั้นปลายชีวิต จะเหมือนคนโดนทิ้ง ไม่มีใครเอา มีลูกแต่ไม่เลี้ยงลูก บั้นปลาย ลูกก็ไม่เลี้ยง และผมก็เคยได้ยินเรื่องคนอื่นมาบ้างเหมือนกัน
แค่อยากระบาย มันอัดอั้นใจ .. และขอบคุณท่านที่แนะนำ .. และคนที่จะด่า ด่าได้ แต่อย่าแรง