ชะเง้อคอรอลิ้มชิมรสหวาน
อันอ้อยตาลใกล้มดฤาอดได้
ดุจน้ำมันน้อยนิดย่อมติดไฟ
ยากอดใจเกินกว่ายั้งอารมณ์

หญิงนั้นหรือคือพวงมะม่วงหวาน
ชายก็ปานมดไต่ใคร่อุ้มสม
มะม่วงร่วงสู่ดินสิ้นภิรมย์
หวังได้ชมล้มพับลงกับตา

เราเป็นแค่มดแดงแฝงมะม่วง
บังอาจหวงห่วงสิทธิ์คิดใฝ่หา
ไม่รู้ว่ารอเก้อเสมอมา
เห็นเต็มตาก็ตำใจตรึงให้ตรม

โอ้ใจเอ๋ยใจเราช่างเศร้านัก
ทั้งที่รักก็ต้องฝืนใจขื่นขม
เมื่อรักลอยลาไกลดั่งสายลม
ทุกข์ทับถมข่มรันทดเช่นมดแดง

กมล.........15กพ.60

ป.ล. ถ่ายภาพมดไว้ตั้งแต่หัดถ่ายมาโครใหม่ๆ
เพิ่งเปิดพบเมื่อคืนวันวาเลนไทน์
เลยเขียนกลอนบทนี้มาฝากครับ