สวัสดีคับ ผมมาเล่าประสบการณ์ความรักของผม สำหรับผมเธอเป็นมากกว่าเพื่อนแต่เธอให้ได้แค่เพื่อน
ผมคุยกับผู้หญิงคนนึง เค้าดีกับผมมากตอนที่เราคุยกันแรกๆไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด เลิกงานก็กลับบ้านพร้อมกัน ไม่เคยรู้สึกดีแบบนี้กับใคร แล้วเป็นผญทีาผมไม่เคยหวังอะไรด้วยเลย ขอแค่ให้เธอสนุกสนานร่าเริง ยิ้มได้ผมก็ดีใจละ
แต่เหตุการณ์เริ่มเกิดขึ้นตั้งแต่เธอกลับบ้านไปกรุงเทพ ผมก็ตะหงิดใจเหมือนเธอเริ่มทำตัวห่างกับผมปกติเธอจะแคร์เรามากออนเฟสตอนไหนคือตอบ แต่อยู่ที่นั้นเหมือนเธอจะกลัวว่าจะไม่ได้อยู่กับเราอีก พอเธอกลับมา ผมก็รู้สึกแปลกๆ พอดีผมเซนท์แรงส์ เธอไม่ปกติคุยกันไม่หวาน วางตัวตอนอยุ่ด้วย เหมือนไม่อยาดให้เกินคำว่าเพื่อน ทั้งที่ตอนแรกเราคุยกันแบบแฟน แต่ผมก็ทำตัวให้ดีขึ้น ปรับตัวให้ดีขึ้น พยายามให้เธอมองผมให้ดีในสายตาบ้าง พยายามใส่ใจเหมือนกับยิ่งทำให้เธอลำคาน พอถึงวันวาเลนไทน์ผมทำของขวัญทั้งคืนเพื่อมาเซอร์ไพร์ทเธอ แล้วผมก้เขียนใส่กระดาษว่าเป็นแฟนกันนะ 99คำผมก็เอาของขวัฯไปให้ถึงที่ทำงาน ผมก็เขินตามปกติเพราะเค้าคือคนแรกที่ผมทำแบบนี้ให้ จากนั้นพอเลิกงานผมก็เห็นเค้าถือดอกกุหลาบอีกช่อมา ก้เลยถามว่าใครให้มา
เค้าก็บอกว่าเดี๋ยวใกล้ถึงบ้านเดี๋ยวบอก พอถึงบ้านเค้าก็ยื่นให้เรา แล้วพูดว่า"แด่คำว่าเพื่อน" หรือเราเหมาะกับการเป็นเพื่อนวะ ผมนี่ร้องไห้มือไม้สั่นทำไรไม่ถูกเลย ได้แต่ฟังเค้าอธิบายเหตุผล เราก็ควรเข้าใจ ถ้าเกิดเค้าต้องกลับบ้าน เราก็คงห่างกันจนทำให้มีปัญหาสุดท้ายก็ต้องเลิก แต่อย่างน้อยผมก็ไม่เสียผญที่ผมรักไป ผมก็ดีใจนะที่วันนี้ยังมีชื่อเธอ ในความทรงจำผม ขอบอกไว้ก่อนนะไม่เคยรู้สึกดีกับใครขนาดนี้เลย ถ้าเธอมาอ่านคงดีสินะ ป" ปลา" ขอโทดนะคับที่ยาวไปหน่อย ""ใครมีความคิดยังไงบอกด้วยนะคับ ว่าผมควรทำตัวยังไงต่อดี""
ทำสิ่งที่ไม่เคยทำให้ใคร ให้กับคนคนนึงแต่ดันผิดหวัง
ผมคุยกับผู้หญิงคนนึง เค้าดีกับผมมากตอนที่เราคุยกันแรกๆไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด เลิกงานก็กลับบ้านพร้อมกัน ไม่เคยรู้สึกดีแบบนี้กับใคร แล้วเป็นผญทีาผมไม่เคยหวังอะไรด้วยเลย ขอแค่ให้เธอสนุกสนานร่าเริง ยิ้มได้ผมก็ดีใจละ
แต่เหตุการณ์เริ่มเกิดขึ้นตั้งแต่เธอกลับบ้านไปกรุงเทพ ผมก็ตะหงิดใจเหมือนเธอเริ่มทำตัวห่างกับผมปกติเธอจะแคร์เรามากออนเฟสตอนไหนคือตอบ แต่อยู่ที่นั้นเหมือนเธอจะกลัวว่าจะไม่ได้อยู่กับเราอีก พอเธอกลับมา ผมก็รู้สึกแปลกๆ พอดีผมเซนท์แรงส์ เธอไม่ปกติคุยกันไม่หวาน วางตัวตอนอยุ่ด้วย เหมือนไม่อยาดให้เกินคำว่าเพื่อน ทั้งที่ตอนแรกเราคุยกันแบบแฟน แต่ผมก็ทำตัวให้ดีขึ้น ปรับตัวให้ดีขึ้น พยายามให้เธอมองผมให้ดีในสายตาบ้าง พยายามใส่ใจเหมือนกับยิ่งทำให้เธอลำคาน พอถึงวันวาเลนไทน์ผมทำของขวัญทั้งคืนเพื่อมาเซอร์ไพร์ทเธอ แล้วผมก้เขียนใส่กระดาษว่าเป็นแฟนกันนะ 99คำผมก็เอาของขวัฯไปให้ถึงที่ทำงาน ผมก็เขินตามปกติเพราะเค้าคือคนแรกที่ผมทำแบบนี้ให้ จากนั้นพอเลิกงานผมก็เห็นเค้าถือดอกกุหลาบอีกช่อมา ก้เลยถามว่าใครให้มา
เค้าก็บอกว่าเดี๋ยวใกล้ถึงบ้านเดี๋ยวบอก พอถึงบ้านเค้าก็ยื่นให้เรา แล้วพูดว่า"แด่คำว่าเพื่อน" หรือเราเหมาะกับการเป็นเพื่อนวะ ผมนี่ร้องไห้มือไม้สั่นทำไรไม่ถูกเลย ได้แต่ฟังเค้าอธิบายเหตุผล เราก็ควรเข้าใจ ถ้าเกิดเค้าต้องกลับบ้าน เราก็คงห่างกันจนทำให้มีปัญหาสุดท้ายก็ต้องเลิก แต่อย่างน้อยผมก็ไม่เสียผญที่ผมรักไป ผมก็ดีใจนะที่วันนี้ยังมีชื่อเธอ ในความทรงจำผม ขอบอกไว้ก่อนนะไม่เคยรู้สึกดีกับใครขนาดนี้เลย ถ้าเธอมาอ่านคงดีสินะ ป" ปลา" ขอโทดนะคับที่ยาวไปหน่อย ""ใครมีความคิดยังไงบอกด้วยนะคับ ว่าผมควรทำตัวยังไงต่อดี""