โดนเทบ่อย ใจเลยชิน...
ตกรถเป็นว่าเล่นครับ
เจ็บ แต่มันชิน แต่ก็ยังเจ็บอยู่ดี
ล่าสุดโดนรถตู้เทครับกันแบบ งงๆครับ เป็นรถตู้ยะลา-หาดใหญ่
จะมาหาดใหญ่ทั้งที นั่งรถตู้มาดีๆ ง่ายๆ มันคงจะธรรมดาไป 555+ (เป็นการคิดปลอบใจตัวเองครับ 555+)
จะมา มอ.หาดใหญ่ครับ ตีตั๋วรถตู้ยะลา-หาดใหญ่ปกติ ขึ้นมาบนรถตู้ เป็นรถตู้ที่เเย่ที่สุดเท่าที่เจอมาครับ เก้าอี้ไม่มีตัวรองหัว แอร์เหมือนเศษลม ม่านไม่มี เเถมโช็คได้ยินเสียงเอียกๆอยู่ตลอดเวลา ครบครับ
เดินทางมาถึงปั๊มแก๊ส ดอนยาง(ปัตตานี) รถตู้นี้เเวะเติมเเก๊สครับ ทุกคนต้องลง มีพี่ ผญ.มาบอกว่าอีก15นาที (พี่ผญ.คนนี้ไม่แน่ใจว่าเป็นคนของปั๊มรึว่าผู้โดยสารเหมือนกัน)
ผมก็เลยเดินไป 7-11 ใกล้ๆไปซื้อน้ำเปล่าประมาณ 5 นาทีได้มั้ง กลับมาดูอีกที รถตู้หายครับ !!! ห่ะ
แล้วกู
มองดูรอบๆก็ไม่มี กูโดนแล้ว ไม่รู้ว่าเป็นความผิดผม ผมโง่เอง หรือเป็นความผิดใคร ในใจมีเเต่คำถาม ไม่มีใครบอกเลยหรอ ? พี่ขับรถไม่หยุดรอกันเลยหรอ ?
พี่สาวคนนั้นอยู่ไหน ? คืองงครับ งงมาก สตั๊นไปเลย
นี่กูโดนเทอีกแล้วหรอ กี่ครั้งแล้วที่เขาจากไปโดยไม่ใยดีอะไรฉันเลย 555+ อย่าให้ผมดราม่ากว่านี้
แต่ช่างเหอะ ผมผิดเองล่ะกันครับ(เพื่อนพระเอก 555+) ผมคงเชื่อใครง่ายไป ประมาทไปหน่อย เป็นอุทาหรให้ใครหลายๆคนล่ะกัน อย่าลอกเลียนเเบบ
สำคัญที่สุดคือกูจะไปหาดใหญ่ยังไงเนียะ อีกเกือบร้อยกิโลครับ มืดก็มืดแล้ว เอาแล้วไงล่ะได้ผจญภัย สมใจอยากเลยไหมล่ะ ความรู้สึกตอนนั้นเฉยๆไม่ได้ตกใจอะไรมาก เพราะประวัติก่อนหน้านี้โดนเทไม่ใช่ย่อย ปีก่อนก็โดนรถไฟเทที่ราชบุรี พีคสุดๆล่ะตอนนั้น ชินครับชิน 555+
ดีครับที่ก่อนหน้านี้ผมได้เรียนรู้วิธีการโบกรถมาก่อน เลยโบกรถเขามาครับ
คันเเรกเป็นพี่อยู่ปัตตานีจะไปสงขลาใช้เส้นทางจะนะ-สงขลา เลยส่งผมได้แค่จะนะครับ ส่งไว้ที่สามแยกตลาดนัดน่ะจ่ะ เอ่ย จะนะ (ยังจะเล่น)
คันที่สองเป็นพี่อยู่ปัตตานีเหมือนกันครับ จะไปสนามบินหาดใหญ่ ก็เลยขอติดรถเขามา บอกพี่เขาว่าให้ทิ้งผมไว้แค่สี่เเยกคลองหวะพอครับ เพราะมันไกล
แต่พี่เขาใจดีมาก มาส่งถึงหน้าประตู109 มอ.เลย อ้อนให้ส่งแค่สี่เเยกก็ไม่ฟังครับ
สุดท้ายผมก็ดิ้นรนจนมาถึงบ้านพักจนได้ครับ
ญาซากุมมุลลอฮฺค็อยรอน
ซาบซึ้งใจมากครับ
แอบขำตัวเองเหมือนกัน โดนเทเป็นว่าเล่น
แต่ก็สนุกดีครับ เพิ่มสีสันของชีวิตไปอีกแบบ
มิตรภาพข่างทางกับน้ำใจที่หาซื้อไม่ได้
เป็นอีกวันที่ผมมีความทรงจำที่ไม่ธรรมดา
รู้สึกเหมือนอัลลอฮฺกำลังสอนอะไรผมบางอย่าง
และเหมือนตัวเองได้รับรางวัลที่ไม่ค่อยเหมือนใคร
บอกตรงๆ ถ้าไม่เคยโดนเทมาก่อนบวกกับถ้าไม่เคยโบกรถมาก่อน ผมก็ไปไม่เป็นเหมือนกันครับ ก็ตามชื่อเรื่องเลย #โดนเทบ่อยใจเลยชิน ถือว่าพีครองลงมาจากที่โดนรถไฟเทเมื่อคราวก่อน
ความสะเพร่าครั้งนี้ ไว้เป็นบทเรียนสำหรับใครหลายๆคนที่อ่านเรื่องราวนี้จนจบล่ะกันน่ะครับ
ขอบคุณครับ...
ติดตามงานเขียนเพิ่มเติมได้ที่เพจ
https://www.facebook.com/khonplaekna/
ประสบการณ์โดนรถตู้เทในเเบบงงๆ
โดนเทบ่อย ใจเลยชิน...
ตกรถเป็นว่าเล่นครับ
เจ็บ แต่มันชิน แต่ก็ยังเจ็บอยู่ดี
ล่าสุดโดนรถตู้เทครับกันแบบ งงๆครับ เป็นรถตู้ยะลา-หาดใหญ่
จะมาหาดใหญ่ทั้งที นั่งรถตู้มาดีๆ ง่ายๆ มันคงจะธรรมดาไป 555+ (เป็นการคิดปลอบใจตัวเองครับ 555+)
จะมา มอ.หาดใหญ่ครับ ตีตั๋วรถตู้ยะลา-หาดใหญ่ปกติ ขึ้นมาบนรถตู้ เป็นรถตู้ที่เเย่ที่สุดเท่าที่เจอมาครับ เก้าอี้ไม่มีตัวรองหัว แอร์เหมือนเศษลม ม่านไม่มี เเถมโช็คได้ยินเสียงเอียกๆอยู่ตลอดเวลา ครบครับ
เดินทางมาถึงปั๊มแก๊ส ดอนยาง(ปัตตานี) รถตู้นี้เเวะเติมเเก๊สครับ ทุกคนต้องลง มีพี่ ผญ.มาบอกว่าอีก15นาที (พี่ผญ.คนนี้ไม่แน่ใจว่าเป็นคนของปั๊มรึว่าผู้โดยสารเหมือนกัน)
ผมก็เลยเดินไป 7-11 ใกล้ๆไปซื้อน้ำเปล่าประมาณ 5 นาทีได้มั้ง กลับมาดูอีกที รถตู้หายครับ !!! ห่ะ
มองดูรอบๆก็ไม่มี กูโดนแล้ว ไม่รู้ว่าเป็นความผิดผม ผมโง่เอง หรือเป็นความผิดใคร ในใจมีเเต่คำถาม ไม่มีใครบอกเลยหรอ ? พี่ขับรถไม่หยุดรอกันเลยหรอ ?
พี่สาวคนนั้นอยู่ไหน ? คืองงครับ งงมาก สตั๊นไปเลย
นี่กูโดนเทอีกแล้วหรอ กี่ครั้งแล้วที่เขาจากไปโดยไม่ใยดีอะไรฉันเลย 555+ อย่าให้ผมดราม่ากว่านี้
แต่ช่างเหอะ ผมผิดเองล่ะกันครับ(เพื่อนพระเอก 555+) ผมคงเชื่อใครง่ายไป ประมาทไปหน่อย เป็นอุทาหรให้ใครหลายๆคนล่ะกัน อย่าลอกเลียนเเบบ
สำคัญที่สุดคือกูจะไปหาดใหญ่ยังไงเนียะ อีกเกือบร้อยกิโลครับ มืดก็มืดแล้ว เอาแล้วไงล่ะได้ผจญภัย สมใจอยากเลยไหมล่ะ ความรู้สึกตอนนั้นเฉยๆไม่ได้ตกใจอะไรมาก เพราะประวัติก่อนหน้านี้โดนเทไม่ใช่ย่อย ปีก่อนก็โดนรถไฟเทที่ราชบุรี พีคสุดๆล่ะตอนนั้น ชินครับชิน 555+
ดีครับที่ก่อนหน้านี้ผมได้เรียนรู้วิธีการโบกรถมาก่อน เลยโบกรถเขามาครับ
คันเเรกเป็นพี่อยู่ปัตตานีจะไปสงขลาใช้เส้นทางจะนะ-สงขลา เลยส่งผมได้แค่จะนะครับ ส่งไว้ที่สามแยกตลาดนัดน่ะจ่ะ เอ่ย จะนะ (ยังจะเล่น)
คันที่สองเป็นพี่อยู่ปัตตานีเหมือนกันครับ จะไปสนามบินหาดใหญ่ ก็เลยขอติดรถเขามา บอกพี่เขาว่าให้ทิ้งผมไว้แค่สี่เเยกคลองหวะพอครับ เพราะมันไกล
แต่พี่เขาใจดีมาก มาส่งถึงหน้าประตู109 มอ.เลย อ้อนให้ส่งแค่สี่เเยกก็ไม่ฟังครับ
สุดท้ายผมก็ดิ้นรนจนมาถึงบ้านพักจนได้ครับ
ญาซากุมมุลลอฮฺค็อยรอน
ซาบซึ้งใจมากครับ
แอบขำตัวเองเหมือนกัน โดนเทเป็นว่าเล่น
แต่ก็สนุกดีครับ เพิ่มสีสันของชีวิตไปอีกแบบ
มิตรภาพข่างทางกับน้ำใจที่หาซื้อไม่ได้
เป็นอีกวันที่ผมมีความทรงจำที่ไม่ธรรมดา
รู้สึกเหมือนอัลลอฮฺกำลังสอนอะไรผมบางอย่าง
และเหมือนตัวเองได้รับรางวัลที่ไม่ค่อยเหมือนใคร
บอกตรงๆ ถ้าไม่เคยโดนเทมาก่อนบวกกับถ้าไม่เคยโบกรถมาก่อน ผมก็ไปไม่เป็นเหมือนกันครับ ก็ตามชื่อเรื่องเลย #โดนเทบ่อยใจเลยชิน ถือว่าพีครองลงมาจากที่โดนรถไฟเทเมื่อคราวก่อน
ความสะเพร่าครั้งนี้ ไว้เป็นบทเรียนสำหรับใครหลายๆคนที่อ่านเรื่องราวนี้จนจบล่ะกันน่ะครับ
ขอบคุณครับ...
ติดตามงานเขียนเพิ่มเติมได้ที่เพจ
https://www.facebook.com/khonplaekna/