ผมไม่ได้คิดไปเองคนเดียวใช่มั้ย

ผมมีปัญหาเรื่องความรักมาปรึกษาครับ คือว่าผมน่าจะหวั่นไหวกับเพื่อน เพื่อนคนนั้นเค้าเป็นผู้ชายที่ผมค่อนข้างที่จะสนิทกับเค้า คือตอนนี้เราทั้งคู่อยู่ในคณะเดียวกัน อยู่ในกลุ่มเดียวกันอีกครับ(เราเรียนอยู่ปีหนึ่งทั้งคู่) ผมไม่เคยรู้สึกแปลกจนกระทั่งต้นปีที่ผ่านมา ตอนนั้นผมได้เลิกกับแฟนเก่าไป แฟนผมเป็นผู้หญิงนะครับ ผมก็เสียใจมาระยะเวลาหนึ่งแต่ผมค่อนข้างเก็บความรู้สึกเก่ง เก่งจนกระทั่งเพื่อนในกลุ่มไม่รู้เลยว่าผมได้เลิกกับแฟนเก่าไปแล้ว จังหวะที่ผมค่อนข้างเคว้งคว้าง รู้สึกโดดเดี่ยว เพื่อนคนนี้ก็เข้ามาในชีวิตผม ผมรู้สึกกับมันแปลกๆ เรื่องที่ผมคิดว่าผมเริ่มจะหวั่นไหวก็คือวันนั้นผมไม่ได้มาซ้อมการแสดงกับมันเพราะผมไปต่างจังหวัด พอผมกับมา มันอ่าอาสาจะมาสอนการแสดงให้ผม ผมก็โอเคไปซ้อมก็ได้ วันนั้นเลยเข้าไปซ้อมการแสดงห้องมัน เพราะรูมเมทของผมมันหลับอยู่ กลัวเสียงจะดัง เราอยู่กันสองคน บรรยากาศมันเงียบมาก จนผมเองรู้สึกแปลกๆ ปกติเพื่อนคนนี้เขาจะเฮฮาแต่จู่ๆก็เงียบแล้วมองหน้าผม มันเป็นจังหวะที่ผมมองตามันเช่นกัน ผมถามมันไปว่า “เป็นไรทำไมมองหน้าอย่างงั้น” มันก็บอกว่าไม่มีอะไร ผมซ้อมได้สักพักจึงขอออกจากห้องมันแล้วขอไปซ้อมเองเพราะผมว่าเราทั้งคู่รู้สึกอึดอัด หลังจากนั้นไม่นาน มันอ่าเงียบแยกตัวออกจากสังคม ใครก็สังเกตได้ว่ามันมีปัญหาอยู่ในใจ เราก็ถามมันไปว่าเห้ยเป็นไรปรึกษาได้นะ มันไม่พูดกับเรา เราก็คิดว่ามันคงอยากอยู่คนเดียวก็เลยปล่อยมันไป จนกระทั่งมันเป็นอย่างงี้หลายวัน ไม่คุยเฉพาะกับเราจนเรารู้สึกได้ว่ามันโกรธเราอยู่ ผมเลยเข้าไปขอโทษทั้งๆที่ไม่รู้สาเหตุ มันบอกว่า รู้ด้วยหรอว่าโกรธเรื่องอะไรอ่า หลังจากนั้นมันก็คุยกับเราและทำตัวกับเราเหมือนปกติแต่เรายังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าทำอะไรผิด เก็บเอาไปคิด คิดแล้วคิดอีก คิดทบทวนว่าเราไปทำอะไรให้มันโกรธ นอคิดหลายวัน คิดไม่ออกก็เลยไปถามมันตรงๆ มันบอกถ้าถึงเวลาแล้วจะบอก คืนนั้นมันมาที่ห้องผม บอกว่าขอโทษที่ทำให้คิดมากแล้วก็กอดผม ผมได้แต่บอกว่าไม่เป็นไรทั้งๆที่ผมอ่าเสียใจมากๆ การกอดครั้งนั้นมันทำให้ผมคิดเกินเลยมากไปกว่าคำว่าเพื่อนจริงๆ ดูเหมือนว่าเราจะสนิทกันมากขึ้นหลังจากเหตุการณ์นั้น ผมรู้สึกว่าผมหวั่นไหวกับมัน ผมไม่เคยมีอารมณ์นี้กับผู้ชายมาก่อน ผมสับสนกับตังเองเลยลองถอยออกมาจาสถานการณ์นั้นแล้วคิดว่าควรจะทำอย่างไรต่อไปกับชีวิตดี ลองตัดใจจากมันดูเพราะมันคงเป็นไปไม่ได้ หลังจากนั้นมันเริ่มรู้สึกว่าผมถอยห่างจากมัน มันถามมาในไลน์ว่าโกรธอะไรรึป่าว ผมได้แต่ตอบไปว่าไม่เป็นไร ไม่ได้โกรธใครทั้งนั้น หลังจากพิมพ์เสร็จเท่านั้น ผมรู้เลยว่าผมไม่สามารถตัดใจจากมันได้จริงๆมีแต่จะชอบมันมากขึ้น ตอนนี้ผมลังเลว่าผมควรจะบอกว่าผมรู้สึกแปลกๆกับมันไปหรือว่าควรเก็บไว้ในใจก็พอ ใจหนึ่งก็อยากรู้ว่ามันคิดอย่างไรกับเรา อีกใจก็กลัวว่าความเป็นเพื่อนของเราจะไม่เหมือนเดิม อีกคำถามครับ ตอนนี้ผมเป็นผู้ชายอยู่ใช่มั้ย