เพราะเราคู่กัน(เปลวเทียน)
การที่คนบนโลกนี้มาเจอกันได้ มันไม่ใช่เรื่องบังเอิญแต่อย่างใด แต่ใครจะเชื่อว่ามันเป็นเพราะ "พรหมลิขิต"
สาวน้อยสดใสตามวัยอายุ "ขวัญ" ขวัญอยู่ในครอบครัวที่มีฐานะร่ำรวย ได้รับการอบรมอย่างดีไม่มีข้อบกพร่องใดๆขวัญเป็นคนจิตใจดี มีคนรักใคร่มากมาย
คุณนภา(แม่ของขวัญ): ขวัญ สายแล้วนะลูกเดี๋ยวจะทานอาหารเช้าไม่ทันเอานะลูก
ขวัญ:เรียบร้อยแล้วค่ะแม่ ขวัญกำลังลงไปแล้วค่ะ
ณ ห้องอาหาร
ขวัญ:แม่คะ แม่คิดว่าการที่แม่มาเจอกับพ่อ มันเป็นพรหมลิขิตรึป่าวคะ?
คุณนภา(แม่ของขวัญ): แม่เชื่อว่าทุกอย่างที่เกิดกับทุกคนขึ้นมันเป็นพรหมลิขิตนะ... ทำไมหรอ? ลูกแม่เป็นอะไรรึป่าวเนี่ย
ขวัญ:เอ่อ.... ป่าวค่ะ
ขวัญ:สายแล้วค่ะแม่ เดี๋ยวขวัญรีบให้ลุงรวยไปส่งที่โรงเรียนเลยแล้วกันนะคะ สวัสดีค่ะพ่อ สวัสดีค่ะแม่ เจอกันตอนเย็นนะค่าาาา
คุณทรงวุฒิ(พ่อของขวัญ):ลูกเรามีคนมาจีบแน่ๆเลยเนาะแม่เนาะ
พ่อของขวัญพูดติดตลกพร้อมจิบกาแฟ พ่อของขวัญเป็นคนอารมณ์ดี แต่เป็นคนหวงลูกสาวมากกกกกกก(ก.ไก่ล้านตัว)
คุณนภา(แม่ของขวัญ):มันเป็นเรื่องปกติแหละพ่อ ฮ่า ฮ่า ฮ่า
เย็นของวันนั้น
ขวัญ:สวัสดีค่ะทุกคน ขวัญหิวจังเลยค่าาา
คุณนภา(แม่ของขวัญ): วันนี้ลูกสาวแม่อารมณ์ดีเป็นพิเศษเลยนะคะคนสวยของแม่
ขวัญ:นิดหน่อยค่ะแม่
คุณทรงวุฒิ(พ่อของขวัญ): พาเค้ามารู้จักพ่อกับแม่บ้างนะลูก
ขวัญ:พ่อกับแม่...รู้หรอคะ
พ่อกับแม่ :มันเป็นช่วงเวลาที่ทุกคนเริ่มจะมีความรักกันทั้งนั้นแหละลูก รู้มั้ยพ่อกับแม่เข้าใจลูกนะ หากลูกจะลองคบใครสักคนในตอนนี้ก็ไม่แปลกอะไร แต่ต้องพากันตั้งใจเรียน ช่วยกันให้สูงขึ้น อย่าเอาแต่เถลไถลนอกลู่นอกทาง แค่นั้นพอ
ขวัญ:เขาแค่มาจีบขวัญเฉยๆหนะค่ะ เขาเป็นรุ่นพี่ที่โรงเรียนขวัญ...
คุณทรงวุฒิ(พ่อของขวัญ):พรุ่งนี้ขวัญชวนพี่เขามาทานข้าวเย็นบ้านเรานะลูก พ่ออยากรู้จักไอ้หมอนี่สะหน่อย ฮ่า ฮ่า ฮ่า
ณ โรงเรียน A
ขวัญ:พี่บาสคะ เอ่อ... คือ ขวัญมีเรื่องจะคุยด้วยหน่อยคะ
พี่บาส:มีอะไรรึป่าวครับ ดูเครียดๆนะ
ขวัญ:เย็นนี้พี่บาสว่างมั้ยคะ พ่อกับแม่ขวัญชวนพี่บาสไปทานข้าวเย็นที่บ้าน
พี่บาส:ว่างสิๆ เป็นเกียรติอย่างยิ่งเลยครับผม!
ขวัญ:งั้นเลิกเรียนแล้ว เจอกันหน้าโรงเรียนนะคะ เดี๋ยวพี่บาสไปพร้อมขวัญเลยก็ได้ค่ะ
พี่บาส:โอเคค่ะ คนสวย ^^
เวลา 16.00 น. @บ้านของขวัญ
ขวัญ:สวัสดีค่ะทุกคนนนน
พ่อกับแม่:พี่เขายอมมารึป่าวลูก
พี่บาส:มาสิครับ ไม่มาก็เสียมารยาทแย่เลย ///ทำหน้ายิ้มอ่อน
คุณทรงวุฒิ(พ่อของขวัญ):หนุ่มนี่ใช้ได้เลยนะเนี่ย หล่อเหลาเอาการ ฮ่า ฮ่า ฮ่า
คุณนภา(แม่ของขวัญ):พ่อหนิ แซวแขกตั้งแต่ก้าวเข้าบ้านเลยนะเนี่ย
พี่บาส:สวัสดีอย่างเป็นทางการครับ คุณพ่อคุณแม่
คุณทรงวุฒิ(พ่อของขวัญ):เป็นไงหละเรา ลูกเต้าเหล่าใคร เป็นใครมาจากไหน
พี่บาส:บ้านผมอยู่ซอยถัดไปนี่แหละครับ เป็นลูกทหารตัวสูงๆที่ชื่อ เอื้อ หนะครับ
คุณทรงวุฒิ(พ่อของขวัญ):เอ้า ลูกไอ้เอื้อหรอเนี่ย นึกว่าใคร โลกมันกลมจริงๆเลยนะ เอื้อเนี่ยมันเป็นเพื่อนพ่อสมัยเรียนด้วยกันตอนมัธยม
พี่บาส:ใช่ครับ เห็นพ่อก็เล่าเรื่องคุณลุงให้ฟังบ่อยๆ เหมือนกัน
คุณนภา(แม่ของขวัญ): อาหารมาแล้วจ้า ทานข้าวกันก่อนเนาะ
ขวัญ:เดี๋ยวขวัญช่วยนะคะ
คุณนภา(แม่ของขวัญ):เป็นไงหละเรา จะจีบน้องหรอ
พี่บาส:น้องขวัญน่ารักดีครับ เป็นเด็กดี ขยัน ผมชอบน้องครับ
คุณนภา(แม่ของขวัญ):แม่ไม่ห้ามนะ แต่มันต้องอยู่ในกรอบ ไม่ประเจิดประเจ้อเกินไป
คุณนภา(แม่ของขวัญ): ถ้าลองคบแล้วมันไม่ใช่ก็แล้วไป ถือว่าโลกเหวี่ยงคนมาให้ลูกแม่ผิดคน
แต่ถ้ามันใช่ยังไงก็ต้องใช่ เพราะเค้าลิขิตไว้แล้ว...
พี่บาส:ผมจะดูแลน้องดีๆครับ ผมจะช่วยน้องทุกอย่าง ผมจะไม่ทำให้น้องเสียใจ
พี่บาส:ขอบคุณมากนะครับคุณแม่
คุณทรงวุฒิ(พ่อของขวัญ):อะแฮ่ม ถ้าพ่อเห็นขวัญร้องไห้เพราะแกแม้แต่ครั้งเดียว ฉันเอาแกตายแน่!
พี่บาส:ผมสัญญาครับ!
ไม่รู้เหมือนกันนะ ว่าพี่บาสคนที่โลกเหวี่ยงเค้าเขามาในชีวิตขวัญ ขวัญรู้สึกอุ่นใจ รู้สึกปลอดภัย ตลอดระยะ 6 ปีที่ผ่านมาระยะเวลาที่เค้าอยู่ข้างขวัญมาตลอด เพราะเค้าทำให้ขวัญรู้ว่าพรหมลิขิตมันมีอยู่จริง กับบางคนขวัญไม่รู้ว่าจะโชคดีแบบขวัญมั้ย แต่ขวัญเชื่อว่าทุกอย่างถูกลิขิตไว้หมดแล้วค่ะ
-----------------จบบริบูรณ์----------------
เพราะเราคู่กัน
การที่คนบนโลกนี้มาเจอกันได้ มันไม่ใช่เรื่องบังเอิญแต่อย่างใด แต่ใครจะเชื่อว่ามันเป็นเพราะ "พรหมลิขิต"
สาวน้อยสดใสตามวัยอายุ "ขวัญ" ขวัญอยู่ในครอบครัวที่มีฐานะร่ำรวย ได้รับการอบรมอย่างดีไม่มีข้อบกพร่องใดๆขวัญเป็นคนจิตใจดี มีคนรักใคร่มากมาย
คุณนภา(แม่ของขวัญ): ขวัญ สายแล้วนะลูกเดี๋ยวจะทานอาหารเช้าไม่ทันเอานะลูก
ขวัญ:เรียบร้อยแล้วค่ะแม่ ขวัญกำลังลงไปแล้วค่ะ
ณ ห้องอาหาร
ขวัญ:แม่คะ แม่คิดว่าการที่แม่มาเจอกับพ่อ มันเป็นพรหมลิขิตรึป่าวคะ?
คุณนภา(แม่ของขวัญ): แม่เชื่อว่าทุกอย่างที่เกิดกับทุกคนขึ้นมันเป็นพรหมลิขิตนะ... ทำไมหรอ? ลูกแม่เป็นอะไรรึป่าวเนี่ย
ขวัญ:เอ่อ.... ป่าวค่ะ
ขวัญ:สายแล้วค่ะแม่ เดี๋ยวขวัญรีบให้ลุงรวยไปส่งที่โรงเรียนเลยแล้วกันนะคะ สวัสดีค่ะพ่อ สวัสดีค่ะแม่ เจอกันตอนเย็นนะค่าาาา
คุณทรงวุฒิ(พ่อของขวัญ):ลูกเรามีคนมาจีบแน่ๆเลยเนาะแม่เนาะ
พ่อของขวัญพูดติดตลกพร้อมจิบกาแฟ พ่อของขวัญเป็นคนอารมณ์ดี แต่เป็นคนหวงลูกสาวมากกกกกกก(ก.ไก่ล้านตัว)
คุณนภา(แม่ของขวัญ):มันเป็นเรื่องปกติแหละพ่อ ฮ่า ฮ่า ฮ่า
เย็นของวันนั้น
ขวัญ:สวัสดีค่ะทุกคน ขวัญหิวจังเลยค่าาา
คุณนภา(แม่ของขวัญ): วันนี้ลูกสาวแม่อารมณ์ดีเป็นพิเศษเลยนะคะคนสวยของแม่
ขวัญ:นิดหน่อยค่ะแม่
คุณทรงวุฒิ(พ่อของขวัญ): พาเค้ามารู้จักพ่อกับแม่บ้างนะลูก
ขวัญ:พ่อกับแม่...รู้หรอคะ
พ่อกับแม่ :มันเป็นช่วงเวลาที่ทุกคนเริ่มจะมีความรักกันทั้งนั้นแหละลูก รู้มั้ยพ่อกับแม่เข้าใจลูกนะ หากลูกจะลองคบใครสักคนในตอนนี้ก็ไม่แปลกอะไร แต่ต้องพากันตั้งใจเรียน ช่วยกันให้สูงขึ้น อย่าเอาแต่เถลไถลนอกลู่นอกทาง แค่นั้นพอ
ขวัญ:เขาแค่มาจีบขวัญเฉยๆหนะค่ะ เขาเป็นรุ่นพี่ที่โรงเรียนขวัญ...
คุณทรงวุฒิ(พ่อของขวัญ):พรุ่งนี้ขวัญชวนพี่เขามาทานข้าวเย็นบ้านเรานะลูก พ่ออยากรู้จักไอ้หมอนี่สะหน่อย ฮ่า ฮ่า ฮ่า
ณ โรงเรียน A
ขวัญ:พี่บาสคะ เอ่อ... คือ ขวัญมีเรื่องจะคุยด้วยหน่อยคะ
พี่บาส:มีอะไรรึป่าวครับ ดูเครียดๆนะ
ขวัญ:เย็นนี้พี่บาสว่างมั้ยคะ พ่อกับแม่ขวัญชวนพี่บาสไปทานข้าวเย็นที่บ้าน
พี่บาส:ว่างสิๆ เป็นเกียรติอย่างยิ่งเลยครับผม!
ขวัญ:งั้นเลิกเรียนแล้ว เจอกันหน้าโรงเรียนนะคะ เดี๋ยวพี่บาสไปพร้อมขวัญเลยก็ได้ค่ะ
พี่บาส:โอเคค่ะ คนสวย ^^
เวลา 16.00 น. @บ้านของขวัญ
ขวัญ:สวัสดีค่ะทุกคนนนน
พ่อกับแม่:พี่เขายอมมารึป่าวลูก
พี่บาส:มาสิครับ ไม่มาก็เสียมารยาทแย่เลย ///ทำหน้ายิ้มอ่อน
คุณทรงวุฒิ(พ่อของขวัญ):หนุ่มนี่ใช้ได้เลยนะเนี่ย หล่อเหลาเอาการ ฮ่า ฮ่า ฮ่า
คุณนภา(แม่ของขวัญ):พ่อหนิ แซวแขกตั้งแต่ก้าวเข้าบ้านเลยนะเนี่ย
พี่บาส:สวัสดีอย่างเป็นทางการครับ คุณพ่อคุณแม่
คุณทรงวุฒิ(พ่อของขวัญ):เป็นไงหละเรา ลูกเต้าเหล่าใคร เป็นใครมาจากไหน
พี่บาส:บ้านผมอยู่ซอยถัดไปนี่แหละครับ เป็นลูกทหารตัวสูงๆที่ชื่อ เอื้อ หนะครับ
คุณทรงวุฒิ(พ่อของขวัญ):เอ้า ลูกไอ้เอื้อหรอเนี่ย นึกว่าใคร โลกมันกลมจริงๆเลยนะ เอื้อเนี่ยมันเป็นเพื่อนพ่อสมัยเรียนด้วยกันตอนมัธยม
พี่บาส:ใช่ครับ เห็นพ่อก็เล่าเรื่องคุณลุงให้ฟังบ่อยๆ เหมือนกัน
คุณนภา(แม่ของขวัญ): อาหารมาแล้วจ้า ทานข้าวกันก่อนเนาะ
ขวัญ:เดี๋ยวขวัญช่วยนะคะ
คุณนภา(แม่ของขวัญ):เป็นไงหละเรา จะจีบน้องหรอ
พี่บาส:น้องขวัญน่ารักดีครับ เป็นเด็กดี ขยัน ผมชอบน้องครับ
คุณนภา(แม่ของขวัญ):แม่ไม่ห้ามนะ แต่มันต้องอยู่ในกรอบ ไม่ประเจิดประเจ้อเกินไป
คุณนภา(แม่ของขวัญ): ถ้าลองคบแล้วมันไม่ใช่ก็แล้วไป ถือว่าโลกเหวี่ยงคนมาให้ลูกแม่ผิดคน
แต่ถ้ามันใช่ยังไงก็ต้องใช่ เพราะเค้าลิขิตไว้แล้ว...
พี่บาส:ผมจะดูแลน้องดีๆครับ ผมจะช่วยน้องทุกอย่าง ผมจะไม่ทำให้น้องเสียใจ
พี่บาส:ขอบคุณมากนะครับคุณแม่
คุณทรงวุฒิ(พ่อของขวัญ):อะแฮ่ม ถ้าพ่อเห็นขวัญร้องไห้เพราะแกแม้แต่ครั้งเดียว ฉันเอาแกตายแน่!
พี่บาส:ผมสัญญาครับ!
ไม่รู้เหมือนกันนะ ว่าพี่บาสคนที่โลกเหวี่ยงเค้าเขามาในชีวิตขวัญ ขวัญรู้สึกอุ่นใจ รู้สึกปลอดภัย ตลอดระยะ 6 ปีที่ผ่านมาระยะเวลาที่เค้าอยู่ข้างขวัญมาตลอด เพราะเค้าทำให้ขวัญรู้ว่าพรหมลิขิตมันมีอยู่จริง กับบางคนขวัญไม่รู้ว่าจะโชคดีแบบขวัญมั้ย แต่ขวัญเชื่อว่าทุกอย่างถูกลิขิตไว้หมดแล้วค่ะ
-----------------จบบริบูรณ์----------------