การอยู่คนเดียวในมหาลัยเป็นเรื่องที่แปลกไหม

ตอนนี้เราอยู่มหาลัย เราก็ไม่รู้ว่าเราทำไรผิด เหมือนเราถูกมองเป็นตัวประหลาด(แบบแปลกๆ)หรือเราคิดไปเอง เราไม่ใช่คนเก่งมากแต่เรายอมรับว่าเราเป็นคนขยัน  เราไม่เคยยุ่งเรื่องส่วนตัวของเพื่อนนอกจากเพื่อนจะมาเล่าหรือขอความชั่วเหลือเราก็จะช่วยเท่าที่ช่วยได้   เรามีความสุขทุกครั้งที่คุยหรือปรึกษากับรุ่นพี่  แต่เรากลับไม่มีความสุขเวลาเรียน(กับเพื่อน) เราเดินเข้าห้องคนเดียว(ขนาดเพื่อนที่เราทำงานให้ประจำก็ไม่เคยเรียกเราเดินด้วย) เราเป็นตัวประหลาดนั้งคนเดียวเพื่อนที่เคยสนิดก็ไม่มานั้งด้วยกันเรานั้งเรียนแถวหน้าสุด(ลองจินตนาการนะ นั้งตรงกลางหน้าห้อง และเก้าอี้ซ้ายขวาว่างแต่ตัวถัดไปเพื่อนนั้งหมด และเราก็นั้งอยู่คนเดียว) เวลาสอบเก็บคะแนนหรือสอบอะไรก็แล้วแต่เราถือว่าทำได้ดีที่สุดในห้อง(เรียกได้ว่าตัวท็อปก็ว่าได้  แอบชมตัวเองแปป) แต่ทุกครั้งที่อาจารย์บอกคะแนน ทุกสายตาจะมองมาที่เราเหมือนเสือที่พร้อมขยี่เหยื่อ(เราทำได้แค่ยิ้มแบบฝืนๆในใจกลัวโดนตบ) เราไปกินข้าวคนเดียว(1.เพราะทำให้เรามีเวลาทบทวนบทเรียนที่เรียนมาในแต่ละวัน 2.ไม่มีใครชวนนี้แหล่ะเหตุผลที่แท้จริง)  เราชอบเที่ยวกลางคืนชอบไปกับพวกรุ่นพี่ แต่เราไม่เคยทิ้งการเรียน จนได้ฉายา นักท่องราตรีเกรด A (เพื่อนในห้องไม่เคยชวนเราไปเที่ยวผับเลย หรือบางทีเจอกันที่ผับเขายังไม่มองหน้าเราเลยทั้งที่เรายิ้มให้)  ไม่ใช่ว่าเราชอบทำอะไรคนเดียวนะแต่ไม่มีเพื่อนในห้องสักคนที่คิดจะชวนเรา และบางทีเราไปกับเพื่อนก็เหมือนตัวประหลาด เขาคุยกันแล้วขำเราก็นั้งงง คือเหมือนบางทีก็ถูกหลอกให้ทำงานแต่เราก็ช่วยเขา แต่เขาไม่เคยช่วยเราเราก็ไม่เคยเรียกร้อง เพราะเรารู้ว่าเราไม่ควรเรียกร้องอะไรจากเพื่อน
แค่อยากรู้ถ้าเพื่อนๆเป็นเราจะดำเนินชีวิตในมหาลัยแบบมีความสุขไหมต้องทำยังไงถึงจะมีเพื่อน? หรืออยู่คนเดียวต่อไปไม่ต้องสนใจใคร? และแปลกหรอที่เราทำอะไรคนเดียวทั้งที่เราไม่ต้องการแบบนี้?  แทนที่จะสนุกกับการเรียนกลับต้องมานั้งทุกข์เพราะสภาพสังคมรอบข้าง