คือเรื่องมีอยู่ว่าวันนี้เรียนศิลปะคาบแรกค่ะเป็นวันที่เค้าเปิดรับงานวันสุดท้ายของวิชาศิลปะใครไม่ส่งจะติดร. แล้วเพื่อนคนที่เอางานกลุ่มไปทำเพื่อนมันไม่ได้เอามาแล้วกลุ่มเพื่อนเรามี6คนมี1คนค่ะที่เป็นเด็กเรียนเกรดดี พอครูศิลปะถามว่างานไปไหนเพื่อนในกลุ่มเราอีกคนนึง(ขอแทนชื่อว่าจอยนะคะ)
บอกครูไปว่าเพื่อนเค้าไม่เอางานมาค่ะ(ขอแทนชื่อคนที่ไม่เอางานมาส่งว่าปายนะคะ) จอยพูดเหมือนกับว่าหมั่นไส้ที่ปายไม่เอางานมาส่งน่ะค่ะเพื่อนที่เป็นเด็กเกรดดีในกลุ่มเราเลยร้องไห้เพราะปกตินางไม่เคยติดร.หรือเกรดต่ำเลย(ขอแทนชื่อว่าบีนะคะ)พอบีร้องไห้ มิ้นเพื่อนในกลุ่มเรา(ขอแทนชื่อ)กับจอยเลยไปปลอบบีที่กำลังร้องไห้ ส่วนเรานั่งมองดูบีร้องไห้เพราะเราทำอะไรไม่ได้เราเป็นกลางค่ะเพราะบีนางมีคนปลอบเยอะ ระหว่างที่บีกำลังร้องไห้ปายก็ร้องไห้โทษตัวเองตลอดเลยค่ะว่าผิดที่ปายปายไม่ยอมเอามาเองถ้าปายเอางานมาคงไม่เป็นแบบนี้ เรากับพลอย(แทนชื่อน้า555)เลยปลอบปายเพราะไม่มีใครเห็นใจปายเลยค่ะมีแต่คนถามว่าร้องไห้ทำไมเชิงว่าหมั่นไส้อะค่ะ เราเลยเข้าไปปลอบเพราะเราก็สงสารนางนะคะเพราะว่านางจอยมองจิกนางขณะที่บีกำลังร้อง
++ลืมบอก++
คือก่อนเข้าแถวตอนเช้า นางจอยค่ะบอกว่าวันนี้นางปายคงจะไม่เอางานมาชัวร์เตรียมติดร.กันได้เลย นางจอยพูดเชิงว่าจะชวนให้บีคิดอคติไม่ดีกับปาย เพราะนางหมั่นไส้ปายบางที แล้วพอเข้าแถวเคารพธงชาติเสร็จรอจะขึ้นห้องนางจอยอยู่ข้างหน้าเราส่วนปายอยู่ข้างหลังเราปายเลยชวนเราคุยเรื่อยเปื่อยเหมือนทุกๆวันค่ะ ปกติแล้วเราจะฟังคนที่พูดก่อนให้เสร็จก่อนแล้วค่อยหันไปหาคนที่พูดขัด ก็ตามมารยาทอ่ะนะคะ เรากำลังคุยกับปายอยู่อยู่ดีๆจอยก็หันมาพูดขัดพร้อมกันกับปายซึ่งเราฟังไม่รู้เรื่องค่ะว่านางทั้งสองพูดอะไรกันบ้าง เพราะนางแข่งกันพูด ตามมารยาทจอยควรจะหยุดพูดแล้วค่อยพูดต่อตอนปายพูดเสร็จนะ55พอขึ้นห้องไปนางจอยก็งอนเรากับปายจ้าาา นางนี่มองจิกตั้งแต่ที่เราไม่ฟังนางจากหน้าเสาธงเล้ยยย
---------ต่อๆ----------
พอเรียนศิลปะเสร็จ จำได้ว่าเรียนการงานต่อคาบศิลปะพอเดินเข้าห้องจากห้องศิลปะเข้าห้องเรียนประจำชั้นเรา พอเข้าไปนางมิ้นนี่ดึงบีไปจากเราเลยจ้าาา นางดึงไปนั่งด้วยกันแค่3คนมี นางจอย นางมิ้นและ บี ตอนนั้นเราคุยกับบีดีๆแต่จู่ๆนางมิ้นกลับบอกว่า ขึ้นม.-(ขอไม่บอกน้า)ไปนางจะคบกันแค่3คน
ที่นางมิ้นพูดแบบนั้นอาจจะเป็นเพราะนางโกดที่ปายไม่เอางานมาส่งเลยติดร.ศิลปะกันทั้งกลุ่ม แต่เราไม่แคร์นะยังไงเราก้ติดอยู่แว้ว555 เราเลยหันไปหานางพลอยแล้วเราก็ร้องไห้ เราอยากจะถามว่าเราไปทำไรให้ ทั้งๆที่เราเป็นกลางแต่เรากลับโดนแยกออกสะงั้น พวกนางทั้งสามตกลงปลงใจกันเองว่าจะอยู่แค่นั้น ตอนนั้นที่เราร้องไห้มีแต่คนมารุมถามด้วยความเป็นห่วงปนๆกับหมั่นไส้55ถามว่าเราเป็นอะไรเล่าให้ฟังหน่อย คือพวกที่มารุมเนี่ยก้รู้เรื่องตั้งแต่ในห้องศิลปะแล้วจ้าา บางคนมาถามเพื่อตอกย้ำบางคนถามเพื่อหวังจะปลอบ แต่ตอนร้องไห้เสียงเราจะฟังไม่ค่อยรู้เรื่องเพื่อนเลยถามนางพลอยแทน แต่นางบอกว่าไม่รู้แต่ที่รู้ๆเรื่องที่ทะเลาะกันนี่แหละ เพื่อนๆทั้งหลายเลยแห่ไปหาแกงค์นางจอยนังมิ้น เพื่อถามคำถาม#$#!^%&
บลาๆๆ แต่เราก้ไม่ได้สนอะไรนักหรอกที่นางมิ้นพูดไปทั้งหมดคงจะหมั่นไส้ปายหลายๆเรื่องแต่เราเคยได้ยินข่าวว่านางทั้งสองพ่อแม่รู้จักกันแถมพ่อแม่สนิทกันด้วยแล้วนางก้สนิทกันมากและยังเคยนอนด้วยกัน(นอนแบบค้างคืนโนจึ้กๆน้า555) แต่นางมิ้นนี่นินทาเก่งนะจ้าาา พอตอนพักกลางวันปกติจะนั่งเรียงเป็นหน้ากระดานโดยเรียงตามชื่อ พลอย บี เรา มิ้น จอย ปาย แต่พอเรามาถึงโต๊ะ นางมิ้นนี่มันดึงบีไปนั่งกับนางเลยจ้าเลยเปลี่ยนเป็น ปาย พลอย เรา นังมิ้น บี นังจอย
คือตอนแรกที่เราเห็นภาพแบบนั้นเรายอมรับว่าหมั่นไส้นางตั้งแต่ที่มองจิกเราเปนเพื่อนนังจอยยแย้วว เราเลยบอกกับเพื่อนว่า เคยกินกะ_รี่ปั๊ปมั้ยเมิง
อาจจะหยาบหน่อยน้า เราพูดกับปาย นางมิ้นเลยหันมามองด้วยสายตาพิฆาตร แต่ทำไรเราไม่ได้หรอกเรารู้สันดานนางดี555 ตอนแรกเราจะให้เพื่อนในห้องคนนึงชื่อว่าคาร์ฟ(มโนชื่อ55)ซึ่งเป็นเด็กที่แบบไม่มีเพื่อนคบกับคาร์ฟเลย นางเป็นผู้ชาย นางเอ๋อ แต่เรารับได้เราเคยรังเกียจนางแต่เราไม่รังเกียจแล้วนางมีไรนางให้เรายืม555 ตอนแรกจะให้มานั่งคั่นเราระหว่างนังมิ้นกับเราเพราะนางมิ้นไม่กล้านั่งใกล้คาร์ฟอยู่แล้ว แต่ว่านางมิ้นดันมานั่งแทรกก่อนแล้วนั่งเบียดด้วยนะพอเรานั่งเขยิบไปหานาง นางทำถ้ารังเกียจโถๆๆ555 พวกผู้ชายที่นั่งตรงข้ามฝั่งเราเลยถามว่านี่มึ_จะแบ่งเขตอาณาจักรเลยมั้ยเราเลยหัวเราะ555
นางมิ้นแลจะหมั่นไส้เรา( ก่อนจะนั่งกินข้าวเราไปซื้อน้ำสตอเบอรี่ของโออิชิมาแล้วทำเป็นโชว์ว่านี่คือสตอนะค้ะ พูดแบบเน้นจับจิตจับใจจ้า55)
พอกินข้าวเสร็จสับ นางพลอยไปซื้อบ๊วยเปรี้ยวๆมากิน นางพลอยบอกว่า เติมความเปรี้ยวสักนิดชีวิตจะได้ไม่มีกะ_รี่มาเผือก เรากับปายเลยขำ555
พอรับประทานบ๊วยอันโอชะของนางพลอยเสร็จเราก็ลงไปดูเด็กรุ่นน้องเตะบอลกันแต่! ดันเจอกลุ่มนางมิ้นจ้า( ทำไรนะ? ส่องผู้ชาย555)
เราเลยเดินหนี พอขึ้นห้องไปเราคุยกับบีเป็นปกติเหมือนทุกวัน แต่นางมิ้นนี่มาควงบีออกจากเราเลยจ้า พอเรียนสังคมครูให้สวดมนต์ก่อนเรียนมันจะมีบทที่มีคำว่า''สัตว์''กับคะว่า''สันดาร'' มีอยู่สองบทแต่บนแรกพวกนางมิ้นมันเน้นคำนั้นแล้วจิกๆตามากลุ่มเรา จนเพื่อนในห้องที่นั่งในระแวกนั้น หันไปมองนางมิ้น
พอบทที่สองที่มีคำที่นังมิ้นกล่าวไปแต่บทของเราเป็นบท''ส่องสัตว์สันดาน''ติดกันพวกเราเลยเน้นๆแต่ไม่ได้มองจิกมันพวกมันก้ทำสีหน้าหมั่นไส้ไรงี้555
พอเข้าแถวจะกลับบ้าน เราคุยกับบี นางนี่ทำหน้าไม่พอใจนางเลยดึงบีไปคุยแทน เราเลยทำหน้าแฮปปี้เข้าไวเแล้วฉีกยิ้มเล่นมุกกับเพื่อนๆ
ปกติกลุ่มเรารักกันปานตายไม่เคยทะเลาะกันขนาดนี้ แต่คราวนี้ฝ่ายนางเริ่มก่อนนั่นก็คือนังจอยจ้า พอเราลงไปถึงหน้าอาคารตึกที่เราเรียน เราบอกให้พลอยไปส่งคุณนางปายที่หน้าโรงเรียนหน่อย เราขึ้นรถรับส่งออกไปหน้าโรงเรียนไม่ได้นางเลยเดินไปส่งปายแต่แล้ว!!!!!
นางมิ้น...... นางมาแย่งพลอยจ้านางทำเป็นคุยหนุงหนิงกะพลอยหวังจะให้ปายเดินคนเดียวล่ะมั้ง (ปายต้องขึ้นรถสองแถวกลับบ้านเองเพราะแม่ของปายขายของที่ตลาด และตลาดอยู่ไกลมากกก) ระหว่างทางกลับบ้านเราแอบคิดนิดๆว่าตอนนี้ปายจะเป็นยังไง ร้องไห้อยู่ไหม แต่เราทำได้แค่นั่งถอนหายใจ
คนที่เข้ามาอ่านกระทู้นี่คิดว่าเราควรแก้ไขปัญหายังไงดี เพราะตอนแรกเราจะเข้าไปคุยดีๆแต่พวกนางสะบัดตูดหนีเราสะงั้น
หรือเราควรจะเป็นคนที่ไม่รู้จักกันอีกเลย เพราะนางปายคงจะหวังให้เราหัวเน่าอยู่สองคนกับปาย
เพื่อนทะเลาะกันแต่เราไม่เกี่ยวดันโดนเกลียดแทน ควรทำไงดีคะ?
บอกครูไปว่าเพื่อนเค้าไม่เอางานมาค่ะ(ขอแทนชื่อคนที่ไม่เอางานมาส่งว่าปายนะคะ) จอยพูดเหมือนกับว่าหมั่นไส้ที่ปายไม่เอางานมาส่งน่ะค่ะเพื่อนที่เป็นเด็กเกรดดีในกลุ่มเราเลยร้องไห้เพราะปกตินางไม่เคยติดร.หรือเกรดต่ำเลย(ขอแทนชื่อว่าบีนะคะ)พอบีร้องไห้ มิ้นเพื่อนในกลุ่มเรา(ขอแทนชื่อ)กับจอยเลยไปปลอบบีที่กำลังร้องไห้ ส่วนเรานั่งมองดูบีร้องไห้เพราะเราทำอะไรไม่ได้เราเป็นกลางค่ะเพราะบีนางมีคนปลอบเยอะ ระหว่างที่บีกำลังร้องไห้ปายก็ร้องไห้โทษตัวเองตลอดเลยค่ะว่าผิดที่ปายปายไม่ยอมเอามาเองถ้าปายเอางานมาคงไม่เป็นแบบนี้ เรากับพลอย(แทนชื่อน้า555)เลยปลอบปายเพราะไม่มีใครเห็นใจปายเลยค่ะมีแต่คนถามว่าร้องไห้ทำไมเชิงว่าหมั่นไส้อะค่ะ เราเลยเข้าไปปลอบเพราะเราก็สงสารนางนะคะเพราะว่านางจอยมองจิกนางขณะที่บีกำลังร้อง
++ลืมบอก++
คือก่อนเข้าแถวตอนเช้า นางจอยค่ะบอกว่าวันนี้นางปายคงจะไม่เอางานมาชัวร์เตรียมติดร.กันได้เลย นางจอยพูดเชิงว่าจะชวนให้บีคิดอคติไม่ดีกับปาย เพราะนางหมั่นไส้ปายบางที แล้วพอเข้าแถวเคารพธงชาติเสร็จรอจะขึ้นห้องนางจอยอยู่ข้างหน้าเราส่วนปายอยู่ข้างหลังเราปายเลยชวนเราคุยเรื่อยเปื่อยเหมือนทุกๆวันค่ะ ปกติแล้วเราจะฟังคนที่พูดก่อนให้เสร็จก่อนแล้วค่อยหันไปหาคนที่พูดขัด ก็ตามมารยาทอ่ะนะคะ เรากำลังคุยกับปายอยู่อยู่ดีๆจอยก็หันมาพูดขัดพร้อมกันกับปายซึ่งเราฟังไม่รู้เรื่องค่ะว่านางทั้งสองพูดอะไรกันบ้าง เพราะนางแข่งกันพูด ตามมารยาทจอยควรจะหยุดพูดแล้วค่อยพูดต่อตอนปายพูดเสร็จนะ55พอขึ้นห้องไปนางจอยก็งอนเรากับปายจ้าาา นางนี่มองจิกตั้งแต่ที่เราไม่ฟังนางจากหน้าเสาธงเล้ยยย
---------ต่อๆ----------
พอเรียนศิลปะเสร็จ จำได้ว่าเรียนการงานต่อคาบศิลปะพอเดินเข้าห้องจากห้องศิลปะเข้าห้องเรียนประจำชั้นเรา พอเข้าไปนางมิ้นนี่ดึงบีไปจากเราเลยจ้าาา นางดึงไปนั่งด้วยกันแค่3คนมี นางจอย นางมิ้นและ บี ตอนนั้นเราคุยกับบีดีๆแต่จู่ๆนางมิ้นกลับบอกว่า ขึ้นม.-(ขอไม่บอกน้า)ไปนางจะคบกันแค่3คน
ที่นางมิ้นพูดแบบนั้นอาจจะเป็นเพราะนางโกดที่ปายไม่เอางานมาส่งเลยติดร.ศิลปะกันทั้งกลุ่ม แต่เราไม่แคร์นะยังไงเราก้ติดอยู่แว้ว555 เราเลยหันไปหานางพลอยแล้วเราก็ร้องไห้ เราอยากจะถามว่าเราไปทำไรให้ ทั้งๆที่เราเป็นกลางแต่เรากลับโดนแยกออกสะงั้น พวกนางทั้งสามตกลงปลงใจกันเองว่าจะอยู่แค่นั้น ตอนนั้นที่เราร้องไห้มีแต่คนมารุมถามด้วยความเป็นห่วงปนๆกับหมั่นไส้55ถามว่าเราเป็นอะไรเล่าให้ฟังหน่อย คือพวกที่มารุมเนี่ยก้รู้เรื่องตั้งแต่ในห้องศิลปะแล้วจ้าา บางคนมาถามเพื่อตอกย้ำบางคนถามเพื่อหวังจะปลอบ แต่ตอนร้องไห้เสียงเราจะฟังไม่ค่อยรู้เรื่องเพื่อนเลยถามนางพลอยแทน แต่นางบอกว่าไม่รู้แต่ที่รู้ๆเรื่องที่ทะเลาะกันนี่แหละ เพื่อนๆทั้งหลายเลยแห่ไปหาแกงค์นางจอยนังมิ้น เพื่อถามคำถาม#$#!^%&
คือตอนแรกที่เราเห็นภาพแบบนั้นเรายอมรับว่าหมั่นไส้นางตั้งแต่ที่มองจิกเราเปนเพื่อนนังจอยยแย้วว เราเลยบอกกับเพื่อนว่า เคยกินกะ_รี่ปั๊ปมั้ยเมิง
อาจจะหยาบหน่อยน้า เราพูดกับปาย นางมิ้นเลยหันมามองด้วยสายตาพิฆาตร แต่ทำไรเราไม่ได้หรอกเรารู้สันดานนางดี555 ตอนแรกเราจะให้เพื่อนในห้องคนนึงชื่อว่าคาร์ฟ(มโนชื่อ55)ซึ่งเป็นเด็กที่แบบไม่มีเพื่อนคบกับคาร์ฟเลย นางเป็นผู้ชาย นางเอ๋อ แต่เรารับได้เราเคยรังเกียจนางแต่เราไม่รังเกียจแล้วนางมีไรนางให้เรายืม555 ตอนแรกจะให้มานั่งคั่นเราระหว่างนังมิ้นกับเราเพราะนางมิ้นไม่กล้านั่งใกล้คาร์ฟอยู่แล้ว แต่ว่านางมิ้นดันมานั่งแทรกก่อนแล้วนั่งเบียดด้วยนะพอเรานั่งเขยิบไปหานาง นางทำถ้ารังเกียจโถๆๆ555 พวกผู้ชายที่นั่งตรงข้ามฝั่งเราเลยถามว่านี่มึ_จะแบ่งเขตอาณาจักรเลยมั้ยเราเลยหัวเราะ555
นางมิ้นแลจะหมั่นไส้เรา( ก่อนจะนั่งกินข้าวเราไปซื้อน้ำสตอเบอรี่ของโออิชิมาแล้วทำเป็นโชว์ว่านี่คือสตอนะค้ะ พูดแบบเน้นจับจิตจับใจจ้า55)
พอกินข้าวเสร็จสับ นางพลอยไปซื้อบ๊วยเปรี้ยวๆมากิน นางพลอยบอกว่า เติมความเปรี้ยวสักนิดชีวิตจะได้ไม่มีกะ_รี่มาเผือก เรากับปายเลยขำ555
พอรับประทานบ๊วยอันโอชะของนางพลอยเสร็จเราก็ลงไปดูเด็กรุ่นน้องเตะบอลกันแต่! ดันเจอกลุ่มนางมิ้นจ้า( ทำไรนะ? ส่องผู้ชาย555)
เราเลยเดินหนี พอขึ้นห้องไปเราคุยกับบีเป็นปกติเหมือนทุกวัน แต่นางมิ้นนี่มาควงบีออกจากเราเลยจ้า พอเรียนสังคมครูให้สวดมนต์ก่อนเรียนมันจะมีบทที่มีคำว่า''สัตว์''กับคะว่า''สันดาร'' มีอยู่สองบทแต่บนแรกพวกนางมิ้นมันเน้นคำนั้นแล้วจิกๆตามากลุ่มเรา จนเพื่อนในห้องที่นั่งในระแวกนั้น หันไปมองนางมิ้น
พอบทที่สองที่มีคำที่นังมิ้นกล่าวไปแต่บทของเราเป็นบท''ส่องสัตว์สันดาน''ติดกันพวกเราเลยเน้นๆแต่ไม่ได้มองจิกมันพวกมันก้ทำสีหน้าหมั่นไส้ไรงี้555
พอเข้าแถวจะกลับบ้าน เราคุยกับบี นางนี่ทำหน้าไม่พอใจนางเลยดึงบีไปคุยแทน เราเลยทำหน้าแฮปปี้เข้าไวเแล้วฉีกยิ้มเล่นมุกกับเพื่อนๆ
ปกติกลุ่มเรารักกันปานตายไม่เคยทะเลาะกันขนาดนี้ แต่คราวนี้ฝ่ายนางเริ่มก่อนนั่นก็คือนังจอยจ้า พอเราลงไปถึงหน้าอาคารตึกที่เราเรียน เราบอกให้พลอยไปส่งคุณนางปายที่หน้าโรงเรียนหน่อย เราขึ้นรถรับส่งออกไปหน้าโรงเรียนไม่ได้นางเลยเดินไปส่งปายแต่แล้ว!!!!!
นางมิ้น...... นางมาแย่งพลอยจ้านางทำเป็นคุยหนุงหนิงกะพลอยหวังจะให้ปายเดินคนเดียวล่ะมั้ง (ปายต้องขึ้นรถสองแถวกลับบ้านเองเพราะแม่ของปายขายของที่ตลาด และตลาดอยู่ไกลมากกก) ระหว่างทางกลับบ้านเราแอบคิดนิดๆว่าตอนนี้ปายจะเป็นยังไง ร้องไห้อยู่ไหม แต่เราทำได้แค่นั่งถอนหายใจ
คนที่เข้ามาอ่านกระทู้นี่คิดว่าเราควรแก้ไขปัญหายังไงดี เพราะตอนแรกเราจะเข้าไปคุยดีๆแต่พวกนางสะบัดตูดหนีเราสะงั้น
หรือเราควรจะเป็นคนที่ไม่รู้จักกันอีกเลย เพราะนางปายคงจะหวังให้เราหัวเน่าอยู่สองคนกับปาย