รักในวัยเรียน

ฝุ่นได้รู้จักกับคนคนหนึ่งในทาง facebook ตอนเเรกเเค่โพส ลท เล่นๆ ตอนเเรกก็รู้สึกเฉยๆไม่ได้คิดอะไร พอคุยมาได้สักพักเราก็พึ้งรู้ว่าเค้าคนนั้นอยู่โรงเรียนใกล้ๆเรา เเต่เค้าเป็นรุ้นพี่ห่างกับเราตั้ง 2 ปี เค้าชื่อ คิว เราคุยกันมาเรื่อยๆประมาน 2 เดือนเเล้วเราอยู่ๆก็ถามพี่เค้าว่าเราคุยกันมาตั้งนานเราจะคุยกันเเบบนี้ไปอีกนานไหม ตอนนั้นเรากลัวมากกกกกว่าพี่เค้าจะปปฏิเสธ เเต่คิดว่าด้านได้อายอดเอาก็เอาว้ะ เเล้วพี่เค้าก็บอกว่า ขนาดนี้เเล้วคบกันเลยไหม  เจอเเบบนี้ไปไม่ถูกเลยยย ยิ้มอยู่คนเดี่ยวมีเเต่คนมองนึกว่าเราเป็นบ้า เเต่จะให้ทำไงก็คนมันเขินนนนนนน  เราก็เลยตอบไปว่าก็ลองดู เเล้วหลังจากนั้นพี่เค้าก็มารับมาส่งที่โรงเรียน พาไปกินข้าว ไปนั้งเล่น เเล้วอยู่ๆพี่เค้า.....ก็จะย้ายไปขอนเเก่น เเล้วเราไม่เคยคิดว่าเราต้องห่างกันพี่เค้าจริงๆ เเต่ทำไมได้พี่เค้าต้องไปเรียนต่อเราคงห้ามอะไรไม่ได้ เราก็เลยให้พี่เค้าไปเเต่เราก็ยังคอลกันทุกวันโทรหากันทุกครั้งเเต่อยู่ๆเราก็ทะเลาะกันหนักมากเเล้วเราก็ประชดด้วยคำว่า เราเลิกกัน  เเต่ตอนนั้นเราคิดว่าคิวจะง้อเราเมื่อเคย......เเต่ครั่งนี้เค้าไม่ง้อ เค้าบอกจะไปก็ไป ตอนนั้นเราอึ้งไป สักพัก เเล้วถึงมาตอบพี่เค้าว่า ตามนั้น เเต่ใจเราไม่ได้ต้องการให้มันเป็นเเบบนี้เราอยากให้พี่เค้าง้อเราบ้าง เรารู้ว่าเราผิดเเต่ตอนนั้นเราโมโหมากเราตอบไปเเบบนั้น.......ผ่านมาประมาน 1 เดือน เราทักพี่เค้าไปขอโทด ไปอธิบายเกี่ยวกับวันนั้นเเต่ พี่เค้าบอกว่า พี่เค้าไม่ได้รู้สึกเเบบเดิมเเล้วตอนนี้พี่รักคนใหม่เเล้ว เราก็เลยตัดใจ เเต่ทำยังไงก็ลืมไม่ได้ พี่เค้าเคยบอกว่าเราเป็นเเฟนคนเเรกของเค้า เค้าสัญญาว่าเค้าจะรักเราคนเดียว เค้าจะไม่นอกใจ เเต่สุดท้ายเค้าก็ไป ทั้งๆที่เราอยู่ห้างกันเราเชื่อใจเค้าว่าเค้าจะรักเเค่เราคนเดี่ยวเเต่มันก็ไม่อยู่ดี เรารอเค้ามาตลอดหวังว่าเค้าจะกลับมาที่สมุทราการ เเต่เค้าไม่ลงมาสักที