รบกวนแปลโคลงสี่บทนี้ของหม่อมหลวงปิ่นให้หน่อยค่ะ

ช้อนไทยมอบให้ท่าน      ถือไป
เพื่อตักตวงความรักใน       โลกนี้
มากรองกลั่นด้วยใจ            บริสุทธิ์
วัฒนธรรมไทยชี้                  ช่วยให้โลกเจริญ
    เชิญตวงเชิญตักด้วย       ช้อนไทย
เพื่อผลิตอมฤตใน             โลกนี้
ประพรมโลกด้วยใจ            บริสุทธิ์
วัฒนธรรมไทยชี้                  ช่วยให้โลกเจริญ

อยากถามว่า "ช้อนไทย" กับ "อมฤต" คืออะไรหรอคะ แล้วใจความสำคัญของโคลงสี่นี้หมายความว่าอะไร อ่านแล้วไม่เข้าใจเลยอ่ะค่ะ รู้สึกไม่ค่อยเชื่อมโยงกัน ส่วนหนึ่งเพราะแปลไม่ออกด้วย แล้วบทประพันธ์นี้ให้ข้อคิดอะไรหรอคะ รบกวนผู้รู้อธิบายหน่อยค่า