เบื่อชีวิต เบื่อสามี

สวัสดีค่ะ..เราขอพื้นนี้ระบายในนี้หน่อยนะคะ คือเราเป็นแม่เลี้ยงลูกอยู่บ้าน ลูกเราอายุ 7 ขวบแล้ว เราก็ขายของออนไลน์ด้วย ตอนนี้เราเริ่มมองหางานประจำที่มันได้เงินเดือน อยากได้ที่มันใกล้โรงเรียนลูกเพราะต้องรับส่งลูกเอง สามีเราเค้าเลิกงานเย็นบางทีก็ดึก ถ้าเค้าเลิกเร็วก็ต้องไปรับแม่ของเค้าที่ร้านกลับมาบ้านด้วยกัน เราเบื่อเราอยากมีงานทำมีเงินและสามารถเลี้ยงลูกเองได้ อยากไปให้พ้นจากสามี  สามีเราเค้าก็ดีนะให้เงินเราใช้เป็นเดือนแต่ก็ใช้เกี่ยวกับลูกนี้แหละค่ะ เราอยากได้อะไรก็ต้องซื้อเอง ไม่เกี่ยวกับเค้า ส่วนเรื่องลูกเค้าก็จัดการให้หมด ทั้งค่าเทอม ค่ากิน ค่าเรียนพิเศษของลูก เค้ารักลูกเค้ามากค่ะ สามีเราเป็นจู้จี้จุกจิก ชอบบ่นโดยไม่ฟังเหตุผล เอาความคิดตัวเองเป็นใหญ่ เราทำอะไรผิดพลาดไปก็จ้องจะด่าว่าเราอย่างเดียว แทนที่จะให้กำลังใจกันพูดจาดีๆ ค่อยๆคิดค่อยๆแก้ ทุกๆเรื่องถ้าผิดพลาดมาเค้าจะโทษว่าเราเป็นคนผิด ด่าว่าเราต่างๆนาๆโดยไม่ฟังเหตุผลเราเลย พออ้าปากจะอธิบายเค้าก็ด่าว่าเราก่อน พอด่าจบเราจึงอธิบาย เค้าถึงจะมาขอโทษเราซึ่งมันไม่ใช่ความผิดของเราเลย บางทีเราท้อนะหันหน้าไปพึ่งใครไม่ได้ ปรึกษาครอบครัวเค้าก็บอกให้เราทนไปเพื่อลูก ลืมบอกไปเราไม่มีพ่อแม่แล้วท่านเสียหมดแล้ว ยายป้าลุงที่พอจะปรึกษาได้ท่านก็เสียไปหมดแล้ว เรามีแต่พี่สาวลูกพี่ลูกน้องที่เลี้ยงเรามาตั้งแต่เด็กที่สามารถโทรไปปรึกษาได้ แต่เค้าก็ไม่ค่อยอยากยุ่งนักหรอก อย่างว่ามันเป็นเรื่องของครอบครัว แล้วอีกอย่างสามีเราเค้ารักแม่รักครอบครัวของเค้ามาก เราบ่นเราว่าอะไรไม่ได้เลย ไม่พอใจหงุดหงิดรำคาญเราทันที เราก็บ่นให้สามีฟังเรื่องแม่ของเค้าชอบทิ้งขยะไม่เป็นที่กินตรงไหนทิ้งตรงนั้น แล้วมดมันก็ขึ้น ของก็เยอะแยะวางเกะกะเต็มบ้าน ใครให้อะไรมาก็ขยันขนมาให้เต็มบ้านไปหมดทั้งๆที่ไม่ได้ใช้ ตัวเองไม่ได้ใช้แทนที่จะเอาไปบริจาคให้คนอื่น งกของ พอมันรกเข้าเราก็เก็บไปทิ้ง เค้าก็ไปบอกลูกชายเค้า ลูกชายเค้าก็มาว่าเราอีก เข้าห้องน้ำก็ไม่ชอบกด  แขวนเสื้อผ้าไว้รอบบ้านที่มีที่สามารถให้แขวนได้ ซึ่งเราก็ต้องตามเก็บให้ตามหลังตลอด แต่พอมันบ่อยๆเข้าเราก็บ่นให้สามีฟังว่า ว่าช่วยๆกันรักษาความสะอาดบ้าง ทั้งบ้านมีคนทำความสะอาดคนเดียว นอกนั้นทำรกกันก็ไม่ไหวนะ สามีก็ฟังแบบผ่านๆและไม่ค่อยสนใจ แต่แม่สามีเราเค้าเป็นคนดีนะ เค้ารักลูกรักหลานและเราด้วย เราชอบกินอะไรเค้าก็จะหาให้กิน มีบ้างที่เรากับแม่สามีทะเลาะกัน แต่เราก็ต้องเป็นฝ่ายไปขอโทษเค้าเพราะเราเด็กกว่า และเค้าก็เป็นแม่ของสามีด้วย แต่เราก็รักเค้าเหมือนแม่แท้ๆนะ  สามีเราเค้าไม่ค่อยแคร์ใครยกเว้นครอบครัวของเค้า และลูกเค้า เราดีใจที่เค้ารักลูกนะ ส่วนเราเหมือนเป็นอากาศ ที่ทนอยู่กันไปก็เพราะลูก ลูกหลับเรานั่งมองหน้าลูกแล้วร้องไห้ออกมาทุกครั้ง เราเบื่อที่ต้องทะเลาะกับสามี เราเบื่อคำพูดสามีที่พูดจาดูถูกเรา ทุกวันนี้เราต้องทนอยู่เพื่อลูก เพราะเราไม่มีที่ไป เงินเก็บก็ไม่มีเพราะเอามาลงทุนซื้อของมาขาย เราต้องร้องไห้กับตัวเองประจำ นั่งคิดนอนคิดว่าเราจะทำยังไงดีกับชีวิต เราอยากยืนด้วยตัวเอง เราอยากเป็นซิงเกิลมัม แต่ตอนนี้มันตันไม่รู้จะเริ่มยังไง เราไม่อยากร้องให้ลูกเห็น บางทีก็คิดอยากจะตายๆไปซะ หนีทุกอย่าง แต่เราก็ต้องคิดถึงหน้าลูกไว้  ลูกเป็นกำลังใจ ลูกแรงผลักดันให้เราสู้ต่อไป  เราไม่อยากเอาเรื่องในบ้านไปเล่าให้คนนอกบ้านฟัง เพราะคนที่รับฟังมันมีน้อย เราถึงมาระบายในนี้  ขอบคุณพื้นที่ให้เราได้ระบาย