เราเป็นลูกคนโต มีน้องชายหนึ่งคนคะ ย่าเป็นคนเลี้ยงเรามา เพราะพ่อแม่มาทำงานที่ กทม เราเป็นเด็กตั้งใจเรียน ไม่เคยเกเร เรียนดี พ่อแม่รักมากและที่สำคัญตั้งความหวังไว้มาก พ่อเราจะเป็นคนที่ชอบห้ามทุกอย่างแม้แต่ห้ามไปทำรายงาน เราจึงเลือกเรียนมหาลัยไกลๆ แต่ถึงไกลก็ไม่เคยเหลวไหล ตั้งใจเรียนจนจบไม่เคย มีแฟนเลยเพื่อความสบายใจของพ่อแม่ พอทำงานเราก็เลือกทำงานไกลบ้าน เราไม่อยากกลับบ้าน รู้สึกอึดอัด ไม่มีความสุข มีปัญหาอะไรเราก็ไม่เคยปรึกษาพ่อแม่ รู้สึกขาดความอบอุ่นทั้งๆที่ครอบครัวสมบูรณ์พร้อม เรารู้สึกแย่กับตัวเอง พักหลังๆเริ่มไม่อยากโทรกลับบ้าน หรือแม้แต่รับสาย แต่เราส่งเงินกลับบ้านทุกเดือนไม่ขาดตกบกพร่อง ตอนกลับบ้านเราสังเกตว่าน้องก็เริ่มเป็นเหมือนเราทั้งๆที่โตมากับพ่อแม่ น้องเริ่มเก็บตัว พูดน้อย ไม่ยอมลงมากินข้าวกับครอบครัว เราสงสารน้องเราควรทำยังไง เราคงบาปมาก เราอกตัญญูรึป่าว
มีใครรู้สึกว่าไม่สนิทกับพ่อแม่ไหม?