ชะนีผู้น้อง: พี่ไปจีนกัน
ชะนีผู้พี่: จีน หรอ อยากไปมากกกก (อันนี้ เรื่องจริง) จองตั๋วเลยนะ 555
และแล้วก็ได้ตั๋วมา 2 ใบ จ่ายเงินเรียบร้อย ทั้งๆ ที่ยังไม่ได้ขอวีซ่า (ช่างกล้า)
เหลืออีก 2 อาทิตย์ วีซ่า ก็ยังมิได้ยื่น แล้วยังไง ไม่ทันๆ ต้องยื่นภายในอาทิตย์นี้นะ ก็เลยขออนุญาตเจ้านายหายแว๊บไปขอวีซ่าครึ่งวัน
ว่ากันด้วยเรื่องการขอวีซ่า จีน
เข้าไปที่ Website นี้เลยค่ะ มีทุกอย่างที่คุณควรจะรู้
https://www.visaforchina.org/BKK_TH/generalinformation
เล่าเรื่องการขอวีซ่าก่อน เตรียมเอกสารดังนี้
1. ดาวน์โหลด แบบฟอร์มการขอวีซ่า จาก
https://www.visaforchina.org/BKK_TH/generalinformation/downloads/index.shtml
จะได้เป็นไฟล์ PDF แต่ไม่รู้ว่าทำไมพิมพ์ลงไปไม่ได้ เลยเขียนด้วยลายมือ เขียนนี่คือ ใช้ตัวอักษรภาษาอังกฤษพิมพ์ใหญ่ทั้งหมดนะจ๊ะ
2. รูปถ่าย 2 นิ้ว 1 รูป แปะลงไปบนแบบคำขอแบบฟอร์มเลยค่ะ
3. ใบจองตั๋วเครื่องบิน
4. ใบจองที่พัก(อันนี้จองไม่ครบคืน จองไว้แค่ 2 คืน จาก 5 คืน ที่เหลือเขียนว่า Walk In แต่ก็ได้นะ เค้าไม่ว่าอะไร)
5. พาสปอร์ต ตัวจริง
เอกสารพร้อม เดินทางไปยังอาคารธนภูมิ ถนนเพชรบุรี
เมื่อมาถึงกันแล้ว ก็ขึ้นไป ชั้น 5 เลยค่ะ เข้าคิวตรวจเช็คเอกสาร เจ้ากรรมนายเวร ชะนีผู้น้องลืมปริ้นท์ตั๋วเครื่องบินมาเจ้าข้า ทีนี้ยังไงดี และแล้วก็มีเจ้าชายชี่ม้าขาวมาช่วย เฮียแกเป็นเมสเซนเจอร์ เฮียมายื่นขอวีซ่าเป็นตั้งๆ เลย เฮียถามว่า ลืมเอาอะไรมา หันไปบอกว่า ตั๋วเครื่องบินพี่ เฮียบอกว่า ลงไปชั้น 2 เลย บริการงานไปรษณีย์ ปริ้นท์ใบละ 10 บาท รออะไรหล่ะคะ วิ่งค่ะ
เมื่อปริ้นท์ เอกสารครบ ก็นั่งรอคิว ระบบการจัดการคิวของวีซ่าเซ็นเตอร์ ไม่มีการประกาศออกมาเป็นเสียงนะคะ ได้ยินแค่ สัญญาณเตือน “ตึ๊ง” (ตึ๊งเดียวด้วย) แล้วก็ต้องคอยเงยหน้าว่า มันจะถึงหรือยัง อย่านั่งเล่นโทรศัพท์เพลินจนเลยคิวหล่ะ
ชะนีผู้น้อง มีประชุม ขอตัวกลับ ชะนีผู้พี่ก็เลยคอยคิวคนเดียว พอถึงคิวก็ไปยื่นตามช่อง น้องหมวยน้อยตรวจสอบเอกสารไปมาอยู่ประมาณ 2 นาที แล้วก็ถามว่า ว่าทำงานอะไร แค่นั้น นางก็จัดการแสตมป์เอกสารแล้วออกเอกสารใบนัดรับวีซ่าให้ แล้วยิ้มหวาน 1 ที ก่อนกลับ
วันนัดรับ ก็เอาเอกสารใบนัด พร้อมเงิน คนละ 1,500 บาท ไปรับตรงที่มาต่อคิวตรวจเอกสาร ได้เลยค่ะ
(ลืมไป วีซ่าที่ขอนี่คือ ประเภทอยู่ไม่เกิน 30 วัน เข้าออก ครั้งเดียวค่ะ)
ได้วีซ่ามาแล้ว รอวันเดินทาง ตื่นเต้นๆ 555
เตรียมอุปกรณ์ทุกอย่างพร้อม ขาดเสียไม่ได้ ขอเอ่ยอ้าง เนื่องจากว่า รอดมาได้เพราะสิ่งนี้ก็หลายครั้งอยู่ทีเดียวเชียวแหละ
หนังสือ Survivor Plus จีน – พูดจีนได้ ไปไหนก็รอด โดยสำนักพิมพ์ อัมรินทร์ (อันนี้ ไม่มีส่วนได้เสียหรือเป็นการโฆษณาแต่อย่างใด แต่มันเวิร์คจริงๆ )
คือ ทริปนี้ ผู้เขียน คือ ชะนีผู้พี่ เนี่ย ไม่ได้เป็นคนจัดทำแผนการเดินทาง เพราะฉะนั้น ในหัวสมองจะว่างเปล่า อาศัยข้อมูลจากชะนีผู้น้องบวกกับความเป็นหญิงไทยใจกล้า เอาตัวรอดมาได้ 555 เอาหล่ะ ไปกันๆ
วันที่ 1 คุนหมิง – ต้าลี่
ออกจากสนามบินสุวรรณภูมิ 10.50 น. ถึงคุนหมิงประมาณ 14.05 เดินออกจากสนามบินด้วยความงุนงง รอให้ผู้คนเดินกันไปก่อน พวกเราเข้าห้องน้ำกันก่อน (เผื่อข้างนอกเข้าไม่ได้) แล้วก็เดินตามเจ้ๆ ที่มากะทัวร์ ไปเข้า ตม. ผ่าน ตม. เสร็จ ชะนีผู้น้องบอกว่า ต้องออกประตูที่ 5 จะเป็นคิวรถบัสไปต้าลี่ (จริงๆ มันต้องพูดว่า ต้าหลี่) ก็ออกไปทางออกที่ 5 เดินไปถามซุ้มขายตั๋ว
นางบอกว่า ไม่ใช่ แล้วก็จบ ไม่พูดอะไรต่อ อาจจะเพราะว่า พูดไปชะนีสองตัวก็ไม่เข้าใจ เอาวะ เดินถามทุกซุ้มเลย ทุกคนส่ายหน้า หืออออออออออ แล้วยังไงดี เดินไปจนจะถึงประตูที่ 3 เจอทูตการท่องเที่ยวจีน (จะเป็นพนักงานใส่ชุดสีแดง มีสายสะพาย เหมือนนางงาม ขอเรียกแบบนี้ เพราะว่า พวกนางเป็นเหมือนทูตจากสวรรค์ในยามที่เราไม่มีใคร ที่จะถามได้ 555) แต่ตอนนั้นไม่รู้ ชะนีผู้น้องบอกว่า พี่ถามสองคนนี้ได้ เท่านั้นแหละ ฟ้าเปิด พวกนางพูดภาษาอังกฤษ ได้ค่า ดีใจหนักมาก ปรากฎว่า ซุ้มตั๋วไปต้าหลี่อยู่ที่ประตูทางออกที่ 3 ตีตั๋วมา 2 ใบ คนละ 25 หยวน เพื่อจะไป บขส. ที่จะไปยังต้าหลี่
รถบัสไป บขส. ต้าลี่ ไปด้วยรถบัสคันนี้ ซึ่งจอดอยู่ตรงหน้าซุ้มขายตั๋ว
สุดสาย รถจะจอฝั่งตรงข้ามกระโน้น เราต้องเดินข้ามฝั่งมาเพื่อเดินไปยัง บขส. อีกประมาณ 20 เมตร
เดินไปยัง บขส.
ถึงแล้ว บขส. เข้าไปซื้อตั๋วกันเลย
ถึงแล้ว บขส. แล้วมันต้องซื้อตั๋วตรงไหนหล่ะนี่ อย่ากระนั้น หันซ้ายหันขวา เจออีกแล้ว ทูตการท่องเที่ยว นางชี้ไปทางช่องขายตั๋ว ถามนาง (ภาษาอังกฤษ) ว่า ช่องไหน เหมือนนางจะเข้าใจแต่กลั่นออกมาเป็นคำตอบภาษาอังกฤษไม่ได้ นางก็เลยชี้กราด คิดไปเองว่า นั่นหมายความว่า เข้าได้ทุกช่อง 555 แล้วก็เป็นจริงดังนั้น ซื้อตั๋วเสร็จคนขายบอกว่า 10 นาที รถออก กรรม ยังไม่รู้เลยว่า รถอยู่ตรงไหน ได้ตั๋วเสร็จวิ่งซีคะ ไปหาทูตการท่องเที่ยวอีกครั้งนางชี้ๆ ไปตรงประตูทางเข้า ไปถึงอ้าวกรรม ต้องถอดสัมภาระเพื่อเอ็กซ์เรย์ ทุกชิ้น แม่เจ้าจะทันมั๊ยเนี่ย รีบๆ ๆ ผ่านเอ็กซ์เรย์เสร็จ ก็ไม่รู้จะไปพึ่งใครและ หันไปเจอเฮียข้างๆ ประตู (ลักษณะเหมือนเฮียคุมวินรถตู้) นางเรียกถาม (ภาษาจีน) ยื่นตั๋วให้นางดู นางพาไปที่รถ ขึ้นไปนั่งเฮ้อ ทันเวลาพอดี เป๊ะ นั่งไปอีก 20 นาที รถยังไม่ออก เอ้ย ไม่แน่ใจและหรือเราขึ้นรถผิด หันไปหาชะนีผู้น้อง เพื่อเรียกขวัญ นางยืนยันไม่ผิด เพราะว่าทะเบียนรถตรงกับตั๋ว นั่งไป รถเลยเวลาไปเกือบ 40 นาที อืมมมมมมมมม ก็โอเคแหละ แค่นี้รอได้ อ้อ เกือบลืม ตั๋วจากคุนหมิงไปต้าหลี่ 110 หยวน นะจ๊ะ
ในใจตื่นเต้น คิดว่า ไม่อยากจิหลับเพราะว่า อยากจะดูว่า บ้านเมืองเค้าเป็นอย่างไร (ก็ไม่เคยมาก็อยากรู้) ปรากฎรถเลี้ยวไปได้ 2 โค้ง ก็ไม่รู้อะไรอีกเลย ตื่นมาอีกที รถจอดพักให้คนเข้าห้องน้ำและทานข้าวเนื่องจากว่า มันก็เป็นเวลาเย็นย่ำแต่ยังมีแสงอยู่นะคะ
จุดพักรถห้องน้ำ โอเค อาหารน่ากินแต่ไม่กล้ากินเพราะว่าเป็นคนท้องเสียได้ง่ายๆ ก็เลยซื้อน้ำคนละขวด มันฝรั่ง 1 กระป๋อง แล้วก็ Snicker ขึ้นไปกินกันบนรถ พักประมาณ 20 นาที ก็ออกเดินทางกันต่อ
รถกำลังจะเข้าคุนหมิง เห็นป้ายบอกระยะทางว่าใกล้เข้ามาแล้ววววววว ขอตื่นเต้นอีกที หลังจากนอนมาอย่างเต็มอิ่ม คราวนี้ตื่นและเจ้พร้อมลุยมากกกกกก รถจอดตรงจุดจอด เหมือนเป็นป้ายรถเมล์ ไม่ได้จอดตรง บขส. คนขับบอกว่า ต้าหลี่กู่เฉิง ก็ลงรถแบบงงๆ เอาไงต่อ ทีนี้ บอกชะนีผู้น้องว่า เราไปแท็กซี่กันเถอะเพราะว่า ดึกแล้ว นางบอกโอเค ทีนี้หันไปเห็นมีแท็กซี่จอดอยู่ประมาณ 3 คัน มีคนขับแท็กซี่หนุ่มเข้ามาถาม น่าจะถามว่า ไปไหน (คือฟังไม่ออก ภาษาจีน) พวกเราพูดได้มั๊ย ไม่ได้ ทำไง หยิบแผนที่และชื่อโรงแรม พร้อมคำบรรยาย เป็นภาษาจีน ที่ปริ้นท์มายื่นให้เฮียดู นางบอกว่า คนละ 50 หยวน โอ้โห บ้าไปแล้ว นี่ช้านเป็นชะนีนะไม่ใช่กวาง คิดมาได้คนละ 50 หยวน ไปเมืองเก่าแค่นี้ ต่อกันไปต่อกันมา พวกเราบอกว่า 20 หยวน 2 คน คนละ 10 หยวน ตอนแรกจากคนขับแท็กซี่ 2 คน ตอนนี้ กลายเป็นคนขับแท็กซี่ 4 คน มายืนเคลียร์กะชะนีไทย กลัวก็กลัว จะโดนฆ่าหมกตอหม้อสะพาน (ตรงนั้นเป็นบริเวณข้างๆสะพาน) แต่ก็มีคนนึงบอกว่า โอเค เราก็โล่ง แล้วก็เดินตามเฮียแกไปที่รถ ปรากฎว่า เป็นรถตู้ขนาดเล็กๆ นั่งได้ประมาณ 7-8 คน ในรถมีคนอยู่แล้วประมาณ 5 คน เราสองคน อีก ก็เป็น 7 ขึ้นรถได้ เฮียแกก็บึ่งเลยค่ะ จะบอกว่า เฮีย เค้าขอโทษที่ไปต่อราคาเฮียซะขนาดนั้น แบบว่า นั่งรถข้ามเขาไปอีกเป็นลูกๆ นั่งไปประมาณครึ่งชั่วโมงแน่ะ เฮียส่งคนอื่นหมดแล้วจึงส่งพวกเราสุดท้าย พอไปถึงจุดที่โรงแรมเขียนไว้ก็ไม่ยอมลงจากรถ คือไม่ใช่อะไรมันดึกแล้ว กลัว มืดก็มืด ก็เลย ควักแผนที่โรงแรมออกมา แล้วบอกเฮียด้วยภาษามือว่า ช่วยโทรให้หน่อยได้มั๊ย ไม่รู้ว่าอยู่ไหน ใจเฮียหล่อมาก โทรให้เสร็จขับไปส่งถึงหน้าโรงแรม ไม่พอเฮียพาเดินไปชี้ซอยเลยจ้า 555 ด้วยความซาบซึ้งทิปเฮียไป 5 หยวน เฮียยิ้มแก้มปริ เลย วิน วิน เนอะ เฮียเนอะ 555
จริงๆ แล้วที่ไปต่อราคาเฮียขนาดนั้น เพราะว่า ชะนีทั้งสองนางจำผิดเมืองค่ะ โรงแรมเขียนมาบอกว่า คนละไม่ควรเกิน 15 หยวน แต่นั่นมันที่แชงกรีล่า ไม่ใช่ ต้าหลี่ (ขอโทษนะคะเฮีย) แต่ที่เฮียแกให้ราคานั้นได้เพราะว่านั่งมารวมกับคนอื่น แกก็เก็บคนอื่น คนละ 10 หยวนนะ ราคาไพรเวท ก็ 50 หยวน ถูกแล้ววววววววววว 555
ด้วยความที่เหน็ดเหนื่อยจากการเดินทางและคืนก่อนเดินทางเคลียร์งานแทบจะไม่ได้นอนกัน คืนนี้ก็เลยกะว่าจะยิงยาวกันเลยค่ะ จะบอกว่า น่ารักตั้งแต่ Reception นางพูดภาษาอังกฤษได้ ห้องพักน่ารัก เตียงนอนสบายม๊ากกกกก แต่เสียที่น้ำไหลน้อยมากเช่นกัน แต่ชะนีสตรองอย่างเรา แคร์ที่ไหน
เก็บของเรียบร้อย ล้างหน้า ล้างตา ชวนกันออกไปหาข้าวกิน ถามน้องหมวย Reception คนสวยว่า หาข้าวกินได้ที่ไหน นางบอกว่า ให้เดินออกไป แล้วเดินข้ามถนนไปยังถนน Renmin Road ถนนสายนี้อยู่ในเมืองเก่าแต่ว่า จะมีทั้งผับ บาร์ ร้านอาหาร อย่างที่พวกชะนีหิวโหย ต้องการ นางก็ให้แผนที่เล็กๆ มา 1 ใบ ขณะนั้นเป็นเวลา เกือบ 4 ทุ่ม ชะนีไทย 2 นาง เดินไปหา Renmin Road ด้วยความหิว และแล้วก็เจอจนได้ เดินเข้าไป ร้านรวงปิดเสียเกือบจะหมดแล้ว เหลือแต่ผับและบาร์ อืมมมม เอาไงดี บอกชะนีผู้น้อง เอ้ย มันแนวป้า เลย กินข้าวเสร็จขอนั่งจิบเบียร์เย็นๆ หน่อยนะ ชะนีผู้น้องโอเค ก็เดินดูเมนูหลายร้าน ไม่มีร้านไหนพอจะกินได้ ก็เลยตัดสินกันว่า จะนั่งกินอาหารและจิบเบียร์ที่บาร์ชื่อ Bad Monkey (ไม่ได้โฆษณาและ Bad Monkey สร้าง History เล็กๆ ให้ชะนีไทย 5555)
[CR] ทริปจินตนาการสำคัญกว่าความรู้!!!!!!! คุนหมิง ต้าลี่ แชงกรีล่า ลี่เจียง 6 วัน (มันยังไม่พอ)
ชะนีผู้พี่: จีน หรอ อยากไปมากกกก (อันนี้ เรื่องจริง) จองตั๋วเลยนะ 555
และแล้วก็ได้ตั๋วมา 2 ใบ จ่ายเงินเรียบร้อย ทั้งๆ ที่ยังไม่ได้ขอวีซ่า (ช่างกล้า)
เหลืออีก 2 อาทิตย์ วีซ่า ก็ยังมิได้ยื่น แล้วยังไง ไม่ทันๆ ต้องยื่นภายในอาทิตย์นี้นะ ก็เลยขออนุญาตเจ้านายหายแว๊บไปขอวีซ่าครึ่งวัน
ว่ากันด้วยเรื่องการขอวีซ่า จีน
เข้าไปที่ Website นี้เลยค่ะ มีทุกอย่างที่คุณควรจะรู้
https://www.visaforchina.org/BKK_TH/generalinformation
เล่าเรื่องการขอวีซ่าก่อน เตรียมเอกสารดังนี้
1. ดาวน์โหลด แบบฟอร์มการขอวีซ่า จาก
https://www.visaforchina.org/BKK_TH/generalinformation/downloads/index.shtml
จะได้เป็นไฟล์ PDF แต่ไม่รู้ว่าทำไมพิมพ์ลงไปไม่ได้ เลยเขียนด้วยลายมือ เขียนนี่คือ ใช้ตัวอักษรภาษาอังกฤษพิมพ์ใหญ่ทั้งหมดนะจ๊ะ
2. รูปถ่าย 2 นิ้ว 1 รูป แปะลงไปบนแบบคำขอแบบฟอร์มเลยค่ะ
3. ใบจองตั๋วเครื่องบิน
4. ใบจองที่พัก(อันนี้จองไม่ครบคืน จองไว้แค่ 2 คืน จาก 5 คืน ที่เหลือเขียนว่า Walk In แต่ก็ได้นะ เค้าไม่ว่าอะไร)
5. พาสปอร์ต ตัวจริง
เอกสารพร้อม เดินทางไปยังอาคารธนภูมิ ถนนเพชรบุรี
เมื่อมาถึงกันแล้ว ก็ขึ้นไป ชั้น 5 เลยค่ะ เข้าคิวตรวจเช็คเอกสาร เจ้ากรรมนายเวร ชะนีผู้น้องลืมปริ้นท์ตั๋วเครื่องบินมาเจ้าข้า ทีนี้ยังไงดี และแล้วก็มีเจ้าชายชี่ม้าขาวมาช่วย เฮียแกเป็นเมสเซนเจอร์ เฮียมายื่นขอวีซ่าเป็นตั้งๆ เลย เฮียถามว่า ลืมเอาอะไรมา หันไปบอกว่า ตั๋วเครื่องบินพี่ เฮียบอกว่า ลงไปชั้น 2 เลย บริการงานไปรษณีย์ ปริ้นท์ใบละ 10 บาท รออะไรหล่ะคะ วิ่งค่ะ
เมื่อปริ้นท์ เอกสารครบ ก็นั่งรอคิว ระบบการจัดการคิวของวีซ่าเซ็นเตอร์ ไม่มีการประกาศออกมาเป็นเสียงนะคะ ได้ยินแค่ สัญญาณเตือน “ตึ๊ง” (ตึ๊งเดียวด้วย) แล้วก็ต้องคอยเงยหน้าว่า มันจะถึงหรือยัง อย่านั่งเล่นโทรศัพท์เพลินจนเลยคิวหล่ะ
ชะนีผู้น้อง มีประชุม ขอตัวกลับ ชะนีผู้พี่ก็เลยคอยคิวคนเดียว พอถึงคิวก็ไปยื่นตามช่อง น้องหมวยน้อยตรวจสอบเอกสารไปมาอยู่ประมาณ 2 นาที แล้วก็ถามว่า ว่าทำงานอะไร แค่นั้น นางก็จัดการแสตมป์เอกสารแล้วออกเอกสารใบนัดรับวีซ่าให้ แล้วยิ้มหวาน 1 ที ก่อนกลับ
วันนัดรับ ก็เอาเอกสารใบนัด พร้อมเงิน คนละ 1,500 บาท ไปรับตรงที่มาต่อคิวตรวจเอกสาร ได้เลยค่ะ
(ลืมไป วีซ่าที่ขอนี่คือ ประเภทอยู่ไม่เกิน 30 วัน เข้าออก ครั้งเดียวค่ะ)
ได้วีซ่ามาแล้ว รอวันเดินทาง ตื่นเต้นๆ 555
เตรียมอุปกรณ์ทุกอย่างพร้อม ขาดเสียไม่ได้ ขอเอ่ยอ้าง เนื่องจากว่า รอดมาได้เพราะสิ่งนี้ก็หลายครั้งอยู่ทีเดียวเชียวแหละ
หนังสือ Survivor Plus จีน – พูดจีนได้ ไปไหนก็รอด โดยสำนักพิมพ์ อัมรินทร์ (อันนี้ ไม่มีส่วนได้เสียหรือเป็นการโฆษณาแต่อย่างใด แต่มันเวิร์คจริงๆ )
คือ ทริปนี้ ผู้เขียน คือ ชะนีผู้พี่ เนี่ย ไม่ได้เป็นคนจัดทำแผนการเดินทาง เพราะฉะนั้น ในหัวสมองจะว่างเปล่า อาศัยข้อมูลจากชะนีผู้น้องบวกกับความเป็นหญิงไทยใจกล้า เอาตัวรอดมาได้ 555 เอาหล่ะ ไปกันๆ
วันที่ 1 คุนหมิง – ต้าลี่
ออกจากสนามบินสุวรรณภูมิ 10.50 น. ถึงคุนหมิงประมาณ 14.05 เดินออกจากสนามบินด้วยความงุนงง รอให้ผู้คนเดินกันไปก่อน พวกเราเข้าห้องน้ำกันก่อน (เผื่อข้างนอกเข้าไม่ได้) แล้วก็เดินตามเจ้ๆ ที่มากะทัวร์ ไปเข้า ตม. ผ่าน ตม. เสร็จ ชะนีผู้น้องบอกว่า ต้องออกประตูที่ 5 จะเป็นคิวรถบัสไปต้าลี่ (จริงๆ มันต้องพูดว่า ต้าหลี่) ก็ออกไปทางออกที่ 5 เดินไปถามซุ้มขายตั๋ว
นางบอกว่า ไม่ใช่ แล้วก็จบ ไม่พูดอะไรต่อ อาจจะเพราะว่า พูดไปชะนีสองตัวก็ไม่เข้าใจ เอาวะ เดินถามทุกซุ้มเลย ทุกคนส่ายหน้า หืออออออออออ แล้วยังไงดี เดินไปจนจะถึงประตูที่ 3 เจอทูตการท่องเที่ยวจีน (จะเป็นพนักงานใส่ชุดสีแดง มีสายสะพาย เหมือนนางงาม ขอเรียกแบบนี้ เพราะว่า พวกนางเป็นเหมือนทูตจากสวรรค์ในยามที่เราไม่มีใคร ที่จะถามได้ 555) แต่ตอนนั้นไม่รู้ ชะนีผู้น้องบอกว่า พี่ถามสองคนนี้ได้ เท่านั้นแหละ ฟ้าเปิด พวกนางพูดภาษาอังกฤษ ได้ค่า ดีใจหนักมาก ปรากฎว่า ซุ้มตั๋วไปต้าหลี่อยู่ที่ประตูทางออกที่ 3 ตีตั๋วมา 2 ใบ คนละ 25 หยวน เพื่อจะไป บขส. ที่จะไปยังต้าหลี่
ถึงแล้ว บขส. แล้วมันต้องซื้อตั๋วตรงไหนหล่ะนี่ อย่ากระนั้น หันซ้ายหันขวา เจออีกแล้ว ทูตการท่องเที่ยว นางชี้ไปทางช่องขายตั๋ว ถามนาง (ภาษาอังกฤษ) ว่า ช่องไหน เหมือนนางจะเข้าใจแต่กลั่นออกมาเป็นคำตอบภาษาอังกฤษไม่ได้ นางก็เลยชี้กราด คิดไปเองว่า นั่นหมายความว่า เข้าได้ทุกช่อง 555 แล้วก็เป็นจริงดังนั้น ซื้อตั๋วเสร็จคนขายบอกว่า 10 นาที รถออก กรรม ยังไม่รู้เลยว่า รถอยู่ตรงไหน ได้ตั๋วเสร็จวิ่งซีคะ ไปหาทูตการท่องเที่ยวอีกครั้งนางชี้ๆ ไปตรงประตูทางเข้า ไปถึงอ้าวกรรม ต้องถอดสัมภาระเพื่อเอ็กซ์เรย์ ทุกชิ้น แม่เจ้าจะทันมั๊ยเนี่ย รีบๆ ๆ ผ่านเอ็กซ์เรย์เสร็จ ก็ไม่รู้จะไปพึ่งใครและ หันไปเจอเฮียข้างๆ ประตู (ลักษณะเหมือนเฮียคุมวินรถตู้) นางเรียกถาม (ภาษาจีน) ยื่นตั๋วให้นางดู นางพาไปที่รถ ขึ้นไปนั่งเฮ้อ ทันเวลาพอดี เป๊ะ นั่งไปอีก 20 นาที รถยังไม่ออก เอ้ย ไม่แน่ใจและหรือเราขึ้นรถผิด หันไปหาชะนีผู้น้อง เพื่อเรียกขวัญ นางยืนยันไม่ผิด เพราะว่าทะเบียนรถตรงกับตั๋ว นั่งไป รถเลยเวลาไปเกือบ 40 นาที อืมมมมมมมมม ก็โอเคแหละ แค่นี้รอได้ อ้อ เกือบลืม ตั๋วจากคุนหมิงไปต้าหลี่ 110 หยวน นะจ๊ะ
ในใจตื่นเต้น คิดว่า ไม่อยากจิหลับเพราะว่า อยากจะดูว่า บ้านเมืองเค้าเป็นอย่างไร (ก็ไม่เคยมาก็อยากรู้) ปรากฎรถเลี้ยวไปได้ 2 โค้ง ก็ไม่รู้อะไรอีกเลย ตื่นมาอีกที รถจอดพักให้คนเข้าห้องน้ำและทานข้าวเนื่องจากว่า มันก็เป็นเวลาเย็นย่ำแต่ยังมีแสงอยู่นะคะ
จุดพักรถห้องน้ำ โอเค อาหารน่ากินแต่ไม่กล้ากินเพราะว่าเป็นคนท้องเสียได้ง่ายๆ ก็เลยซื้อน้ำคนละขวด มันฝรั่ง 1 กระป๋อง แล้วก็ Snicker ขึ้นไปกินกันบนรถ พักประมาณ 20 นาที ก็ออกเดินทางกันต่อ
รถกำลังจะเข้าคุนหมิง เห็นป้ายบอกระยะทางว่าใกล้เข้ามาแล้ววววววว ขอตื่นเต้นอีกที หลังจากนอนมาอย่างเต็มอิ่ม คราวนี้ตื่นและเจ้พร้อมลุยมากกกกกก รถจอดตรงจุดจอด เหมือนเป็นป้ายรถเมล์ ไม่ได้จอดตรง บขส. คนขับบอกว่า ต้าหลี่กู่เฉิง ก็ลงรถแบบงงๆ เอาไงต่อ ทีนี้ บอกชะนีผู้น้องว่า เราไปแท็กซี่กันเถอะเพราะว่า ดึกแล้ว นางบอกโอเค ทีนี้หันไปเห็นมีแท็กซี่จอดอยู่ประมาณ 3 คัน มีคนขับแท็กซี่หนุ่มเข้ามาถาม น่าจะถามว่า ไปไหน (คือฟังไม่ออก ภาษาจีน) พวกเราพูดได้มั๊ย ไม่ได้ ทำไง หยิบแผนที่และชื่อโรงแรม พร้อมคำบรรยาย เป็นภาษาจีน ที่ปริ้นท์มายื่นให้เฮียดู นางบอกว่า คนละ 50 หยวน โอ้โห บ้าไปแล้ว นี่ช้านเป็นชะนีนะไม่ใช่กวาง คิดมาได้คนละ 50 หยวน ไปเมืองเก่าแค่นี้ ต่อกันไปต่อกันมา พวกเราบอกว่า 20 หยวน 2 คน คนละ 10 หยวน ตอนแรกจากคนขับแท็กซี่ 2 คน ตอนนี้ กลายเป็นคนขับแท็กซี่ 4 คน มายืนเคลียร์กะชะนีไทย กลัวก็กลัว จะโดนฆ่าหมกตอหม้อสะพาน (ตรงนั้นเป็นบริเวณข้างๆสะพาน) แต่ก็มีคนนึงบอกว่า โอเค เราก็โล่ง แล้วก็เดินตามเฮียแกไปที่รถ ปรากฎว่า เป็นรถตู้ขนาดเล็กๆ นั่งได้ประมาณ 7-8 คน ในรถมีคนอยู่แล้วประมาณ 5 คน เราสองคน อีก ก็เป็น 7 ขึ้นรถได้ เฮียแกก็บึ่งเลยค่ะ จะบอกว่า เฮีย เค้าขอโทษที่ไปต่อราคาเฮียซะขนาดนั้น แบบว่า นั่งรถข้ามเขาไปอีกเป็นลูกๆ นั่งไปประมาณครึ่งชั่วโมงแน่ะ เฮียส่งคนอื่นหมดแล้วจึงส่งพวกเราสุดท้าย พอไปถึงจุดที่โรงแรมเขียนไว้ก็ไม่ยอมลงจากรถ คือไม่ใช่อะไรมันดึกแล้ว กลัว มืดก็มืด ก็เลย ควักแผนที่โรงแรมออกมา แล้วบอกเฮียด้วยภาษามือว่า ช่วยโทรให้หน่อยได้มั๊ย ไม่รู้ว่าอยู่ไหน ใจเฮียหล่อมาก โทรให้เสร็จขับไปส่งถึงหน้าโรงแรม ไม่พอเฮียพาเดินไปชี้ซอยเลยจ้า 555 ด้วยความซาบซึ้งทิปเฮียไป 5 หยวน เฮียยิ้มแก้มปริ เลย วิน วิน เนอะ เฮียเนอะ 555
จริงๆ แล้วที่ไปต่อราคาเฮียขนาดนั้น เพราะว่า ชะนีทั้งสองนางจำผิดเมืองค่ะ โรงแรมเขียนมาบอกว่า คนละไม่ควรเกิน 15 หยวน แต่นั่นมันที่แชงกรีล่า ไม่ใช่ ต้าหลี่ (ขอโทษนะคะเฮีย) แต่ที่เฮียแกให้ราคานั้นได้เพราะว่านั่งมารวมกับคนอื่น แกก็เก็บคนอื่น คนละ 10 หยวนนะ ราคาไพรเวท ก็ 50 หยวน ถูกแล้ววววววววววว 555
ด้วยความที่เหน็ดเหนื่อยจากการเดินทางและคืนก่อนเดินทางเคลียร์งานแทบจะไม่ได้นอนกัน คืนนี้ก็เลยกะว่าจะยิงยาวกันเลยค่ะ จะบอกว่า น่ารักตั้งแต่ Reception นางพูดภาษาอังกฤษได้ ห้องพักน่ารัก เตียงนอนสบายม๊ากกกกก แต่เสียที่น้ำไหลน้อยมากเช่นกัน แต่ชะนีสตรองอย่างเรา แคร์ที่ไหน
เก็บของเรียบร้อย ล้างหน้า ล้างตา ชวนกันออกไปหาข้าวกิน ถามน้องหมวย Reception คนสวยว่า หาข้าวกินได้ที่ไหน นางบอกว่า ให้เดินออกไป แล้วเดินข้ามถนนไปยังถนน Renmin Road ถนนสายนี้อยู่ในเมืองเก่าแต่ว่า จะมีทั้งผับ บาร์ ร้านอาหาร อย่างที่พวกชะนีหิวโหย ต้องการ นางก็ให้แผนที่เล็กๆ มา 1 ใบ ขณะนั้นเป็นเวลา เกือบ 4 ทุ่ม ชะนีไทย 2 นาง เดินไปหา Renmin Road ด้วยความหิว และแล้วก็เจอจนได้ เดินเข้าไป ร้านรวงปิดเสียเกือบจะหมดแล้ว เหลือแต่ผับและบาร์ อืมมมม เอาไงดี บอกชะนีผู้น้อง เอ้ย มันแนวป้า เลย กินข้าวเสร็จขอนั่งจิบเบียร์เย็นๆ หน่อยนะ ชะนีผู้น้องโอเค ก็เดินดูเมนูหลายร้าน ไม่มีร้านไหนพอจะกินได้ ก็เลยตัดสินกันว่า จะนั่งกินอาหารและจิบเบียร์ที่บาร์ชื่อ Bad Monkey (ไม่ได้โฆษณาและ Bad Monkey สร้าง History เล็กๆ ให้ชะนีไทย 5555)