กระทู้เพ้อ อยากกอดใครสักคนนานๆ ใครยินดีจะให้ผมกอดไหม

ตอนนี้ผม ติดจมอยู่กับความหลัง ที่มันพังไปแล้ว ไม่เห็นแม้วี่แวว ดังแก้วที่ตกแตก เศษที่มันแยกออกจากกัน ไม่มีวันต่อติดให้เหมือนเดิมได้

มันผ่านไปตลอดเวลา แม้เวลาจะย้อนไปไม่ได้ แต่มันก็ยังให้ความทรงที่มีค่า ให้เราค้นหาความสุขในตอนนั้น ว่าความฝันที่มีความสุข

มันจะมากับความทุกข์เสมอ แต่ทำให้เพ้อไปได้นานเลย ผมถึงเคยจมอยู่กับมัน แม้แค่ฝันอันเลือนลาง แต่ก็ไม่มีทางจะลืมมันไปได้

เมื่อหัวใจผมคิดถึงเวลานั้น ความสำคัญ ความสุขในคืนวัน เสียงเพราะๆพร้อมมองพระจันทร์ ความรักที่มีให้กัน แววตาที่เธอหัน เป้าหมายที่เรามุ่งมั่น พร้อมกับเสียงตะโกนลั่น ว่าเราจะสองคนนั้น จะไม่ทิ้งกัน แต่เวลานี้มัน ตัวผมเองนั้น ต้องตื่นจากฝัน ที่มันผ่านมา และมุ่งหน้าต่อไป .....

5555555555  เพ้อหนักเลยย

ผมจะต้องเดินไปข้างหน้าต่อ

ปล. ผมวัยรุ่น 20 ต้นๆ แต่เพ้อย่างคนแก่ 5555
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่