ความผิดหวังสอนให้แกร่งขึ้นใช่ไหมครับ?

คือ ผมอายุ 18 ตั้งแต่เล็กจนโตไม่ค่อยจะผิดหวังเรื่องเรียนเลยครับ ตั้งแต่เด็กจนตอนนี้ก็เรียนอยู่ในระดับปกติ พอขึ้นม.1 ก็สอบเข้า รร.รัฐ ที่พอจะมีชื่อเสียงอันดับต้นๆของจังหวัด เรียนไปผมก็ไม่เคยเรียนพิเศษอะไรเลยก็ได้เกรด 3.30 กว่าๆแบบไม่ได้ตั้งใจมาก (ติดเกมส์ด้วยครับมากๆ)ก็ติดโควต้าได้อยู่ ม.4สายศิลปคำนวน จะเข้าวิทย์ก็ได้นะครับ แต่ผมไม่อยากทำอาชีพที่จบจากสายวิทย์ แล้วไปเข้ามหาลัยนั้นๆ ผมอยากจะสอบจ่าทหารเรือ คิดมาตั้งแต่ม.2 เลยตัดสินใจเลือกสายนี้ ผมก็เรียนปกติครับแต่ไม่ได้ตั้งใจเลยเอาแบบพอผ่านเพราะไม่หวังเกรดไม่หวังอะไรเพราะขอแค่จบแล้วนำไปสอบ จ่าทหารเรือ เกรด5เทอมก็ได้ 2.8 นิดๆครับ ไม่ได้ตั้งใจเลยครับน้อยมาก ความรู้ไม่ค่อยจะมีมากครับ 5555555555 พ่อแม่ก็ไม่ได้ว่าอะไรบอกแค่เอาชีวิตตัวเองให้รอด  
------ จนมาถึงตอนนี้เหลือเวลา30วันครับ ก่อนสอบ ที่จริงมีมากกว่านนี้เยอะครับแต่ทำตัวเรื่อยเปื่อยเล่นเกมคอมพิวเตอร์+โทรศัพท์ จนมาถึงตอนนี้
ก็ยังอยากทำตัวเหมือนเดิมไม่มีแรงอ่านหนังสือ ไม่เหมือนตอนประมาณ ม.5 ทั้งอ่านหนังสือ ทั้งวิ่ง ทั้ง เล่นเวท เหมือนกับว่าความพยายามมันหายไปครับ
ไม่มีจิตสำนึก ไม่มีความกลัว ไม่มีอะไรเลย ผมรู้ตัวเองนะครับ แต่ขี้เกียจ ไม่เคยมีความรู้สึกว่าผิดหวังเลยตั้งชื่อกระทู้แบบนี้ แล้วผมคิดว่าปีนี้คงไม่ติดครับ คนสอบเป็น หมื่น รับ 900 แล้วตอนนี้ผมเป็นอะไรหรอครับ เหมือนกับว่าผมคิดถึงความรู้สึกที่มันทำให้ผมมีแรงกระตุ้นไม่ออก แบบผิดหวังในชีวิตทำให้มีแรงกระตุ้นอะไรประมาณนี้ครับ # จุดประสงค์ของกระทู้นนี้ผมแค่อยากรู้ว่ามันเป็นเรื่องปกติของมนุษย์หรือเป็นที่ผมคนเดียวครับ #ถ้าไม่ติดปีนนี้ปีหน้ายังสอบได้อีกครับ #คิดว่าผมเป็นเด็กไม่ดีล้มเหลวในชีวิตประมาณนั้นไหมครับถ้าผมไม่ติดครั้งนี้ #ขอบคุณครับ