สวัสดี เรามีเรื่องของเล่าจะมาเล่าให้ฟัง เราขอไม่เอ่ยชื่อเราละกันนะ..
เรื่องมีอยู่ว่า.. เรามีลูก 1 คนอายุ 3 ขวบ ส่วนเราอายุ 25 เราเลิกกับพ่อของลูกตั้งแต่ลูกเราได้แค่ขวบเดียวเพราะพ่อของลูกไม่ยอมทำงาน เราต้องหาอยู่คนเดียวเราเลยพาลูกหนีมาเริ่มต้นใหม่ที่ต่างจังหวัด ต่อมาเราได้มาเจอกับแฟนคนปัจจุบัน ก่อนครบกันเราก็บอกทุกอย่างว่าเรามีลูกแล้วเค้าก็ OK จนครบกันมาได้ 2 ปี แต่ไม่ได้อยู่ด้วยกันนะเจอกันแค่อาทิตย์ละครั้ง อยู่ดีๆเค้าก็บอกเราว่ารับไม่ได้ที่เรามีลูก บอกเราว่าอายคนอื่นเวลามีคนถามว่ามีลูกแล้วหรอ ไม่กล้าให้เราเอาลูกไปเจอพ่อกับแม่เค้าด้วย จากนั้นก็เริ่มทะเลาะกัน เราก็ถามเค้าว่ารับไม่ได้ทำไมไม่บอกตั้งแต่แรกอยู่มาทำไมตั้ง 2 ปี เค้าก็บอกเราว่าไม่เคยบอกว่ารับได้ อารมณ์ตอนนั้นคือจุกและเสียใจมาก เค้าถามเราว่าจะเลือกใครถ้าเราอยากอยู่กับเค้าให้เราเอาลูกไปไว้ที่อื่นเอาไปให้พ่อของลูกเราเลี้ยงก็ได้ เราเลยไปว่าถ้าเราจะทิ้งลูกคงไม่พาลูกหนีมาตั้งแต่ทีแรกหรอก หมามันยังรักลูกมัน เค้าก็บอกว่าไม่ใช่ลูกเค้าบอกว่าไม่ชอบลูกเราบอกว่าลูกเราพูดเยอะน่าลำคารแต่ก็เด็กป่ะวะ เค้าก็ตัดสินใจจะเลิกกับเราเพราะเราไม่เอาลูกไปไว้ที่อื่นบอกว่ารับไม่ได้ แล้วที่ผ่านมามันคืออะไรว้ะเราไม่เข้าใจ เศร้า
- คือแค่มีลูกมันผิดมากขนาดนั้นเลยหรอ เราตัวคนเดียวเลี้ยงลูกคนเดียวเราไม่เคยเรียกร้องหรือขออะไร เราแค่อยากมีใครซักคนดูแล คอยให้คำปรึกษาอยู่ข้างๆเวลาเหนื่อยก็แค่นั้น ผู้หญิงทุกคนถ้าผัวดีมันไม่มีใครอยากหาผัวใหม่หรอกจริงมั้ย เราก็เหมือนกันถ้าพ่อของลูกเราดีเราก็คงไม่ต้องลำบากพาลูกหนีแบบนี้หรอกมันไม่ได้สนุกเลย
-ใครที่มีคนดีๆอยู่ข้างๆก็รักษาไว้ดีๆนะ เพราะชีวิตคนเรามันไม่แน่นอนหรอก กว่าจะเจอคนที่พร้อมอยู่ข้างๆเราจริงๆมันไม่ง่ายเลย เศร้า #ขอบคุณที่อ่านเรื่องของเรานะ
ผิดมากมั้ย.? ถ้ามีลูกแล้วแต่อยากเริ่มต้นใหม่
เรื่องมีอยู่ว่า.. เรามีลูก 1 คนอายุ 3 ขวบ ส่วนเราอายุ 25 เราเลิกกับพ่อของลูกตั้งแต่ลูกเราได้แค่ขวบเดียวเพราะพ่อของลูกไม่ยอมทำงาน เราต้องหาอยู่คนเดียวเราเลยพาลูกหนีมาเริ่มต้นใหม่ที่ต่างจังหวัด ต่อมาเราได้มาเจอกับแฟนคนปัจจุบัน ก่อนครบกันเราก็บอกทุกอย่างว่าเรามีลูกแล้วเค้าก็ OK จนครบกันมาได้ 2 ปี แต่ไม่ได้อยู่ด้วยกันนะเจอกันแค่อาทิตย์ละครั้ง อยู่ดีๆเค้าก็บอกเราว่ารับไม่ได้ที่เรามีลูก บอกเราว่าอายคนอื่นเวลามีคนถามว่ามีลูกแล้วหรอ ไม่กล้าให้เราเอาลูกไปเจอพ่อกับแม่เค้าด้วย จากนั้นก็เริ่มทะเลาะกัน เราก็ถามเค้าว่ารับไม่ได้ทำไมไม่บอกตั้งแต่แรกอยู่มาทำไมตั้ง 2 ปี เค้าก็บอกเราว่าไม่เคยบอกว่ารับได้ อารมณ์ตอนนั้นคือจุกและเสียใจมาก เค้าถามเราว่าจะเลือกใครถ้าเราอยากอยู่กับเค้าให้เราเอาลูกไปไว้ที่อื่นเอาไปให้พ่อของลูกเราเลี้ยงก็ได้ เราเลยไปว่าถ้าเราจะทิ้งลูกคงไม่พาลูกหนีมาตั้งแต่ทีแรกหรอก หมามันยังรักลูกมัน เค้าก็บอกว่าไม่ใช่ลูกเค้าบอกว่าไม่ชอบลูกเราบอกว่าลูกเราพูดเยอะน่าลำคารแต่ก็เด็กป่ะวะ เค้าก็ตัดสินใจจะเลิกกับเราเพราะเราไม่เอาลูกไปไว้ที่อื่นบอกว่ารับไม่ได้ แล้วที่ผ่านมามันคืออะไรว้ะเราไม่เข้าใจ เศร้า
- คือแค่มีลูกมันผิดมากขนาดนั้นเลยหรอ เราตัวคนเดียวเลี้ยงลูกคนเดียวเราไม่เคยเรียกร้องหรือขออะไร เราแค่อยากมีใครซักคนดูแล คอยให้คำปรึกษาอยู่ข้างๆเวลาเหนื่อยก็แค่นั้น ผู้หญิงทุกคนถ้าผัวดีมันไม่มีใครอยากหาผัวใหม่หรอกจริงมั้ย เราก็เหมือนกันถ้าพ่อของลูกเราดีเราก็คงไม่ต้องลำบากพาลูกหนีแบบนี้หรอกมันไม่ได้สนุกเลย
-ใครที่มีคนดีๆอยู่ข้างๆก็รักษาไว้ดีๆนะ เพราะชีวิตคนเรามันไม่แน่นอนหรอก กว่าจะเจอคนที่พร้อมอยู่ข้างๆเราจริงๆมันไม่ง่ายเลย เศร้า #ขอบคุณที่อ่านเรื่องของเรานะ