ทุกข์เกิดขึ้นมาเองหรือเป็นเพราะเราหาเรื่องใส่ตัว

.....เชิญเพื่อนๆช่วยกันออกความคิดเห็น  ในเรื่องนี้ให้ผมฟังดูว่า  ทุกข์นี้สำคัญมากจน  พวกเราต้องมาฝึกปฏิบัติธรรม (ฝึกกันยากลำบาก) ใช้ธรรมะแก้กันอย่างจริงจัง  เพราะผมนั่งคิดดู   ทุกข์ที่เกิดขึ้นกับผมทั้งหมด  ยกเว้น เรื่องเจ็บไข้ได้ป่วย   เกิดมาจาก "เราหาเรื่องเอง"  ผมคิดดูที่ผ่านมา ทุกข์ที่เกิดขึ้นกับผม  มีอะไรบ้าง   1.  ความจน  ต้องทำมาหากินเลี้ยงปากท้อง ของตนเองและผู้ที่เกี่ยวข้อง (ยิ่งลงทุนแล้วเจ๊ง ยิ่งทุกข์)   2. ทุกข์เกี่ยวเนื่องด้วยเรื่องผู้หญิง  3.  ทุกข์เกี่ยวเนื่องด้วยปัญหาจากคนรอบตัว  4.  ทุกข์เกี่ยวข้องกับเรื่องที่เราอยากได้สิ่งต่างๆ  5. ทุกข์เกิดมาจากการรังแกและการเอาเปรียบของเพื่อนมนุษย์    ....ผมลองคิดดู  ในตอนเป็นพระ  ไม่เห็นเรามีทุกข์เลย   ตอนผมบวชอยู่  หลังจากฉันข้าวมื้อเที่ยง  บ่ายนอน  เย็นๆศึกษาธรรม  ช่วงค่ำนั่งสมาธิ  ตื่นนอน ตี 3  ท่องปาฏิโมกข์  และท่องมนต์อื่นๆ  เช้าบิณฑบาต  จะเห็นว่า  ผมไม่มีความทุกข์อะไรเลย  นอกจากตอนป่วยเท่านั้น (บางคนกินข้าวจนอ้วน)  ข้าวก็มีกิน  ผู้หญิงก็ไม่เคยนึกถึง  แต่พอหลังจากสึกมา  วุ่นไปหมด  จะทำอาชีพอะไรเลี้ยงปากท้องของตนเอง  และพอไปยุ่งเกี่ยวกับผู้หญิง  ยิ่งทุกข์เกือบจะประสาทเสีย  และยังจะมีปัญหาจากคนอื่นๆ  อีกมากมาย   ตอนผมบวชเป็นพระไม่เห็นมีปัญหาอะไรเลย  และบางท่าน  มักชอบพูดว่า  คนรวยก็มีทุกข์ (พระบางรูปก็ยัง พูดบ่อยๆ)  ผมว่าเขาคงจะไม่ค่อยมีทุกข์หรอก  ถ้าไม่หาเรื่องใส่ตัว  หาเครื่องผูกพันใส่ตัว   ผมว่าคนทุกระดับมีทุกข์   เพราะหาเรื่องใส่ตัวกันหมด   เหมือนที่ผมโดนมา (หรือผมกระทำอยู่)  ผมนึกอยู่หลายครั้งแล้ว  ถ้าเราไม่สึกมา(บวชไม่สึก)  เราคงจะไม่เจอปัญหาอย่างที่ผ่านมาอย่างมากมาย  นี่แหละที่ผมสงสัย  ทุกข์ส่วนใหญ่  น่าจะเกิดมาจาก  เราหาเรื่องใส่ตัวเองครับ  ถ้าเป็นแบบนี้  (ถ้าใครกลัวทุกข์ ก็บวชไปแบบง่ายๆเลย)ไม่น่า จะต้องมาฝึกธรรมะกันจริงจัง  เสียเวลามากมายครับ  บางทีผมก็นึกระแวง  เหตุจากเราหาเรื่อง  เราต้องใช้ธรรมแก้หรือ   และท่านอื่นๆ   คิดว่าทุกข์ของท่านเกิดมาอย่างไรครับ  ลองช่วยชี้แจงดูบ้างครับ