บทที่แล้วค่ะ
https://pantip.com/topic/36040912
จากผู้เมตตาสองท่านที่คอมเม้นท์กระทู้แรกของเรื่องนี้ จึงตัดสินใจว่าจะทิ้งช่วงอัพจากสองอาทิตย์ เป็นสิบวันต่อตอนค่ะ แต่ช่วงแรกๆคงอัพประมาณ5-7วัน/ครั้งค่ะ
ตอนใหม่มาแล้ว สามารถวิพากษ์วิจารณ์มีข้อบกพร่องตรงไหนสามารถตำหนิชี้ให้เห็นได้ ยอมรับว่ามือใหม่ยังต้องพัฒนาแก้ไข อาจมีจุดบกพร่องที่ตัวเองมองไม่เห็นได้ค่ะ
ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่านค่ะ
บทที่ 3 แมว
เช้าวันที่สาม ฉันชงเครื่องดื่มร้อนและมานั่งบนเก้าอี้กระเบื้องหน้าบ้าน มองดูพื้นดินโล่งๆที่เพิ่งกำจัดวัชพืชออกไป ที่เหลืออยู่คือไม้ยืนต้น อย่างต้นปีบ ต้นมะม่วง ต้นสัก ต้นอโศก อยากเอาหินแต่งสวนมาเทหรือปูซีเมนต์ เอาต้นไม้สวยๆมาปลูกแต่มันลำบากเกินแรงฉันคนเดียว แค่นี้พื้นที่หลังบ้านที่ยังรกวัชพืชอยู่ก็ยังไม่ได้จัดการ คงต้องค่อยๆทำไปทีละน้อย ลองซื้อซีเมนต์มาผสมเองดีไหมนะ
แง้ว!
ความคิดฉันหยุดชะงักลง เหมือนเสียงแมวจัง
แง้ว!
ใช่เสียงแมวแน่ๆ ฉันเดินหาต้นเสียงและเห็นว่ามันเกาะอยู่บนกิ่งมะม่วง แมวโตเต็มวัยสีเหลือง มันทำท่าเหมือนลงมาไม่ได้ อยากจะช่วยหรอกนะแต่ฉันก็เอามันลงมาไม่ได้อยู่ดี
“ค่อยๆลงมานะคุณแมว” ฉันบอกมันก่อนจะกลับเข้าบ้าน
อาบน้ำแต่งตัว เอาโน้ตบุ๊กออกมาเปิดฟังเพลงเริ่มแต่งนิยาย บรรยากาศเงียบสงบ ไม่มีใครรบกวน คือสวรรค์ของการรังสรรค์จินตนาการที่สุด
ฉันจรดนิ้วลงบนแป้นพิมพ์กำลังกดนิ้วลงไป แต่ก็มีเสียงดังขึ้นมา เสียงแตก ฉันเดินไปดูที่ครัว เห็นเศษแก้วแตกและ แมวขาวตัวหนึ่ง คนละตัวกับที่อยู่บนต้นไม้ มีสองตัวเชียวเหรอเนี่ย
“คุณแมว มาจากไหน เข้ามาได้ยังไงเนี่ย” ฉันเข้าไปอุ้มมันขึ้นมา มันทิ้งตัวอ่อนยวบในแขน เป็นแมวที่เชื่องเสียด้วย “หิวไหม เดี๋ยวหาอะไรให้กินนะ”
มันเดินตามมาขณะที่ฉันเปิดตู้เย็นและเอาปลาทูนึ่งออกมา มันควรจะเป็นอาหารเย็นของฉัน แต่แบ่งให้เจ้าตัวนี้กินก็ไม่เป็นไร ขณะที่ฉันฉีกเนื้อปลา แมวเหลืองที่ฉันเห็นอยู่บนต้นไม้เมื่อครู่ก็วิ่งมา
“ลงมาได้แล้วเหรอ”
เนื้อปลาทั้งตัวถูกฉีกให้เจ้าแมวสองตัวกินจนหมด สงสัยฉันต้องไปซื้ออาหารแมวมาเก็บไว้ซะแล้ว
“ไม่มีคนเลี้ยงอาหารดีๆล่ะสิ เดี๋ยวฉันทำงานก่อนแล้วเดี๋ยวไปซื้ออาหารมาให้นะ”
พิมพ์นิยายจนเบื่อ กินข้าวเที่ยงเรียบร้อยฉันจึงถีบจักรยานไปหมู่บ้านข้างๆ เจอร้านขายของที่มีอาหารสัตว์ขายก็ได้อาหารแมวถุงเล็กๆมาสี่ถุงก็กลับบ้าน มาถึงหน้าหมู่บ้านเห็นแมวลายสีเข้มเดินอยู่ริมทางตัวมันเล็กกว่าเจ้าสองตัวที่บ้าน
“คุณแมว มากินอาหารไหม” ฉันเรียกมัน แน่นอนว่ามันไม่สนใจ แต่ถ้าได้กลิ่นอาหารคงตามมาเอง
ก่อนเลี้ยวเข้าซอย ฉันมองไปบนถนนสายกลางหมู่บ้าน เห็นร่างสูงเดินอยู่ไกลๆ ดูคล้ายผู้ชายที่เจอเมื่อวาน เขาทำอะไรอยู่ที่นี่นะ ฉันนึกสงสัยแต่ก็ไม่ติดใจ เมื่อมาถึงบ้านเจอเจ้าแมวสองตัวมากลิ้งเกลือกยั่วให้เล่นด้วย สิ่งที่คิดอยู่ก็หายไปหมด
“คุณแมว ชื่ออะไรดี สีเหลือง หมาล่ะกัน สระอาเรียกง่ายๆ ส่วนสีขาว สวยนะ ชื่อสวย เดี๋ยวถ้าเจ้าตัวลายหน้าหมู่บ้านมาก็ตั้งชื่อให้อีก”
เหมียว... พูดไม่ทันขาดคำก็ได้ยินเสียงแมว สงสัยเจ้าตัวนั้นมาแล้ว ฉันหันไปมองต้นเสียง แต่กลับเห็นแมวสามสีท้องแก่กำลังเดินดุ่มๆผ่านรั้วบ้านเข้ามา
“ยังมีอีกเหรอ เยอะจัง... ช่างเถอะ มาๆกำลังท้องนี่นา มากินอาหารกันนะ”
ฉันเจอแมวสี่ตัวแล้วในวันนี้ น่าแปลกที่เยอะขนาดนี้แต่เพิ่งมาให้ฉันเห็นเอาวันนี้ แต่ก็ดีแล้ว มีแมวอยู่เป็นเพื่อนคงทำให้ความน่ากลัวในยามค่ำคืนลดลงไปได้
ตกกลางคืนฟ้ามืดแล้ว ฉันจึงเทอาหารให้แมวตรงหน้าบ้าน ความเงียบในยามราตรีถูกแทนที่ด้วยเสียงร้องหม่าวเมี้ยวระงม ฉันหันไปมองรอบข้าง สิ่งที่เห็นคือคือดวงตาสีเหลืองหลายคู่จ้องมองจากในความมืด แมว... แมวเต็มไปหมด พวกมันค่อยๆวิ่งกรูกันออกจากความมืด นับได้หลายสิบตัว
ด้วยเหตุนี้ ฉันจึงได้สัตว์เลี้ยงเป็นแมวหนึ่งฝูง แต่สิ่งที่น่ากังวลคือ อาหารแมวจะพอไหมนะ
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
บ้านใกล้เรือนเคียง บทที่3,4
จากผู้เมตตาสองท่านที่คอมเม้นท์กระทู้แรกของเรื่องนี้ จึงตัดสินใจว่าจะทิ้งช่วงอัพจากสองอาทิตย์ เป็นสิบวันต่อตอนค่ะ แต่ช่วงแรกๆคงอัพประมาณ5-7วัน/ครั้งค่ะ
ตอนใหม่มาแล้ว สามารถวิพากษ์วิจารณ์มีข้อบกพร่องตรงไหนสามารถตำหนิชี้ให้เห็นได้ ยอมรับว่ามือใหม่ยังต้องพัฒนาแก้ไข อาจมีจุดบกพร่องที่ตัวเองมองไม่เห็นได้ค่ะ
ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่านค่ะ
บทที่ 3 แมว
เช้าวันที่สาม ฉันชงเครื่องดื่มร้อนและมานั่งบนเก้าอี้กระเบื้องหน้าบ้าน มองดูพื้นดินโล่งๆที่เพิ่งกำจัดวัชพืชออกไป ที่เหลืออยู่คือไม้ยืนต้น อย่างต้นปีบ ต้นมะม่วง ต้นสัก ต้นอโศก อยากเอาหินแต่งสวนมาเทหรือปูซีเมนต์ เอาต้นไม้สวยๆมาปลูกแต่มันลำบากเกินแรงฉันคนเดียว แค่นี้พื้นที่หลังบ้านที่ยังรกวัชพืชอยู่ก็ยังไม่ได้จัดการ คงต้องค่อยๆทำไปทีละน้อย ลองซื้อซีเมนต์มาผสมเองดีไหมนะ
แง้ว!
ความคิดฉันหยุดชะงักลง เหมือนเสียงแมวจัง
แง้ว!
ใช่เสียงแมวแน่ๆ ฉันเดินหาต้นเสียงและเห็นว่ามันเกาะอยู่บนกิ่งมะม่วง แมวโตเต็มวัยสีเหลือง มันทำท่าเหมือนลงมาไม่ได้ อยากจะช่วยหรอกนะแต่ฉันก็เอามันลงมาไม่ได้อยู่ดี
“ค่อยๆลงมานะคุณแมว” ฉันบอกมันก่อนจะกลับเข้าบ้าน
อาบน้ำแต่งตัว เอาโน้ตบุ๊กออกมาเปิดฟังเพลงเริ่มแต่งนิยาย บรรยากาศเงียบสงบ ไม่มีใครรบกวน คือสวรรค์ของการรังสรรค์จินตนาการที่สุด
ฉันจรดนิ้วลงบนแป้นพิมพ์กำลังกดนิ้วลงไป แต่ก็มีเสียงดังขึ้นมา เสียงแตก ฉันเดินไปดูที่ครัว เห็นเศษแก้วแตกและ แมวขาวตัวหนึ่ง คนละตัวกับที่อยู่บนต้นไม้ มีสองตัวเชียวเหรอเนี่ย
“คุณแมว มาจากไหน เข้ามาได้ยังไงเนี่ย” ฉันเข้าไปอุ้มมันขึ้นมา มันทิ้งตัวอ่อนยวบในแขน เป็นแมวที่เชื่องเสียด้วย “หิวไหม เดี๋ยวหาอะไรให้กินนะ”
มันเดินตามมาขณะที่ฉันเปิดตู้เย็นและเอาปลาทูนึ่งออกมา มันควรจะเป็นอาหารเย็นของฉัน แต่แบ่งให้เจ้าตัวนี้กินก็ไม่เป็นไร ขณะที่ฉันฉีกเนื้อปลา แมวเหลืองที่ฉันเห็นอยู่บนต้นไม้เมื่อครู่ก็วิ่งมา
“ลงมาได้แล้วเหรอ”
เนื้อปลาทั้งตัวถูกฉีกให้เจ้าแมวสองตัวกินจนหมด สงสัยฉันต้องไปซื้ออาหารแมวมาเก็บไว้ซะแล้ว
“ไม่มีคนเลี้ยงอาหารดีๆล่ะสิ เดี๋ยวฉันทำงานก่อนแล้วเดี๋ยวไปซื้ออาหารมาให้นะ”
พิมพ์นิยายจนเบื่อ กินข้าวเที่ยงเรียบร้อยฉันจึงถีบจักรยานไปหมู่บ้านข้างๆ เจอร้านขายของที่มีอาหารสัตว์ขายก็ได้อาหารแมวถุงเล็กๆมาสี่ถุงก็กลับบ้าน มาถึงหน้าหมู่บ้านเห็นแมวลายสีเข้มเดินอยู่ริมทางตัวมันเล็กกว่าเจ้าสองตัวที่บ้าน
“คุณแมว มากินอาหารไหม” ฉันเรียกมัน แน่นอนว่ามันไม่สนใจ แต่ถ้าได้กลิ่นอาหารคงตามมาเอง
ก่อนเลี้ยวเข้าซอย ฉันมองไปบนถนนสายกลางหมู่บ้าน เห็นร่างสูงเดินอยู่ไกลๆ ดูคล้ายผู้ชายที่เจอเมื่อวาน เขาทำอะไรอยู่ที่นี่นะ ฉันนึกสงสัยแต่ก็ไม่ติดใจ เมื่อมาถึงบ้านเจอเจ้าแมวสองตัวมากลิ้งเกลือกยั่วให้เล่นด้วย สิ่งที่คิดอยู่ก็หายไปหมด
“คุณแมว ชื่ออะไรดี สีเหลือง หมาล่ะกัน สระอาเรียกง่ายๆ ส่วนสีขาว สวยนะ ชื่อสวย เดี๋ยวถ้าเจ้าตัวลายหน้าหมู่บ้านมาก็ตั้งชื่อให้อีก”
เหมียว... พูดไม่ทันขาดคำก็ได้ยินเสียงแมว สงสัยเจ้าตัวนั้นมาแล้ว ฉันหันไปมองต้นเสียง แต่กลับเห็นแมวสามสีท้องแก่กำลังเดินดุ่มๆผ่านรั้วบ้านเข้ามา
“ยังมีอีกเหรอ เยอะจัง... ช่างเถอะ มาๆกำลังท้องนี่นา มากินอาหารกันนะ”
ฉันเจอแมวสี่ตัวแล้วในวันนี้ น่าแปลกที่เยอะขนาดนี้แต่เพิ่งมาให้ฉันเห็นเอาวันนี้ แต่ก็ดีแล้ว มีแมวอยู่เป็นเพื่อนคงทำให้ความน่ากลัวในยามค่ำคืนลดลงไปได้
ตกกลางคืนฟ้ามืดแล้ว ฉันจึงเทอาหารให้แมวตรงหน้าบ้าน ความเงียบในยามราตรีถูกแทนที่ด้วยเสียงร้องหม่าวเมี้ยวระงม ฉันหันไปมองรอบข้าง สิ่งที่เห็นคือคือดวงตาสีเหลืองหลายคู่จ้องมองจากในความมืด แมว... แมวเต็มไปหมด พวกมันค่อยๆวิ่งกรูกันออกจากความมืด นับได้หลายสิบตัว
ด้วยเหตุนี้ ฉันจึงได้สัตว์เลี้ยงเป็นแมวหนึ่งฝูง แต่สิ่งที่น่ากังวลคือ อาหารแมวจะพอไหมนะ
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------