กระทู้นี้เป็นกระทู้แรกของเราที่อยากเข้ามาระบายและปลดปล่อยความรู้สึกที่อึดอัดหัวใจ พร้อมยัง!!!!!.....เริ่ม
เมื่อสองปีที่แล้วเราเข้ามาทำงานโดยมีสถานะอกหัก จนพบเจอผู้ชายคนหนึ่ง เขาอายุห่างจากเรา 15 ปี ปกติเราเป็นคนชอบคนยาก แต่ไม่รู้ทำไมเรากลับชอบเขาตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอ
ถ้าจะให้เราเข้าไปจีบอะหรอขอบอกว่ายาก...แน่นอน เขาเข้ามาจีบเราและเราก็รู้สึกดี เขาเป็นคนเก่ง มีความเป็นผู้ใหญ่ รู้จักดูแลแทคแคร์ดีมาก ตรงตามใจเราทุกอย่าง ด้วยความที่ทำงานที่เดียวกันเราเลยแอบคบกันลับๆ ก็แอบงงๆเหมือนกันนะว่าทำไมต้องหลบๆซ่อนๆ แต่ก็มองโลกในแง่ดีว่าเขาอาจอยากให้แน่ใจก่อนค่อยเปิดตัว
ตลอดปีกว่าๆที่ผ่านมาเรามีความสุขมาก เราชอบเรียกเขาว่าลุงเพราะเวลาเราเดินด้วยกันเหมือนลุงกับหลานมาก 555 แต่เราไม่ได้แคร์สายตาใคร อาจเป็นเพราะเรารักเขามากกกก
ในระหว่างที่ความสัมพันธ์ของเรากำลังไปได้สวยวันนั้นเรานัดกินข้าวกัน พอกินเสร็จเขาก็ขับรถมาส่งเราที่บ้านระหว่างทางเขาก็ถามเราว่าได้ยินคนในบริษัทพูดใหมว่าเขากำลังจะแต่งงาน เรานิ่งไปชั่วขณะ ตอบไปว่าไม่เคยได้ยิน!! หัวใจเราเริ่มเต้นแรง....เขาบอกเราว่าเดือนหน้าเขาจะแต่งงาน เราเริ่มหน้าชา....เฮ้ยอย่ามาพูดเล่นเราไม่ตลกนะ เขาตอบกลับมาว่าเขาจะแต่งงานจริงๆ เรานิจุกแบบหายใจไม่ออก ทำอะไรไม่ถูก มือไม้สั่นไปหมด แต่งหรอ???? คุณจะแต่งกับใครเราไม่เห็นเคยรู้ว่าคุณมีแฟน
เขาอธิบายว่าเป็นแฟนที่คบกันมา 7 ปี แต่พักหลังๆห่างกันจนคิดว่าเลิกกันไปแล้ว ผู้ใหญ่ทางแฟนเขาอยากให้แต่งงานเลยให้ผู้หญิงย้ายงานจาก กทม.เข้ามาทำงานใกล้ๆเขาซึ่งเมื่อแฟนเขาย้ายทาแล้ว เขาจึงจำเป็นต้องรับผิดชอบและไม่อาจขัดใจผู้ใหญ่
เรานิเริ่มน้ำตาซึมพูดอะไรไม่ออกมันอืออึ้งไปหมด เขาบอกเราว่าเขาเสียใจที่ต้องตัดสินใจแบบนี้ มันเป็นเรื่องที่เขาตัดสินใจผิดที่สุดในชีวิตแต่เขาขี้ขลาดไม่กล้าเปลี่ยนแปลงอะไร เขาบอกว่าเขารักเราและอยากใช้ชีวิตแต่งงานกับเรามากกว่า....ในใจเราตอนนั้นมีคำถามเกิดขึ้นมากมาย เรารู้สึกโง่มากที่ต้องมาเป็นมือที่สามโดยไม่ตั้งใจ
แน่นอน!! เราเริ่มรู้ตัวว่าเราโดนหลอกและเขาไม่ได้จริงใจที่จะเข้ามาในชีวิตตั้งแต่แรก...เป็นอาทิตย์แล้วที่เรายังน้ำตาไหลไม่หยุด.เจ็บมากแต่ก็ยังตัดใจจากเขาไม่ได้ ในทุกๆวันเราต้องปั้นหน้ายิ้มไปทำงานเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นทั้งๆที่ร่างกายและหัวใจเรามันจะตายอยู่ทุกวินาที คุยกับใครระบายกับใครก็ไม่ได้เพราะความสัมพันธ์มันเป็นความลับมาตั้งแต่เริ่มต้น
เราไม่เคยคิดเลยว่าเรื่องแบบนี้จะเกิดขึ้นกับตัวเราและถึงแม้จะเจ็บยังไงใจเราก็ยังรักเขาไม่ลดลงเลย จริงๆเรารู้ว่าเราควรตัดใจอย่าไปสนใจคนพันธ์นี้ แต่ใจเรามันไม่เป็นไปตามที่สมองสั่งเลยสักนิด สภาพตอนนี้แบบเหมือนคนไม่มีจุดยืนในชีวิต เจ็บซ้ำแล้วซ้ำอีก กินไม่ได้นอนไม่หลับ เวลาใครที่ออฟฟิตพูดถึงเรื่องแต่งงานของเขาก็ต้องกัดฟันปั่นหน้ายิ้มทั้งๆที่ใจมันแหลกยับเยินไม่มีชิ้นดี
ขอคำแนะนำจากเพื่อนๆหน่อยค่ะว่าเราจะทำยังไงกับชีวิตดี ลาออกจากงานดีใหม หรือมีวิธีอะไรให้ลืมเขาได้เร็วๆช่วยแนะนำหน่อยค่ะ
เราโดยหลอกจริงๆใช่ใหม??
เมื่อสองปีที่แล้วเราเข้ามาทำงานโดยมีสถานะอกหัก จนพบเจอผู้ชายคนหนึ่ง เขาอายุห่างจากเรา 15 ปี ปกติเราเป็นคนชอบคนยาก แต่ไม่รู้ทำไมเรากลับชอบเขาตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอ
ถ้าจะให้เราเข้าไปจีบอะหรอขอบอกว่ายาก...แน่นอน เขาเข้ามาจีบเราและเราก็รู้สึกดี เขาเป็นคนเก่ง มีความเป็นผู้ใหญ่ รู้จักดูแลแทคแคร์ดีมาก ตรงตามใจเราทุกอย่าง ด้วยความที่ทำงานที่เดียวกันเราเลยแอบคบกันลับๆ ก็แอบงงๆเหมือนกันนะว่าทำไมต้องหลบๆซ่อนๆ แต่ก็มองโลกในแง่ดีว่าเขาอาจอยากให้แน่ใจก่อนค่อยเปิดตัว
ตลอดปีกว่าๆที่ผ่านมาเรามีความสุขมาก เราชอบเรียกเขาว่าลุงเพราะเวลาเราเดินด้วยกันเหมือนลุงกับหลานมาก 555 แต่เราไม่ได้แคร์สายตาใคร อาจเป็นเพราะเรารักเขามากกกก
ในระหว่างที่ความสัมพันธ์ของเรากำลังไปได้สวยวันนั้นเรานัดกินข้าวกัน พอกินเสร็จเขาก็ขับรถมาส่งเราที่บ้านระหว่างทางเขาก็ถามเราว่าได้ยินคนในบริษัทพูดใหมว่าเขากำลังจะแต่งงาน เรานิ่งไปชั่วขณะ ตอบไปว่าไม่เคยได้ยิน!! หัวใจเราเริ่มเต้นแรง....เขาบอกเราว่าเดือนหน้าเขาจะแต่งงาน เราเริ่มหน้าชา....เฮ้ยอย่ามาพูดเล่นเราไม่ตลกนะ เขาตอบกลับมาว่าเขาจะแต่งงานจริงๆ เรานิจุกแบบหายใจไม่ออก ทำอะไรไม่ถูก มือไม้สั่นไปหมด แต่งหรอ???? คุณจะแต่งกับใครเราไม่เห็นเคยรู้ว่าคุณมีแฟน
เขาอธิบายว่าเป็นแฟนที่คบกันมา 7 ปี แต่พักหลังๆห่างกันจนคิดว่าเลิกกันไปแล้ว ผู้ใหญ่ทางแฟนเขาอยากให้แต่งงานเลยให้ผู้หญิงย้ายงานจาก กทม.เข้ามาทำงานใกล้ๆเขาซึ่งเมื่อแฟนเขาย้ายทาแล้ว เขาจึงจำเป็นต้องรับผิดชอบและไม่อาจขัดใจผู้ใหญ่
เรานิเริ่มน้ำตาซึมพูดอะไรไม่ออกมันอืออึ้งไปหมด เขาบอกเราว่าเขาเสียใจที่ต้องตัดสินใจแบบนี้ มันเป็นเรื่องที่เขาตัดสินใจผิดที่สุดในชีวิตแต่เขาขี้ขลาดไม่กล้าเปลี่ยนแปลงอะไร เขาบอกว่าเขารักเราและอยากใช้ชีวิตแต่งงานกับเรามากกว่า....ในใจเราตอนนั้นมีคำถามเกิดขึ้นมากมาย เรารู้สึกโง่มากที่ต้องมาเป็นมือที่สามโดยไม่ตั้งใจ
แน่นอน!! เราเริ่มรู้ตัวว่าเราโดนหลอกและเขาไม่ได้จริงใจที่จะเข้ามาในชีวิตตั้งแต่แรก...เป็นอาทิตย์แล้วที่เรายังน้ำตาไหลไม่หยุด.เจ็บมากแต่ก็ยังตัดใจจากเขาไม่ได้ ในทุกๆวันเราต้องปั้นหน้ายิ้มไปทำงานเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นทั้งๆที่ร่างกายและหัวใจเรามันจะตายอยู่ทุกวินาที คุยกับใครระบายกับใครก็ไม่ได้เพราะความสัมพันธ์มันเป็นความลับมาตั้งแต่เริ่มต้น
เราไม่เคยคิดเลยว่าเรื่องแบบนี้จะเกิดขึ้นกับตัวเราและถึงแม้จะเจ็บยังไงใจเราก็ยังรักเขาไม่ลดลงเลย จริงๆเรารู้ว่าเราควรตัดใจอย่าไปสนใจคนพันธ์นี้ แต่ใจเรามันไม่เป็นไปตามที่สมองสั่งเลยสักนิด สภาพตอนนี้แบบเหมือนคนไม่มีจุดยืนในชีวิต เจ็บซ้ำแล้วซ้ำอีก กินไม่ได้นอนไม่หลับ เวลาใครที่ออฟฟิตพูดถึงเรื่องแต่งงานของเขาก็ต้องกัดฟันปั่นหน้ายิ้มทั้งๆที่ใจมันแหลกยับเยินไม่มีชิ้นดี
ขอคำแนะนำจากเพื่อนๆหน่อยค่ะว่าเราจะทำยังไงกับชีวิตดี ลาออกจากงานดีใหม หรือมีวิธีอะไรให้ลืมเขาได้เร็วๆช่วยแนะนำหน่อยค่ะ