คือผมอยากได้คำแนะนำครับ

คือผมคุยกับคนๆนึงมาสักพักนึงแล้วครับประมาณ3เดือนได้คือเริ่มคุยกันเพราะอกหักทั้งคู่ แต่เรื่องนั้นผมไม่ได้สนอะไรแล้วครับ เข้าเรื่องเลยละกัน ก็ผมคุยกับน้องคนนึงมา3เดือนแล้วเรียนกันคนละคณะเลยผมรู้จักเค้าเพราะเค้าเป็นเพื่อนกับแฟนของเพื่อนสนิทผมครับเค้าก็เด็กผู้ชายคนนึงๆที่สูงๆหน่อยเอาจริงๆคือเค้าเป็นผช.น่าตารักมากๆคนนึงซึ่งมันก็ทำให้ผมรู้สึกว่าตัวเองดุด้อยๆแหละ แหะๆ แต่ก็ได้คุยกันครับตลอดสามเดือนก็ได้มีกินข้าวบ้าง ดูหนัง เดินด้วยกัน ไปเที่ยวเค้าก็ให้ผมรู้จักับเพื่อนของเค้า ผมเคยไปห้องเค้าแค่ครั้งเดียวนะแค่เอาข้าวไปให้เพราะเค้ขี้เกียจมาซื้อ ตอนที่เราไม่สบายแต่ติดเรียน(ผมเรียนหนักมากๆ)ผมก็ฝากเค้าซื้อยาเค้าก็ซื้อมาให้พร้อมกับขนมและนมแหละก็เอามาให้ที่หน้าห้องเรียน เคยเอางานไปทำให้เพราะงานล้นมือ ซื้อขนมให้บ้าง หยอกล้อกันบ้างส่วนใหญ่เป็นผมนะที่เล่นๆผมเล่นหน้าเค้าอ่ะ คือเรื่องความรู้สึกผมเคยถามเค้าไปทีว่าเนี่ยรู้สึกยังไงอะไรหรือเปล่าเค้าก็ตอบแบบเนี่ยถ้าคนเค้าไม่อะไรด้วยจะชวนไปนู่นนี่ป่ะ คิดบ้างซิไรงี้ แต่บางทีผมก็ไม่ค่อยมันใจนิสัยเค้าค่อนข้างขี้เล่น กวนๆหน่อย ก็เลยไม่มั่นใจครับแต่เค้าอ่ะน่ารักจริงๆสำหรับผมอยู่ด้วยกี่ครั้งก็ไม่เบื่อเลย นิสัยก็เรื่อยๆกินอะไรคล้ายๆกัน เรื่องมันก็ประมาณนั้นแหละครับ คืออยากขอคำปรึกษาว่าควรทำยังไงต่อไปดีคือจะไปขอเค้าเป็นแฟนเลย?หรือคุยไปก่อน?หรือยังไงดีเพราะผมก็ไม่ได้มีประสบการณืเรื่องรักๆเลย...ขอบคุณครับพิมพ์ตกไปยังไงขออภัยด้วยนะครับ
คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 1
ให้เวลา เป็นตัวตอบคำถามของความรู้สึกของคนสองคน

ทำทุกอย่างด้วยใจ ในการคบของคนสองคนเป็นตัวเองแบบที่ไม่ต้องฝืน

ค่อยเป็นค่อยไป เดี๋ยวมันก็กำหนดสถานะที่ควรเป็นเอง

รักแบบไม่ได้หวังผล

รักเค้าถ้าเห็นคนที่เรารักมีความสุข

ถึงแม้วันนึงจะคบเป็นแฟนไม่ได้ ถ้านายมีความรู้สึกที่ดีให้เค้า มันก็อาจจะคบเป็นเพื่อนได้นะ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่