ผมชื่อแทนครับ ผมโดนทิ้งเพราะเหตุผล "บ้านไกล"

เรื่องมันมีอยู่ว่า ผมเจอผู้หญิงคนนึงชื่อแบม (นามสมมุติ) ทางแชทครับ ผมคุยไปเรื่อยๆได้ซักเดือนนึงก็คบกัน เราได้ไปเที่ยวกันครับ ไปหลายที่เลย เช่นดอยสุเทพ เซนทรัลเฟสติวัล ฯลฯ ประมาณนี้ครับ วันนึงแบมได้พาผมไปรู้จักพ่อแม่ของเธอ เธอก็อยากรู้จักพ่อแม่ของผมบ้าง ผมก็บอกว่าได้ประมาณอาทิตย์หน้าจะพาไปทำความรู้จักกับพ่อแม่ แต่ตัวเธอไม่เคยรู้เลย ว่าบ้านของผมอยู่ไหน ผมได้แต่หวังในใจลึกๆว่าเธอจะยอมรับผมได้ในเรื่องที่เป็นปมด้อยของผมที่สุด จนกระทั่งวันนั้นมาถึง
     ผมได้แต่เออ อืมๆ ตอนเทอถามชื่อหมู่บ้าน หรือเมืองที่ผมอยู่ ซึ่งเธอก็ยังถามซ้ำๆมาอย่างนั้น ผมคงต้องตอบเธอจริงๆละแหละ ผมตอบเธอไปว่า "บ้านเราอยู่สะลวงนะ เธอจะรับได้ไหม" เธอได้แต่ทำหน้าอึ้ง ไม่พูดอะไร แล้วเธอก็บอกว่า " อื้ม ไม่เป็นไร เราจะกลับบ้านละนะ " หลังจากนั้น ผมก็ได้แต่ยืนงง ว่าอนุภาคของพลังเสียงผมที่บอกชื่อหมู่บ้าน มันแรงขนาดนั้นเลยหรอ แล้วในชื่อสุด เราก็ได้คุยกันเป็นครั้งสุดท้ายในแชทเฟสบุ๊คครับ
     เธอ"แทน เราเลิกกันเถอะ เรารับไม่ได้จริงๆ เราคงไปไม่ถึงบ้านเธอ"

     ผม"ทำไมหละ บ้านเราไกล แต่เราก็พาเทอมาได้นะ"

     เธอ"เธอพาเราไปไม่ถึงหรอก กว่าจะถึง เราก็คงแก่แล้วแหละ เราว่านะ แทนไปหาคนอื่นที่เหมาะกับแทนเถอะ ที่บ้านใกล้ๆแทนนะ"

     ผม"อื้ม เราเข้าใจ เราไปก็ได้ ต้องใช้เวลาอีกนานกว่าจะเดินถึงบ้าน"

   จบประโยคสนทนา

        ขอบคุณครับที่ทำให้ผมได้ระบายความเสียใจในครั้งนี้