สวัสดีครับ ตอนนี้ผมอยู่ในช่วงสอบเข้า ผมซิ่วมา1ปีแล้ว ผมได้เลือกสอบแพทย์กสพท.ไว้ ซึ่งจากคะแนนที่ออกมา ผมไม่ติดครับ ทำให้ผมท้อมาก ที่พยายามแต่ยังไม่ดีพอ ผมคิดไว้ว่าปีหน้าผมจะสอบอีก ซึ่งเท่ากับว่าผมซิ่ว เสียเวลาไปสองปี ซึ่งที่บ้านผมไม่เห็นด้วย แม่ผมคิดว่าเสียเวลา แต่แม่บอกว่าถ้าตั้งใจก็สอบไป แต่พ่อผมไม่เห็นด้วย พ่อคิดว่ามันเสียเวลา มีหลายทางหลายสาขาให้ทำงาน ตอนนี้ผมมีหลายเหตุผลหายความคิดมาก ตอนแรกที่ผมเลือกสอบหมอ ผมได้เลือกวิทยาลัยแพทยศาสตร์พระมงกุฏเกล้าฯมาตั้งแต่ปีที่แล้ว เหตุผลหนึ่งคืออยากเป็นหมอและทหาร ส่วนหนึ่งเพราะผมชอบทหาร แต่ไม่สามารถสอบร.ร.เตรียมทหารได้(เพราะอยากเรียนตอนอายุเกินแล้ว) และในปีนี้ผมก็สอบหมอไม่ติดอีกซึ่งอายุผมก็เกินที่กำหนดแล้ว
ตอนนี้ผมมีหลายความคิด ผมคิดจะเบนสายไปสอบนายสิบตำรวจแล้วสอบนายร้อยตำรวจต่อได้ ซึ่งผมคิดว่าผมสามารถสอบได้อย่างแน่นอน แต่แม่ผมค้านสุดตัว แม่ไม่อยากให้ลูกเป็นตำรวจแม่บอกว่า ทุกวันนี้ตำรวจดูดีหรอ? ผมอยากเป็นนักเรียนนายร้อย แต่ก็มีหลายความคิดที่ผมยังตอบตัวเองไม่ได้ ว่าผมอยากทำงานอะไรกันแน่ หรือผมแค่อยากเป็นคนในเครื่องแบบ บางอารมณ์ผมคิดว่าถ้าเป็นหมอทหารผมอยากลงไปทำงานภาคใต้ ช่วยคนที่ลำบาก เพราะคนที่คิดอยากลงไปทำงานตรงนั้นมีน้อย บางอารมณ์ผมก็คิดว่า ผมอยากเป็นหมอหรอ หรือเพราะว่าตอนนั้นสอบหมอทหาร เพราะเป็นทหารผมเลยอยากเป็นรึเปล่า บางอารมณ์ผมก็คิดว่า ทั้งหมอหรือทั้งคนในเครื่องแบบที่ผมอยากเป็นนั้น ผมอยากเป็นเพราะอยากเชิดชูวงศ์ตระกูลรึเปล่า(ผมอาจจะดูเยอะไปหน่อยนะครับ แหะๆ) แม่บอกว่า แม่เสียดาย ถ้าผมพยายามสอบหมอขนาดนี้จนคะแนนมันดีขึ้น แม่เสียดายสมอง ถ้าจะไปสอบนายสิบตำรวจ ผมเคยนึกโมโหตัวเองว่าผมอยากเป็นทหารช้าไป แต่บางอารมณ์ผมก็คิดว่า จริงๆแล้วระหว่างหมอกับทหารหรือตำรวจ อาชีพไหนทำประโยชน์ให้กับประเทศได้มากกว่ากัน ตอนนี้ผมมีเพียงสามทาง คือสอบหมอให้ได้ผมตั้งใจว่าอยากเป็นหมออยู่ชายแดน แต่ผมก็ท้อแล้ว กลัวพลาดอีก หรือจะไปเป็นตำรวจ แล้วผมจะทนกระแสชื่อเสียของตำรวจได้รึเปล่า ถ้าผมเป็นตำรวจน้ำดี ผมจะอยู่ได้รึเปล่า กับทางสุดท้าย เรียนแบบที่เด็กคนอื่นๆเรียนกัน ซึ่งไม่เคยอยู่ในหัวผมเลย ส่วนหนึ่งผมกลัวตกงาน แล้วอีกอย่าง ผมมีความคิดว่าไม่อยากเป็นคนธรรมดา ที่ต้องเดินเตะฝุ่นหางาน เป็นลูกจ้างเอกชน(ความคิดอาจดูโลกแคบ อย่าด่ากันนะ) เวลาผมเปิดดูเฟซบุ๊ค ผมจะเจอเพื่อนที่เรียนนายร้อยโพสต์ภาพต่างๆในชุดเครื่องแบบ ยิ่งตอกย้ำในเรื่องที่ผมไม่สามารถเป็นแบบนั้นได้ อย่างน้อยผมอยากเป็นแค่หมอกับคนในเครื่องแบบทหาร ตำรวจ ผมไม่อยากรู้สึกว่าเป็นคนธรรมดาที่เป็นลูกจ้างเอกชน ผมอยากให้ตัวผมทำประโยชน์ให้กับประเทศได้มากกว่าการเป็นคนธรรมดา
ปล. ผมขอโทษนะครับถ้าความคิดผมอาจจะไม่ตรงใจหลายคน โปรดอย่าว่ากันนะ ผมคิดว่าบางคนอาจจะเข้าใจความคิดที่ผมเป็นอยู่นะครับ
ขอบคุณครับ
ท้อแท้กับการเลือกอนาคต
ตอนนี้ผมมีหลายความคิด ผมคิดจะเบนสายไปสอบนายสิบตำรวจแล้วสอบนายร้อยตำรวจต่อได้ ซึ่งผมคิดว่าผมสามารถสอบได้อย่างแน่นอน แต่แม่ผมค้านสุดตัว แม่ไม่อยากให้ลูกเป็นตำรวจแม่บอกว่า ทุกวันนี้ตำรวจดูดีหรอ? ผมอยากเป็นนักเรียนนายร้อย แต่ก็มีหลายความคิดที่ผมยังตอบตัวเองไม่ได้ ว่าผมอยากทำงานอะไรกันแน่ หรือผมแค่อยากเป็นคนในเครื่องแบบ บางอารมณ์ผมคิดว่าถ้าเป็นหมอทหารผมอยากลงไปทำงานภาคใต้ ช่วยคนที่ลำบาก เพราะคนที่คิดอยากลงไปทำงานตรงนั้นมีน้อย บางอารมณ์ผมก็คิดว่า ผมอยากเป็นหมอหรอ หรือเพราะว่าตอนนั้นสอบหมอทหาร เพราะเป็นทหารผมเลยอยากเป็นรึเปล่า บางอารมณ์ผมก็คิดว่า ทั้งหมอหรือทั้งคนในเครื่องแบบที่ผมอยากเป็นนั้น ผมอยากเป็นเพราะอยากเชิดชูวงศ์ตระกูลรึเปล่า(ผมอาจจะดูเยอะไปหน่อยนะครับ แหะๆ) แม่บอกว่า แม่เสียดาย ถ้าผมพยายามสอบหมอขนาดนี้จนคะแนนมันดีขึ้น แม่เสียดายสมอง ถ้าจะไปสอบนายสิบตำรวจ ผมเคยนึกโมโหตัวเองว่าผมอยากเป็นทหารช้าไป แต่บางอารมณ์ผมก็คิดว่า จริงๆแล้วระหว่างหมอกับทหารหรือตำรวจ อาชีพไหนทำประโยชน์ให้กับประเทศได้มากกว่ากัน ตอนนี้ผมมีเพียงสามทาง คือสอบหมอให้ได้ผมตั้งใจว่าอยากเป็นหมออยู่ชายแดน แต่ผมก็ท้อแล้ว กลัวพลาดอีก หรือจะไปเป็นตำรวจ แล้วผมจะทนกระแสชื่อเสียของตำรวจได้รึเปล่า ถ้าผมเป็นตำรวจน้ำดี ผมจะอยู่ได้รึเปล่า กับทางสุดท้าย เรียนแบบที่เด็กคนอื่นๆเรียนกัน ซึ่งไม่เคยอยู่ในหัวผมเลย ส่วนหนึ่งผมกลัวตกงาน แล้วอีกอย่าง ผมมีความคิดว่าไม่อยากเป็นคนธรรมดา ที่ต้องเดินเตะฝุ่นหางาน เป็นลูกจ้างเอกชน(ความคิดอาจดูโลกแคบ อย่าด่ากันนะ) เวลาผมเปิดดูเฟซบุ๊ค ผมจะเจอเพื่อนที่เรียนนายร้อยโพสต์ภาพต่างๆในชุดเครื่องแบบ ยิ่งตอกย้ำในเรื่องที่ผมไม่สามารถเป็นแบบนั้นได้ อย่างน้อยผมอยากเป็นแค่หมอกับคนในเครื่องแบบทหาร ตำรวจ ผมไม่อยากรู้สึกว่าเป็นคนธรรมดาที่เป็นลูกจ้างเอกชน ผมอยากให้ตัวผมทำประโยชน์ให้กับประเทศได้มากกว่าการเป็นคนธรรมดา
ปล. ผมขอโทษนะครับถ้าความคิดผมอาจจะไม่ตรงใจหลายคน โปรดอย่าว่ากันนะ ผมคิดว่าบางคนอาจจะเข้าใจความคิดที่ผมเป็นอยู่นะครับ
ขอบคุณครับ