โรคซึมเศร้าของหนูร้ายแรงแค่ไหน ค่ะ?

สวัสดีค่ะหนูเป็นเด็กผู้หญิงอายุ20ปีค่ะ หนูเคยกินยาฆ่าตัวตายมาก่อนหนูทราบนะค่ะว่าสิ่งที่หนูทำมันไม่ถูก มันทำให้คนรอบข้างเราเสียใจ คนรอบข้างเป็นห่วงเป็นบาปกับตัวเอง จะโทษโรคซึมเศร้าอย่างเดียวก็ไม่ได้ โทษที่ใจหนูไม่เข้มแข็งพอ หนูเจอปัญหาค่ะ พ่อของหนูไปมีเมียน้อย แม่หนูเสียใยมากหนูเข้าใจพ่อพ่อหนูนะค่ะ บางเรื่องของคนในครอบครัวมันก็บังคับให้เป็นอย่างที่เราอยากให้เป็นไม่ได้ ปิดเทอมหนูกลับมาบ้าน พ่อมารับหนูไปกินข้าวกับเมียน้อยพ่อหนูก็ไปค่ะ หนูเห็นพ่อยิ้มพ่อมีความสุขหนูก็ไม่ได้เกลียดเค้าหนูก็เข้าใจพ่อ แล้วพ่อมาส่งที่บ้าน แม่ก็ด่าไม่พอใจหนู หนูเข้าใจแม่นะค่ะ แม่คงจะเสียใจมาก ที่พ่อทำแบบนั่น เพราะเมียน้อยพ่อเป็นคนทำงานกลางคืน แม่กลัวพ่อจะโดนหลอก หนูก็ไม่ไปกินข้าวกับพ่ออีกเลย นั่นแหละค่ะคือข้าวมื้อสุดท้ายที่หนูได้กินกับพ่อ หนูสนิทกับพ่อมาก แต่พ่อไม่ค่อยได้อยู่บ้าน พ่อต้องไปทำงานที่ประเทศอื่น พอเปิดเทอมหนูมาเรียนได้ 2อาทิตย์ แม่ก็โทรมาบอกว่าพ่อเสียแล้ว พ่อหนูนอนเสียค่ะ แม่บอกว่าพ่อเสียเพราะโดนเล่นของใส่ แม่หนูร้องไห้หนัก แต่เมียน้อยไม่เห็นมางานศพพ่อเลย แม่ก้อให้เค้าดูดวงให้ หลายที่บอกว่าพ่อโดนของ จากนั่นอะไรก็เปลี่ยนไปหมด หลังจากจัดงานศพพ่อเสดหนูกลับมาเรียนต่อ หนูยอมรับนะค่ะว่าหนูท้อ หนุไม่ไหว แต่หนูต้องเข้มแข็งหนูต้องทำหน้าที่แทนพ่อให้ได้ หนุโทรหาแม่ทุกวัน ทะเลาะกับแม่ทุกวัน หนูอยากได้กำลังใจจากแม่แบบเหมือนตอนที่พ่ออยู่ หนุรู้มาว่าแม่แอบมีคนอื่นก่อนที่พ่อจะมีเมียน้อย  แม่คุยกับเค้ามาตลอดเวลา หนูได้ฟังคำนี้จากแม่คือคำว่า โทรมาทำไมทุกวันเปลืองค่าโทรสัพ พูดถึงการเปรียบเทียบ แม่บอกให้ไปขายตัวหาเลี้ยงตัวเองแม่ไม่มีเงินส่งเรียน T^T  หนูขาอ่อนพ่อไม่เคยพูดกับหนูแบบนี้ เลยนะ หนูยอมรับว่าหนูคิดสั้นหนูรับคำพูดนี้จากแม่ไม่ได้หนูกินยาฆ่าตัวตาย จากนั้นหมอก็ตรวจเจอไทยรอยเป็นพิษ หนูออกจากโรงบาลไม่บอกแม่ว่าหนูเป็นโรคนี้บวกกับหมอบอกเป็นโรคซึมเศร้าหนูต้องกินยานอนหลับเกือบทุกคืน  เวลาผ่านมาแม่ก็เป็นแบบเดิมหนูรู้สึกตัวเองนิ่งขึ้น ไม่มีความรู้สึกมากขึ้น เฉยชากับสิ่งรอบข้าง เวลาอ่านหนังสือ แล้วโดนแม่ด่าว่าเปิดไฟทำไมเปลืองไฟค่าไฟก้อไม่ช่วยจ่ายเวลากินข้าวแม่ก็จะบ่นว่าข้าวที่ฉันทำแกไม่ต้องกินนะ ไปตั้มมาม่า มากินหนูทำกับข้าวรอแม่ หนุไปอาบน้ำกลับมาแม่ก้อเทข้าวให้ไก่ หนุกินมาม่ามาหลายวันมากแต่หนูมีพี่ข้างบ้านที่ดีกับหนุมากหนูเลยผ่านความเสียใจมา แต่วันนี้หนุอยากมาระบายเป็นกระทุ้แรกของหนุ หนูมีความคิดจะตายอีกแล้ว หนุเบื่อชีวิตตัวเองหนูรู้ว่ายังมีคนมากมายที่แย่กว่าหนุหลายคนบอกให้มองแบบนั้นแต่หนุ่ก้อพยายามมองแล้วนะค่ะ หนุว่าทุกคนปัญหาเหมือนกันแต่ทุกคนเจอปัญหาหนักไม่เท่ากันสำหรับหนู มันหนักมากหนุ่แค่คิดหนุยังไม่ได้ทำแค่คิดว่าหนุตายแล้วแม่จะต้องเสียค่างานศพอีกเปลืองเงินแม่ แต่หนุกลัวว่าสักวันจะห้ามใจตัวเองไม่ได้ ถ้าหนุหายจากโรคนี้หนูจะกลับมาเข้มแข้งยิ้มแบบเดิมไหม หนูกินแค่ไทรอยด์อยุ่ก็เยอะมากหนู่เลยไม่ได้กินยาโรคซึมเศร้า ตอนนี้หนูอยุ่ในระดับไหน หนูจะเป็นบ้าไหมค่ะเพราะตอบสนองต่อสิ่งรอบข้างช้ามาก แต่จะร้องไห้ง่าย