จะทำยังไงเมื่อแฟนพูดว่า "เบื่อ ที่เค้าทำอะไรให้ แต่เรากับไม่ถูกใจสักอย่าง"

อาจจะเล่าเหตุการณ์ไม่ลำดับ ถ้าอ่านแล้วงงๆก็ขอโทษด้วยนะคะ ตามหัวข้อเลยคะ แฟนบอกว่า เบื่อการที่เค้าทำอะไรให้เรา แต่เรามักจะเหวี่ยง ไม่พอใจ ใส่เค้าเป็นประจำ!! เมื่อไหร่ก็ตามที่ทะเราะแล้วเค้าโกรธ ถ้าชะนีคนนี้ง้อ เค้าก็พูดลักษณะนี้ประจำ ทั้งๆที่สาเหตุทะเราะกันชะนีไม่ได้เป็นฝ่ายเริ่มหรือก่อด้วยซ้ำ

แต่เดี๋ยวก่อนคะ อย่าเพิ่งตัดสินชะนีคนนี้ว่าร้ายกาจ ขอให้ได้อ่านเรื่องราวเหล่านี้ก่อนแล้วจึงตัดสินนะคะ ดิฉันเองโดยนิสัยส่วนตัวเป็นชะนีที่ค่อนข้างเอาแต่ใจ ขี้เหวี่ยง แต่เหวี่ยงแบบมีที่มาที่ไป เหวี่ยงแบบมีสาเหตุคะ ไม่ใช่เหวี่ยงไปทุกอย่าง
ดิฉันคบกับแฟนมาเข้าปีที่7คะ ยังไม่ได้แต่งงานกัน นิสัยแฟนของดิฉันก็ต่างกันสุดขั่ว เค้าเป็นผู้ชายสำอาง เป็นคนที่ชอบให้คนอื่นเอาใจตามใจ ทุกอย่างต้องโดนเสริฟไม่ว่าจะเรื่องใดๆก็ตาม เค้าเป็นลูกคนเดียว หลานคนเดียวในตระกูล แน่นอนว่าถูกสปอยมาตั้งแต่เล็กๆ สมัยเรียนจะไม่ค่อยมีเพื่อนคบเพราะเค้าเป็นคนที่ไม่ค่อยช่วยเหลือใคร ไม่ค่อยมีน้ำใจ หากสิ่งๆหรือเรื่องนั้นไม่ได้มีประโยชน์กับเค้า (อันนี้เรียกเห็นแก่ตัวรึป่าว) แม้แต่กับตัวดิฉันเอง ถ้าหากไปเที่ยวกันแล้วครั้งนั้นชะนีเป็นชวน ต้องจ่ายค่าน้ำครั้งนั้นนะจ๊ะ!!หรือถ้าดิฉันป่วยกระหันมาแล้วขอให้เค้าพาไปรพ.ใกล้ๆก็จะถูกตอบกลับมาว่า นอนแล้วไม่อยากไปไหน.. หน้าชาสิจ๊ะ อันนี้เรื่องจริงที่เกิดสมัยคบกันตอนเรียนมหาลัย

แล้วเรื่องราวของความรักก็ดำเนินมาจนทั้งคู่เรียนจบ มีทะเราะบ้าง งอนบ้าง ตามวิสัยของคนรักกัน ก่อนหน้านี้ดิฉันกับแฟนอยู่คนละจังหวัด แฟนดิฉันทำงานที่จังหวัดบ้านเกิดของเค้า แต่มันมีเหตุการณ์บังเอิญทำให้ดิฉันสอบและถูกเรียกตัวบรรจุในจังหวัดบ้านเกิดแฟน เมื่อต้นปี57 เราไม่ได้อยู่ด้วยกันคะแฟนอยู่บ้านเค้าเอง ดิฉันอยู่บ้านพักเจ้าหน้าที่ บ้านเค้ากับที่พักของเราห่างกันใช้เวลา 10นาที ระยะใกล้แค่นี้แต่เชื่อมั้ย ไม่ได้เจอกันทุกวัน จะเจอกันทีชะนีคนนี้ต้องขอร้อง ต้องอ้อนวอนให้มาเจอ ตลกดีมั้ยคะ มันทำให้คิดว่าจะเจอกันทีต้องทำขนาดนี้ ต้องพยายามขนาดนี้เลยหรอ และนั้นคือจุดเริ่มต้นของการสั่นสะเทือนเรื่องความรักของชะนีคนนี้ค่ะ

ดิฉันลองมาสังเกตดูพักหลังๆของปีปลาย58 เราทะเราะกันบ่อยขึ้น บ่อยมาก แทบจะทุกครั้งที่เจอ ทั้งๆที่การอยู่ใกล้มันน่าจะดีกว่านี้ ทะเราะด้วยเรื่องเล็กน้อยแต่กลายเป็นใหญ่โต เช่น ถ้าเวลาจะไปกินข้าวกัน
เค้า:จะถามเราก่อนเสมอว่าจะกินอะไร ชะนี:ตอบไปแบบชะนีสิ้นคิดคะว่าอะไรก็ได้แล้วเลย
เค้า:ตัวเองเลือกเลยเค้ายังไงก็ได้
ชะนี:ไปกินร้านนี้กัน
เค้า:ไม่อะไม่อยากกิน
ชะนี:เลือกให้ใหม่ งั้นไปกินก๋วยเตี๋ยวก็ได้
เค้า:ไม่อะไม่กิน
ชะนี:เริ่มมีอาการ แล้วตัวเองจะกินอะไร
เค้า:อะไรก็ได้เลือกมาเลย
ชะนี: (คิดในใจ นี่เลือกไป2ร้านละนะ) งั้นสเต็กก็ได้
เค้า:ไม่อะเบื่อละ เมื่อไหร่จะเลือกได้หิวแล้ว
ชะนี: (ที่นี้ชะนีเหวียงคะ) จะไปร้านไหนเลือกเลยคะ ไม่เลือกแล้ว ร้านไหนก็ไม่ไป   
เค้า: ก็ไม่เลือกให้มันดีๆละ
สรุปตบท้ายด้วยการทะเราะกัน ฮ่าๆ งงมั้ยคะจริงๆอาการนี้ชะนีต้องเป็น แต่นี้ผชเป็นจ้า!!แล้วไงต่อหรอ เค้าก็หาว่าเราผิด เอาไปฟ้องพ่อแม่จ๊ะ บอกว่าเราอันนู้นอันนี้ไม่กิน พาไปก็ไม่กิน แม่เจ้า!!! กลายเป็นชะนีผิด อันนี้แค่น้ำจิ้มที่ทะเราะกัน

นอกจากทะเราะกันด้วยเรื่องเล็กน้อยแล้วเราก็ทะเราะกันด้วยเรื่องไม่เป็นเรื่องด้วย ซึ่งก็คือ>>เรื่องแนว 18+ ก็เอามาทะเราะกัน ชะนีเข้าใจคะว่าเรื่อง18+มันคือเรื่องสำคัญกับคุณผช แต่บางทีมันก็ไม่ถูกที่ถูกเวลานึกออกมั้ยคะ เช่น ขับรถติดไฟอยู่ดีๆก็จับหน้าอกเรา แล้วกระจกฟีล์มมันใส่อิรถคันอื่นๆก็เห็น ชะนีก็ต้องโวยวายเป็นธรรมดา หรือบางทีเค้าขอxxในวันที่ไม่สบาย หรือเราเหนื่อยเพลียจากงานมา เราก็บอกเค้าดีๆว่าวันนี้ไม่นะ ไม่สบาย เหนื่อยจริงๆ บลาๆ แต่เค้าไม่ฟังก็พยายามอยู่นั้นแหละ จนเราโมโหเราก็เหวี่ยงไป สุดท้ายทะเราะกัน เค้าก็งอน แล้วต่อว่าเราตลอดว่าทำอะไรก็ไม่ถูกใจสักอย่าง


ทะเราะกันเรื่องไม่เป็นเรื่องแล้ว ก็ยังมีเรื่องไร้สาระที่เอามาทะเราะกันอีก ประเด็นคือ เค้าเป็นคนชอบเล่นแรงๆ เคยคุยและบอกหลายรอบแล้ว ว่าเล่นกันได้แต่ไม่ขอเล่นแรง เพราะแฟนดิฉันเป็นคนตัวใหญ่คะ สูง189 แรงเยอะ แล้วเป็นประเภทเหนียวคะ บอกให้พอให้หยุดแต่ไม่ฟัง จึงทำให้เวลาเล่นกันดิฉันเจ็บตัวตลอด เช่น ดึงแก้มแรงๆหลายๆรอบ บีบก้นๆแรง กัดแรงๆ พอบอกให้หยุด หรือบอกว่าเจ็บแล้วไม่หยุด บางครั้งดิฉันก็ต้องเสียงดังหรือเหวี่ยงถึงจะหยุดทำ สุดท้ายก็ทะเราะกันเพราะว่าดิฉันเหวี่ยง (คิดในใจก็บอกแล้วไม่หยุด คนก็เจ็บเป็นนะโว้ย)


ทะเราะบ่อยสุดคือ เรื่องที่เค้ายังเสียสละไม่เป็น ทั้งเสียสละให้คนอื่น หรือให้เราที่เป็นแฟนเค้า คงเป็นเพราะตัวแฟนดิฉันเองเป็นลูกคนเดียว หลายคนเดียวรึป่าวที่ทำให้เค้ายังยอมรับ หรือยังทำให้เค้าเสียสละไม่เป็น มันเกิดขึ้นบ่อยตั้งแต่เราคบกันจนมาถึงทุกวันนี้ก็ยังเป็นแบบนั้นอยู่ ซึ่งหลายๆครั้งมันก็ทำให้ดิฉันอดน้อยใจไม่ได้  อย่างที่บอกไปคือดิฉันมาทำงานที่นี่ต่างจังหวัด เป็นคนนอกพื้นที่ เป็นชะนีตัวคนเดียว ไกลบ้าน ไกลพ่อแม่ เพื่อนก็ไม่มีมาเริ่มใหม่หมด รถส่วนตัวยังไม่มี ติดขัดเรื่องการเดินบ้างนิดหน่อยแต่ก็คิดว่าโชคดีที่บ้านแฟนตัวเองอยู่นี่ ได้ใกล้แฟนตัวเอง ซึ่งเหมือนเรามีเค้าดูแลนั้นเอง แต่ก็ไม่ได้หวังให้เค้าต้องมารับมาส่ง หรือหาข้าวหาน้ำให้อะไรขนาดนั้น อะไรที่ชะนีทำเองได้ชะนีคนนี้ก็ทำเองหมด แต่มันก็มีเหตุพีคๆอยู่ที่ทำให้น้อยใจ ต้องอธิบายก่อนว่า บ้านพักที่ดิฉันอยู่ห่างกับที่ทำของของตัวเองประมาณ2กิโล ดิฉันไป-กลับที่ทำงานโดยรถสองแถวทุกวัน ซึ่งที่ทำงานของทั้งดิฉันและแฟนไปทางเดียวกัน ถ้าเค้ามาจากบ้านจะผ่านบ้านพักและที่ทำงานดิฉันก่อน แต่ดิฉันก็ไม่เคยขอให้เค้ารับส่งนอกจากว่ามีเหตุจำเป็นจริงๆที่กลับรถสองแถวไม่ได้ เช่น ของเยอะ เอกสารเยอะ เครื่องมือเยอะ ซึ่งเอากลับรถสองไม่ได้แน่ๆก็จะขอให้เค้าแวะรับบ้าง แต่ก็จะถูกปฎิเสธบ่อยๆด้วยเหตุผลที่ว่า ไม่มีที่จอดรถบ้าง มีธุระต่อบ้าง  แล้วชะนีทำไงต่อก็กลับรถสองแถวเหมือนเดิมแบกของไปทั้งเยอะๆแบบนั้นแหละ  หรือเรื่องที่ต้องไปประชุนอกสถานที่คนเดียวแล้วไม่รู้จักทาง รถประจำทางไปไม่ถึง ต้องต่อรถหลายๆรอบ แล้วขอให้เค้าไปส่งแต่เค้าก็ไม่ไป เค้าบอกว่าถ้าไปส่งชะนีแล้วกลัวว่าตัวเองจะไปทำงานสาย หนักสุดคือตอนกลับจากสัมนาที่หัวหิน แล้วมาลงรถตู้ในเมืองตอน3ทุ่ม แน่นอนคะว่ามันดึก รถรับจ้าง วินมอเตอร์ไซด์ รถสองแถวไม่มีบริการแล้ว เลยขอร้องพี่คนขับรถตู้ให้ไปส่งที่บ้านพักแล้วจะเพิ่มเงินให้แต่ไม่เป็นผลพี่คนขับรถตู้ไม่ไปเพราะยังมีผู้โดยสารติดค้างที่ต้องไปส่งต่างอำเภออีก พี่คนขับรถตู้เลยขอส่งให้ที่หน้าที่ทำงารของเรา ในใจก็คิดว่ายังดีเค้ามาส่งให้ถึงนี่ ตอนนั้นดูเวลามัน3ทุ่มครึ่งก็เลยโทรหาแฟนให้มารับแต่เค้าตอบกลับมาว่าอาบน้ำนอนแล้วไม่อยากออกไป หน้าชาคะชะนีเค้าไม่มาทำไงละ รถสองก็หมด วินมอเตอร์ไซด์ก็ไม่มี ก็ต้องเดินคะ 2ก.ม.ตอน3ทุ่มครึ่งชะนีตัวคนเดียว เดินไปน้ำตาไหลไป ไม่ได้โทษเค้า แต่แค่น้อยใจ แต่โชคดีที่ตอนเดินเจอพี่ตำรวจสายตรวจเค้าเลยอาสาไปส่งที่พัก พอเช้ามาแฟนก็ทักมาปกติแต่ไม่ได่ถามสักคำว่ากลับยังไงเมื่อคืน จนพักหลังๆมีพี่ที่ทำงานรู้เรื่องว่าเราลำบากเรื่องเดินทางเค้าก็อาสาเป็นธุระรับส่งให้เวลามีประชุมนอกพื้นที่ (พี่เป็นผญนะจ๊ะ)

ล่าสุดปลายปี 59 ที่ทะเราะกันหนักๆจนเค้าพูดว่า ถ้ามีคนอื่นดูแลเธอได้มากกว่า ก็ไปเถอะ เหตุมันมาจาก คืนวันที่19 ธ.ค.59 ชะนีปวดท้องหนักมาก ไข้สูง ตอน4ทุ่ม โทรหาเค้าให้เค้าพาไปร.พ. เค้าบอกไม่ว่าง อยู่งานเลี้ยงกับพ่อแม่ ให้ลองกินยาไปก่อนเผื่อตะดีขึ้น แต่คือชะนีกินยาไปแล้วมันไม่ดีขึ้นถึงได้โทรหาเค้า จนในที่สุดทนไม่ไหวเลยไปขอความช่วยเหลือจากพี่ห้องข้างๆให้เค้าพาไปรพ สรุปคืนนั้ยadmidแพทย์ขอดูอาการ เชื่อมั่ยคะเค้าไม่มา ทั้งๆที่บอกเค้าแล้วว่าแพทย์ให้admidนะ แต่คนที่เฝ้าเราทั้งคืนกลับเป็นพี่ข้างบ้านที่พามา ร้องไห้สิคะคืนนั้น พอตอนเช้าเค้ามาคะ แต่เค้าดูโกรธ ดิฉันเลยถามว่าเป็นอะไร เค้าก็พูดทำนองว่า ดูคนอื่นใส่ใจดีนะทั้งมาเฝ้ามาเยี่ยม ทำหน้าทีแทนเค้าหมด พูดกระแทกเรา. ตอนนั้นงงและโมโหมากคะ เลยทะเรากัน ทำให้เค้าพูดประโยคนั้นมา ที่ว่า เบื่อกับที่เค้าทำอะไรให้แล้วเราไม่ถูกใจ ดูใครๆทำแล้วดิฉันยังดูมีความสุขมากกว่า .. ชะนียิ่งงงหนักไปใหญ่ เอาจริงๆดิฉันควรจะเป็นฝ่ายเหวี่ยง หรือน้อยใจไม่ใช่หรอ. คนพูดคนน้อยใจมันควรจะเป็นเรานะ ซึ่งทุกวันนี้ก็ยังประมวนกับเหตุการณ์ต่างๆที่เกิดขึ้นอยู่ ว่านี่หรอผู้ชายที่เราจะใช้ชีวิตคู่ ผู้ชายคนนี้หรอจะเป็นพ่อของลูกเรา บอกเลยคะว่าตอนนี้เริ่มไม่แน่ใจกับตัวเองแล้ว เพราะเหตุการณ์ที่เจอมาตลอด7ปี มันพิสูจน์อะไรหลายๆอย่างให้ได้พบได้เจอ  มันบอกเราให้ได้รู้ว่าคนสองคนจะใช้ชีวิตร่วมกันได้ไม่ใช่แค่ความรัก แต่มันต้องอาศัยความเข้าใจ ความเห็นใจ การเสียสละ ซึ่งทุกอย่างล้วนต้องมีและเกิดขึ้นหากตัดสินใจจะอยู่ร่วมกัน