ทำยังไงกับน้องที่ไม่มีความคิด

เรื่องของเรื่องคือตั้งแต่เด็กที่บ้านค่อนข้างยากจน เราเป็นลูกคนโตที่เกิดมาต้องลำบาก แต่ในรุ่นของน้องอายุห่างกัน6ปี ที่บ้านมีมีเงินขึ้นมาบ้าง แต่ก็ยังอยู่ในเกณฑ์ไม่ได้มีฐานะ คือเราคิดว่าพ่อแม้รักลูกเท่ากันลูกมาที่1 แต่น้องเราเป็นคนเอาแต่ใจ ตั้งแต่เด็กมา  ยกตัวอย่างง่ายๆคือบ้านจน พ่อแม่ผัดผักใส่เนื้อหมูไก่ แต่เพราะรักลูกเลยกินแต่ผัก เหลือเนื้อให้ลูก อย่างเราๆจะมีจิตสำนึกคือควรกินทั้งผักทั้งเนื้อให้พ่อแม่ได้กินของดีๆบ้าง แต่น้องคือกินแต่เนื้อโดยไม่เห็นอกเห็นใจใครเลย พอโตขึ้นมาก็เป็นคนค่อนข้างก้าวร้าว อะไรไม่ได้ดั้งใจก็โวยวาย และตอนนี้มีเรื่องของสุขภาพมาเกี่ยวข้องคือ ถ้าเครียดมากๆก็จะชัก มันหลายเรื่องมากๆที่ทำให้พ่อแม่เสียใจ ร้องไห้ แต่พ่อแม่ ด้วยความรักลูก ก็ตามใจแต่ก็ไม่ได่เสมอไป แต่รวมๆคือ จะพูดว่าตามใจจนเสียคนก็ไม่เชิง คือถึงจะเป็นแบบนั้นแต่น้องก็น่าจะมืจิตใต้สำนึกที่ดีกว่านี้ได้ ตอนนี้อยากได้อะไร มีอะไรขัดใจหน่อยก็ชัก จนไม่รู้ว่าของจริงหรือหลอก พ้อแม่สงสารลูกก็ต้องบอกตามใจน้องไปก่อน รอรักษาคงดีขึ้น แต่คือรักษามาสักระยะ พบจิตแพทย์ แต่มันก็ไม่ยอมกินยา สรุปคือ : พ่อแม่รักน้อง รักเรา : เรารักน้องหาเงินส่งน้องเรียนเหนื่อยสุดๆ น้อง : ปากก็บอกรักครอบครัว แต่การกระทำมันสวนทาง โตแล้วก็ไม่เคยคิดได้อันไหนคือความลำบาก คือน้ำตาของพ่อแม่ เป็นคนดีจริง เรียนดี แต่เอาแต่ใจ เรียกร้องความสนใจไม่เคยเห็นใจคนในครอบครัว