ผมเป็นคนสู้ชีวิต คนหนึ่งตั้งแต่เรียนมาก็ ทำงานมาตลอด เรียนไปด้วย ทำงานไปด้วยและความฝันของผมคือ การเป็นนักธนาคาร ทำไหมถึงอยากเป็นหรอครับ ผมชอบ แสตมป์ เวลาไบเสร็จ ออกมาจากเครื่องปริ้นแล้วมีเสตมป์ยาง ปั้มลงไปแล้วเซ็นชื่อกำกับมันเท่มากสำหรับผมครับ ผมเรียนจบสารสนเทศ ราชภัฎครับ หน้าตา ก็ดูดีประมานหนึ่ง นิสัยของหรอครับเป็นเชยๆ ไม่ค่อยยุ่งเกียวกับใครชอบทำงานมากกว่า ไม่ค่อยมีเพื่อนเท่าไร ภายนอกผมถ้าคนไม่รู้จักร อาจจะดูว่าผม ฟอร์ม เก็ก แต่ถ้าใครได้ มาคุยแล้วรู้จักรผม ผมจะเป็นบ้าสุดๆ 555สนุกสนานเฮฮา ไม่ชอบอะไรที่เป็นทางการ ชอบเล่น เหมือนคนเก็บกฎ
จนผมเรียนจบ พ่อผมอยากให้เป็นครู แต่ผมอยากทำงานธนาคาร ผมยอมเป็นครู สักพัก จนรู้สึกว่าตัวเองไม่ไหวล่ะ อาชีพครู ผมไม่ชอบเด็ก ผมเลี้ยงน้องๆ กับมือมา 4 คน จนรู้สึกเอียนๆ เวลาเห็นเด็ก แต่ก็ไม่ได้เกลียน เลยตัดสินใจไปสมัครงานธนาคาร จนผมได้เป็นนายธนาคาร และเพื่อนๆก็ยอมรับในตัวผม ผมมีเพื่อนสนิท อยู่ 1 คน สนิทมากจน ใช้เงินแทนกันได้ คือถ้าอีกคนไม่มี เอาของผมไปใช้เลย แบบตายแทนกันได้ แล้ววันหนึ่งเพื่อนผมก็มีแฟน ชีวิตเราก็เริ่มห่าง ผมไม่ได้รักเพื่อนเหมือนน่ะครับ รักเพื่อนแบบไม่มีอะไรเกินเลย แต่เรายอมเสียสละกันได้ จนวัน หนึ้งแฟนของเพื่อน ให้เลิกคบเป็นเพื่อนกับผม ผมก็ยอมห่าง และไม่กลับกลับไปเป็นเพื่อนเหมือนเดิมอีกเลย ผมทำงานอยู่ ตจว และผมก็ได้ย้ายมาอยู่ กทมการงานผมมั่งคงขึ้น ผมได้กลายเป็น ผจก ธนาคาร และได้รุ้จักร้พื่อน1 คน ซึ้งเขาเป็นหมอ ผมแอบชอบเขาด้วยและ 555 ตลกดี เราได้คุยกันเจอกันกินข้าวกันและเขาเข้าใจ เด็ก ตจว ว่าอยู่คนเดียวเหงาแค่ไหน เข้าพาเพื่อนให้ผมได้รุ้จักร มา อีก3 คน หนึ่งในนั้นคือแฟนเขา และผมก็ตัดใจได้เราเริ่มสนิทกันมาก ทั้งแฟนเขา และเพื่อนอีกสองคน เรากินข้าวด้วยกัน เที่ยวด้วยกัน จนวันหนึ่งเขา สองคนมีปัญหากัน และผมก็เป็นคนกลาง ที่จะให้เขาสองคน ดีกันได้ จนมีเรื่องแบบนี้ซ้ำแล้วซ้ำเล้า จนผมบอกว่า ไม่ขอยุ่งแล้วน่ะ เรื่องเดิมๆ ให้สองคนตัดสินกันเอง และเพื่อนก็มาคุยกะบผมบ่อยขึ้น บ่นเรื่องแฟนว่าไม่ดีโน่น ไม่ดีอย่างนี้ ผมก็คุยเป็นเพื่อน แต่ผมก็ไม่รู้สึกอะไรมากไปเกินกว่าเพื่อน จนเขาสองคนก็ดีกัน และห่างเหินกับผมไป แล้วสุดท้ายผมก็หายไป แต่รู้สึกว่า ทำไหมตัวเองพอมีเพื่อนที่ดีแล้วดีถึงกับว่า ตายแทนกันได้ แต่สุดท้ายพอได้แฟน ผมก็ขะเป็นคนห่าง ต้องอยู่คนเดียวมาตลอด แต่ผมก็ชินแล้วล่ะ เดียวมาระบายใหม่น่ะครับ เรื่องราวของผม เยอะมาก
แค่อยากมีเพื่อนดีๆ สักคน
จนผมเรียนจบ พ่อผมอยากให้เป็นครู แต่ผมอยากทำงานธนาคาร ผมยอมเป็นครู สักพัก จนรู้สึกว่าตัวเองไม่ไหวล่ะ อาชีพครู ผมไม่ชอบเด็ก ผมเลี้ยงน้องๆ กับมือมา 4 คน จนรู้สึกเอียนๆ เวลาเห็นเด็ก แต่ก็ไม่ได้เกลียน เลยตัดสินใจไปสมัครงานธนาคาร จนผมได้เป็นนายธนาคาร และเพื่อนๆก็ยอมรับในตัวผม ผมมีเพื่อนสนิท อยู่ 1 คน สนิทมากจน ใช้เงินแทนกันได้ คือถ้าอีกคนไม่มี เอาของผมไปใช้เลย แบบตายแทนกันได้ แล้ววันหนึ่งเพื่อนผมก็มีแฟน ชีวิตเราก็เริ่มห่าง ผมไม่ได้รักเพื่อนเหมือนน่ะครับ รักเพื่อนแบบไม่มีอะไรเกินเลย แต่เรายอมเสียสละกันได้ จนวัน หนึ้งแฟนของเพื่อน ให้เลิกคบเป็นเพื่อนกับผม ผมก็ยอมห่าง และไม่กลับกลับไปเป็นเพื่อนเหมือนเดิมอีกเลย ผมทำงานอยู่ ตจว และผมก็ได้ย้ายมาอยู่ กทมการงานผมมั่งคงขึ้น ผมได้กลายเป็น ผจก ธนาคาร และได้รุ้จักร้พื่อน1 คน ซึ้งเขาเป็นหมอ ผมแอบชอบเขาด้วยและ 555 ตลกดี เราได้คุยกันเจอกันกินข้าวกันและเขาเข้าใจ เด็ก ตจว ว่าอยู่คนเดียวเหงาแค่ไหน เข้าพาเพื่อนให้ผมได้รุ้จักร มา อีก3 คน หนึ่งในนั้นคือแฟนเขา และผมก็ตัดใจได้เราเริ่มสนิทกันมาก ทั้งแฟนเขา และเพื่อนอีกสองคน เรากินข้าวด้วยกัน เที่ยวด้วยกัน จนวันหนึ่งเขา สองคนมีปัญหากัน และผมก็เป็นคนกลาง ที่จะให้เขาสองคน ดีกันได้ จนมีเรื่องแบบนี้ซ้ำแล้วซ้ำเล้า จนผมบอกว่า ไม่ขอยุ่งแล้วน่ะ เรื่องเดิมๆ ให้สองคนตัดสินกันเอง และเพื่อนก็มาคุยกะบผมบ่อยขึ้น บ่นเรื่องแฟนว่าไม่ดีโน่น ไม่ดีอย่างนี้ ผมก็คุยเป็นเพื่อน แต่ผมก็ไม่รู้สึกอะไรมากไปเกินกว่าเพื่อน จนเขาสองคนก็ดีกัน และห่างเหินกับผมไป แล้วสุดท้ายผมก็หายไป แต่รู้สึกว่า ทำไหมตัวเองพอมีเพื่อนที่ดีแล้วดีถึงกับว่า ตายแทนกันได้ แต่สุดท้ายพอได้แฟน ผมก็ขะเป็นคนห่าง ต้องอยู่คนเดียวมาตลอด แต่ผมก็ชินแล้วล่ะ เดียวมาระบายใหม่น่ะครับ เรื่องราวของผม เยอะมาก