คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 3
เห็นใจค่ะ ปัญหาที่น้องเจอคงทำให้ทุกข์ใจไม่ใช่น้อย ยิ่งยังอยู่ในวัยเรียนซึ่งต้องการการคุ้มครองและชี้แนะจากผู้ใหญ่ด้วย
ก่อนอื่นขอให้น้องอย่าเพิ่งหมดกำลังใจเสียก่อนนะคะ คิดในแง่ดี เรื่องของน้องยังรุนแรงน้อยกว่าเด็กที่โดนทำร้ายร่างกายและจิตใจด้วยวิธีต่างๆ ซึ่งมีอยู่จำนวนมากทีเดียวในสังคม และน้องก็ยังมีคุณปู่คุณย่าที่เลี้ยงดู ยังมีข้าวกิน ยังได้ไปโรงเรียน มีชีวิตที่ไม่ลำบากในจุดหนึ่ง ก็ถือว่าโชคดีกว่าคนอื่นๆ อีกมาก
พี่ไม่แนะนำให้น้องต่อกรกับคุณพ่อด้วยคำพูดหรือกิริยาก้าวร้าว นอกจากไม่ช่วยอะไรแล้ว ยังเป็นการสร้างบาปแก่ตัวให้ชีวิตไม่เจริญเสียอีก แต่พี่ก็ไม่แนะนำให้น้องยอมคุณพ่อทุกอย่าง หากน้องพิจารณาเห็นว่าเป็นการไม่สมควร เช่น โดนใช้ให้ไปขโมยของ หรือก่อเรื่องให้คนอื่นเดือดร้อน หรือพ่อทำร้ายร่างกาย อะไรอย่างนี้ก็ไม่ควรยอมค่ะ
ชีวิตน้องยังอยู่ในวัยเรียน เป็นช่วงเวลาหัวเลี้ยวหัวต่อ พยายามศึกษาเล่าเรียนให้ดี ถ้ากลับมาบ้านแล้วไม่มีแก่ใจจะอ่านหนังสือทำการบ้าน ก็ใช้เวลาอยู่ที่ห้องสมุดดูไหมคะ หรือชวนเพื่อนที่เรียนเก่งๆ ให้ช่วยติว อะไรแบบนี้ น้องจะได้เจอเพื่อนที่ดีที่จะช่วยประคับประคองส่งเสริมกันให้ชีวิตเป็นไปในด้านดีด้วย ส่วนเพื่อนที่ชวนเล่นชวนเที่ยวอย่างเดียว พี่แนะนำว่าให้ออกห่างๆ ไว้จะดีกว่า และน้องเองอย่าได้เสพยา หรือดื่มเหล้า ทำอะไรที่เป็นการประชดชีวิต ทำร้ายตัวเองนะคะ คนที่จะทุกข์ก่อนใครเพื่อนคือเราเอง และเราโทษใครไม่ได้ด้วยเพราะเราตัดสินใจทำแบบนั้นกับชีวิตเราเอง ส่วนคนที่เขาเลี้ยงดูเรามาอาจจะไม่ใช่ผู้ปกครองสมบูรณ์แบบ แต่กว่าเขาจะหาเงินมาได้ เขาต้องแลกด้วยหยาดเหงื่อแรงกาย ต้องเหน็ดเหนื่อยกับการทำงาน แล้วแบ่งเงินที่หามาได้เพื่อเลี้ยงดูส่งเสียเรา การเลี้ยงใครให้โตขึ้นมาสักคนไม่ใช่เรื่องง่าย ต้องอดทน ต้องเหนื่อยมากๆ น้องลองคิดในจุดนี้ดูนะคะ จะได้เกิดความเข้าใจผู้ใหญ่ และเกิดความเมตตาและกตัญญูกับคุณปู่คุณย่า พอความรู้สึกเราเปลี่ยนไปในทางดีขึ้น เราเปลี่ยนแปลงตัวเอง เปลี่ยนการกระทำของตัวเองให้ดี คนรอบข้างก็จะเปลี่ยนไปในทางดีได้เหมือนกัน แต่ต้องใช้เวลาเป็นปีๆ แต่ก็คุ้มค่า ดีกว่าไม่ทำเลยค่ะ พอเราได้ใจคุณปู่คุณย่า การสื่อสารกันก็จะดีขึ้น ความสัมพันธ์ในครอบครัวก็ดีขึ้น
เรื่องคุณพ่อ ท่านก็คงมีเหตุอะไรให้ติดยาอย่างนั้น เป็นเวรเป็นกรรม ท่านเองก็คงไม่มีความสุข แต่ก็ไม่รู้จะแก้ปัญหาให้ตัวเอง หรือดูแลตัวเองอย่างไร เพราะอาจจะขาดคนชี้นำ หรือไม่ยอมคนเลยก็ได้เหมือนกัน เรายังอายุน้อย อาจจะยังไม่เข้าใจอะไรทะลุปรุโปร่ง มองว่าคนติดยาคือคนเลวไปเลย มันก็อาจจะไม่ถูกเสียทีเดียว ทุกอย่างมันมีเหตุ มีที่มาที่ไป แต่ละคนมีเหตุผลต่างกัน มีชีวิตต่างกัน บางทีมันก็พาเราไปสู่จุดที่ดี จุดที่ร้ายได้ น้องลองมองในแง่มุมหลายๆ อย่างอาจจะเข้าใจพ่อขึ้นบ้างนะคะ
ในแนวทางของการแก้ปัญหาเรื่องพ่อแม่ติดยา พี่ไม่สันทัดนัก ขอให้น้องลองโทรขอคำปรึกษาจากสถานที่เหล่านี้ดูก่อนนะคะ เขาน่าจะให้คำปรึกษาอะไรได้บ้าง หรือแนะนำให้ติดต่อที่อื่นทีเ่หมาะสมโดยตรงค่ะ
ศูนย์พิทักษ์สิทธิเด็ก มูลนิธิเด็ก โทร.412-1196,412-9833
กองคุ้มครองสวัสดิภาพเด็กและเยาวชนกรมตำรวจ โทร. 252-3892-3
ขอให้ผ่านไปได้ด้วยดีนะคะ พี่เอาใจช่วยค่ะ
ก่อนอื่นขอให้น้องอย่าเพิ่งหมดกำลังใจเสียก่อนนะคะ คิดในแง่ดี เรื่องของน้องยังรุนแรงน้อยกว่าเด็กที่โดนทำร้ายร่างกายและจิตใจด้วยวิธีต่างๆ ซึ่งมีอยู่จำนวนมากทีเดียวในสังคม และน้องก็ยังมีคุณปู่คุณย่าที่เลี้ยงดู ยังมีข้าวกิน ยังได้ไปโรงเรียน มีชีวิตที่ไม่ลำบากในจุดหนึ่ง ก็ถือว่าโชคดีกว่าคนอื่นๆ อีกมาก
พี่ไม่แนะนำให้น้องต่อกรกับคุณพ่อด้วยคำพูดหรือกิริยาก้าวร้าว นอกจากไม่ช่วยอะไรแล้ว ยังเป็นการสร้างบาปแก่ตัวให้ชีวิตไม่เจริญเสียอีก แต่พี่ก็ไม่แนะนำให้น้องยอมคุณพ่อทุกอย่าง หากน้องพิจารณาเห็นว่าเป็นการไม่สมควร เช่น โดนใช้ให้ไปขโมยของ หรือก่อเรื่องให้คนอื่นเดือดร้อน หรือพ่อทำร้ายร่างกาย อะไรอย่างนี้ก็ไม่ควรยอมค่ะ
ชีวิตน้องยังอยู่ในวัยเรียน เป็นช่วงเวลาหัวเลี้ยวหัวต่อ พยายามศึกษาเล่าเรียนให้ดี ถ้ากลับมาบ้านแล้วไม่มีแก่ใจจะอ่านหนังสือทำการบ้าน ก็ใช้เวลาอยู่ที่ห้องสมุดดูไหมคะ หรือชวนเพื่อนที่เรียนเก่งๆ ให้ช่วยติว อะไรแบบนี้ น้องจะได้เจอเพื่อนที่ดีที่จะช่วยประคับประคองส่งเสริมกันให้ชีวิตเป็นไปในด้านดีด้วย ส่วนเพื่อนที่ชวนเล่นชวนเที่ยวอย่างเดียว พี่แนะนำว่าให้ออกห่างๆ ไว้จะดีกว่า และน้องเองอย่าได้เสพยา หรือดื่มเหล้า ทำอะไรที่เป็นการประชดชีวิต ทำร้ายตัวเองนะคะ คนที่จะทุกข์ก่อนใครเพื่อนคือเราเอง และเราโทษใครไม่ได้ด้วยเพราะเราตัดสินใจทำแบบนั้นกับชีวิตเราเอง ส่วนคนที่เขาเลี้ยงดูเรามาอาจจะไม่ใช่ผู้ปกครองสมบูรณ์แบบ แต่กว่าเขาจะหาเงินมาได้ เขาต้องแลกด้วยหยาดเหงื่อแรงกาย ต้องเหน็ดเหนื่อยกับการทำงาน แล้วแบ่งเงินที่หามาได้เพื่อเลี้ยงดูส่งเสียเรา การเลี้ยงใครให้โตขึ้นมาสักคนไม่ใช่เรื่องง่าย ต้องอดทน ต้องเหนื่อยมากๆ น้องลองคิดในจุดนี้ดูนะคะ จะได้เกิดความเข้าใจผู้ใหญ่ และเกิดความเมตตาและกตัญญูกับคุณปู่คุณย่า พอความรู้สึกเราเปลี่ยนไปในทางดีขึ้น เราเปลี่ยนแปลงตัวเอง เปลี่ยนการกระทำของตัวเองให้ดี คนรอบข้างก็จะเปลี่ยนไปในทางดีได้เหมือนกัน แต่ต้องใช้เวลาเป็นปีๆ แต่ก็คุ้มค่า ดีกว่าไม่ทำเลยค่ะ พอเราได้ใจคุณปู่คุณย่า การสื่อสารกันก็จะดีขึ้น ความสัมพันธ์ในครอบครัวก็ดีขึ้น
เรื่องคุณพ่อ ท่านก็คงมีเหตุอะไรให้ติดยาอย่างนั้น เป็นเวรเป็นกรรม ท่านเองก็คงไม่มีความสุข แต่ก็ไม่รู้จะแก้ปัญหาให้ตัวเอง หรือดูแลตัวเองอย่างไร เพราะอาจจะขาดคนชี้นำ หรือไม่ยอมคนเลยก็ได้เหมือนกัน เรายังอายุน้อย อาจจะยังไม่เข้าใจอะไรทะลุปรุโปร่ง มองว่าคนติดยาคือคนเลวไปเลย มันก็อาจจะไม่ถูกเสียทีเดียว ทุกอย่างมันมีเหตุ มีที่มาที่ไป แต่ละคนมีเหตุผลต่างกัน มีชีวิตต่างกัน บางทีมันก็พาเราไปสู่จุดที่ดี จุดที่ร้ายได้ น้องลองมองในแง่มุมหลายๆ อย่างอาจจะเข้าใจพ่อขึ้นบ้างนะคะ
ในแนวทางของการแก้ปัญหาเรื่องพ่อแม่ติดยา พี่ไม่สันทัดนัก ขอให้น้องลองโทรขอคำปรึกษาจากสถานที่เหล่านี้ดูก่อนนะคะ เขาน่าจะให้คำปรึกษาอะไรได้บ้าง หรือแนะนำให้ติดต่อที่อื่นทีเ่หมาะสมโดยตรงค่ะ
ศูนย์พิทักษ์สิทธิเด็ก มูลนิธิเด็ก โทร.412-1196,412-9833
กองคุ้มครองสวัสดิภาพเด็กและเยาวชนกรมตำรวจ โทร. 252-3892-3
ขอให้ผ่านไปได้ด้วยดีนะคะ พี่เอาใจช่วยค่ะ
แสดงความคิดเห็น
เครียดมากกับเรื่องครอบครัว ช่วยแนะนำหน่อยครับ