นอนไม่หลับเลยค่ะ ตี2กว่าแล้ว มัวแค่คิดว่า จะทำยังไงกะเด็กคนนี้ดี ที่แกล้งหลานชายไม่เว้นแต่ละวัน แบบเริ่มหนักขึ้นเรื่อยๆ หลานอยู่ศูนย์อนุบาลเด็กเล็กแถวบ้าน ที่เอาไปฝากไว้ตรงนั้นเพราะคิดว่าปลอดภัย มีครูที่เป็นญาติกันกับพ่อเขาสอนอยู่ แต่พักหลังๆมานี่หลานกับบ้านมาแล้วบอกตลอด ว่าเด็กคนนี้แกล้ง พูดชื่อเด็กคนนี้ตลอด หลานชอบป่วยบ่อย เข้าโรงพยาบาลรักษาตัวบ่อยมาก มีอยู่ครั้งนึง หยุดรักษาตัวไปหลายอาทิตย์ พอไปโรงเรียนวันแรก เย็นกลับมาปากแตก เราสอบถามใครทำ เขาบอกว่าเด็กคนนี้ทำ
เราได้แต่ถามและปลอบใจเขา หลายครั้งหลานเราถูกหยิกมาเป็นแผลแบบเยอะมาก ทั้งแขน ทั้งหน้า บ่อยมากมีมาเกือบทุกวัน ต้องได้เลือดมาสักที่ พอถามเขาว่าใครทำหนู จะได้คำตอบว่า เด็กคนนี้ทำตลอด เราถามเขาว่าทำไมหนูไม่สู้เขา หลานเราจะตอบแต่ว่า หนูสู้เขาไม่ได้ หนูไม่กล้าสู้ หนูกลัวเขา พูดไปทำหน้าเศร้าไปทุกครั้ง บางวันพอเราสอบถามเขา เขาจะบอกว่าให้ป้าไปจัดการให้หน่อย และมีสีหน้าซึมอย่างเห็นได้ชัดเมื่อพูดชื่อเด็กคนนี้ จนเราสงสารหลานจับใจ เมื่อวันพฤหัสน้องสาวมาเล่าให้ฟังอีกว่า หลานถูกเด็กคนนี้กัดมาจนขึ้นเขียว หลานไม่บอก จนย่าเขาเปลี่ยนเสื่อผ้าแล้วเห็นรอยโดนกัดจึงสอบถามจนรู้ว่าเด็กคนนี้กัด เลยถามคุณครูที่โรงเรียนว่าหลานโดนกัดตอนไหน ทำไมถึงโดนกัด ไปแกล้งอะไรเพื่อนก่อนหรือป่าว แต่คุณครูบอกว่า หลานไม่ได้แกล้ง เขาไม่รู้ว่าโดนกัด เพราะหลานเราไม่ร้องเลย คงกัดตอนหลานเรานั่งทำอะไรอยู่ คุณครูยังบอกอีกว่าเด็กคนนี้เขาเป็นเด็กแก่น เด็กกว่า ตัวเล็กกว่า ชอบแกล้งเพื่อนในห้อง ถ้านั่งรถโรงเรียนกลับบ้านคือต้องให้นั่งข้างหน้าไปอย่างเดียว นั่งรวมกับคนอื่นไม่ได้ เพราะชอบแกล้งเขา ย่าหลานเราจึงไปหาแม่ของเด็กคนนี้ไปบอกกล่าวให้รับรู้ว่า สอนลูกด้วย เกเรมาก ทำหลานเรามาบ่อยแล้ว จนวันศุกร์น้องสาวมาเล่าให้ฟังอีกว่าหลานโดนเขาทำมาอีกแล้ว โดนเขาต่อยปากแตก หลานทำท่าให้ดูว่าหนูยกมือกันไว้แบบเอาแขน2ข้างกันหน้าไว้ หลานเราปกป้องตัวเองได้แค่นี้ เขาบอกว่าเขาสู้ไม่ได้ ย่าของหลานไปรับหลานที่โรงเรียนแล้วทำสายตาดุ เด็กคนนี้จ้องหน้ากลับแบบไม่กลัวเหมือนรู้ว่าทำอะไรเขาไม่ได้ พอบอกครูๆบอกไม่อยากจะยุ่งกับเด็กคนนี้แล้ว เพราะแม่ของเด็กมาต่อว่าครูไปดุลูกเขา ลูกเขาบ่นไม่อยากมาโรงเรียน เพราะครูคนนี้ดุ แต่คุณครูก้อรับปากว่าเช้าจะจัดการให้ พอฟังแล้วคือนอนคิดมากสุดๆ ไม่รุจะทำยังไง สงสารหลานมาก ห่วงสภาพจิตใจ นึกถึงหน้าเขาในวันที่เราถามว่าใครทำ แล้วเขาบอกเด็กคนนี้ทำ พอถามทำไม่สู้ เขาไม่พูดแล้ว ทำหน้าซึมแบบหงอยไปเลย มันจุกอกเรามาก นอนคิดระงับอารมณ์โมโหตัวเอง ได้แต่คิดมันต้องมีทางออกที่ดี ที่ดีกว่าที่เรากำลังคิด ขอคำแนะนำด้วยค่ะ ว่าจะทำอย่างไรดี ถึงจะเป็นทางออกที่ดีสำหรับเหตุการณ์อย่างนี้
จะแก้ปัญหาอย่างไรดี เมื่อหลานถูกเพื่อนที่โรงเรียนแกล้งหนักขึ้นเรื่อยๆ
เราได้แต่ถามและปลอบใจเขา หลายครั้งหลานเราถูกหยิกมาเป็นแผลแบบเยอะมาก ทั้งแขน ทั้งหน้า บ่อยมากมีมาเกือบทุกวัน ต้องได้เลือดมาสักที่ พอถามเขาว่าใครทำหนู จะได้คำตอบว่า เด็กคนนี้ทำตลอด เราถามเขาว่าทำไมหนูไม่สู้เขา หลานเราจะตอบแต่ว่า หนูสู้เขาไม่ได้ หนูไม่กล้าสู้ หนูกลัวเขา พูดไปทำหน้าเศร้าไปทุกครั้ง บางวันพอเราสอบถามเขา เขาจะบอกว่าให้ป้าไปจัดการให้หน่อย และมีสีหน้าซึมอย่างเห็นได้ชัดเมื่อพูดชื่อเด็กคนนี้ จนเราสงสารหลานจับใจ เมื่อวันพฤหัสน้องสาวมาเล่าให้ฟังอีกว่า หลานถูกเด็กคนนี้กัดมาจนขึ้นเขียว หลานไม่บอก จนย่าเขาเปลี่ยนเสื่อผ้าแล้วเห็นรอยโดนกัดจึงสอบถามจนรู้ว่าเด็กคนนี้กัด เลยถามคุณครูที่โรงเรียนว่าหลานโดนกัดตอนไหน ทำไมถึงโดนกัด ไปแกล้งอะไรเพื่อนก่อนหรือป่าว แต่คุณครูบอกว่า หลานไม่ได้แกล้ง เขาไม่รู้ว่าโดนกัด เพราะหลานเราไม่ร้องเลย คงกัดตอนหลานเรานั่งทำอะไรอยู่ คุณครูยังบอกอีกว่าเด็กคนนี้เขาเป็นเด็กแก่น เด็กกว่า ตัวเล็กกว่า ชอบแกล้งเพื่อนในห้อง ถ้านั่งรถโรงเรียนกลับบ้านคือต้องให้นั่งข้างหน้าไปอย่างเดียว นั่งรวมกับคนอื่นไม่ได้ เพราะชอบแกล้งเขา ย่าหลานเราจึงไปหาแม่ของเด็กคนนี้ไปบอกกล่าวให้รับรู้ว่า สอนลูกด้วย เกเรมาก ทำหลานเรามาบ่อยแล้ว จนวันศุกร์น้องสาวมาเล่าให้ฟังอีกว่าหลานโดนเขาทำมาอีกแล้ว โดนเขาต่อยปากแตก หลานทำท่าให้ดูว่าหนูยกมือกันไว้แบบเอาแขน2ข้างกันหน้าไว้ หลานเราปกป้องตัวเองได้แค่นี้ เขาบอกว่าเขาสู้ไม่ได้ ย่าของหลานไปรับหลานที่โรงเรียนแล้วทำสายตาดุ เด็กคนนี้จ้องหน้ากลับแบบไม่กลัวเหมือนรู้ว่าทำอะไรเขาไม่ได้ พอบอกครูๆบอกไม่อยากจะยุ่งกับเด็กคนนี้แล้ว เพราะแม่ของเด็กมาต่อว่าครูไปดุลูกเขา ลูกเขาบ่นไม่อยากมาโรงเรียน เพราะครูคนนี้ดุ แต่คุณครูก้อรับปากว่าเช้าจะจัดการให้ พอฟังแล้วคือนอนคิดมากสุดๆ ไม่รุจะทำยังไง สงสารหลานมาก ห่วงสภาพจิตใจ นึกถึงหน้าเขาในวันที่เราถามว่าใครทำ แล้วเขาบอกเด็กคนนี้ทำ พอถามทำไม่สู้ เขาไม่พูดแล้ว ทำหน้าซึมแบบหงอยไปเลย มันจุกอกเรามาก นอนคิดระงับอารมณ์โมโหตัวเอง ได้แต่คิดมันต้องมีทางออกที่ดี ที่ดีกว่าที่เรากำลังคิด ขอคำแนะนำด้วยค่ะ ว่าจะทำอย่างไรดี ถึงจะเป็นทางออกที่ดีสำหรับเหตุการณ์อย่างนี้