สวัสดีค่ะอยากจะถามทุกคนว่า....
หนูเคยโดนบูลลี่ โดนมาตั้งแต่เด็กๆในโรงเรียนเท่าที่จำได้โดนมาตั้งแต่ ป.1ถึง ม.1 บางครั้งก็โดนเพื่อนแกล้งเอารองเท้าไปซ่อนตบตีบ้าง เพื่อนชอบเอากระดาษมาติดไว้ที่หลังหนูมันเขียนว่า''เตะฟรีไม่คิดตังค์" ตอนนั้นก็เลยโดนเตะทั้งวันเลยค่ะโดยที่เราทำอะไรผิดกัน ตอนนั้นหนูจำได้ว่าโดนหลายอย่างเลยค่ะ
ปกติหนูก็อยู่คนเดียวก็ไม่ได้ไปพูดคุยกับใครมากไม่ชอบยุ่งเรื่องคนอื่น หนูเป็นคนชอบอยู่บ้านค่ะแล้วก็มีก็โลกส่วนตัวสูง(โดนเพื่อนแกล้งบ่อยก็เลยเป็นแบบนี้เปล่าหรือปล่าว)
หนูชอบดูการ์ตูนและอ่านการ์ตูนค่ะ
ความรู้สึกตอนนั้นเหมือนอยู่ตัวคนคนเดียวและโดดเดี่ยวมากเลยค่ะ หรือว่าตอนนั้นหนูนิสัยไม่ดีหรือเปล่านะ หนูเป็นคนพูดตรงๆคิดอะไรก็พูดไปแบบนั้นจะปากหมาก็ได้คะประมาณว่าพูดไม่คิด แต่หนูก็ไม่เคยนินทาหรือว่าร้ายใครนะคะเพราะว่าไม่รู้จะพูดไปทำไม
พวกผู้ใหญ่มักจะบอกกับหนูว่า หนูเป็นคนเงียบๆเป็นคนใจดีไม่สู้คนทั้งๆที่หนูก็ตัวใหญ่ตอนนั้นหนูน้ำหนักเยอะเลยค่ะตัวก็ดำมากด้วย
บางทีหนูก็คิดนะคะว่าทำไมหนูต้องอยู่ตัวคนเดียว
หรือว่ามันเป็นเพราะนิสัยหนู หนูเป็นคนพูดตรงๆแต่ว่าไม่ชวนคนอื่นพูดก่อนนะต้องให้เขามาชวนพูดก่อนหนูถึงจะพูดเพราะหนูไม่กล้าชวนคุย โดนมาเยอะค่ะก็เลยจำฝังใจ
อ้อ..ที่หนูโดนแกล้งจนถึงม.1 หนูตัดสินใจย้ายออกมาจากโรงเรียนนั้นค่ะ เพราะว่าหนูไปบอกครูเพื่อนก็บอกว่าหนูขี้ฟ้องครู แต่ครูรับฟังก็ไม่ได้ไปลงโทษพวกเขานะคะ เฉยๆแค่ฟังคะ(น้อยใจอ่ะ)
แต่พอย้ายโรงเรียนมาแล้วชีวิตก็ดีขึ้นนะคะ
หนูก็มีเพื่อนใหม่ค่ะเพื่อนในห้องก็ใจดีกับหนูมาก
หนูได้เพื่อนสนิทมากๆมา 2 คนค่ะ ครูที่โรงเรียนใหม่ก็ใจดีมากค่ะรับฟังทุกอย่างเลย คือว่า...หนูอ่านหนังสือไม่ออกเลยนะคะหนูเป็นเด็ก LD ค่ะแต่พอย้ายมาโรงเรียนใหม่ครูก็ให้หนูฝึกอ่านเขียนจากที่หนูสอบได้ลำดับสุดท้ายของห้องตอนนี้กลายมาเป็นที่หนึ่งของห้องเลยค่ะ หนูก็คิดนะคะรู้งี้ย้ายออกมาตั้งนานก็ดีแล้ว
อนนี้หนูอายุ 25 แล้วค่ะ ตอนนี้หนูก็ยังคิดถึงช่วงเวลานั้นอยู่เลยค่ะช่วงเวลาที่โดนแกล้งมันยังจำฝังใจอยู่เลย
หนูอยากจะถามคำถามคนที่มาอ่านเรื่องราวของหนูค่ะ
มาวันหนึ่งเพื่อนที่เคยแกล้งหนูจากโรงเรียนเดิมก็มาตีสนิทด้วยเหมือนพวกเขาไม่เคยทำอะไรกับหนูไว้ในอดีต หรือว่าเราโตๆกันแล้วควรลืมเรื่องพวกนี้ไปทั้งๆที่หนูยังจำได้ทุกตอนที่เคยโดนมา😭😭😭
#หนูควรจะให้อภัยพวกเขาหรือว่าเมินเฉยไปซะ
หนูต้องทำยังไงดีคะ
ขอขอบคุณทุกคนค่ะที่เข้ามาอ่าน
เราจะให้อภัยกับคนที่มาแกล้งเราไหม
หนูเคยโดนบูลลี่ โดนมาตั้งแต่เด็กๆในโรงเรียนเท่าที่จำได้โดนมาตั้งแต่ ป.1ถึง ม.1 บางครั้งก็โดนเพื่อนแกล้งเอารองเท้าไปซ่อนตบตีบ้าง เพื่อนชอบเอากระดาษมาติดไว้ที่หลังหนูมันเขียนว่า''เตะฟรีไม่คิดตังค์" ตอนนั้นก็เลยโดนเตะทั้งวันเลยค่ะโดยที่เราทำอะไรผิดกัน ตอนนั้นหนูจำได้ว่าโดนหลายอย่างเลยค่ะ
ปกติหนูก็อยู่คนเดียวก็ไม่ได้ไปพูดคุยกับใครมากไม่ชอบยุ่งเรื่องคนอื่น หนูเป็นคนชอบอยู่บ้านค่ะแล้วก็มีก็โลกส่วนตัวสูง(โดนเพื่อนแกล้งบ่อยก็เลยเป็นแบบนี้เปล่าหรือปล่าว)
หนูชอบดูการ์ตูนและอ่านการ์ตูนค่ะ
ความรู้สึกตอนนั้นเหมือนอยู่ตัวคนคนเดียวและโดดเดี่ยวมากเลยค่ะ หรือว่าตอนนั้นหนูนิสัยไม่ดีหรือเปล่านะ หนูเป็นคนพูดตรงๆคิดอะไรก็พูดไปแบบนั้นจะปากหมาก็ได้คะประมาณว่าพูดไม่คิด แต่หนูก็ไม่เคยนินทาหรือว่าร้ายใครนะคะเพราะว่าไม่รู้จะพูดไปทำไม
พวกผู้ใหญ่มักจะบอกกับหนูว่า หนูเป็นคนเงียบๆเป็นคนใจดีไม่สู้คนทั้งๆที่หนูก็ตัวใหญ่ตอนนั้นหนูน้ำหนักเยอะเลยค่ะตัวก็ดำมากด้วย
บางทีหนูก็คิดนะคะว่าทำไมหนูต้องอยู่ตัวคนเดียว
หรือว่ามันเป็นเพราะนิสัยหนู หนูเป็นคนพูดตรงๆแต่ว่าไม่ชวนคนอื่นพูดก่อนนะต้องให้เขามาชวนพูดก่อนหนูถึงจะพูดเพราะหนูไม่กล้าชวนคุย โดนมาเยอะค่ะก็เลยจำฝังใจ
อ้อ..ที่หนูโดนแกล้งจนถึงม.1 หนูตัดสินใจย้ายออกมาจากโรงเรียนนั้นค่ะ เพราะว่าหนูไปบอกครูเพื่อนก็บอกว่าหนูขี้ฟ้องครู แต่ครูรับฟังก็ไม่ได้ไปลงโทษพวกเขานะคะ เฉยๆแค่ฟังคะ(น้อยใจอ่ะ)
แต่พอย้ายโรงเรียนมาแล้วชีวิตก็ดีขึ้นนะคะ
หนูก็มีเพื่อนใหม่ค่ะเพื่อนในห้องก็ใจดีกับหนูมาก
หนูได้เพื่อนสนิทมากๆมา 2 คนค่ะ ครูที่โรงเรียนใหม่ก็ใจดีมากค่ะรับฟังทุกอย่างเลย คือว่า...หนูอ่านหนังสือไม่ออกเลยนะคะหนูเป็นเด็ก LD ค่ะแต่พอย้ายมาโรงเรียนใหม่ครูก็ให้หนูฝึกอ่านเขียนจากที่หนูสอบได้ลำดับสุดท้ายของห้องตอนนี้กลายมาเป็นที่หนึ่งของห้องเลยค่ะ หนูก็คิดนะคะรู้งี้ย้ายออกมาตั้งนานก็ดีแล้ว
อนนี้หนูอายุ 25 แล้วค่ะ ตอนนี้หนูก็ยังคิดถึงช่วงเวลานั้นอยู่เลยค่ะช่วงเวลาที่โดนแกล้งมันยังจำฝังใจอยู่เลย
หนูอยากจะถามคำถามคนที่มาอ่านเรื่องราวของหนูค่ะ
มาวันหนึ่งเพื่อนที่เคยแกล้งหนูจากโรงเรียนเดิมก็มาตีสนิทด้วยเหมือนพวกเขาไม่เคยทำอะไรกับหนูไว้ในอดีต หรือว่าเราโตๆกันแล้วควรลืมเรื่องพวกนี้ไปทั้งๆที่หนูยังจำได้ทุกตอนที่เคยโดนมา😭😭😭
#หนูควรจะให้อภัยพวกเขาหรือว่าเมินเฉยไปซะ
หนูต้องทำยังไงดีคะ
ขอขอบคุณทุกคนค่ะที่เข้ามาอ่าน