มีใครเคยรู้สึกกระอักกระอ่วนใจในการนั่งติดรถพี่ที่ทำงานเวลากลับบ้านกันบ้างไหมคะครือเจ้าของกระทู้ใจจริงไม่ได้อยากติดรถพี่ที่ทำงานด้วยกันกลับบ้านด้วยทุกวันหรอกคะ แต่พี่เค้าชวนแต่เค้าชวนเป็นมารยาทหน่ะค่ะคงไม่ได้อยากให้เรานั่งติดรถทุกวันหรอกคงอยากมีเวลาเป็นส่วนตัวบ้าง เราจะพูดยังไงให้บัวไม่ให้ช้ำน้ำไม่ให้ขุ่นโดยปฏิเสธอย่างละมุนละม่อมคะ ว่าเราไม่อยากลับกับพี่เค้า ครืออยากกลับเองหน่ะค่ะ จะไดัมองหน้ากันติดทีหลัง ครือไม่เกี่ยวกับเรื่องชู้สาวนะคะ เพราะพี่ที่ชวนเป็นผู้หญิงเหมือนกันค่ะ (อาจจะดูเป็นเรื่องที่ง่ายสำหรับบางคนนะคะแต่ทักษะด้านการพูดของเจ้าของกระทู้ไม่ค่อยจะมีจึงอยากขอคำแนะนำสักหน่อยหน่ะค่ะ ขอบคุณค่ะ
ครือมันซับซ้อนหน่ะค่ะ