คนที่ตามหา++❤

สวัสดีค้าาา พ่อเเม่พี่น้องทุกคน วันนี้เราจะมาเล่าเรื่องความรักของเราให้ฟัง มาเเนะนำตัวก่อนเราชื่อ "ปังปอนด์" เพื่อนชอบเรียก E'ปัง 555 เราบอกก่อนเราเคยมีเเฟนมาเเล้วนะมากหน้าหลายตา เเต่ก็เหมือนคู่รักส่วนใหญ่เเหละคือไปไม่รอด เหมือนที่เขาบอกกัน "รักในวัยเรียนก็เหมือนจุดเทียนกลางสายฝน" เราบอกก่อนเราอยู่ม.5  เเต่ตอนนี้อยู่ปี 2 คิคิ มาเริ่มเรื่องเลย ตอนนั้นเราเป็นคนนึงที่ก็ดูได้ถึงน่ารักเลยเเหละ(หราา)เราเลยไปสมัครหลีดของคณะสี ตอนนั้นมีกีฬาสีพอดี(โรงเรียนเราเเบ่งเป็นคณะสีนะ)พอเราคัดตัวเสร็จ เราผ่านนะ พี่ที่ซ้อมหลีดให้ เค้านัดเวลาซ้อมมาเเละก็เวลาซ้อมมา เราซ้อมช่วงเย็นที่ลานเเห่งหนึ่ง เราก็ซ้อมไป พอซ้อมเสร็จมันก็ดึกเเล้วเนอะ เราก็เดินหารถกลับเเล้วคืองงมากรถไม่มีเลยจ้าเราเลยว่าจะกลับเเท็กซี่ เราเลยไปยืนรอตรงป้ายรถเมย์กับพี่ที่เป็นหลีดอีกคนพี่เขาชื่อ ปราง เราก็คุยกับพี่เขา
เรา: พี่ปรางกลับไงอ่ะ
พี่ปราง: เเฟนมารับ
เรา: ฮั่นเเหน่~มีมารงมารับ
พี่ปราง: อย่ามาล้อ เเล้วเเฟนเราอ่ะ
เรา: เลิกกันไปเเล่ว
พี่ปราง: อ้าวพึ่งเห็นสวีทกันเองไม่ใช่หรอ
เรา: อื้มม งี้เง่า เลยเลิกเลย555
พี่ปราง: สวยเลือกได้เนอะ
เราก็คุยกันอีกเยอะ จนเเฟนพี่เขามารับ มารับผู้หญิงคนเดียวเเต่พกเพื่อนมาด้วย 5 คนรวมเเฟนพี่ปรางก็เป็น 6 คน มอไซค์ msx 4 คัน มันมีคนนึงที่ขับมาคนเดียว งิงิ หล่อมว๊ากกกพี่เขาอยู่มหาลัยนะ เเฟนพี่ปรางก็มาจอดตรงหน้าพอดี
พี่ปราง: พี่ไปก่อนนะ....รอคนเดียวได้ป่าว
เรา: ได้ดี๊สบาย(เเต่ในใจนี่กลัวมากเพราะมันเปลี่ยวเเละก็มืด)
พี่ปราง: เคๆ
พอพี่ปรางขึ้นรถปุ๊ปขับไปเเค่นิดเดียวเอง มันมีคนนึงที่นั่งมานานเเล้วเเหละ เเต่เขาดูมองเราตลอดตอนเเรกก็นึกว่าคิดไปเอง เเต่พอหันไปเเล้วเห็นเขามองมาทางนี้พอดีเลยว่าเดินออกมาจากตรงนั้นเเต่ไม่ทันผช.คนนั้นมันเดินมากระชากเสื้อนักเรียนเรา เหมือนจะดูเสื้อในอ่ะ เเล้วคือเราไม่ได้ใส่เสื้ออีกชั้นไง มันกระชากทีเดียวกระดุมหลุดหมดอ่ะ เราก็กรี๊ดดดด เเฟนพี่ปรางเขาก็วนรถกลับมาคือ สภาพตอนนั้นเรานั่งกับพื้นเเล้วเอากระเป๋านักเรียนปิดหน้าอก เเล้วร้องไห้อ่ะ
#เล่างงต้องขออภัย
#จะมีคนอ่านไหมเนี่ยย