ที่เราตั้งกระทู้ขึ้นเพื่อระบายเฉยๆนะคะ รู้ว่าจะมีคนมาด่าแน่ๆ แต่โปรดรับฟังเราด้วย เราไม่รู้จะพูดยังไง ปกติตอนอายุ10กว่าปีก็จะโน๊ตไว้ในสมุด แต่โป๊ะแตก คนในบ้านไปเจอ (เราเก็บไม่ดีเอง) เราโดนด่าเลย เหตุผลเขาเหมือนจะดีนะ แต่คนเราเกิดมาไม่เหมือนกัน ทั้งความคิด ทัศนคติ ซึ่งพ่อเราเป็นคนไม่ค่อยแสดงความรักกับคนในครอบครัว (เฉพาะแค่เรากับพี่สาวเรารึเปล่า) พ่อแม่เราแต่งงานกันตอนอายุ20ต้นๆ มีเราและพี่สาว 2 คน เราอายุห่างจากพี่4ปี
พ่อแม่เราตัดสินใจแยกทางกันตอนเราเรียนป1 พี่สาวเราเรียน ป6 (เข้าโรงเรียนก่อนอายุจริง) พ่อรักเรากับพี่เรามาก ไม่ยอมให้แม่เอาไปสักคน แม่เราก็ไปทำงานกรุงเทพ ตอนนั้นเราเด็กแต่เราจำเหตุการณ์วันนั้นได้ นึกแล้วก็ยังสงสารแม่เลย แม่เราเป็นคนขี้เหนียว มากๆๆ แต่แม่ก็ขยันนะ สมัยก่อน บ้านเราทำนา ซึ่งแม่เองก็ต้องไปลงแขกช่วยญาติพี่น้องทุกคนด้วยที่ว่าเป็นน้องสะใภ้ (จ้าาาาา พ่อมีพี่น้อง 10 คน ช่วยทุกคน) พอถึงช่วงทำนา ไร่ตัวเอง ญาติพี่น้องนี่เงียบกริบบบบบบบ!!ไม่มีวี่แวว แม่เราโดนญาติๆกดขี่ข่มเหง ว่านู้นนี่นั่นสารพัด (ปกติญาิๆเราก็ มือถือสากปากถือศีล อุ๊ปปปส์ไม่พูด ) เมื่อแยกทางกับพ่อแม่ก็เลิกทำนาแล้วไปทำงานโรงงานที่กรุงเทพ
ส่วนพ่อ เรา พี่สาว อยู่บ้านกับปู่ ย่า พ่อเปิดร้านซ่อมมอไซต์ ดูแลเราดี วันหยุดก็ซักผ้ากันเอง ช่วยๆกัน ตอนเย็นพ่อจะมาสอนการบ้าน เราก็มอมแมมแหล่ะ ตัวดำๆ ผอมๆ แต่พี่เรามันขาวนิดๆ จนเราอยู่ป3 พ่อก็มีแฟนใหม่ เราแทนว่าน้าละกัน น้าเขาดีกับเรานะ สวยด้วย ดูแลเราทุกอย่างกับพี่ ทั้งประชุมผู้ปกครองซื้อของใช้ บางครั้งเรามีไรก็ปรึกษาน้าได้ เหมือนเพื่อนคนนึง มั้งง5555
แต่พอเราอายุเพิ่มขึ้น ความสนิทของเรากับพ่อก็เริ่มถอยห่างออกไป แล้วมองเรากับพี่ด้านลบมากขึ้น ส่วนมากพี่เราจะโดนเยอะกว่าเรา
ฐานะก็ดีกว่าแต่ก่อนเยอะ พ่อก็สร้างบ้านใหม่ ซื้อรถใหม่จากแต่ก่อนไม่มีอะไรเลย ดูเหมือนทุกอย่างกำลังจะไปได้ดีละสิ แต่ไม่เลยยย พ่อเราจากแต่ก่อนขะเข้าใจเรา จะพูดกับเราอย่างงั้นอย่างงี้แต่เหมือนน้าจะชอบพูดประชดนั่นประชดนี่ เราอยากได้อยากขออะไรนี่ น้าจะอ้างเหตุผลว่า ไม่จำเป็น ลูกคนอื่นไม่มีเขายังอยู่ได้
สมัย 2548 เราเรียนประถมได้เงินไปโรงเรียนวันละ 5 บาทเท่าพี่สาว เรียนโรงเรียนใกล้บ้าน โรงเรียนประจำหหมู่บ้าน
พอมัธยม สอบเข้าได้เรียนในตัวอำเภอ ได้วันละ 25 ก็เพิ่มๆขึ้นจนเราไได้เเรียนมัธยมกับพพี่ จึงได้วันละะ 50 เท่ากัน มีรถรับส่งหรือรถประจำทางไปกลับ 20 บาทก็เงินวันละ 50 บาทเนี่ยแหล่ะจ่าย
พี่สาวเรามันอยากมีโทรศัพท์ตอนนั้นมันเรียนม4 พ่อก็บอกแค่ไม่มีเงิน และก็ไม่ได้สนใจจะซื้อให้ ก็รู้ๆ จึงขอแม่ แม่ก็ซื้อให้ (เรากับพี่สาวยังติดต่อแม่เสมอ ทุกเทศกาลแม่เราจะกลับมาหา ฐานะแม่ดีขึ้นมาก ซื้อรถยนต์ส่วนตัว สร้างบ้านใหม่ ซื้อที่นา เพราะแม่ขยันน แต่เเม่ไม่ได้รับผิดชอบเราจึงมีเงินเก็บ) พี่สาวได้เงินไปโรงเรียนวันละ 25 บาท สมัยก่อนค่าข้าว 15 น้ำ 5 บาท เหลือ5บาท พี่เรียนโรงเรียนในอำเภอมีรถรับส่งทุกวัน ค่ารถจ่ายรายเดือน ตามปกติถ้าเป็นพ่อแม่คนอื่นเขาก็จะให้ลูกเยอะบ้างน้อยบ้างแล้วแต่บางวัน ให้เก็บบ้าง แต่พ่อเรานี่ ไม่มีจ้าาา 25 คือ 25 ทั้งวัน เราก็เข้าใจมันนะ อารมณ์แบบว่าเห็นเพื่อนกินแต่เราไม่มีเงินจะซื้อ ไม่ใช่ว่าบ้านจนขนาดนั้น แค่ไม่ให้ แต่พี่เรามันมีเพื่อนดีแหล่ะ เพื่อนก็ซื้อให้กินบ้าง หลังๆมันก็ห่อข้าวไปกินที่โรงเรียน เออ น่าจะทำตั้งนาน แแต่มันก็ห่อแค่ข้าวแหล่ะ กับข้าว หาซื้อหมูปิ้งไก่ปิ้งไม้ละ 10 15 ก็เท่าเดิม 55555555 พูดถึงถ้าให้เงินเกินมา วันถัดดมาน้าเราจะถามหาเงินที่เกิน และจะให้เงินอีกตามจำนวนที่ขาด นี่เราก็เจอมาเหมือนกัน ได้เกินมา 15 บาท วันนั้นไม่มีเหรียญ น้าเลยให้เกิน เช้าวันถัดมาเราจะไปโรงเรียน เงินจะวางบนหลังตู้เย็นทุกวัน เราก็ อ้าว ทำไมวันนี้ให้น้อยจัง ทำไมมีแค่35 เราได้วันละ50 เรียนมัธธยม ก็เมื่อวาน เงินไปไหน ให้เเกินไป ทำไมใช้เปลือง คือ เข้าใจไหมเงินเกินมา 15 บาท บางวันเรากก็ซื้อปากกา ถ่ายเอกสารที่โรงเรียน จ้าาาาาา ช่วงนั้นรถรับส่งไม่มีแล้วต้องไปรถประจำทาง ค่ารถไปกลับก็ 20 ค่าข้าว 20 น้ำเปล่า 7 บาท แต่เรามีเงินส่วนตัวว เพราะชอบรับจ้างทำงานให้เพื่อน 55555 กก็้เพื่อนมันขี้เกรียจนิ เราเลยไม่ค่อยขอเงินพ่อสักเท่าไหร่ ได้วันละ 50 ก็ 50 จดงานให้เพื่อนได้ครั้งละ 100 200 แล้วแต่งาน เราทำงานให้เพื่อนมาเรื่อยๆๆ ก็พอมีเงินเก็บนิดๆแต่ชอบซื้อกิน ซื้อของจุกจิก มันกก็หมดๆ ถ้ามีค่าใช้จ่ายเพิ่ม จ่ายค่าสอบนู้นนี่นั่น เราก็ขอพ่อ น้าเพิ่ม แต่กรณีเที่ยว ดูหนัง ฟังเพลง สังสรรค์ืนี่ไม่มีหรอก เรียนเสร็จกลับบ้าน กลับบ้าน เเดี๋ยวไม่ทันรถ
น้ามีน้อง 2 คน หญิง ชาย (คนเล็ก) ซึ่งพ่อเราก็อยากมีลูกชายอยู่แล้วเพราะที่บ้านเป็นอู่ซ่อมรถยนต์ขนาดใหญ่ มั้ง
น้องเราเเรียนโรงเรียนอนุบาลในตัวอำเภอ ใกล้ๆโรงเรียนเรานั่นแหล่ะ รับ ส่ง ทุกเช้าเย็นทุกวัน โดยทั่วไปเราก็สบาย ไปโรงเรียนพร้อมน้อง เช้าเย็น แต่ไไม่เลย ตอนเช้าน้าบอก น้องเป็นเด็กไปโรงเรียนสายได้ อยากไปก็ไปด้วยได้แต่เราไม่ทันแถว โดนทำโทษ โอเคเรา ไปรถโดยประจำทางเหมือนเดิม
ตอนเย็น เลิกเรียน เรากลับพร้อมน้อง ไม่เลย น้องเลิกบ่าย2 เราเลิกบ่าย3ครึ่ง น้าบอกขขี้เกรียจรอ กลับเอง ถเาวันไหนทำธุระกลับช้าก็กลับพร้อมกัน (เราโทรถามก่อน แทบทุกวัน น้อยวันจะได้กลับด้วย) เราก็น้อยใจนะ แบบรถมันคันเดียวแต่คนเป็นแสนนนน
แบบนี้แหล้ะเลย
แต่มปลายเราก็เรียนพิเศษทุกเย็น เลิก 6 โมงเย็น กลับรถตู้ลงครึ่งทาง เราก็อาศัยเพื่อนที่บ้านเราเป็นทางผ่านมัน กลับด้วย
บางวันรถถตู้หมด เราโทรบอกให้พ่อมารับ พ่อบอก ""ยุ่งยาก กูทำำงงาานส่งพพวกเรียยนกก็เหนื่อยยจะตายออยู่แล้ว ตอนเย็นเหนื่อย " เรานี่ตกกใจคำพุดดพ่อมากก หหลังๆเริ่มชิน ก็เข้าใจพ่อนะ พ่อคงเหนื่อยทำงานทั้งวันเลี้ยงคนทั้งบ้าน แต่ก็มารับนะ บางวันก็ใให้น้ามารับ พ่อมารับบ้าง เรานี่โคตรเกรงใจเลย เหมือนกำลังนั่งอยู่บนรถกับคนแปลกหน้า เหมือนขอขึ้นรถมาด้วย หน้าตานี่บึ้งตึง
นี่เราผิดหรอ ก็เราไม่รุ้จะให้ใครมารับ บ้านเรากก็มีรถเยอะแยะมารับเรามันเเหนื่อยมากหรอ ทีกับน้องที่รับส่งเช้าเย็นนี่ไม่เคยจะบ่น สักคำ
เหตุผลของเขา
เราโตแล้วต้องช่วยเหลือตัวเอง น้องยังเด็กก็ต้องรับส่งฃ
- เราขอมอไซต์ ก็ไม่ให้ บอกไม่จำเป็น
- น้องอนุบาล ซื้อแทปเล็ตให้ น้าบอกมันมี กขค abc น้องจะได้ฝึกทักษะ หนังสสือระบายสีนี่เพียบ ระบายทิ้งขวาง แต่เราขอเงินซื้อหนังสือ บอกซื้อมาก็ไม่อ่าน ซื้อมาทำไม
- กิจกรรมที่โรงเรียนเราไปร่วมก็บอกว่า ทำทำไมคนอื่นเขาไม่ทำเขายังจบเลย เราก็มีแข่งทักษะบ้าง ทำโครงงาน แต่ก็เหมือนเราไม่ค่อยอยู่บ้านไง ไปโรงเรียนแทบทุววันหยุด ก็โดนปกติ แพ้ชนะนี่ไม่มีจะถาม
- น้องได้เต้นนี่ตามไปถึงกรุงเทพ แข่งแพ้บอก จะเอาอะไรก็เด็กไม่กี่ขวบ เขากล้าแสดงออกแค่นี่ก็ดีแล้ว เก่งอย่างนั่นอย่างนี่ มีกิจกรรมแต่งตัวครั้งละ 3 ร้อย 5 ร้อย จ่าย ยิ้มม ลูกฉันเก่ง กล้าแสดงออก
- เราอยากได้อะไรก็ไม่เคยจำเป็น ถ้าอยากได้ทำไมไม่เก็บเงินซื้อเอง (เงินให้จะกินนี่แทบจะไม่พอ ของใช้นี่ขอซื้อแต่ละทีก็กว่าจะขอได้ ครีมทาผิวซื้อตั้งแต่2เดือนที่แล้วบอกทำไมใช้เปลือง เวลาไปซื้อของใช้ในบ้านพวกโลตัส บิ๊กซีก็ไม่เคยจะซื้อมาให้เรา)
- ไปไหนมาไหน ถ้าอยากได้เสื้อผ้า บอก มาด้วยทำไม มาแล้วเปลือง เงินยิ่งไม่มี
- จะชอบหอบลูกหลาน เหลนโหลน ไปไหนมาไหนด้วย พร้อมจะจ่ายเต็มที่ (กินลูกกิน)
- เสื้อผ้า เราได้จากน้า น้าให้บ้าง ซื้อมือสองบ้าง กว่าจะขอตังได้ซื้อเสื้อตัวเดียว180 เงินก็ไม่มีกินสิ แต่น้องๆ แต่ละชุด 400 500 บอก นานๆซื้อที เราอยากซื้อบ้างถ้าตัวไหนถูกใจ บอก ขอเงินแม่มา
- ทุกครั้งจะชอบพูดกรอกหูเรา ว่า เป็นหนี้สินเยอะแยะ เราไไม่เคยช่วยประหยัดเงินเลย ส่งค่ารถ ค่าธนาคาร เราใช้นี่เปลืองมากกกกก ขอเงินไปโรงเรียนวันละ50 วันไหนขอเพิ่ม มาละ ลูกบ้านนั่นบ้านนี่เขายังได้แค่วันละ 30 เขายังกินพอเลย มามหาลัยเราได้ใช้อาทิตย์ละ 1000 บาท กับบ้านไปกลับ 180 ไม่ให้เพิ่มนะ รวมกับเงินนึงพัน บริหารจัดการเอง (ตอนนี้เราเรียน ปี 2) อาทิตย์ไหนเราไม่ได้กลับบ้าน เราก็โทรขอเงิน ขอวันจันทร์โอนวันพฤหัส เราก็ยืมเพื่อนใช้ พอเราดทรถามโอนยัง บอก ไม่ว่าง ตอนเย็นจะโอนให้ ลืม บ้าง พอเราบอกว่าเรายืมเงินเพื่อนใช้นะ บอกว่าเรา "ชั่ว มีลูก ลูกก็ไปหายืมแต่เงินเพื่อนใช้" เราขอเพิ่มนนี่แทบไม่ได้ บางทีของใช้มันก็หมด ครีม สบู่ ยาสระผม ผงซักฟอก ก็ไม่เคยว่าจะให้เราเลย บริหารเงินนึงพันนั่นแหล้ะ กว่าจะครบแต่ละอาทิตย์ ทรมานมาก ข้าวก็ 35 40 ให้เรากินวันละ3มื้อ เงินไม่พอแน่ๆ ส่วนใหญ่ตอนเย็นเราจะซื้อลูกชิ้น 20 บาท น้ำก็กรอกลิตรละบาทแช่ตู้เย็น เราอยู่หอนอก หอก็พ่อเป็นคนหาให้ เจ้าของหอรู้จักกับพ่อ เป็นลูกค้าที่มาซ่อมรถ เราอยู่กับเพื่อน ค่าหอก็ไม่แพงหรอก 2400 ห้องแอร์ มีเครื่องใช้ครบครัน น้าเราถาม ไม่มีห้องพัดลมหรอ ทำไมไม่อยู่ห้องพัดลมจะได้ประหยัด เราเองก็ไม่อยากอยู่หอนั่นหรอก(ก็อยู่ตั้งแต่ตอนเเข้ามาปี1 จนถึงทุกวันนี้) ทางเข้าหอมันเปลี่ยว ฉก ชิง วิ่ง ปล้น นี่ข่าวประจำมหหาลัยเรียกได้ว่าข่าวรายวัน ตอนเราเรียนปี 1 เราไม่มีมอไซต์ใช้ จะไปเรียนต้องให้เพื่อนบ้างแฟนบ้างรับส่ง แต่หอเรามันไกลจากเพื่อนมากก สงสารเพื่อนด้วย เราก็ขอพ่อนะ น้าบอกว่า รถมอก็มีนิ นั่งไปเรียนสิ คือเข้าใจไหมหอเรามันอยู่ในซอยเป็นป่า ไกลจากถนนมากก ทน 3 เดือนพ่อก็ซื้อมอไซต์มือสองให้ ก็ผ่านปัญหาไปได้ ซื้อให้เพราะเราโพสต์เฟส ว่าขอไรไม่เคยได้ พ่อมาเห็น โมโห ด่าเราเหมือนหมูหมา กู เลยซื้อให้เสร็จๆๆไป เราขอโน๊ตบุ๊ค บอกเอาของพี่เราไปใช้ พี่เราเรียนจบทำงานแล้ว พี่มันก็ใช้เหมือนกัน ก็เข้าใจมัน เราเอาไปใช้ก็ต้องรีบเอามาส่งพี่ ตอนนี้อาศัยเพื่อนบ้างวนๆไป 55555 ด้านไปเพื่อความอยู่รอด เรียนมหาลัยพ่อแม่คนอื่นดทรถามลูกเป้นยังไง สบายดีไหม พ่อเรา ไม่เคยมีหรอก ตั้งแต่จำความได้ คำว่ากินข้าวยังลูก แทบไม่เคยมี เราเคยขอรถยนต์ไปใช้นะ ช่วงเรียนมัธะยมเราเรียนพิเศษและลำบากคนมารับ พ่อบอกให้เราไปปหัดขับรถแล้วเอาไปเทียวดรงเรียยนไได้ รถติดแก๊สไม่ไได้เปลืองมาก เเรื่องเข้าหูน้า พูดว่าเราจะเลาะอย่างงั้นงี้ พูดจนพ่อเราามองเราในแง่ลบ คือความจำเป็นสำหรับเรานี่ไม่มีเลย ไม่เคยจะมี พ่อจากแต่ก่อนที่เคยเข้าใจตอนนี้ก็ทีมเดียวกับน้าละ เราสอบใบขับขี่ได้ ขอรถยนต์ไปใช้เรียนมหาลัย บอก "จำเป็นอะไร แค่เรียนจะใช้รถยนต์" บ้านเรามีรถยนต์เกินจำนวนคนในบ้าน เราจับรถขับไปนู้นนี่ไม่ได้นะ น้าบอกไม่มีประโยชน์ มอไซต์มีทำไมไม่ขี่
เราโดนบ่นทุกอย่าง ใช้เงินเปปลืองนี่ มันเปลือฃจริงๆหรอ เรียนมหาลัยใช้อาทิตย์ละพัน ขอเพิ่มได้สูงสุด500 บ่นอยู่สามชาติที่เคยได้ก็แค่ครั้งเดียว แต่ทางกลับกัน น้องเราเรียน ป 2 รับส่งทุกวัน (เด็กแถวบ้านไปรถประะจำทาง บอกน้องจะตกรถ น้องตื่นสายไม่ทันรถ แหม่!!สมัยเรียน ยืนโหนจะตกรถตายก็ไม่เคยจะมองเห็น ตื่นสายเพราะสอนให้สบาย วันๆตื่นมาอาบน้ำกินข้าวยังไม่เคยทันโรงเรียนสักกที ไม่เคยช่วยงานบ้านอะไรเลย บอกน้องยังเด็ก เด็กค่าาตอนนี้ ป3 เลิกเรียน นั่งหน้าจอคอม กินขนมไม่ทิ้งถังขยะ ) เด็กประถมไปโรงเรียนวันละ 140 ฝาก 100 กิน 40 บางวันเลิกเรียนไปเซว่น แล้วบอกว่าน้องยังมีเงินเก็บเราไม่มีอะไร ไม่รู้จักเก็บ ทำบัญชีเงินฝากก็ทำ2น้อง โตมาจะได้มีเงินออม คือทุกอย่างจะดูดีหมด พ่อเราก็เออ ออ ไป หันหน้ามาหาเรากับพี่นิ คนละคน
เราโดนบ่นว่าไม่เคยทำอะไร แล้วใครกรอกน้ำ ล้างถ้วย กวาดบ้าน ใครหรออ!!
เรานอนเล่นในห้องตอนกลางวัน ผิดมากนะ หาว่าเราไม่สนใจอะไร ไไม่เคคยช่วยงานอะไรเล๊ยยย (คำยอดฮิต)
เป็นเสี่ยเป็นเจ๊ ทุ้มจ่ายเปย์นี่เต็มที่สำหรับคนอื่น วานญาติพี่น้อง จ้างหมอลำ พ่อจ่าย บอกช่วยกันๆๆ กินเหล้าเบียร์เลี้ยยงฉลองสังสรรค์ที่บ้าน มาเต็้มที่ ฟรีตลอดงาน ถ้วยจานแก้ว ใครเก็บ "ก็เรา พี่สาว" เราขอเงินซื้อนั่นนี่ "ไม่มีเงิน"
ในสายตาพ่อเราทำอะไรก็ผิดทุกอย่างเลยหรอ อึดอัดมากเป็นผู้ใหญ่คิดอะไรทำอะไรก็ถูกส่วนเราลูกแค่เชื่อฟัง เฮ้ออ!!
พ่อแม่เราตัดสินใจแยกทางกันตอนเราเรียนป1 พี่สาวเราเรียน ป6 (เข้าโรงเรียนก่อนอายุจริง) พ่อรักเรากับพี่เรามาก ไม่ยอมให้แม่เอาไปสักคน แม่เราก็ไปทำงานกรุงเทพ ตอนนั้นเราเด็กแต่เราจำเหตุการณ์วันนั้นได้ นึกแล้วก็ยังสงสารแม่เลย แม่เราเป็นคนขี้เหนียว มากๆๆ แต่แม่ก็ขยันนะ สมัยก่อน บ้านเราทำนา ซึ่งแม่เองก็ต้องไปลงแขกช่วยญาติพี่น้องทุกคนด้วยที่ว่าเป็นน้องสะใภ้ (จ้าาาาา พ่อมีพี่น้อง 10 คน ช่วยทุกคน) พอถึงช่วงทำนา ไร่ตัวเอง ญาติพี่น้องนี่เงียบกริบบบบบบบ!!ไม่มีวี่แวว แม่เราโดนญาติๆกดขี่ข่มเหง ว่านู้นนี่นั่นสารพัด (ปกติญาิๆเราก็ มือถือสากปากถือศีล อุ๊ปปปส์ไม่พูด ) เมื่อแยกทางกับพ่อแม่ก็เลิกทำนาแล้วไปทำงานโรงงานที่กรุงเทพ
ส่วนพ่อ เรา พี่สาว อยู่บ้านกับปู่ ย่า พ่อเปิดร้านซ่อมมอไซต์ ดูแลเราดี วันหยุดก็ซักผ้ากันเอง ช่วยๆกัน ตอนเย็นพ่อจะมาสอนการบ้าน เราก็มอมแมมแหล่ะ ตัวดำๆ ผอมๆ แต่พี่เรามันขาวนิดๆ จนเราอยู่ป3 พ่อก็มีแฟนใหม่ เราแทนว่าน้าละกัน น้าเขาดีกับเรานะ สวยด้วย ดูแลเราทุกอย่างกับพี่ ทั้งประชุมผู้ปกครองซื้อของใช้ บางครั้งเรามีไรก็ปรึกษาน้าได้ เหมือนเพื่อนคนนึง มั้งง5555
แต่พอเราอายุเพิ่มขึ้น ความสนิทของเรากับพ่อก็เริ่มถอยห่างออกไป แล้วมองเรากับพี่ด้านลบมากขึ้น ส่วนมากพี่เราจะโดนเยอะกว่าเรา
ฐานะก็ดีกว่าแต่ก่อนเยอะ พ่อก็สร้างบ้านใหม่ ซื้อรถใหม่จากแต่ก่อนไม่มีอะไรเลย ดูเหมือนทุกอย่างกำลังจะไปได้ดีละสิ แต่ไม่เลยยย พ่อเราจากแต่ก่อนขะเข้าใจเรา จะพูดกับเราอย่างงั้นอย่างงี้แต่เหมือนน้าจะชอบพูดประชดนั่นประชดนี่ เราอยากได้อยากขออะไรนี่ น้าจะอ้างเหตุผลว่า ไม่จำเป็น ลูกคนอื่นไม่มีเขายังอยู่ได้
สมัย 2548 เราเรียนประถมได้เงินไปโรงเรียนวันละ 5 บาทเท่าพี่สาว เรียนโรงเรียนใกล้บ้าน โรงเรียนประจำหหมู่บ้าน
พอมัธยม สอบเข้าได้เรียนในตัวอำเภอ ได้วันละ 25 ก็เพิ่มๆขึ้นจนเราไได้เเรียนมัธยมกับพพี่ จึงได้วันละะ 50 เท่ากัน มีรถรับส่งหรือรถประจำทางไปกลับ 20 บาทก็เงินวันละ 50 บาทเนี่ยแหล่ะจ่าย
พี่สาวเรามันอยากมีโทรศัพท์ตอนนั้นมันเรียนม4 พ่อก็บอกแค่ไม่มีเงิน และก็ไม่ได้สนใจจะซื้อให้ ก็รู้ๆ จึงขอแม่ แม่ก็ซื้อให้ (เรากับพี่สาวยังติดต่อแม่เสมอ ทุกเทศกาลแม่เราจะกลับมาหา ฐานะแม่ดีขึ้นมาก ซื้อรถยนต์ส่วนตัว สร้างบ้านใหม่ ซื้อที่นา เพราะแม่ขยันน แต่เเม่ไม่ได้รับผิดชอบเราจึงมีเงินเก็บ) พี่สาวได้เงินไปโรงเรียนวันละ 25 บาท สมัยก่อนค่าข้าว 15 น้ำ 5 บาท เหลือ5บาท พี่เรียนโรงเรียนในอำเภอมีรถรับส่งทุกวัน ค่ารถจ่ายรายเดือน ตามปกติถ้าเป็นพ่อแม่คนอื่นเขาก็จะให้ลูกเยอะบ้างน้อยบ้างแล้วแต่บางวัน ให้เก็บบ้าง แต่พ่อเรานี่ ไม่มีจ้าาา 25 คือ 25 ทั้งวัน เราก็เข้าใจมันนะ อารมณ์แบบว่าเห็นเพื่อนกินแต่เราไม่มีเงินจะซื้อ ไม่ใช่ว่าบ้านจนขนาดนั้น แค่ไม่ให้ แต่พี่เรามันมีเพื่อนดีแหล่ะ เพื่อนก็ซื้อให้กินบ้าง หลังๆมันก็ห่อข้าวไปกินที่โรงเรียน เออ น่าจะทำตั้งนาน แแต่มันก็ห่อแค่ข้าวแหล่ะ กับข้าว หาซื้อหมูปิ้งไก่ปิ้งไม้ละ 10 15 ก็เท่าเดิม 55555555 พูดถึงถ้าให้เงินเกินมา วันถัดดมาน้าเราจะถามหาเงินที่เกิน และจะให้เงินอีกตามจำนวนที่ขาด นี่เราก็เจอมาเหมือนกัน ได้เกินมา 15 บาท วันนั้นไม่มีเหรียญ น้าเลยให้เกิน เช้าวันถัดมาเราจะไปโรงเรียน เงินจะวางบนหลังตู้เย็นทุกวัน เราก็ อ้าว ทำไมวันนี้ให้น้อยจัง ทำไมมีแค่35 เราได้วันละ50 เรียนมัธธยม ก็เมื่อวาน เงินไปไหน ให้เเกินไป ทำไมใช้เปลือง คือ เข้าใจไหมเงินเกินมา 15 บาท บางวันเรากก็ซื้อปากกา ถ่ายเอกสารที่โรงเรียน จ้าาาาาา ช่วงนั้นรถรับส่งไม่มีแล้วต้องไปรถประจำทาง ค่ารถไปกลับก็ 20 ค่าข้าว 20 น้ำเปล่า 7 บาท แต่เรามีเงินส่วนตัวว เพราะชอบรับจ้างทำงานให้เพื่อน 55555 กก็้เพื่อนมันขี้เกรียจนิ เราเลยไม่ค่อยขอเงินพ่อสักเท่าไหร่ ได้วันละ 50 ก็ 50 จดงานให้เพื่อนได้ครั้งละ 100 200 แล้วแต่งาน เราทำงานให้เพื่อนมาเรื่อยๆๆ ก็พอมีเงินเก็บนิดๆแต่ชอบซื้อกิน ซื้อของจุกจิก มันกก็หมดๆ ถ้ามีค่าใช้จ่ายเพิ่ม จ่ายค่าสอบนู้นนี่นั่น เราก็ขอพ่อ น้าเพิ่ม แต่กรณีเที่ยว ดูหนัง ฟังเพลง สังสรรค์ืนี่ไม่มีหรอก เรียนเสร็จกลับบ้าน กลับบ้าน เเดี๋ยวไม่ทันรถ
น้ามีน้อง 2 คน หญิง ชาย (คนเล็ก) ซึ่งพ่อเราก็อยากมีลูกชายอยู่แล้วเพราะที่บ้านเป็นอู่ซ่อมรถยนต์ขนาดใหญ่ มั้ง
น้องเราเเรียนโรงเรียนอนุบาลในตัวอำเภอ ใกล้ๆโรงเรียนเรานั่นแหล่ะ รับ ส่ง ทุกเช้าเย็นทุกวัน โดยทั่วไปเราก็สบาย ไปโรงเรียนพร้อมน้อง เช้าเย็น แต่ไไม่เลย ตอนเช้าน้าบอก น้องเป็นเด็กไปโรงเรียนสายได้ อยากไปก็ไปด้วยได้แต่เราไม่ทันแถว โดนทำโทษ โอเคเรา ไปรถโดยประจำทางเหมือนเดิม
ตอนเย็น เลิกเรียน เรากลับพร้อมน้อง ไม่เลย น้องเลิกบ่าย2 เราเลิกบ่าย3ครึ่ง น้าบอกขขี้เกรียจรอ กลับเอง ถเาวันไหนทำธุระกลับช้าก็กลับพร้อมกัน (เราโทรถามก่อน แทบทุกวัน น้อยวันจะได้กลับด้วย) เราก็น้อยใจนะ แบบรถมันคันเดียวแต่คนเป็นแสนนนน
แต่มปลายเราก็เรียนพิเศษทุกเย็น เลิก 6 โมงเย็น กลับรถตู้ลงครึ่งทาง เราก็อาศัยเพื่อนที่บ้านเราเป็นทางผ่านมัน กลับด้วย
บางวันรถถตู้หมด เราโทรบอกให้พ่อมารับ พ่อบอก ""ยุ่งยาก กูทำำงงาานส่งพพวกเรียยนกก็เหนื่อยยจะตายออยู่แล้ว ตอนเย็นเหนื่อย " เรานี่ตกกใจคำพุดดพ่อมากก หหลังๆเริ่มชิน ก็เข้าใจพ่อนะ พ่อคงเหนื่อยทำงานทั้งวันเลี้ยงคนทั้งบ้าน แต่ก็มารับนะ บางวันก็ใให้น้ามารับ พ่อมารับบ้าง เรานี่โคตรเกรงใจเลย เหมือนกำลังนั่งอยู่บนรถกับคนแปลกหน้า เหมือนขอขึ้นรถมาด้วย หน้าตานี่บึ้งตึง
นี่เราผิดหรอ ก็เราไม่รุ้จะให้ใครมารับ บ้านเรากก็มีรถเยอะแยะมารับเรามันเเหนื่อยมากหรอ ทีกับน้องที่รับส่งเช้าเย็นนี่ไม่เคยจะบ่น สักคำ
เหตุผลของเขา
เราโตแล้วต้องช่วยเหลือตัวเอง น้องยังเด็กก็ต้องรับส่งฃ
- เราขอมอไซต์ ก็ไม่ให้ บอกไม่จำเป็น
- น้องอนุบาล ซื้อแทปเล็ตให้ น้าบอกมันมี กขค abc น้องจะได้ฝึกทักษะ หนังสสือระบายสีนี่เพียบ ระบายทิ้งขวาง แต่เราขอเงินซื้อหนังสือ บอกซื้อมาก็ไม่อ่าน ซื้อมาทำไม
- กิจกรรมที่โรงเรียนเราไปร่วมก็บอกว่า ทำทำไมคนอื่นเขาไม่ทำเขายังจบเลย เราก็มีแข่งทักษะบ้าง ทำโครงงาน แต่ก็เหมือนเราไม่ค่อยอยู่บ้านไง ไปโรงเรียนแทบทุววันหยุด ก็โดนปกติ แพ้ชนะนี่ไม่มีจะถาม
- น้องได้เต้นนี่ตามไปถึงกรุงเทพ แข่งแพ้บอก จะเอาอะไรก็เด็กไม่กี่ขวบ เขากล้าแสดงออกแค่นี่ก็ดีแล้ว เก่งอย่างนั่นอย่างนี่ มีกิจกรรมแต่งตัวครั้งละ 3 ร้อย 5 ร้อย จ่าย ยิ้มม ลูกฉันเก่ง กล้าแสดงออก
- เราอยากได้อะไรก็ไม่เคยจำเป็น ถ้าอยากได้ทำไมไม่เก็บเงินซื้อเอง (เงินให้จะกินนี่แทบจะไม่พอ ของใช้นี่ขอซื้อแต่ละทีก็กว่าจะขอได้ ครีมทาผิวซื้อตั้งแต่2เดือนที่แล้วบอกทำไมใช้เปลือง เวลาไปซื้อของใช้ในบ้านพวกโลตัส บิ๊กซีก็ไม่เคยจะซื้อมาให้เรา)
- ไปไหนมาไหน ถ้าอยากได้เสื้อผ้า บอก มาด้วยทำไม มาแล้วเปลือง เงินยิ่งไม่มี
- จะชอบหอบลูกหลาน เหลนโหลน ไปไหนมาไหนด้วย พร้อมจะจ่ายเต็มที่ (กินลูกกิน)
- เสื้อผ้า เราได้จากน้า น้าให้บ้าง ซื้อมือสองบ้าง กว่าจะขอตังได้ซื้อเสื้อตัวเดียว180 เงินก็ไม่มีกินสิ แต่น้องๆ แต่ละชุด 400 500 บอก นานๆซื้อที เราอยากซื้อบ้างถ้าตัวไหนถูกใจ บอก ขอเงินแม่มา
- ทุกครั้งจะชอบพูดกรอกหูเรา ว่า เป็นหนี้สินเยอะแยะ เราไไม่เคยช่วยประหยัดเงินเลย ส่งค่ารถ ค่าธนาคาร เราใช้นี่เปลืองมากกกกก ขอเงินไปโรงเรียนวันละ50 วันไหนขอเพิ่ม มาละ ลูกบ้านนั่นบ้านนี่เขายังได้แค่วันละ 30 เขายังกินพอเลย มามหาลัยเราได้ใช้อาทิตย์ละ 1000 บาท กับบ้านไปกลับ 180 ไม่ให้เพิ่มนะ รวมกับเงินนึงพัน บริหารจัดการเอง (ตอนนี้เราเรียน ปี 2) อาทิตย์ไหนเราไม่ได้กลับบ้าน เราก็โทรขอเงิน ขอวันจันทร์โอนวันพฤหัส เราก็ยืมเพื่อนใช้ พอเราดทรถามโอนยัง บอก ไม่ว่าง ตอนเย็นจะโอนให้ ลืม บ้าง พอเราบอกว่าเรายืมเงินเพื่อนใช้นะ บอกว่าเรา "ชั่ว มีลูก ลูกก็ไปหายืมแต่เงินเพื่อนใช้" เราขอเพิ่มนนี่แทบไม่ได้ บางทีของใช้มันก็หมด ครีม สบู่ ยาสระผม ผงซักฟอก ก็ไม่เคยว่าจะให้เราเลย บริหารเงินนึงพันนั่นแหล้ะ กว่าจะครบแต่ละอาทิตย์ ทรมานมาก ข้าวก็ 35 40 ให้เรากินวันละ3มื้อ เงินไม่พอแน่ๆ ส่วนใหญ่ตอนเย็นเราจะซื้อลูกชิ้น 20 บาท น้ำก็กรอกลิตรละบาทแช่ตู้เย็น เราอยู่หอนอก หอก็พ่อเป็นคนหาให้ เจ้าของหอรู้จักกับพ่อ เป็นลูกค้าที่มาซ่อมรถ เราอยู่กับเพื่อน ค่าหอก็ไม่แพงหรอก 2400 ห้องแอร์ มีเครื่องใช้ครบครัน น้าเราถาม ไม่มีห้องพัดลมหรอ ทำไมไม่อยู่ห้องพัดลมจะได้ประหยัด เราเองก็ไม่อยากอยู่หอนั่นหรอก(ก็อยู่ตั้งแต่ตอนเเข้ามาปี1 จนถึงทุกวันนี้) ทางเข้าหอมันเปลี่ยว ฉก ชิง วิ่ง ปล้น นี่ข่าวประจำมหหาลัยเรียกได้ว่าข่าวรายวัน ตอนเราเรียนปี 1 เราไม่มีมอไซต์ใช้ จะไปเรียนต้องให้เพื่อนบ้างแฟนบ้างรับส่ง แต่หอเรามันไกลจากเพื่อนมากก สงสารเพื่อนด้วย เราก็ขอพ่อนะ น้าบอกว่า รถมอก็มีนิ นั่งไปเรียนสิ คือเข้าใจไหมหอเรามันอยู่ในซอยเป็นป่า ไกลจากถนนมากก ทน 3 เดือนพ่อก็ซื้อมอไซต์มือสองให้ ก็ผ่านปัญหาไปได้ ซื้อให้เพราะเราโพสต์เฟส ว่าขอไรไม่เคยได้ พ่อมาเห็น โมโห ด่าเราเหมือนหมูหมา กู เลยซื้อให้เสร็จๆๆไป เราขอโน๊ตบุ๊ค บอกเอาของพี่เราไปใช้ พี่เราเรียนจบทำงานแล้ว พี่มันก็ใช้เหมือนกัน ก็เข้าใจมัน เราเอาไปใช้ก็ต้องรีบเอามาส่งพี่ ตอนนี้อาศัยเพื่อนบ้างวนๆไป 55555 ด้านไปเพื่อความอยู่รอด เรียนมหาลัยพ่อแม่คนอื่นดทรถามลูกเป้นยังไง สบายดีไหม พ่อเรา ไม่เคยมีหรอก ตั้งแต่จำความได้ คำว่ากินข้าวยังลูก แทบไม่เคยมี เราเคยขอรถยนต์ไปใช้นะ ช่วงเรียนมัธะยมเราเรียนพิเศษและลำบากคนมารับ พ่อบอกให้เราไปปหัดขับรถแล้วเอาไปเทียวดรงเรียยนไได้ รถติดแก๊สไม่ไได้เปลืองมาก เเรื่องเข้าหูน้า พูดว่าเราจะเลาะอย่างงั้นงี้ พูดจนพ่อเราามองเราในแง่ลบ คือความจำเป็นสำหรับเรานี่ไม่มีเลย ไม่เคยจะมี พ่อจากแต่ก่อนที่เคยเข้าใจตอนนี้ก็ทีมเดียวกับน้าละ เราสอบใบขับขี่ได้ ขอรถยนต์ไปใช้เรียนมหาลัย บอก "จำเป็นอะไร แค่เรียนจะใช้รถยนต์" บ้านเรามีรถยนต์เกินจำนวนคนในบ้าน เราจับรถขับไปนู้นนี่ไม่ได้นะ น้าบอกไม่มีประโยชน์ มอไซต์มีทำไมไม่ขี่
เราโดนบ่นทุกอย่าง ใช้เงินเปปลืองนี่ มันเปลือฃจริงๆหรอ เรียนมหาลัยใช้อาทิตย์ละพัน ขอเพิ่มได้สูงสุด500 บ่นอยู่สามชาติที่เคยได้ก็แค่ครั้งเดียว แต่ทางกลับกัน น้องเราเรียน ป 2 รับส่งทุกวัน (เด็กแถวบ้านไปรถประะจำทาง บอกน้องจะตกรถ น้องตื่นสายไม่ทันรถ แหม่!!สมัยเรียน ยืนโหนจะตกรถตายก็ไม่เคยจะมองเห็น ตื่นสายเพราะสอนให้สบาย วันๆตื่นมาอาบน้ำกินข้าวยังไม่เคยทันโรงเรียนสักกที ไม่เคยช่วยงานบ้านอะไรเลย บอกน้องยังเด็ก เด็กค่าาตอนนี้ ป3 เลิกเรียน นั่งหน้าจอคอม กินขนมไม่ทิ้งถังขยะ ) เด็กประถมไปโรงเรียนวันละ 140 ฝาก 100 กิน 40 บางวันเลิกเรียนไปเซว่น แล้วบอกว่าน้องยังมีเงินเก็บเราไม่มีอะไร ไม่รู้จักเก็บ ทำบัญชีเงินฝากก็ทำ2น้อง โตมาจะได้มีเงินออม คือทุกอย่างจะดูดีหมด พ่อเราก็เออ ออ ไป หันหน้ามาหาเรากับพี่นิ คนละคน
เราโดนบ่นว่าไม่เคยทำอะไร แล้วใครกรอกน้ำ ล้างถ้วย กวาดบ้าน ใครหรออ!!
เรานอนเล่นในห้องตอนกลางวัน ผิดมากนะ หาว่าเราไม่สนใจอะไร ไไม่เคคยช่วยงานอะไรเล๊ยยย (คำยอดฮิต)
เป็นเสี่ยเป็นเจ๊ ทุ้มจ่ายเปย์นี่เต็มที่สำหรับคนอื่น วานญาติพี่น้อง จ้างหมอลำ พ่อจ่าย บอกช่วยกันๆๆ กินเหล้าเบียร์เลี้ยยงฉลองสังสรรค์ที่บ้าน มาเต็้มที่ ฟรีตลอดงาน ถ้วยจานแก้ว ใครเก็บ "ก็เรา พี่สาว" เราขอเงินซื้อนั่นนี่ "ไม่มีเงิน"