เราเป็นคนไม่ดีขนาดนั้นเลยหรือคะ

เราแย่มากเลยหรือคะ ที่รับเงินที่แม่ให้มา  เราเป็นลูกคนเดียวแต่งงานกับแฟนและย้ายมาอยู่กับแฟนอีกจังหวัดนึงแต่จะกลับบ้านบ่อยเพราะที่บ้านไม่มีใคร เลยเป็นห่วงพ่อแม่  แต่อุ่นใจว่าบ้านใกล้ๆก็ญาติสนิทกันก็มีคนคอยดูแลอยู่บ้าง เราจะกลับบ้านสองถึงสามเดือนครั้ง บางทีก็ครึ่งเดือน กลับแต่ละครั้งก็จะอยู่บ้านประมาณ 10-15 วัน ก็กะว่าถ้าพ่อแม่แก่ตัวมากกว่านี้เรากับแฟนจะกลับมาอยู่ที่บ้านถาวร เพราะที่ย้ายมาอยู่กับแฟนเนื่องจากแฟนพึ่งสร้างบ้านใหม่ก่อนที่จะแต่งงานกับเราและแฟนก็รักบ้านหลังนี้มากเป็นบ้านในฝันของเค้าเราก็เลยเกรงใจหากให้แฟนทิ้งบ้านมาอยู่กับเราที่บ้านพ่อแม่ทันที  เรามีปัญหาสุขภาพทำงานที่ใหนก็ทำได้ไม่ดีผิดพลาดบ่อย หลังแต่งงานแฟนเราก็เลยให้เราทำแต่งานบ้านและออกไปขายของนิดๆหน่อยๆ เงินที่แฟนหาได้กับที่ขายของนิดหน่อยก็มีพอแค่ใช้ไปวันๆ แทบไม่มีตังเก็บ กลับบ้านไปแม่มักจะให้ตังเราครั้งละพันสองพัน เพราะว่าเราหาตังได้น้อย แต่เราก็ไม่เคยขอแม่เลย บางก็ไม่อยากรับ แต่ก็เอามาทุกครั้ง   เราเห็นว่าแม่หาตังได้เยอะกว่า  คงจะเป็นตังเหลือใช้เราก็เลยรับมา และจะได้เป็นค่าเดินทางไปกลับด้วย และแม่ก็ยกสวนให้ที่นึงรายได้จากการจ้างคนทำสวนนั้นก็ให้เรา ครั้งนึงที่เรากลับบ้านก็ได้ประมาณสามสี่พัน คือถ้าได้เงินจากที่ทำสวนแล้วแม่ก็ไม้ให้ตังส่วนของแม่แล้ว เรารู้สึกผิดมาตลอดที่ไม่เคยให้ตังแม่ใช้เลยตั้งแต่ทำงานก่อนแต่งงานมาแล้ว  เคยให้ครั้งเดียวตอนทำงานก่อนแต่ง โบนัสออกเลยให้พ่อแม่ครึ่งนึง มันเหมือนเป็นปมในใจว่าเรามีปัญหาสุขภาพ เป็นภาระให้พ่อแม่และแฟนอีก เงินก็ไม่มีให้พ่อแม่ใช้  กลับบ้านทีไรคนแถวบ้านก็มักจะพูดว่าเรากลับบ้านมาเพื่อจะขนเงินไปใช้กับแฟน เมื่ไหร่จะกลับมาดูแลพ่อแม่ซะที เมื่อวานก็มีคนถามว่าเราทำงานอะไร เราก็บอกว่าไม่ได้ทำ เค้าก็ว่าเรากลับบ้านมาขนเงินแม่ไปใช้สนุกเลยนะ  เราฟังแล้วเก็บมาคิดมาก  รู้สึกเครียดมาก  คิดจนปวดหัว  ประกอบกับแม่เคยบ่นว่า  ชีวิตแม่เกิดมาเหนื่อยมาตลอดไม่เคยสบายกับเค้า ล่าสุดก็บอกว่าพอเราแต่งงานไปชีวิตแม่ก็เหมือนอยู่ในนรก นี่เราเป็นคนไม่ดีมากขนาดนั้นเลยหรือคะ เราไม่ควรรับเงินแม่มาใช่ไม๊