คือเรามีความรู้สึกว่า ทุกย่างก้าว ทุกการกระทำ ทุกวินาทีของเราเพื่อลูกเสมอ ท้องแรกทั้งกดดัน ทั้งกลัว ทั้งดีใจ ความรู้สึกอะไรไม่รู้ทะลักทะล้นเข้ามาในสมองตลอด...
ไหนจะเรื่องงาน เรื่องวิตามิน เรื่องพัฒนาการของลูก งานบ้าน ใส่ใจสามี ไปหาหมอ... มีเรื่องให้คิดมากมายในแต่ละวัน ระบบการจัดการรวนไปหมด ทำใจไม่สบายเลยในแต่ละวัน
...ยิ่งสามีทำตัวไม่ค่อยสมเป็นพ่อคน กลับบ้านดึก สังสรรค์ กินเหล้า ไม่มีเวลา ไม่ใส่ใจเรื่องลูกเลย ไม่ยอมไปหาหมอด้วยกันเลย... หรือเค้ายังปรับตัวไม่ทันก็ไม่รู้ ตั้งแต่ที่รู้เรื่องท้องก็2เดือนแล้ว เค้าก็ดีใจที่มีลูก ทุกคนในครอบครัวเราทั้งสองคนก็ดีใจ แต่เค้ายังคงทำตัวเหมือนเดิม เหมือนยังไม่มีลูกเลย จะให้เรานั่งbig bikeแว้นไปกับเค้าที่ต่างจังหวัดเหมือนเคย มันก็ไม่ใช่มั้ยยยย!?
ปล.ขอโทษนะคะ ระบายซะเยอะเลย แอบน้อยใจสามีเบาๆ
อยากถามคุณแม่ว่า มีการจัดการกับระบบความคิดยังไง? จัดการกับสามีที่ปรับตัวไม่ทัน หรือไม่ทำหน้าที่พ่อยังไง? มีเรื่องไหนที่จำเป็นที่ต้องพึ่งพา ขอความร่วมมือท่านสามีบ้าง?
อยากถามคุณพ่อว่า คุณพ่อรู้สึกยังไงตั้งแต่รู้ว่ามีลูก? ใช้เวลาปรับตัวแค่ไหน? ดูแลหรือไม่ดูแลภรรยาในเรื่องไหนบ้าง? แล้วในระหว่างช่วงตั้งครรภ์จนถึงคลอดรู้สึกอย่างไร?
อยากจะถามความรู้สึกของคุณพ่อคุณแม่ในระหว่างที่รู้ว่าตัวเองมีลูกหน่อยค่ะ
ไหนจะเรื่องงาน เรื่องวิตามิน เรื่องพัฒนาการของลูก งานบ้าน ใส่ใจสามี ไปหาหมอ... มีเรื่องให้คิดมากมายในแต่ละวัน ระบบการจัดการรวนไปหมด ทำใจไม่สบายเลยในแต่ละวัน
...ยิ่งสามีทำตัวไม่ค่อยสมเป็นพ่อคน กลับบ้านดึก สังสรรค์ กินเหล้า ไม่มีเวลา ไม่ใส่ใจเรื่องลูกเลย ไม่ยอมไปหาหมอด้วยกันเลย... หรือเค้ายังปรับตัวไม่ทันก็ไม่รู้ ตั้งแต่ที่รู้เรื่องท้องก็2เดือนแล้ว เค้าก็ดีใจที่มีลูก ทุกคนในครอบครัวเราทั้งสองคนก็ดีใจ แต่เค้ายังคงทำตัวเหมือนเดิม เหมือนยังไม่มีลูกเลย จะให้เรานั่งbig bikeแว้นไปกับเค้าที่ต่างจังหวัดเหมือนเคย มันก็ไม่ใช่มั้ยยยย!?
ปล.ขอโทษนะคะ ระบายซะเยอะเลย แอบน้อยใจสามีเบาๆ
อยากถามคุณแม่ว่า มีการจัดการกับระบบความคิดยังไง? จัดการกับสามีที่ปรับตัวไม่ทัน หรือไม่ทำหน้าที่พ่อยังไง? มีเรื่องไหนที่จำเป็นที่ต้องพึ่งพา ขอความร่วมมือท่านสามีบ้าง?
อยากถามคุณพ่อว่า คุณพ่อรู้สึกยังไงตั้งแต่รู้ว่ามีลูก? ใช้เวลาปรับตัวแค่ไหน? ดูแลหรือไม่ดูแลภรรยาในเรื่องไหนบ้าง? แล้วในระหว่างช่วงตั้งครรภ์จนถึงคลอดรู้สึกอย่างไร?